Η φίλα προσκείμενη στάση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στην κυβέρνηση προκαλεί δυσμενή σχόλια και τριγμούς στην Ιεραρχία

Συνεχίζει να διασύρει συνεχώς και να εμπαίζει με διάφορους τρόπους η Πολιτεία την Εκκλησία! Με την κατά γράμμα εφαρμογή πρωτοφανών γκεμπελικών μεθόδων προκαλεί τεχνηέντως ρήξεις στις σχέσεις της με τον ορθόδοξο λαό κατ’ επιταγή των μασωνικών στοών!

Και αυτό γιατί επιχειρεί εμμέσως να διανείμει τη γενική κατακραυγή που η παρούσα κυβέρνηση δέχεται σε πατροπαράδοτους και δοκιμασμένους στον χρόνο θεσμούς όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία, οι Ένοπλες Δυνάμεις κ. α. Η τακτική της αυτή αποβλέπει στο να αποφύγει μία απρόβλεπτη συσπείρωση του ορθοδόξου λαού στην Εκκλησία και τη διδασκαλία της, η οποία προβάλλει στην παρούσα στιγμή ως μοναδική λύση και ελπίδα διεξόδου.

Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο αυτό προέβη σε δήθεν εξαίρεση καταβολής του νέου χαρατσιού που επιβάλλει στα νοικοκυριά μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ των μοναστηριών και των Ιερών Ναών.

Με την πολιτική διαχείριση της παντελώς γελοίας αυτής εξαίρεσης και εκμεταλλευόμενη την ενοχική απουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από τα κοινωνικά δρώμενα επιχείρησε μέσω του ελεγχόμενου και φίλα προσκείμενα προς αυτή τύπου και των λοιπών ηλεκτρονικών και τηλεοπτικών μέσων να κατευθύνει τις αντιδράσεις των πιστών εναντίον της Εκκλησίας και των λειτουργών αυτής!

Ταυτόχρονα όμως, μέσω του βαρέων -βαρών και αστείου κατά κοινή ομολογία αντιπροέδρου της, Θ. Πάγκαλου, αυτού δηλαδή που παλαιότερα χαρακτήρισε το ιερό σύμβολο την ελληνική σημαία μας ως κουρελόπανο, επιχείρησε διεθνώς να διασύρει την Ορθόδοξη Εκκλησία λέγοντας πως δεν πρέπει να εξαιρεθεί των φόρων!!! (συνέντευξη σε ελβετική εφημερίδα).

Λησμόνησε φαίνεται ο παχύσαρκος αντιπρόεδρος ότι με την έναρξη της κρίσης αυτοβούλως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος με πρόταση του Αρχιεπισκόπου, που έπεσε σε καλοστημένη παγίδα, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, του ιδίου του πρωθυπουργού, έδωσε επιπλέον χαράτσι για να ενισχύσει την προσπάθεια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που κατέβαλλε μία εκ των πραγμάτων ανίκανη, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, άθεη και επικίνδυνη για τον ευλογημένο αυτό τόπο κυβέρνηση.

Είναι λοιπόν απορίας άξιο για κάθε πιστό ρασοφόρο η λαϊκό το πως είναι δυνατόν να παραμένει ακόμη η απαράδεκτη και παρεξηγήσιμη απόλυτη σχεδόν ταύτιση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με την παρούσα κυβέρνηση. Γιατί η τυφλή προσήλωσή του στην κυβερνητική πολιτική που έχει ως απόρροια την ενοχική σιωπή του σε θέματα που άπτονται της Εκκλησίας υποκινεί κάποιους να υποστηρίξουν-και όχι αδίκως- ότι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος λειτουργεί και συμπεριφέρεται σαν να αποτελεί βασικό μέλος του παρόντος κυβερνητικού σχήματος...

Είναι άλλωστε πασιφανές ότι τα χρόνια της θητείας του στον Αρχιεπισκοπικό θώκο τα συνοδεύουν συνεχείς αποτυχίες στήριξης του εκκλησιαστικού έργου και ενίσχυσης αυτού. Γιατί δυστυχώς συνειδητά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επέλεξε αντί πρωταγωνιστικού ρόλου στην κλυδωνιζόμενη ηθικά, πνευματικά και τώρα οικονομικά ελληνική κοινωνία ρόλο κομπάρσου απογοητεύοντας ακόμη και τους στενούς φίλους του Αρχιερείς που τον στήριξαν πιστεύοντας στις ικανότητές του! Και πως οι Αρχιερείς μας αδιαφορούν και δεν προστατεύουν τον Αρχιεπίσκοπο και κυρίως το θεσμό που εκπροσωπεί;

Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος μας επί του παρόντος αρέσκεται να αναλαμβάνει να διασώσει αυτούς που καταπλακώνονται από τα συντρίμμια που δημιουργεί κάθε φορά η κυβερνητική μασωνική πολιτική των διαφόρων λεσχών και των στοών. Προκλητικά μάλιστα σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στις καταστροφικές συνέπειες που προκαλεί η προσήλωση των κυβερνώντων στην ανηθικότητα! Γυρίζει την πλάτη και δεν αντιδρά στην συνεχώς αυξανόμενη φοροεπιδρομή που έρχεται να επαληθεύσει την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και που προκαλεί δεκάδες αυτοκτονίες σε ολάκερη την χώρα.

Σιωπά ακόμη μπροστά στην εγκληματική πράξη της κυβέρνησης κατ’ επιταγή όπως παρουσιάστηκε της τρόϊκας να καταργήσει την ταχυδρομική ατέλεια και να οδηγήσει χιλιάδες χριστιανικά περιοδικά και εφημερίδες, που αναδείκνυαν και πρόβαλαν έστω και αμυδρά σε δύσκολους καιρούς τα χριστιανικά ήθη και τις αξίες σε λουκέτο. Προέβη σε εγκληματικά λάθη με λανθασμένες επιλογές προκαλώντας στάση πληρωμών στην Οικονομική Υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου. Και επιπλέον όχι μόνο ανέχτηκε αλλά με την υποτονική στάση του συμφώνησε στην υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών, στην κατάργηση του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου, στην de facto κατάργηση των νέων χειροτονιών, στα σχέδια κύκλων της ανομίας να περιθωριοποιήσουν την παρουσία της Εκκλησίας ακόμη περαιτέρω επιβάλλοντας την Κάρτα του Πολίτη και το σφράγισμα...

Το τραγικό επίσης είναι ότι επιχείρησε μέσω της Ιεράς Συνόδου να επιβάλλει την νοσηρή και απαράδεκτη στάση του και στην υπόλοιπη Ιεραρχία με εγκύκλιο το περασμένο καλοκαίρι!!! Το γεγονός αυτό εξανάγκασε τον ενοχλητικό για τους κυβερνώντες αλλά και των γνωστών κύκλων της ανομίας Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο να αποστείλει πολυσέλιδη επιστολή διαμαρτυρίας...

Το δυστύχημα ωστόσο είναι πως και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, όπως ακριβώς οι κυβερνώντες δεν κατανοούν την παταγώδη αποτυχία τους, δεν καταλαβαίνουν πως η στάση και τα βήματα τους οδηγούν σε εθνική προδοσία και καταστροφή. Και δεν το κατανοούν γιατί παρουσιάζονται γαντζωμένοι στο τρένο μίας αχαλίνωτης εξουσίας που οδηγεί ο Αντίδικος. Και ως εκ τούτου αδυνατούν να αφουγκραστούν τον βαρύτατο γογγυσμό του ελληνικού λαού. Και εμμένουν σε μία πολιτική και εκκλησιαστική συμπεριφορά που δημιουργεί -ο μη γένοιτο- προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου! Καλλιεργείται έτσι κλίμα διχόνοιας και μίσους, κλίμα προδοσίας και ψεύδους που εύλογα προκαλεί απόγνωση και απελπισία.

Υποστηρίζουν και ενισχύουν επισήμως τακτικές τακτοποίησης -κληρονομικώ ελέω- αυλοκολάκων συγγενών και λοιπών φθηνών ασήμαντων και ανασφαλών ανθρωπάκων που αποτελούν τον εναπομείναντα ευτυχώς λιγοστό αριθμό των χειροκροτητών τους κ.ο.κ. Αυτό διαφάνηκε για μεν τους πολιτικούς από τις χιλιάδες προσλήψεις σε καιρούς κρίσης, για δε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο από την αθέτηση της υποσχέσεως που έδωσε ότι ως Αρχιεπίσκοπος θα άλλαζε μεταξύ των άλλων και τον τρόπο εκλογής των Αρχιερέων...

Ο εμφανώς καταπονημένος μάλιστα Προκαθήμενος της Εκκλησίας προκειμένου να διατηρηθεί στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο που διακαώς επιθυμούσε να ανέλθει προβαίνει σε απαράδεκτες παραβιάσεις νόμων και ιερών κανόνων, (βλ. λ.χ. περίπτωση Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου, στην αδελφότητα της οποίας ετσιθελικά επιβλήθηκε η πρωτάκουστη τιμωρία της ακοινωνησίας και αντικανονικά η Μονή υποβαθμίστηκε σε μετόχι άλλης Μονής!!!). Η ολοφάνερη διοικητική αδυναμία του Αρχιεπισκόπου, η οποία ενισχύεται και από τα πολλαπλά προβλήματα υγείας (πρόσφατα μετέβη σε αντικαρκινικό κέντρο της Γερμανίας για εξετάσεις) επιβάλλει στο πλαίσιο του δεσποτικού νοσηρού φιλάδελφου την καλλιέργεια λυκοφιλιών και δαιμονικών ισορροπιών με κατά κόρον φιλόδοξους Αρχιερείς λάτρεις της εκκλησιαστικής απραξίας και των λιμναζόντων υδάτων.

Γιατί δυστυχώς όταν η λεγομένη αρχιερατική ισοβιότητα συμπορεύεται με εμφανή ανικανότητα τότε οι συνέπειες βαρύνουν το εκκλησιαστικό σώμα ενώ δίνουν το δικαίωμα σε ορισμένους ημιμαθείς και αγραμμάτους ρασοφόρους και μη, να ποδοπατούν βάναυσα το εκκλησιαστικό δίκαιο...

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι το χριστεπώνυμο ποίμνιο οδεύει χωρίς ποιμένα. Είναι αλήθεια ότι πολλοί ποιμένες μας έχουν εγκλωβιστεί σ’ ένα νοσηρό περιβάλλον αυλοκολάκων συμβούλων που το μόνο που επιθυμούν είναι την κρίσιμη για το Έθνος περίοδο αυτή της πνευματικής και οικονομικής κρίσης να διατηρήσουν απλά όσα θεωρούν κεκτημένα τους...

Χαρακτηριστικό του κλίματος είναι τα όσα ακούστηκαν να λέγει μητροπολίτης σε στενό κύκλο φίλων του. Τα λεγόμενα του έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί ο εν λόγω Ιεράρχης πρωτοστάτησε στην εκλογή του νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

«Ότι και να γράφουν οι δημοσιογράφοι περί δήθεν σκέψεως παραίτησης του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ανάγονται στη σφαίρα της φαντασίας τους! Γιατί ακόμη και ο ίδιος να θέλει να παραιτηθεί δεν μπορεί να το πράξει γιατί δεν συμφωνεί ο στενός κύκλος του. Υπάρχουν ανεκπλήρωτες άλλωστε οι υποσχέσεις που έδωσε προκειμένου να αναρριχηθεί στον θρόνο του Αρχιεπισκόπου... Ο ενδόμυχος φόβος επιπλέον που έχει να κάνει με την πεποίθηση πολλών ότι είναι λίγος σε σύγκριση με τους προκατόχους του, συμβάλει ώστε να αναμένει μία ευκαιρία για να δείξει πως κάτι τελικά αξίζει.

 Ο χρόνος όμως και η βεβαρυμμένη υγεία του διαψεύδουν πάντα τις όποιες προσδοκίες του. Πιστεύω ότι στην επικείμενη Ιεραρχία θα υπάρξουν έντονες φωνές κριτικής που θα φθάνουν μέχρι και την ανοικτή διατύπωση πρότασης παραίτησης. Γιατί αλήθεια είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι εμφανώς απών από τα δρώμενα του τόπου! Προσωπικά πιστεύω πως ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η θέση του Αρχιεπισκόπου διαφέρει κατά πολύ από τη θέση του Μητροπολίτη μιας εκκλησιαστικής επαρχίας»!

Με πολλές από τις ανωτέρω επισημάνσεις του συγκεκριμένου Μητροπολίτη θα συμφωνήσουμε. Ωστόσο, θεωρούμε εκ των πραγμάτων ότι θα διαψευστεί η πρόβλεψή του πως θα υπάρξουν φωνές στην επικείμενη Ιεραρχία που θα τολμήσουν ανοικτά και δημοσίως να δείξουν την πόρτα εξόδου στον Αρχιεπίσκοπο. Και η πεποίθησή μας αυτή στηρίζεται στην πολυετή εκκλησιαστική εμπειρία μας που απορρέει από το ότι η πλειονότητα των μελών της Ιεραρχίας λειτουργεί με βασικό κριτήριο την ιδιοτέλεια και το αμιγώς προσωπικό συμφέρον.

 Ως εκ τούτου πέρα από κάποιες μεμονωμένες κορώνες εντυπωσιασμού που κατά καιρούς ακούγονται η αλήθεια είναι πως ουδείς αντιλαμβάνεται το καλώς νοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας. Το «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα» σε συνδυασμό με το νοσηρό αρχιερατικό φιλάδελφο αποτελεί την κατ ἐξοχήν βάση εκδήλωσης ψεύτικων και υποκριτικών σχέσεων που αναλίσκονται σε θεομίσητες πραγματικά ανούσιες αρχιερατικές φιλοφρονήσεις. Και το στοιχείο αυτό δυστυχώς ταυτίζει κατά πολύ το ανώτατο διοικητικό όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος, μ’ αυτό... του Κοινοβουλίου.

Η ανυπαρξία συντονιστικής ενιαίας φωνής από πλευράς της Εκκλησίας δημιούργησε ένα πραγματικό αλαλούμ και πρωτοφανή για άλλη μία φορά σύγχυση των πιστών, στο οποίο βρίσκουν πάτημα ορισμένοι πολέμιοι της Εκκλησίας προκειμένου να επιδεικνύονται πολιτικά και εμμέσως να εξυπηρετούν κύκλους ανομίας που κινούν δυστυχώς τα νήματα της εξουσίας.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι εύλογο ο ελληνικός λαός να αναρωτιέται για το τι συμβαίνει σχετικά με τη φορολόγηση της Εκκλησίας. Τη σύγχυση αυτή εκμεταλλεύονται κάθε φορά άθεοι και αδιάφοροι ημιμαθείς πολιτικοί άρχοντες και εξαπολύουν μύδρους κατά της Εκκλησίας υποστηρίζοντας πως τάχα δεν φορολογείται πως τυχαίνει πολλών προνομίων κ.ο.κ. Δυστυχώς η εγωπάθεια προκαλεί ιδιοτέλειες που αποσκοπούν στη διάρρηξη της σχέσης των χριστιανών όχι τόσο με τη διοικούσα Εκκλησία όσο με τον τριαδικό Θεό.

Γιατί η Εκκλησία ανέκαθεν πλήρωνε φόρους, οι οποίοι ουσιαστικά λειτουργούσαν σε βάρος της φιλανθρωπικής δραστηριότητάς της. Ο κοινωφελής προσανατολισμός της είναι κατ’ ουσία η αιτία του προβλήματος για τους πολιτικούς άρχοντες και τα σκοτεινά κέντρα εξουσίας που αυτοί κατά κόρον είθισται να υπηρετούν. Γι’ αυτό άλλωστε φρόντιζαν κατά καιρούς να προβάλλουν τις ενίοτε αδυναμίες και παθογένειες κακών ρασοφόρων διαχειριστών... Ρασοφόρων δηλαδή που εξέφραζαν μία σκανδαλώδη συμπεριφορά καλυπτόμενοι κυρίως από το σαθρό σύστημα της πολιτικής εξουσίας!

Στη συγκεκριμένη λοιπόν σκακιέρα του πολιτικού αυτού παιχνιδιού που αφορά την Εκκλησία εισήλθε για πολλοστή φορά το ζήτημα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Για το θέμα αυτό από το 1987 επί υπουργίας Αντ. Τρίτση έχουν γραφεί πάρα πολλά τα οποία συνέβαλαν ώστε να δημιουργηθεί ένας μύθος σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία. Μύθος που ενισχύθηκε από τις αστοχίες ορισμένων εκκλησιαστικών ανδρών, οι οποίοι αρέσκονταν να παρουσιάζονται όχι ως λειτουργοί του Υψίστου αλλά ως χείριστοι επιχειρηματίες ξένων κολλύβων!

Οι αστοχίες και οι κατά καιρούς παρασκηνιακές πονηρές και υπό τον μόδιον συμφωνίες εκκλησιαστικών ανδρών με την πολιτική εξουσία προκαλούν άλλωστε ερωτήσεις σαν αυτήν που προσφάτως κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης προς τον υπουργό Οικονομικών, με την οποία ζητά να μάθει αν η κυβέρνηση σκοπεύει να διατηρήσει τα φορολογικά προνόμια (!!!) της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε μία περίοδο «δημοσιονομικού εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας»!

Και η ερώτηση αυτή έγινε γιατί κανείς δεν φρόντισε να ενημερώσει ότι μόνο για το 2010 η Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος (ΕΚΥΟ) κατέβαλε περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους για μία δεσμευμένη κατά 95% από την Πολιτεία (για ευνόητους λόγους) περιουσία...

Δεν ήταν όμως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που για διάφορους λόγους αντέδρασε στην σκόπιμη εξαίρεση των Ναών και των Μοναστηριών από το νέο χαράτσι στα ακίνητα. Προηγήθηκε η δήλωση του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, ο οποίος όλως περιέργως (!!!) διαφώνησε με την κυβερνητική γραμμή με συνεντεύξεις που παραχώρησε στις ελβετικές εφημερίδες της Γενεύης ΤRIBUNEDEGENEVE και Λωζάνης 24 HEURES.

«Η Εκκλησία διεκδικεί την οικονομική αυτονομία της και διαχειρίζεται μία σημαντική κληρονομιά. Θα ήταν φυσιολογικό να πληρώσει, όπως οι άλλοι», είπε χαρακτηριστικά φανερώνοντας στην ουσία το θέατρο του παραλόγου στο οποίο καθημερινά πρωταγωνιστεί η κυβέρνησή του.

Την προκληθείσα σύγχυση ενίσχυσαν με δηλώσεις τους ο Αρχιεπίσκοπος αλλά και πολλοί Αρχιερείς. Ορισμένοι εξ αυτών διαφωνούσαν με την κυβερνητική απόφαση και άλλοι συμφωνούσαν, σαφές δείγμα έλλειψης συντονιστικού οργάνου.

«Η Εκκλησία πληρώνει και πρέπει να πληρώνει από αυτά τα ακίνητα που εισπράττει και ιδιαίτερα σε αυτές τις ημέρες», είπε ο Αρχιεπίσκοπος ενώ διερωτήθηκε ποιό νόημα έχει να φορολογηθούν αυτά που είναι για την κοινή λατρεία, οι λατρευτικοί χώροι και τα ιδρύματα. Επισήμανε μάλιστα ότι δεν εξαιρούνται μόνον οι ορθόδοξοι Ναοί αλλά όλοι οι λατρευτικοί χώροι των γνωστών θρησκειών και εκτίμησε πως αν τελικά φορολογηθούν οι Ναοί και τα φιλανθρωπικά ιδρύματα τότε θα κλείσουν.

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011