Όσο πιό ηλίθιος γίνεται κάποιος τόσο περισσότερο αγνοεί τις διαφορές μεταξύ των φυλών των ανθρώπων. Σας ακούγεται προφανώς περίεργο, καθώς τα ΜΜΕ σας βομβαρδίζουν διαρκώς με το αντίθετο μήνυμα, αλλά η πραγματικότητα αποδεικνύεται πως είναι ακριβώς η αντίστροφη από αυτή που υποστηρίζει το σύστημα. Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης
Εμείς έχουμε πένθος κάθε φορά που ένα αποβατικό μέσο φορτωμένο με παράνομους μετανάστες, καλύτερα θα ήταν να ονομάζονται ''εισβολείς'', φθάνει εντός των συνόρων μας. Και το πένθος μετατρέπεται σε έντονο προβληματισμό για τις εικόνες ακτοφυλάκων που προσπαθούν να διευκολύνουν την εισβολή, για τις τοπικές κοινωνίες που αντί να διαμαρτυρηθούν έντονα, αντιδρούν παθητικά ή ακόμη και επιβοηθητικά.
Και είναι ακόμη πιο προβληματική η αφήγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για αυτά τα γεγονότα, όταν συμβαίνει ένα ατύχημα και οι παράνομοι πνίγονται στη θάλασσα. Τότε τα ΜΜΕ προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο στην Ευρώπη που δεν είναι αρκετά πρόθυμη να τους υποδεχθεί. Σε κανένα από τα όχι πολύ ευφυή μυαλά των δημοσιογράφων, δεν περνά η ιδέα ότι εδώ, οι μόνοι που φταίνε είναι οι ίδιοι οι παράνομοι: αυτοί είναι που αποφάσισαν να ταξιδέψουν, αυτοί είναι που πλήρωσαν ένα σημαντικό ποσό, αυτοί είναι που αποβιβάστηκαν σε επικίνδυνα σκάφη. Αυτοί είναι που αποφάσισαν να παραβιάσουν τους νόμους ξένων χωρών. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι εκεί που πηγαίνουν δεν είναι καλοδεχούμενοι, ούτε τους επιθυμεί κανένας, αλλά παραβιάζουν τις χώρες μας χρησιμοποιώντας την συμπόνια. Και λειτουργεί.
Αυτός είναι κόσμος που στο 99% των περιπτώσεων δεν έρχεται εδώ για να ξεφύγει από πολέμους, αλλά για να καλυτερεύσει την οικονομική του θέση. Θεμιτό γι’ αυτούς, αθέμιτο για εμάς, τους απλούς κατοίκους των χωρών προορισμού, που δεν έχουμε κανένα συμφέρον από την εισοδό τους στη χώρα μας και που πρέπει να τους συντηρήσουμε μέσω φορολογίας και να υποστούμε τα αναπόφευκτα κοινωνικά ζητήματα που προκαλούνται από τέτοια φαινόμενα.
Στα φορτία τους οι διακινητές βάζουν πάντα καμιά γυναίκα και μερικά παιδιά: σαν ανθρώπινες ασπίδες. Και οι δημοσιογράφοι είναι πάντα έτοιμοι να κάνουν το μεγάφωνο της προπαγάνδας των διακινητών: «είναι 300 μετανάστες, μεταξύ τους υπάρχουν γυναίκες και παιδιά», είναι η τυπική φράση που συνοδεύει κάθε απόβαση. Μέσα ενημέρωσης που είναι συνένοχα αυτής της εισβολής, εξαιτίας του τρόπου που ''δίνουν'' τις ειδήσεις, κρύβοντας κάποιες και μεγαλοποιώντας άλλες.
Τα δράματα, οι πόλεμοι και οι τραγωδίες συμβαίνουν πάντα εξαιτίας της αδυναμίας, ποτέ εξαιτίας της μη ενδοτικότητας. Ρωτήστε το Ισραήλ πόσοι μετανάστες αποβιβάζονται στις ακτές του. Κανένας, διότι γνωρίζουν ότι εκεί ο συναισθηματισμός δεν περνάει. Εκεί σε στέλνουν από όπου ήλθες.
 |
| Μέθοδοι θαλάσσιας εισβολής: αριστερά άοπλη και δεξιά ένοπλη |
Σε αυτό το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας, θύματα είναι και αυτοί που πείστηκαν από το διεθνές κεφάλαιο και άλλες δυνάμεις πως στην Ευρώπη τα δέντρα "καρπίζουν ευρώ" και στιβάζονται σε σάπια πλοία για να φθάσουν στη "γη της επαγγελίας". Και εάν οι "ανθρωπιστές" των ΜΜΕ πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτούς τους ανθρώπους καλό θα είναι να αφιερώσουν το χρόνο τους στο πως μπορούν οι χώρες αποστολής μεταναστών να γίνουν λειτουργικές και όχι στο πως θα γίνουν δυσλειτουργικές οι χώρες μετάβασης με την συσσώρευση σε αυτές από παράνομους μετανάστες.
Δεν πρέπει να υποκύπτουμε στον εκβιασμό της συμπόνιας που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλουν 24 ώρες το 24ωρο. Εάν κάποιος παράνομος μετανάστης που ταξιδεύει μέσω θαλάσσης για να εισβάλει παράνομα σε μία χώρα, πνιγεί, καλώς ή κακώς, οι υπεύθυνοι δεν είμαστε εμείς, είναι οι διακινητές, όσοι τον έπεισαν να έρθει, ο ίδιος και οι πολιτικοί.
Τα ΜΜΕ λοιπόν χρησιμοποιούν την ευσπλαχνία μας, που είναι ανθρώπινη, εναντίον μας. Με αυτή την έννοια, η ευσπλαχνία γίνεται ένα όπλο μαζικής καταστροφής με το οποίο επιβάλλεται στις δυτικές κοινωνίες η εισβολή. Όταν χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική, να σκέφτεστε τις συνέπειες που είχε η παράνομη μετανάστευση στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Εξουδετερώστε το μηχανισμό που τοποθετούν στις συνειδήσεις σας.
Και φυσικά κανένας ''θεσμικός παράγοντας'' δεν απαντά στο ερώτημα: μία ξένη εισβολή γίνεται μόνον με τα όπλα; δηλαδή αν κάποιοι καταφέρουν να εισβάλουν και να κυριεύσουν κοινωνικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά, οικονομικά, μία επικράτεια χωρίς την χρήση όπλων, τότε αυτός δεν θεωρείται πόλεμος; δεν θεωρείται κατοχή; δεν είναι η δολοφονία ενός έθνους;
ΠΗΓΗ