FoulsCode

Το Χουτουβάν ήταν κάποτε ένα ψαροχώρι που ευημερούσε, με πληθυσμό άνω των 3.000 κατοίκων τη δεκαετία του ‘80. Ωστόσο, εξαιτίας της απομακρυσμένη και δύσκολης πρόσβασης στην περιοχή, οι κάτοικοί του άρχισαν να φεύγουν τη δεκαετία του ‘90.

Αστυνομικές δυνάμεις με θωρακισμένα οχήματα έχουν αναπτυχθεί γύρω από το Κοινοβούλιο, ενόψει των διαμαρτυριών για πέμπτη συνεχή ημέρα για την αλλαγή του ονόματος, αναφέρει το πρακτορείο MakFax.


Στη χθεσινή διαμαρτυρία όπου εκδηλώθηκαν βιαιότητες στις συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών χρησιμοποιήθηκαν αρκετές βόμβες κρότου λάμψης και δακρυγόνα για να διαλυθεί το οργισμένο πλήθος, όπως σημειώνεται.




Οι διαδηλωτές χθες σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, κατέστρεψαν καφετέριες, έκαψαν αυτοκίνητα και έριξαν δακρυγόνα και σε απάντηση η αστυνομία χρησιμοποίησε υπερβολική βία.




Η Γενική Εισαγγελία άρχισε έρευνα σχετικά με τα γεγονότα της περασμένης νύχτας μπροστά στο Κοινοβούλιο, όπου τραυματίσθηκαν επτά αστυνομικοί και δεκάδες άλλοι ζήτησαν ιατρική βοήθεια. Όπως αναφέρθηκε συνελήφθησαν συνολικά 26 διαδηλωτές.

Οι Αμερικανοί αποτελούν μόλις το 4% του πληθυσμού του πλανήτη, όμως έχουν στην κατοχή τους το 46% των όπλων μικρού διαμετρήματος παγκοσμίως, σύμφωνα με μια έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Στα τέλη του 2017 σε όλον τον κόσμο κυκλοφορούσαν περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο τέτοια όπλα, εκ των οποίων το 85% βρισκόταν σε χέρια απλών πολιτών και τα υπόλοιπα ανήκαν σε στρατιωτικούς ή αστυνομικούς.

Ο αριθμός των όπλων που ανήκαν σε πολίτες αυξήθηκε παγκοσμίως στα 857 εκατομμύρια το 2017, από 650 εκατομμύρια το 2006, σύμφωνα πάντα με την έκθεση Small Arms Survey του Ινστιτούτου Διεθνών και Αναπτυξιακών Μελετών που εδρεύει στη Γενεύη. Η έρευνα βασίστηκε σε στοιχεία που προέρχονται από πολλές πηγές, όπως στα αρχεία καταγραφής των κατόχων που υπάρχουν σε 133 χώρες – ωστόσο ελήφθησαν υπόψη μόνο οι 56.

Το 2017 αντιστοιχούσαν 120 όπλα σε κάθε 100 κατοίκους των ΗΠΑ. Η επόμενη χώρα στη λίστα ήταν η εμπόλεμη Υεμένη, όπου σε κάθε 100 κατοίκους αντιστοιχούσαν 53 όπλα. Ακολουθεί το Μαυροβούνιο (39 όπλα για κάθε 100 κατοίκους) και ο Καναδάς (35 όπλα). Στην Ιαπωνία και την Ινδονησία, σε κάθε 100 κατοίκους δεν αντιστοιχεί ούτε καν ένα «ολόκληρο» όπλο.

Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Donald Trump, μιλώντας στο Εθνικό Συμβούλιο Διαστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ανακοίνωσε την έναρξη του σχηματισμού των αμερικανικών στρατιωτικών διαστημικών δυνάμεων ως ένα νέο είδος στρατευμάτων.

