EFRAIM INBAR – “Κτυπήστε τώρα το Ιράν όπως εκπαιδευτήκατε στις ασκήσεις στην Ελλάδα”!

To Ισραήλ δεν δείχνει διατεθειμένο να αποδεχθεί την συμφωνία των πέντε δυνάμεων με την Τεχεράνη αναφορικά με το πυρηνικό της πρόγραμμα της χώρας και είναι σαφές ότι χαράζει τον δικό του δρόμο που μπορεί να οδηγήσει σε αυτόνομη κίνηση προσβολής των πυρηνικών εγκαταστάσεων της χώρας.

Όλα τα think tanks και κορυφαίοι θεωρητικοί του Ισραήλ, όπως ο καθηγητής γεωστρατηγικής και ιθύνων νους της εξωτερικής πολιτικής του Τελ Αβίβ, Efraim Inbar  (πανεπιστήμιο Bar-Ilan) ζητούν να υπάρξει άμεσο κτύπημα ή άμεσως σχεδιασμός κτυπήματος.

Μάλιστα ο Efraim Inbar συνηγορεί και ναλύει τις πιθανότητες ενός τέτοιου πλήγματος υποστηρίζοντας ότι “Μπορεί να είναι πολύπλοκο είναι όμως μια υπόθεση που στο τέλος θα στεφθεί με επιτυχία”.

Αξίζει να δούμε ολόκληρη την προσέγγισή του, η οποία στην ουσία είναι η θέση της ισραηλινής πολιτικής ηγεσίας (ο Μ.Νετανιάχου είναι φανατικός υποστηρικτής του εγχειρήματος) για πλήγμα κατά του Ιράν:

“Η συμφωνία που επιτεύχθηκε την Κυριακή είναι ένα ακόμη σημάδι της αδυναμίας που επέδειξε και επιδεικνύει η διεθνής κοινότητα.

 Μια ισραηλινή επίθεση θα απαιτήσει την δυνατότητα εκ μέρους της ισραηλινής Αεροπορίας (IAF) να προχωρήσει σε καταστροφή στόχων που βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις υπερνικώντας την ισχυρή ιρανική αντιαεροπορική άμυνα αν και η γενική πεποίθηση του αριθμού των ιρανικών εγκαταστάσεων που πρέπει να κτυπηθούν για να δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης είναι γενικώς υπερεκτιμημένη.

Το κύριο συστατικό για να κατασκευαστεί ένα πυρηνικό όπλο είναι το ουράνιο εμπλουτισμένο σε ένα ποσοστό κατά 90% τουλάχιστον κάτι που σημαίνει πως οι εγκαταστάσεις εμπλουτισμού σε Natanz και Fordow επιβάλλεται να καταστραφούν.

Το εργοστάσιο βαρέως ύδατος στο Arak το οποίο σχεδιάζεται για την παραγωγή πλουτωνίου – ακόμη ενός βασικού υλικού το οποίο χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυρηνικών όπλων – δεν είναι ακόμη πλήρως ενεργό αλλά αποτελεί ένα αναγκαίο στόχο ανάλογο του ιρακινού αντιδραστήρα που καταστράφηκε το 1981. 

Σίγουρα μια αεροπορική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν θα είναι μια επικίνδυνη και πολύπλοκη στη σχεδίασή της αποστολή αλλά η ισραηλινή επινοητικότητα και αποφασιστικότητα μπορούν να οδηγήσουν σε μια μεγάλη επιχειρησιακή και πολιτική επιτυχία.

Οι ισραηλινές στρατιωτικές ικανότητες

Το μακρύ χέρι του Ισραήλ είναι η Αεροπορία του, η οποία έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί πλήγματα σε μακρινές αποστάσεις. Η  IAF διαθέτει πάνω από 400 μαχητικά  αριθμός μεγαλύτερος από τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ο στόλος μαχητικών της συμπεριλαμβάνει στο δυναμικό του το αεροσκάφος F-15I ένα από τα πλέον προηγμένα μαχητικά του κόσμου με δυνατότητα μεταφοράς πληθώρας βομβών ακριβείας και σε μεγάλες αποστάσεις.

Η IAF επίσης έχει ένα ικανό αριθμό ανεφοδιαστικών αεροσκαφών  τα οποία παρέχουν στα ισραηλινά μαχητικά να επεκτείνουν την ακτίνα δράσης τους μέχρι το Ιράν. Η ισραηλινή Αεροπορία ήδη έχει πραγματοποιήσει μια σειρά ασκήσεων (σ.σ. εννοεί τις ασκήσεις στη Ελλάδα)  οι οποίες συγκέντρωσαν την προσοχή των διεθνών ΜΜΕ όπου δεκάδες αεροσκάφη πέταξαν πολύ μεγάλα σκέλη επιδεικνύοντας την ικανότητά της να φτάσει μέχρι το Ιράν.

Το ίχνος πτήσης των αεροσκαφών που θα πετάξουν μέχρι το Ιράν περνά πάνω από αραβικές χώρες όπως και στις προηγούμενες αποστολές που πραγματοποίησε στο Ιράκ ή τη Συρία.

Υπάρχει όμως σε αυτή την περίπτωση το ισχυρό ενδεχόμενο οι χώρες αυτές να κάνουν ότι «δεν είδαν» ή ακόμη και να συνεργαστούν (σ.σ., Σαουδική Αραβία) καθώς οι Σουνίτες Άραβες είναι πολύ ανήσυχοι με τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν.

