Αύριο, σκέφτηκες και έτσι παραμέρισαν όλες οι στιγμές του τώρα.
Έχεις ανάγκες, ούρλιαζες και έτσι έχασες τα αγαπώ σου.
Έχεις τα δίκια σου, επέμενες και έτσι έσβησαν οι οπτικές σου.
Δεν σε καταλαβαίνει κανένας, πίστευες και έτσι κλείδωσαν οι πόρτες.
Είναι άδικο, είπες κλαίγοντας και έτσι ξύπνησες τη μελαγχολία.
Θέλω να φύγω, ισχυρίστηκες και έτσι σκυθρώπιασε η ευτυχία.
Αύριο, σκέφτηκες και έτσι παραμέρισαν όλες οι στιγμές του τώρα.
Δεν μπορώ, ξέσπασες και έτσι λησμονήθηκαν τα όνειρα.
Κουράστηκα, πίστεψες και έτσι γέρασες.
Dimitris Nomikos
Κατηγορίες:
Σχόλια