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος


Οι ελίτ στις χώρες της Δύσης, ΗΠΑ και ΕΕ, είναι βαθιά διχασμένες. Η διαπάλη τους επηρεάζει και ενίοτε επισκιάζει τη σύγκρουσή τους με τους θεωρούμενους αντίπαλους, Ρωσία και Κίνα. Η κατάσταση στην Ελλάδα εξαρτάται άμεσα και απολύτως από τη σύγκρουση αυτή. Το αποδεικνύει πχ το Σκοπιανό όπου μόνο η πιεστική παρέμβαση ΗΠΑ και Γερμανίας το έβγαλε από τις καλένδες. Αλλά και η διαφωνία ΔΝΤ-Βερολίνου για το ελληνικό χρέος εντάσσεται στη σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας.


Οι συγκρούσεις στη Δύση προκαλούν ιστορίες αίματος στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή. Τώρα η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα διακηρύσσει ότι έφερε στο Σκοπιανό λύση ειρήνης, υποτίθεται. Αυτό είναι εντελώς ανακριβές, όπως αποδεικνύει ο Σταύρος Λυγερός στην διεξοδική ανάλυσή του για το θέμα στο slpress.gr. Εύστοχα ο Ρούντι Ρινάλντι υπενθυμίζει ότι και όταν υπογράφηκε η Συμφωνία της Ζυρίχης για το Κυπριακό πανηγύριζαν νίκη της ειρήνης, αλλά ξέρουμε τη συνέχεια. Είμαστε σε περίοδο ανακατατάξεων κοινωνικών, πολιτικών και συνοριακών σε όλη την Ευρώπη. Η διαφορά είναι ότι οι Ευρωπαίοι μάχονται μεταξύ τους, αλλά ποδοπατάνε όλοι μαζί τους ντόπιους όταν έρθουν «να βάλουν τάξη» στον ξένο αχυρώνα των Βαλκανίων.
Η Βουλγαρία, άμεσα ενδιαφερόμενη ως γειτονική χώρα, επισημαίνει την αγωνία της για τη συμφωνία και τη λύση που (δεν) δόθηκε. Ελπίζουμε, λέει η Βουλγαρία σε επίσημη ανακοίνωση, ότι η υπογραφή της (ελληνοσκοπιανής) συμφωνίας δεν θα επιφέρει αλλαγή συνόρων, δεν θα εγείρει εδαφικές αξιώσεις ή αξιώσεις στη γλώσσα, στον πολιτισμό, στην Ιστορία και στην ταυτότητα. Την ανησυχούν αυτά ακριβώς που δώσαμε στα Σκόπια και πανηγυρίζουμε ότι νικήσαμε. Η Βουλγαρία, θυμίζω, αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αλλά, φρονίμως, δεν αναγνώρισε γλώσσα και μακεδονική ταυτότητα.
Η Σόφια διαβλέπει ότι περί τα Σκόπια κυοφορούνται μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί που αναδύονται τμηματικά, ανάλογα με τη συγκυρία. Ο διαμελισμός των Βαλκανίων δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου στην Αθήνα ότι η Ελλάδα είναι όαση ειρήνης και ασφάλειας είναι απλή μπούρδα. Υπάρχει ειρήνη, επειδή το θέλει ο ξένος παράγων και θα υπάρχει για όσο καιρό το θέλει. Η ειρήνη δεν εξαρτάται από εμάς, ούτε εμείς μπορούμε να αποτρέψουμε την όποια αναταραχή. Το ότι είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν μας εξασφαλίζει από κανέναν κίνδυνο.
Σε ξένες αγκαλιές
Οι «εταίροι» μας θεωρούν, πριν και μετά τα Μνημόνια, χώρα άνευ οντότητας, παίγνιο των σχεδίων τους. Αυτό ακριβώς είναι που κάθε κυβέρνηση, της Δεξιάς ή της υποτιθέμενης Αριστεράς, θέλει να κρύψει και ταυτόχρονα δεν κάνει απολύτως τίποτα για να το διορθώσει. Η Δεξιά, επειδή κυβέρνησε πολλά χρόνια, το γνωρίζει εκ πείρας άριστα και έχει αφεθεί στις ξένες αγκαλιές, εκτός από ορισμένες πατριωτικές μερίδες της που αποπειράθηκαν να προβάλλουν κάποια αντίσταση, όπως πχ ο Καραμανλής με το βέτο για τα Σκόπια.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ


Μεταξύ των μύθων που έχουν καλλιεργηθή τελευταίως, όπως λχ. ο πολυπολιτισμός ότι είναι αγαθός ενώ εφαρμόζεται μονοπλεύρως, ή ότι η παγκοσμιοποίηση συμβάλλει στο παγκόσμιο πλούτο (ΣΣ: δηλ. των… πολυεθνικών επιχειρήσεων), ο πλέον διαδεδομένος είναι του «ελευθέρου εμπορίου». Αν και θεωρητικώς η ελευθερία εμπορίου χρησιμοποιείται για να καταδείξει τα πλεονεκτήματα της εξειδικεύσεως, οι εμπορευόμενες χώρες στην πράξη εφαρμόζουν περιορισμούς ακόμη και σε εκείνα τα προϊόντα που δεν έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα.


Ένα παράδειγμα είναι τα κρασιά του Ρήνου που ενώ επιβαρύνονται με ζάχαρη λόγω ελλείψεως επαρκούς ηλιοφανείας των αμπελώνων, προστατεύονται εντόνως από το γερμανικό τελωνείο, χημείο και εθνικισμό. Προς τον σκοπό αυτό δεν χρησιμοποιούνται μόνον απαγορευτικοί δασμοί, αλλά και πρακτικές προστασίας της εγχωρίου παραγωγής όπως πολύπλοκοι κανονισμοί και ενίοτε αυστηρές απαγορεύσεις (πχ. η εισαγωγή λευκών κρασιών στην Ελβετία).
Το εμπόριο όμως για να είναι επωφελές οικονομικώς δεν αρκεί να είναι «ελεύθερο», αλλά πρέπει να είναι δίκαιο και αμοιβαίο. Παρασάγγας απέχει η διεθνής εμπορική κατάσταση από τις αρχές της ελευθερίας. Για παράδειγμα ο Καναδάς επιβάλλει δασμολογικά εμπόδια της τάξεως του 270% επί της τιμής των εισαγομένων γαλακτοκομικών προϊόντων, οι ευρωπαϊκές χώρες εισπράττουν εισαγωγικό τέλος 10% επί των εισαγομένων αυτοκινήτων στην ΕΕ (και η χώρα μας ακολουθεί περίπλοκο σύστημα υπολογισμού της εργοστασιακής αξίας). Οι Ιάπωνες «προστατεύουν» αγροτικά προϊόντα που δεν παράγουν επαρκώς, όπως των εσπεριδοειδών με δασμούς 32%, των γαλλικών τυριών με 40% και του εισαγομένου κρέατος με 50%.
Η πρακτική του ελεγχομένου εμπορίου που εφαρμόζουν μερκαντιλιστικές χώρες έχει ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση των γειτονικών, με το σόφισμα ότι έτσι ενισχύουν την ευημερία του καταναλωτού(!), ενώ είναι φανερό ότι κόστος των δασμών φέρουν οι εξαγωγείς των και το κέρδος οι εγχώριοι παραγωγοί. Πχ. οι Καναδοί εξαγωγείς ξυλείας όταν θα υποχρεωθούν να πληρώνουν εισαγωγικούς δασμούς στις ΗΠA, το όφελος θα έχουν οι ξυλοκόποι του Όρεγκον και της Αλάσκα που σήμερα αντιμετωπίζουν τον απηνή ανταγωνισμό των Καναδών.
Είναι επίσης γνωστόν, ότι η αδασμολόγητη και απεριόριστη εισαγωγή βιομηχανικών προϊόντων «αποδοτικοτέρων» οικονομιών (δηλ. φθηνού εργατικού), ή και από αυτές που συστηματικά κάνουν «ντάμπινγκ» τιμών εξαγωγής (πχ. Κίνα), προκαλούν το κλείσιμο εγχωρίων βιομηχανιών που είναι πολύτιμες για την αντιμετώπιση της ανεργίας ακόμη και για την εθνική ασφάλεια.

Ρομπότ και τεχνητή νοημοσύνη δοκιμάζουν τις κοινωνικές, πολιτικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές σχέσεις και επαναπροσδιορίζουν τη σχέση ανθρώπου – μηχανής.

