Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Πώς αναγνωρίσαμε την Γιουγκοσλαβία

Μέχρι το 1950 η Ελλάς δεν είχε αναγνωρίσει την Γιουγκοσλαβία όχι μόνον γιατί ενίσχυσε αποδεδειγμένα την κομμουνιστική ανταρσία κατά του Έθνους, αλλά προπαντός γιατί μέσα στη νέα Γιουγκοσλαβία του Τίτο υπήρχε κράτος με την ονομασία “μακεδονία”! Ως γνωστόν, όμως, ο Τίτο ήλθε σε σύγκρουση με την Μόσχα και τότε Άγγλοι και Αμερικάνοι άσκησαν πιέσεις στην Ελλάδα, προκειμένου να αναγνωριστεί από την Αθήνα η Γιουγκοσλαβία και να είναι δυνατόν να ενισχυθεί ακόμη και στρατιωτικά ο Τίτο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής.

ΑΓΓΛΟΙ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΙΕΖΟΥΝ

Η εξομάλυνση των διμερών σχέσεων Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας τέθηκε στο επίκεντρο της αγγλοαμερικανικής πολιτικής. Την αποστολή δε της επαναπροσέγγισης των δύο χωρών την ανέλαβε το Foreign Office, το οποίο σε υπόμνημα του τον Ιανουάριο του 1950 τόνιζε ότι τα εμπόδια προς την ομαλοποίηση των σχέσεων των δύο χωρών ήταν λιγότερα από αυτά, που χώριζαν την Γιουγκοσλαβία με την Ιταλία. Ειδικότερα οι Βρετανοί εκτιμούσαν ότι ο Τίτο, δεδομένης της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει, δεν μπορούσε να ασκήσει επεκτατική εξωτερική πολιτική στην περιοχή . Όσον αναφορά τους λεγόμενους “σλαβομακεδόνες” (ανθελληνικός ο όρος γιατί και Σλάβοι και Μακεδόνες δεν γίνεται …) η πλειονότητα είχε μεταναστεύσει στα νότια της Γιουγκοσλαβίας, όπου η κυβέρνηση του Βελιγραδίου σκέπτονταν να τους εγκαταστήσει. Η ελεύθερη ζώνη στην Θεσσαλονίκη δεν αποτελούσε εμπόδιο καθώς η Γιουγκοσλαβία είχε ιστορικά δικαιώματα, οπότε το κύριο εμπόδιο στις σχέσεις των δύο κρατών αποτελούσε ο επαναπατρισμός των παιδιών του παιδομαζώματος, θέμα το οποίο προκαλούσε αντιδράσεις στην Ελλάδα και για το οποίο οι Γιουγκοσλάβοι έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλίες .

Οι Βρετανοί για να βολιδοσκοπήσουν τις προθέσεις των Γιουγκοσλάβων στο θέμα της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Ελλάδα απέστειλαν στο Βελιγράδι τον έμπειρό διπλωμάτη Antony Rumbold, ο οποίος στις προκαταρκτικές συζητήσεις με τον Υφυπουργό εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας S. Prika στις 17 Ιανουαρίου 1950 εξέθεσε στον Γιουγκοσλάβο διπλωμάτη τις προοπτικές ομαλοποίησης των σχέσεων των δύο χωρών. Από την πλευρά του ο Prika διεμήνυσε ότι η βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα εξαρτάται από την φυσιογνωμία της κυβέρνησης της. Μια κυβέρνηση, που δε θα διέφερε με τις παλαιότερες, δεν θα έδινε ώθηση στις ελληνο- γιουγκοσλαβικές σχέσεις, εν αντιθέσει με μια κυβέρνηση προερχόμενη από τον χώρο του Κέντρου.

Η ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ ΟΡΚΙΖΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

Ο Βρετανός διπλωμάτης ήξερε ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα διέφερε ουσιαστικά από τις παλαιότερες, έτσι μέχρι τις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 υπήρξε μια στασιμότητα στις διαβουλεύσεις. Η κυβέρνηση, που προήλθε από αυτές τις εκλογές, ήταν εκείνη του Σοφοκλή Βενιζέλου, η οποία και δεν είχε την πλειοψηφία στην Βουλή. Η θέση της νέας κυβέρνησης ήταν επισφαλής, διότι έπρεπε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή στις 17 Απριλίου . Η γιουγκοσλαβική άποψη για την νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα ήταν ότι αυτή δεν διέφερε από τις προηγούμενες και για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης χρειαζόταν την στήριξη του Τσαλδάρη. Ο Τσαλδάρης κουβαλούσε τις μνήμες του εμφυλίου πράγμα, που δεν θα ευνοούσε την ομαλοποίηση των σχέσεων με την Γιουγκοσλαβία. Η αντίδρασή των Αμερικανών ήταν άμεση, με κομψό τρόπο πίεσαν τον Βενιζέλο να παραιτηθεί, υποστηρίζοντας ότι ανησυχούσαν με τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης χωρίς πλειοψηφία. Βέβαια οι Αμερικανοί είχαν βρει το κατάλληλο πρόσωπο που θα βοηθούσε τις Ελληνο-γιουγκοσλαβικές σχέσεις, στο πρόσωπο του Νικόλαου Πλαστήρα, ο όποιος σε συνομιλίες με τον Γιουγκοσλάβο επιτετραμμένο στην Αθήνα, Serif Sehovic υποστήριξε την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας. Αποτέλεσμα δε των διαβουλεύσεων αυτών ήταν στις 15 Απριλίου 1950 να ορκιστεί νέα κυβέρνηση με Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών τον Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος στις 20 του ίδιου μήνα σε συνάντηση του με τον Sehovic έδωσε το πράσινο φως για την βελτίωση των ελληνο- γιουγκοσλαβικών σχέσεων.

Η συνέχεια γνωστή… Μέχρι που φτάσαμε στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στην σημερινή κατάσταση, εις την οποία ευρισκόμεθα, όπου το πολιτικό κατεστημένο είναι έτοιμο να αναγνωρίσει ονομασία για τα Σκόπια που θα περιέχει τον όρο “Μακεδονία”! Το συμπέρασμα το οποίο ευνόητα προκύπτει είναι ότι για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ οι πολιτικοί του αστικού κράτους της εποχής του ψυχρού πολέμου θυσίασαν για μία ακόμη φορά δυστυχώς τα εθνικά μας συμφέροντα.