Επιπρόσθετα η IAF έχει ένα αξιοσημείωτο σύνολο προηγμένων μέσων τα οποία θα επιτρέψουν στα μαχητικά της θα εκδράμουν χωρίς να τα απασχολεί η ιρανική Αεράμυνα η οποία θα είναι πρακτικά «τυφλωμένη».

Οι πρόσφατες αποστολές των ισραηλινών μαχητικών σε Συρία και Σουδάν οι οποίες έγιναν γνωστές μόνο μετά την πραγματοποίησή τους είναι μια καθαρή ένδειξη των ικανοτήτων  μακρού πλήγματος της IAF. Το Ιράν μπορεί να έχει αρκετά καλά αντιαεροπορικά συστήματα τα οποία μπορούν να προκαλέσουν κάποιες απώλειες στην ισραηλινή Αεροπορία αλλά  αμφίβο9λο κατά πόσο θα μπορέσουν να αποτρέψουν την επιτυχία της επίθεσης.

Ένα σημαντικό ζήτημα είναι αυτό της καταστροφής των υπόγειων εγκαταστάσεων του Ιράν.

Οι ΗΠΑ έχουν παραδώσει στο Ισραήλ με βόμβες καταστροφής υπόγειων καταφυγίων (bunker-buster bombs) και είναι σχεδόν σίγουρο ότι η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία έχει αναπτύξει και παράγει τέτοια όπλα.

Μια επίθεση στο Ιράν μπορεί επίσης να απαιτήσει την παρουσία επίγειων δυνάμεων κυρίως για να διασφαλιστεί ότι οι στόχοι που θα κτυπηθούν από τον αέρα όντως  θα καταστραφούν.

Οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις έχουν εκπαιδευθεί για τέτοιου είδους αποστολές.

Δυστυχώς το μόνο μειονέκτημα της όλης υπόθεσης είναι πως δεν υπάρχει πλέον το στοιχείου του στρατηγικού αιφνιδιασμού και είναι κρίμα που αυτό δεν έγινε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά παρά την ετοιμότητα του Ιράν η ισραηλινή επίθεση έχει αρκετό χώρο για αρκετές εκπλήξεις σε τακτικό επίπεδο”.

Οι διεθνείς επιπτώσεις

Η ικανότητα του Ιράν να τιμωρήσει το Ισραήλ, είναι οριακή.

Το πυραυλικό του οπλοστάσιο μπορεί στο μεγαλύτερο μέρος του να αναχαιτιστεί  από τις αντι-βαλλιστικές δυνατότητες του Ισραήλ και πιο ειδικά από το Arrow-2, Από την άλλη οι  «τρομοκρατικές δυνατότητες» της Τεχεράνης εναντίον ισραηλινών στόχων στο εξωτερικό δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακές τα τελευταία χρόνια.  

Οι σύμμαχοι του Ιράν στα σύνορα με το Ισραήλ, Hizballah και Hamas αν και έχουν χιλιάδες πυραύλους  στο δυναμικό τους εντούτοις δεν μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά και η πραγματική τους πίστη στο Ιράν περιμένει να αποδεδειχθεί. Ακόμη πάντως και να δράσουν ως δορυφόροι του Ιράν το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να εισβάλλει στις περιοχές που βρίσκονται οι πύραυλοι αυτοί και να μειώσει κατά πολύ τη ζημιά που αυτοί μπορούν να κάνουν στις μεθοριακές περιοχές της χώρας.

Τελικώς όμως η αποτροπή ενός πυρηνικού Ιράν δικαιολογεί κάποιες απώλειες  από το Ισραήλ.

 Οι επιπτώσεις από τη διεθνή κοινότητα απέναντι στο Ισραήλ, σε περίπτωση εκδήλωσης επίθεσης είναι επίσης υπερεκτιμημένες. Στις προηγούμενες περιπτώσεις των επιθέσεων σε Ιράκ (1981) και Συρία (2007) αυτές δεν είχαν σημαντικές επιπτώσεις.

Πολλές από αυτές τις δημόσιες αποδοκιμασίες θα συνοδευθούν από προσωπική ανακούφιση καθώς είναι πολλές οι χώρες στην περιοχή που δεν θέλουν να δουν ένα πυρηνικό Ιράν επιθυμώντας το Ισραήλ να «τραβήξει την σκανδάλη». .

Επίλογος

Σε μια χρονική περιοχή όπου η προσπάθεια κατευνασμού του Ιράν μπορεί να αποδειχθεί εις μάτην μια ισραηλινή επίθεση  μπορεί να ενδυναμώσει στοιχεία στη διεθνή αρένα που δεν επιθυμούν να δουν ένα πυρηνικό Ιράν. Επιπρόσθετα πολλοί στο κόσμο πειστούν ότι η αποφασιστική  δράση εναντίον κακών καθεστώτων ίσως είναι τελικά είναι αναγκαία.

Μια απόφαση για να κτυπηθεί το Ιράν μπορεί να μοιάζει με ένα στοίχημα ιστορικών διαστάσεων. Παρόλα αυτά η ιστορική αναγκαιότητα και η κοινή λογική δείχνουν προς την αναγκαιότατα αυτής της επίθεσης.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr