Zbigniew Brzezinski: Η Μεγάλη Σκακιέρα


Στο παρακάτω απόσπασμα από το διάσημο βιβλίο που έγραψε πριν περίπου 20 χρόνια ένας από τους κύριους "αρχιτέκτονες" της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ο Zbigniew Brzezinski, αναφέρεται στο πως θα πρέπει να δημιουργηθούν μεγάλες εμπορικές συμφωνίες μεταξύ κρατών (όπως οι TTIP, CETA, TISA), ώστε να μην κλονιστεί η ισχύς των Η.Π.Α. στο παγκόσμιο στερέωμα, ενώ τονίζεται η σημασία που έχουν για τις Η.Π.Α. οργανώσεις τύπου Μ.Κ.Ο. που θα καταργούν τη κυριαρχία των κρατών-εθνών και θα τη μεταφέρουν σε μία πολυεθνική ηγεμονία!

Ξεκαθαρίζει επίσης τα ζώντα δρώμενα αναφορικά με την εδραίωση της Ε.Ε. προς την Ουκρανία, όσο και για τη διαμάχη στη Νότια Σινική θάλασσα μεταξύ των Η.Π.Α. και της Κίνας. 

Ακολουθεί το ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό απόσπασμα:
Ομολογουμένως, η Αμερική δεν μπορεί από μόνη της να δημιουργήσει μία πιο ενωμένη Ευρώπη -αυτό έγκειται στους ευρωπαίους, ιδιαίτερα στους Γάλλους και στους Γερμανούς- αλλά η Αμερική θα μπορούσε να εμποδίσει την ανάδυση μιας πιο ενωμένης Ευρώπης. Και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχτεί ολέθριο για τη σταθερότητα στην Ευρασία και επομένως για τα συμφέροντα της Αμερικής. 
Πράγματι, αν η Ευρώπη δεν γίνει πιο ενωμένη, είναι πιθανό να ξαναγίνει πιο διαιρεμένη. Επομένως, όπως είπαμε νωρίτερα, είναι ζωτικής σημασίας να συνεργαστεί στενά η Αμερική με τη Γαλλία και τη Γερμανία για να επιδιώξουν μια βιώσιμη πολιτικά Ευρώπη, που παραμένει συνδεδεμένη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και διευρύνει το πεδίο του δημοκρατικού διεθνούς συστήματος συνεργασίας. Το ζήτημα δεν είναι η επιλογή μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας.  
Χωρίς τη μία ή την άλλη, δεν θα υπάρξει Ευρώπη και χωρίς Ευρώπη δεν θα υπάρξει διευρασιατικό σύστημα. 
Με πρακτικούς όρους, τα παραπάνω θα απαιτήσουν τη βαθμιαία προσαρμογή στην κατεύθυνση μιας μοιρασμένης ηγεσίας στο ΝΑΤΟ, τη μεγαλύτερη αποδοχή των γαλλικών ενδιαφερόντων για το ρόλο της Ευρώπης όχι μόνο στην Αφρική, αλλά επίσης στη Μέση Ανατολή, καθώς και τη συνεχή υποστήριξη στην προς ανατολάς επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και αν η Ευρωπαική Ένωση γίνεται ισχυρότερος πολιτικά και οικονομικά παγκόσμιος παίκτης (1).  
Μια Διατλαντική Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου, υπέρ της οποίας συνηγορούν ήδη μερικοί εξέχοντες ηγέτες των χωρών του Ατλαντικού, θα μπορούσε επίσης να μετριάσει τον κίνδυνο αυξανόμενου οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ μιας πιο ενωμένης Ευρωπαικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Πάντως, προκειμένου να πετύχει τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση να θάψει τους μακραιώνιους ευρωπαϊκούς εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, με τα καταστροφικά αποτελέσματα τους σε παγκόσμια κλίμακα, θα άξιζε να υπάρξει κάποια βαθμιαία μείωση του αποφασιστικού ρόλου που παίζει τώρα η Αμερική ως επιδιαιτητής της Ευρασίας. 
Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαικής Ένωσης θα βοηθούσε να αναζωογονηθεί το φθίνον αίσθημα της Ευρώπης για ευρύτερη αποστολή, ενώ θα σταθεροποιούσε, προς όφελος τόσο της Αμερικής όσο και της Ευρώπης, τα δημοκρατικά κέρδη που αποκτήθηκαν μέσω του επιτυχούς τερματισμού του Ψυχρού Πολέμου. Σε αυτή την προσπάθεια, διακυβεύεται η ίδια η μακροπρόθεσμη σχέση της Αμερικής με την Ευρώπη. 
Η νέα Ευρώπη είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και προκειμένου αυτή η νέα Ευρώπη να παραμείνει γεωπολιτικά τμήμα του "ευρω-ατλαντικού" χώρου, η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι ουσιαστική. 
Αυτές οι προσπάθειες θα έχουν το πρόσθετο ιστορικό πλεονέκτημα ότι επωφελούνται από τον νέο ιστό των παγκόσμιων δεσμών, που αναπτύσσεται ευρέως έξω από το πιο παραδοσιακό σύστημα των εθνών-κρατών. Αυτός ο ιστός, τον οποίο υφαίνουν πολυεθνικές εταιρείες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (από τις οποίες πολλές είναι διεθνικού χαρακτήρα) και επιστημονικές κοινότητες και τον οποίο ενισχύει το Internet, δημιουργεί ήδη ένα άτυπο παγκόσμιο σύστημα, το οποίο είναι εγγενώς κατάλληλο για πιο θεσμοποιημένη και διευρυμένη παγκόσμια συνεργασία. 
Zbigniew Brzezinski - Η Μεγάλη Σκακιέρα - Σελίδες 342, 344 και 369
Νικόλαος Μπαγιαρτάκης


ΠΗΓΗ 
Σχόλια