Η γη των Μαυρομιχαλαίων
Σοκάκι της Αρεόπολης
Σε αυτόν τον χώρο συγκροτήθηκαν οι πρώτες ένοπλες ομάδες όπου και ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης, στις 17 Μαρτίου 1821. Η σημαία εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών. Εδώ έζησαν οι Μαυρομιχαλαίοι, μία οικογένεια που διακρίθηκε τόσο στον απελευθερωτικό αγώνα του '21 όσο και στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Η γραφική Αρεόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Άγιος Ηλίας, στο κέντρο της Μάνης [νομός Λακωνίας]. Είναι ένας παραδοσιακός οικισμός σε υψόμετρο 250μ. και σε απόσταση 72 χλμ. από την Σπάρτη. Πιθανή εκδοχή για την προέλευση του ονόματός της είναι ότι οι παλιοί Μανιάτες της έδωσαν το όνομα του θεού του πολέμου Άρη ή ονομάστηκε έτσι από τους αέρηδες που χτυπούν την περιοχή.
Το παλιότερο όνομα της περιοχής ήταν Τσίμοβα, ως το 1836 όταν μετονομάσθηκε σε Αρεόπολη. Το όνομα Τσίμοβα [ή Τζίμοβα] κατά μία εκδοχή οφειλόταν σε πρόσφυγες που ήρθαν από το Τσιμόβασι της περιοχής της Σμύρνης. Επικρατέστερη όμως είναι η εκδοχή ότι η Τσίμοβα είναι σλαβική λέξη και σημαίνει «πόλη του διαβόλου» ή «μικρός κάμπος». Ο ιστορικός οικισμός, που διατήρησε την ανεξαρτησία του επί Τουρκοκρατίας, είναι κτισμένος πάνω από το φυσικό και ευρύχωρο λιμένα του, το λεγόμενο Λιμένι. Η περιοχή της παράγει εκλεκτά ελαιόλαδα, λίγα σιτηρά, και έχει αξιόλογη κτηνοτροφία.
Η μακρόστενη λωρίδα γης που φιλοξενεί την Μάνη αποτελείται από κρητιδικούς και ηωκαινικούς ασβεστόλιθους και μάρμαρα εξαιρετικής ποιότητας. Το όνομα της έλαβε από το κάστρο που κτίστηκε το 1248. Η ακτή είναι βραχώδης και αφιλόξενη. Στο νότιο τμήμα του ακρωτηρίου υπάρχουν τα διάσημα ορυχεία με το Ρόσσο Αντίκο, ένα κόκκινο μάρμαρο που χρησιμοποιήθηκε στην αρχιτεκτονική και τα βάζα από τους Μυκηναίους και τους Μινωίτες μεταξύ 1700-1300π.Χ. Οι Ρωμαίοι το έλεγαν Lapis Taenarious.
Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο άκρο της βαλκανικής χερσονήσου. Το όνομα του Ματαπά ίσως συνδέεται με ορμητήρια πειρατών. Η περιοχή σήμερα παραμένει έρημη, όμως κατά την αρχαιότητα ήταν σημαντικός τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Ήλιο. Εδώ είχαν σταματήσει θαυμάζοντες το θέαμα των προβάτων, οι Κρήτες της Κνωσού, ταξιδεύοντας προς την Πύλον. Η λατρεία του Ηλίου ταυτίσθηκε με αυτή του Απόλλωνα. Σύμφωνα με την παράδοση «ο Απόλλων παρεχώρησε το Ταίναρον εις τον Ποσειδώνα και αντ’ αυτού έλαβε την υπό του Ποσειδώνος κατεχομένην Πυθώ [Δελφούς], όπου ίδρυσε το περίπυστον κατά την αρχαιότητα Μαντείον».
Σε μικρό και απομονωμένο σπήλαιο του ακρωτηρίου λέγεται ότι υπήρχε νεκρομαντείο του Ποσειδώνα ή ψυχοπομπείο. Στην αρχαιότητα το ακρωτήριο λεγόταν και Ποσείδιον κάτι που από μόνο του παραπέμπει σε ενεργό γεωλογικό τόπο με έντονη σεισμική δραστηριότητα.
Δυτικά από την Αρεόπολη, τρέχει το επίμηκες υποθαλάσσιο ρήγμα που έχει διαμορφώσει τον Μεσσηνιακό Κόλπο. Η τεκτονική δομή έχει μήκος τουλάχιστον 64χλμ, ολισθαίνει κατά 0,1-1 χιλιοστό τον χρόνο, και μπορεί να δώσει σεισμούς έως 7.1 βαθμούς. Το ρήγμα φαίνεται ότι κάθε 100 χρόνια εκδηλώνει έναν μεγάλο σεισμό. Ο τελευταίος καταστροφικός είχε μέγεθος 7.1 και εκδηλώθηκε το 1927. Έγινε αισθητός σε όλη την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Προκάλεσε καταστροφές σε αρκετά χωριά της περιοχής, στη Καρδαμύλη, στο Οίτυλο ενώ στην Αερόπολη αναφέρθηκαν ρωγμές σε σπίτια.
Γεωδίφης
Πηγές
1.diss.rm.ingv.it
2.Σεισμοί της Ελλάδας- Β.Παπαζάχος
3.Βικιπαίδεια
4.Γεωλογικός/Σεισμοτεκτονικός Χάρτης της Ελλάδας- ΙΓΜΕ
5.Ταίναρον μύθος και ιστορία- Δικαίου Βαγιακάκου
6.Με το Βλέμμα των Περιηγητών/el.travelogues.gr
Σε αυτόν τον χώρο συγκροτήθηκαν οι πρώτες ένοπλες ομάδες όπου και ύψωσαν τη σημαία της επανάστασης, στις 17 Μαρτίου 1821. Η σημαία εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών. Εδώ έζησαν οι Μαυρομιχαλαίοι, μία οικογένεια που διακρίθηκε τόσο στον απελευθερωτικό αγώνα του '21 όσο και στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Η γραφική Αρεόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Άγιος Ηλίας, στο κέντρο της Μάνης [νομός Λακωνίας]. Είναι ένας παραδοσιακός οικισμός σε υψόμετρο 250μ. και σε απόσταση 72 χλμ. από την Σπάρτη. Πιθανή εκδοχή για την προέλευση του ονόματός της είναι ότι οι παλιοί Μανιάτες της έδωσαν το όνομα του θεού του πολέμου Άρη ή ονομάστηκε έτσι από τους αέρηδες που χτυπούν την περιοχή.
Το παλιότερο όνομα της περιοχής ήταν Τσίμοβα, ως το 1836 όταν μετονομάσθηκε σε Αρεόπολη. Το όνομα Τσίμοβα [ή Τζίμοβα] κατά μία εκδοχή οφειλόταν σε πρόσφυγες που ήρθαν από το Τσιμόβασι της περιοχής της Σμύρνης. Επικρατέστερη όμως είναι η εκδοχή ότι η Τσίμοβα είναι σλαβική λέξη και σημαίνει «πόλη του διαβόλου» ή «μικρός κάμπος». Ο ιστορικός οικισμός, που διατήρησε την ανεξαρτησία του επί Τουρκοκρατίας, είναι κτισμένος πάνω από το φυσικό και ευρύχωρο λιμένα του, το λεγόμενο Λιμένι. Η περιοχή της παράγει εκλεκτά ελαιόλαδα, λίγα σιτηρά, και έχει αξιόλογη κτηνοτροφία.
Η μακρόστενη λωρίδα γης που φιλοξενεί την Μάνη αποτελείται από κρητιδικούς και ηωκαινικούς ασβεστόλιθους και μάρμαρα εξαιρετικής ποιότητας. Το όνομα της έλαβε από το κάστρο που κτίστηκε το 1248. Η ακτή είναι βραχώδης και αφιλόξενη. Στο νότιο τμήμα του ακρωτηρίου υπάρχουν τα διάσημα ορυχεία με το Ρόσσο Αντίκο, ένα κόκκινο μάρμαρο που χρησιμοποιήθηκε στην αρχιτεκτονική και τα βάζα από τους Μυκηναίους και τους Μινωίτες μεταξύ 1700-1300π.Χ. Οι Ρωμαίοι το έλεγαν Lapis Taenarious.
Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο άκρο της βαλκανικής χερσονήσου. Το όνομα του Ματαπά ίσως συνδέεται με ορμητήρια πειρατών. Η περιοχή σήμερα παραμένει έρημη, όμως κατά την αρχαιότητα ήταν σημαντικός τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Ήλιο. Εδώ είχαν σταματήσει θαυμάζοντες το θέαμα των προβάτων, οι Κρήτες της Κνωσού, ταξιδεύοντας προς την Πύλον. Η λατρεία του Ηλίου ταυτίσθηκε με αυτή του Απόλλωνα. Σύμφωνα με την παράδοση «ο Απόλλων παρεχώρησε το Ταίναρον εις τον Ποσειδώνα και αντ’ αυτού έλαβε την υπό του Ποσειδώνος κατεχομένην Πυθώ [Δελφούς], όπου ίδρυσε το περίπυστον κατά την αρχαιότητα Μαντείον».
Σε μικρό και απομονωμένο σπήλαιο του ακρωτηρίου λέγεται ότι υπήρχε νεκρομαντείο του Ποσειδώνα ή ψυχοπομπείο. Στην αρχαιότητα το ακρωτήριο λεγόταν και Ποσείδιον κάτι που από μόνο του παραπέμπει σε ενεργό γεωλογικό τόπο με έντονη σεισμική δραστηριότητα.
Δυτικά από την Αρεόπολη, τρέχει το επίμηκες υποθαλάσσιο ρήγμα που έχει διαμορφώσει τον Μεσσηνιακό Κόλπο. Η τεκτονική δομή έχει μήκος τουλάχιστον 64χλμ, ολισθαίνει κατά 0,1-1 χιλιοστό τον χρόνο, και μπορεί να δώσει σεισμούς έως 7.1 βαθμούς. Το ρήγμα φαίνεται ότι κάθε 100 χρόνια εκδηλώνει έναν μεγάλο σεισμό. Ο τελευταίος καταστροφικός είχε μέγεθος 7.1 και εκδηλώθηκε το 1927. Έγινε αισθητός σε όλη την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Προκάλεσε καταστροφές σε αρκετά χωριά της περιοχής, στη Καρδαμύλη, στο Οίτυλο ενώ στην Αερόπολη αναφέρθηκαν ρωγμές σε σπίτια.
Γεωδίφης
Πηγές
1.diss.rm.ingv.it
2.Σεισμοί της Ελλάδας- Β.Παπαζάχος
3.Βικιπαίδεια
4.Γεωλογικός/Σεισμοτεκτονικός Χάρτης της Ελλάδας- ΙΓΜΕ
5.Ταίναρον μύθος και ιστορία- Δικαίου Βαγιακάκου
6.Με το Βλέμμα των Περιηγητών/el.travelogues.gr
Σχόλια