Οταν το 1843, η κόμισσα Αντα Λάβλεϊς, μοναδικό νόμιμο τέκνο του λόρδου Βύρωνα και εξαίρετη μαθηματικός, αντάλλασσε επιστολές με τον Τσαρλς Μπάμπατζ, τον «πατέρα» του ηλεκτρονικού υπολογιστή, για την «αναλυτική μηχανή» και πρότεινε το πρώτο πρόγραμμα υπολογιστή, η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης ήταν κάτι άπιαστο για τον ανθρώπινο νου. Και όμως, 174 χρόνια αργότερα οι αναπτυγμένες χώρες συζητούν για τις επιπτώσεις της χρήσης των ρομπότ στην καθημερινότητα, για τις αλλαγές που θα επέλθουν στην αγορά εργασίας, για το πώς θα διαμορφωθεί η σχέση ανθρώπου και μηχανής, Δηλαδή για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Η διαφορά με τη Βιομηχανική Επανάσταση των αρχών του 19ου αιώνα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Ινστιτούτου McKinsey, είναι ότι σήμερα η εισδοχή της τεχνολογίας στην κοινωνία είναι 10 φορές ταχύτερη και 300 φορές μεγαλύτερη ως προς τον αντίκτυπό της.

Στην Ελλάδα η συζήτηση είναι υποτυπώδης παρότι η χρήση των ρομπότ αναμένεται πως θα επηρεάσει τη ζωή των νεότερων γενιών το ίδιο γρήγορα και άμεσα όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Προκειμένου να καλύψει το κενό ο διευθυντής του ΔΙΚΤΥΟΥ Γιάννης Μαστρογεωργίου ετοίμασε μια μελέτη η οποία θα εκδοθεί σύντομα σε βιβλίο (με πρόλογο της Αννας Διαμαντοπούλου), επιχειρώντας να αποδώσει με απλό τρόπο ένα τόσο σύνθετο τεχνικά, οικονομικά, θεσμικά και πολιτικά ζήτημα. Η μελέτη είναι ουσιαστικά μια εισαγωγή στο ζήτημα και προσπαθεί να ανιχνεύσει τις εξελίξεις σε ένα μέλλον που έχει ήδη ξεκινήσει για πολλές χώρες.

Σε διαπραγματεύσεις για την αγορά σε χαμηλή τιμή δανείων από τις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται ξένες εταιρείες που ειδικεύονται στις πτωχεύσεις. Παζαρεύουν τα δάνεια στο 5 – 50% της αξίας τους για να εισπράξουν στη συνέχεια το 100% πιέζοντας με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.
Σε διαπραγματεύσεις για την αγορά σε χαμηλή τιμή δανείων από τις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται ξένες εταιρείες που ειδικεύονται στις πτωχεύσεις. Παζαρεύουν τα δάνεια στο 5 έως 50% της αξίας τους για να εισπράξουν στη συνέχεια το 100% πιέζοντας με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.
Στην ιδιοκτησία ξένων εταιρειών, των λεγόμενων “distress fund” που ειδικεύονται στην αγορά «κοψοχρονιά» προβληματικών δανείων και περιουσιακών στοιχείων από πτωχεύσεις, θα περάσουν χιλιάδες δάνεια Ελλήνων δανειοληπτών το προσεχές διάστημα.
Στελέχη ξένων εταιρειών του είδους αυτού βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα και διαπραγματεύονται την αγορά ελληνικών δανείων σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την ονομαστική με τις ελληνικές τράπεζες.
Όταν ολοκληρωθούν τέτοιες πωλήσεις, οι δανειολήπτες θα βρεθούν να χρωστούν το δάνειο πλέον σε ξένες εταιρείες, οι οποίες θα ξεκινήσουν διαδικασίες είσπραξης.
Μόλις λήξει η περίοδος προστασίας που υπάρχει μέχρι τέλος του 2013 (εφόσον δεν υπάρξει παράταση) από τους πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία και για οφειλές μέχρι 180.000 ευρώ, αναμένεται να αρχίσουν εντατικές διαδικασίες είσπραξης με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, αφού μέχρι τότε πολλά δάνεια, κυρίως προβληματικά θα έχουν πουληθεί σε χαμηλότερη τιμή σε ξένες εταιρείες.
Τα «κεφάλαια της δυστυχίας»
Οι προσφορές που δίνονται για τα δάνεια από τις ξένες εταιρείες ξεκινούν από το 5% της αξίας τους, όταν πρόκειται για καταναλωτικά δάνεια που δεν εξοφλούνται, και φτάνουν μέχρι το 45-50% όταν πρόκειται για δάνεια με υποθήκη τα οποία είναι ενήμερα.
Οι εταιρείες αυτές ειδικεύονται στην αναζήτηση και αγορά περιουσιακών στοιχείων και απαιτήσεων (δάνεια) από ιδιώτες και επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό πίεση και αναγκάζονται, έτσι, να ξεπουλήσουν σε χαμηλότερη τιμή. Δεν είναι τυχαίο ότι η ονομασία τους είναι «distress funds» που σε κυριολεκτική μετάφραση σημαίνει «επενδυτικά κεφάλαια δυστυχίας».
Εκπρόσωποι αυτών των funds βρίσκονται και πάλι στην Αθήνα και ψάχνουν να αγοράσουν ελληνικά δάνεια «κοψοχρονιά».
Οι τράπεζες θέλουν να πουλήσουν χαρτοφυλάκια δανείων πάσης φύσεως, δηλαδή στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά, ακόμα και ναυτιλιακά. Κύριος λόγος για αυτές τις πωλήσεις είναι ότι θέλουν να πετύχουν την λεγόμενη απομόχλευση στα χαρτοφυλάκια τους, δηλαδή να μειώσουν τα «ανοίγματα» που έχουν, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι τα δάνεια που έχουν χορηγήσει.
Προς το παρόν πωλήσεις τέτοιου είδους δεν έχουν πραγματοποιηθεί, όμως αναμένονται σε άμεσο προσεχές διάστημα. Οι τραπεζίτες παραδέχονται πως όταν «πιάσουν» συμφέρουσες τιμές θα πουλήσουν χαρτοφυλάκια δανείων.
Στην πράξη οι διαδικασίες πώλησης θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε και λήγει η προστασία από πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία μέχρι 180.000 ευρώ και οι εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να πιέσουν για εξόφληση ή να πραγματοποιήσουν πλειστηριασμούς.
Τι πρέπει να ξέρουν οι δανειολήπτες
Εκείνο που πρέπει να ξέρουν οι δανειολήπτες είναι:

Η τράπεζα θα πρέπει να τους ενημερώσει ότι το δάνειο τους πουλήθηκε σε τρίτο.

Οι συμβάσεις που έχουν υπογράψει με την τράπεζα από την οποία δανείστηκαν (δηλαδή επιτόκιο, διάρκεια αποπληρωμής κλπ) δεν αλλάζουν.

Σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής μιας δόσης, ακόμα και μία ημέρα, θα δέχονται τηλεφωνικές κλήσεις από εισπρακτικές εταιρείες.

Αν η πληρωμή καθυστερήσει 3 μήνες –δηλαδή 90 μέρες- την 91η μέρα θα ενημερωθούν ότι είναι απαιτητό το σύνολο της οφειλής, διαφορετικά θα κινηθούν διαδικασίες κατάσχεσης.

Ο νόμος που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς μέχρι το τέλος του 2013, καλύπτει δάνεια πρώτης κατοικίας μέχρι του ποσού των 180.000 ευρώ.

Αν η οφειλή είναι 181.000 ευρώ, παύει να ισχύει η προστατευτική ομπρέλα του νόμου και ο δρόμος για κατάσχεση είναι ανοικτός.

Από τις διαδικασίες είσπραξης θα εξαιρούνται μόνο οι -λίγοι- δανειολήπτες που θα εμπίπτουν στις ειδικές κατηγορίες που θα προστατεύονται από τη νέα ρύθμιση που θα γίνει το Μάρτιο (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΙ ΘΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ)
Περιμένουν ν’ αρχίσουν οι κατασχέσεις
Ο νόμος που απαγορεύει μέχρι τέλος του χρόνου τους πλειστηριασμούς για πρώτη κατοικία μέχρι του ποσού των 180.000 ευρώ είναι και η αιτία που δεν έχουν προχωρήσει μέχρι στιγμής οι πωλήσεις χαρτοφυλακίων ενυπόθηκων δανείων από τις ελληνικές τράπεζες σε ξένους.

Τα funds λειτουργούν με αμιγώς χρηματοοικονομικά κριτήρια και όχι με κοινωνικά κριτήρια. Δηλαδή δεν θα λάβουν υπόψη τους ότι ο δανειολήπτης μπορεί να είναι άνεργος ή να του έχει μειωθεί ο μισθός στο μισό. Θέλει να πληρωθεί στην ώρα με κάθε τρόπο.

Μόνη προστασία θα είναι οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, για άνεργους, ασθενείς δανειολήπτες και για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 25.000 ευρώ.

Η είσπραξη του δανείου θα συνεχίσει να γίνεται (κατά 99%) από την τράπεζα που τα πούλησε. Προκειμένου δε να μην είναι «αμελής» η τράπεζα στην είσπραξη αυτών των δανείων, θα προβλέπονται ρήτρες σύμφωνα με τις οποίες αν αυξηθούν οι επισφάλειες στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, η τράπεζα θα πρέπει να επιστρέψει στο fund τμήμα των χρημάτων που έλαβε από την πώληση του.
Πώς γίνεται η εξαγορά των δανείων
Η τρόικα έχει ζητήσει -σε ορίζοντα τριετίας- οι τράπεζες να μειώσουν σημαντικά το ενεργητικό τους, δηλαδή να προχωρήσουν στη λεγόμενη «απομόχλευση» δηλαδή στη μείωση των ανοιγμάτων τους (δηλαδή των δανείων που έχουν χορηγήσει). Και μάλιστα αυτή η τάση κυριαρχεί σε όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες της ευρωζώνης.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για απομόχλευση, αφού λόγω της πολιτικοοικονομικής αστάθειας έχουν φύγει καταθέσεις ύψους 80δισ ευρώ από τα γκισέ των τραπεζών. Μέσω της απομόχλευσης οι τράπεζες θα μπορέσουν να φέρουν σε ισορροπία καταθέσεις με χορηγήσεις.Σύμφωνα με πληροφορίες τα πρώτα funds είναι γερμανικά και όπως αναφέρουν τραπεζικές πηγές «οι εκπρόσωποι τους είναι πολύ σκληροί διαπραγματευτές».
Ενδεικτικό είναι ότι η μέγιστη τιμή που δίνουν για να αγοράσουν δάνεια σε καθυστέρηση δεν ξεπερνά το 15% (ξεκινούν από το 5% οι προσφορές) της ονομαστικής αξίας, δηλαδή αν το υπόλοιπο είναι 10.000 ευρώ το fund προσφέρει από 500 μέχρι 1.500 ευρώ.
Στα ενήμερα δάνεια με υποθήκες οι προσφορές σήμερα δεν ξεπερνούν το 40% με 50% της ονομαστικής τους τιμής.Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα εξυπηρετούμενο δάνειο με υποθήκη στη Γερμανία μπορεί να πωληθεί από το 80% έως και στο 95% της ονομαστικής του αξίας.
Αυτό δεν ισχύει στην Ελλάδα, διότι υπάρχει ανατροπή και στις τιμές των ακινήτων. Προ κρίσης τα ακίνητα και ειδικά τα επαγγελματικά και οι κατοικίες είχαν υπερτιμηθεί. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει, με τις τιμές να υποχωρούν, ενώ αν υπάρξει άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, τότε θα πέσουν μαζικά στη αγορά χιλιάδες ακίνητα και οι τιμές θα υποχωρήσουν δραματικά.
Ένας άλλος παράγοντας που «παίζει» ρόλο είναι ο «κίνδυνος χώρας». Ο παράγοντας αυτός είναι από τους καθοριστικούς στο πως αποτιμούν τα funds την αξία των ελληνικών δανείων. Ελλάδα δείχνει σημάδια σταθεροποίησης ωστόσο έχει δρόμο να διανύσει μέχρι να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορώ.