Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Του Δημήτρη Στ. Περούλα
Α. Τα τρία μυστηριακά ρεύματα
Στον προσεκτικό παρατηρητή αποκαλύπτονται τρία ρεύματα διαμορφωτικά της Ευρώπης:
1) τα αρχαία Μυστήρια του Πνεύματος και του Φωτός, που πήγαζαν από την Ασία και την αρχαία Ελλάδα και τα οποία με την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού-Ιησού έλαβαν την πλήρη σημασία τους. Αυτά μέσω του «Βυζαντίου» ασκούσαν επιρροή στην Ευρώπη έως την εποχή του μεγάλου Σχίσματος.
2) τα Μυστήρια του Χώρου, ερχόμενα από τον μυστηριακό πολιτισμό της αρχαίας Αιγύπτου κατέληγαν μέσω της αρχαίας Ρώμης στην Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία».
Το νότιο-ευρωπαϊκό ρεύμα πηγάζει από τη θεοκρατική, πυραμιδική κοινωνία της αρχαίας Αιγύπτου και κατόπιν περνά μέσω του Ρωμαϊκού Δικαίου στους κώδικες, τους κανόνες, τα δόγματα και την εκκλησιαστική γραφειοκρατία της Παπικής Θρησκείας μαζί με τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία για την οργάνωση και διατήρηση των συγκεκριμένων κοινωνικών δομών.
3) τα Μυστήρια της Γης, που έρχονται από τη βόρεια Ευρώπη και κινούν την οικονομική ζωή.
Β. Ο «νονός» της ΕΕ
Τα δύο τελευταία ρεύματα διαμορφώνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να επιτευχθεί όμως η συνεργασία τους χρειάζονταν η παρουσία ενός ξεχωριστού ατόμου: του Ζαν Μοννέ (Jean Monnet, 1888-1979). Αυτός - στη ζωή του οποίου οι ωθήσεις και των δυο μυστηριακών ρευμάτων του Χώρου (νότος) και της Γης (βορράς) έρρεαν από κοινού με έναν μυστηριακό τρόπο - από την αρχή επιθυμούσε διακαώς την κατάργηση των Εθνών και την κατασκευή των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σύμφωνα με το παράδειγμα των ΗΠΑ. Από αυτόν (όπως και από την ΕΕ) απουσιάζει παντελώς το Πνεύμα του Αναστάντος Χριστού, το οποίο μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών αποτραβήχτηκε Ανατολικά στους Έλληνες, στους Σλάβους και ιδιαιτέρως στους Ρώσσους Ανθρώπους.
Γι’ αυτό ο ρόλος του Μοννέ θεωρείται σκοτεινός, κάτι που έχει κρατηθεί κρυφό από τις Ευρωκρατικές Ελίτ και τους «μπροστινούς» τους Γάλλους και Γερμανούς πολιτικούς όπως οι Ρομπέρ Σουμάν, Κόνραντ Αντενάουερ, Ζακ Ντελόρ, Φρανσουά Μιττεράν, Χέλμουτ Κολ, Άγγελα Μέρκελ, Εμμανουέλ Μακρόν και Μάρτιν Σούλτζ. Όλοι αυτοί είναι τα φερέφωνα μέσω των οποίων ομιλεί το «πατερικό» θέλημα του Μοννέ.
Οι Ευρωκράτες αποκρύπτουν επίσης το γεγονός ότι ο Μοννέ οφείλει την επιτυχία του στις διασυνδέσεις του με τους εκπροσώπους των πιο σύγχρονων, υπερατλαντικών οικονομικών μυστηρίων της Γης – τους Αγγλό-Αμερικάνους Αυτοκράτορες του Πλούτου και τις Στοές τους.
Γ. Ωθήσεις δυο εποχών
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στην ΕΕ επικρατούν μια ώθηση που αναδύεται από τα αρχαία παρηκμασμένα μυστήρια της Γης που είχαν ως έδρα τους τον γερμανικό βορρά, μια οικονομική ώθηση που εμφανίζεται σήμερα στο προσκήνιο ως μια άσχημη, επιθετική και εγωιστική ώθηση, και μια δεύτερη ώθηση αρχαία, πολιτισμένη, νότιο-ευρωπαϊκή, πολιτικό-δικαιϊκή, που έχει τις ρίζες της στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το διάδοχό της την Παπική «εκκλησία» εντός της οποίας επιβιώνει το παρηκμασμένο πνεύμα των θρησκευτικών τελετών και των κοινωνικών δομών της αρχαίας Αιγύπτου.
Επιπροσθέτως, ο Ζαν Μοννέ θεωρούσε ότι η πρόοδος μπορεί να επέλθει μόνο μέσω θεσμών και οργανισμών που επιβάλλονται στον άνθρωπο από έξω και όχι από τον εσωτερικό, πνευματικό, εν Χριστώ κόσμο του κάθε ελεύθερου και αδέσμευτου ανθρώπου.
Εξ’ ου και επεδίωξε τη διαμόρφωση του δυτικού ανθρώπου από τις καπιταλιστικές οικονομικές διεργασίες με σκοπό την κατασκευή του Υπέρ-Κράτους των Βρυξελλών, ενός γραφειοκρατικού Γαργαντούα, το οποίο θα ήταν η «σύγχρονη», εκκοσμικευμένη μορφή του Ρωμαϊκού Imperium, του Παπισμού, της Αγίας Ρωμαϊκής Γερμανικής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου και της Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα.
Ως εκ τούτου, ο «νονός» της ΕΕ και οι «συνάδελφοί» του επιχειρούν επιμόνως, σταδιακώς και κρυφίως να ξαναζωντανέψουν το φάντασμα της Ρωμαϊκής «Δημοκρατίας» και της Pax Romana με όλες τις τραγικές συνέπειές του.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. Francois Duchene, Jean Monnet – The First Statesman of Interdependence.
2. R. C. Mowat, Creating the European Community.
3. Terry Boardman, Mapping the Millennium – Behind the Plans of the New World Order.
4. Rudolf Steiner, From Symptom to Reality in Modern History.
5. Χρ. Γιανναράς, Η Ευρώπη γεννήθηκε από το Σχίσμα.
6. Γ. Κοντογιώργης, Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή.
7. Θ. Ι. Ζιάκας, Πέρα από το Άτομο.
8. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ, Του Χριστού ή του κόσμου τούτου;
Α. Τα τρία μυστηριακά ρεύματα
Στον προσεκτικό παρατηρητή αποκαλύπτονται τρία ρεύματα διαμορφωτικά της Ευρώπης:
1) τα αρχαία Μυστήρια του Πνεύματος και του Φωτός, που πήγαζαν από την Ασία και την αρχαία Ελλάδα και τα οποία με την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού-Ιησού έλαβαν την πλήρη σημασία τους. Αυτά μέσω του «Βυζαντίου» ασκούσαν επιρροή στην Ευρώπη έως την εποχή του μεγάλου Σχίσματος.
2) τα Μυστήρια του Χώρου, ερχόμενα από τον μυστηριακό πολιτισμό της αρχαίας Αιγύπτου κατέληγαν μέσω της αρχαίας Ρώμης στην Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία».
Το νότιο-ευρωπαϊκό ρεύμα πηγάζει από τη θεοκρατική, πυραμιδική κοινωνία της αρχαίας Αιγύπτου και κατόπιν περνά μέσω του Ρωμαϊκού Δικαίου στους κώδικες, τους κανόνες, τα δόγματα και την εκκλησιαστική γραφειοκρατία της Παπικής Θρησκείας μαζί με τα απαραίτητα διανοητικά εργαλεία για την οργάνωση και διατήρηση των συγκεκριμένων κοινωνικών δομών.
3) τα Μυστήρια της Γης, που έρχονται από τη βόρεια Ευρώπη και κινούν την οικονομική ζωή.
Β. Ο «νονός» της ΕΕ
Τα δύο τελευταία ρεύματα διαμορφώνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να επιτευχθεί όμως η συνεργασία τους χρειάζονταν η παρουσία ενός ξεχωριστού ατόμου: του Ζαν Μοννέ (Jean Monnet, 1888-1979). Αυτός - στη ζωή του οποίου οι ωθήσεις και των δυο μυστηριακών ρευμάτων του Χώρου (νότος) και της Γης (βορράς) έρρεαν από κοινού με έναν μυστηριακό τρόπο - από την αρχή επιθυμούσε διακαώς την κατάργηση των Εθνών και την κατασκευή των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σύμφωνα με το παράδειγμα των ΗΠΑ. Από αυτόν (όπως και από την ΕΕ) απουσιάζει παντελώς το Πνεύμα του Αναστάντος Χριστού, το οποίο μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών αποτραβήχτηκε Ανατολικά στους Έλληνες, στους Σλάβους και ιδιαιτέρως στους Ρώσσους Ανθρώπους.
Γι’ αυτό ο ρόλος του Μοννέ θεωρείται σκοτεινός, κάτι που έχει κρατηθεί κρυφό από τις Ευρωκρατικές Ελίτ και τους «μπροστινούς» τους Γάλλους και Γερμανούς πολιτικούς όπως οι Ρομπέρ Σουμάν, Κόνραντ Αντενάουερ, Ζακ Ντελόρ, Φρανσουά Μιττεράν, Χέλμουτ Κολ, Άγγελα Μέρκελ, Εμμανουέλ Μακρόν και Μάρτιν Σούλτζ. Όλοι αυτοί είναι τα φερέφωνα μέσω των οποίων ομιλεί το «πατερικό» θέλημα του Μοννέ.
Οι Ευρωκράτες αποκρύπτουν επίσης το γεγονός ότι ο Μοννέ οφείλει την επιτυχία του στις διασυνδέσεις του με τους εκπροσώπους των πιο σύγχρονων, υπερατλαντικών οικονομικών μυστηρίων της Γης – τους Αγγλό-Αμερικάνους Αυτοκράτορες του Πλούτου και τις Στοές τους.
Γ. Ωθήσεις δυο εποχών
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι στην ΕΕ επικρατούν μια ώθηση που αναδύεται από τα αρχαία παρηκμασμένα μυστήρια της Γης που είχαν ως έδρα τους τον γερμανικό βορρά, μια οικονομική ώθηση που εμφανίζεται σήμερα στο προσκήνιο ως μια άσχημη, επιθετική και εγωιστική ώθηση, και μια δεύτερη ώθηση αρχαία, πολιτισμένη, νότιο-ευρωπαϊκή, πολιτικό-δικαιϊκή, που έχει τις ρίζες της στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το διάδοχό της την Παπική «εκκλησία» εντός της οποίας επιβιώνει το παρηκμασμένο πνεύμα των θρησκευτικών τελετών και των κοινωνικών δομών της αρχαίας Αιγύπτου.
Επιπροσθέτως, ο Ζαν Μοννέ θεωρούσε ότι η πρόοδος μπορεί να επέλθει μόνο μέσω θεσμών και οργανισμών που επιβάλλονται στον άνθρωπο από έξω και όχι από τον εσωτερικό, πνευματικό, εν Χριστώ κόσμο του κάθε ελεύθερου και αδέσμευτου ανθρώπου.
Εξ’ ου και επεδίωξε τη διαμόρφωση του δυτικού ανθρώπου από τις καπιταλιστικές οικονομικές διεργασίες με σκοπό την κατασκευή του Υπέρ-Κράτους των Βρυξελλών, ενός γραφειοκρατικού Γαργαντούα, το οποίο θα ήταν η «σύγχρονη», εκκοσμικευμένη μορφή του Ρωμαϊκού Imperium, του Παπισμού, της Αγίας Ρωμαϊκής Γερμανικής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου και της Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα.
Ως εκ τούτου, ο «νονός» της ΕΕ και οι «συνάδελφοί» του επιχειρούν επιμόνως, σταδιακώς και κρυφίως να ξαναζωντανέψουν το φάντασμα της Ρωμαϊκής «Δημοκρατίας» και της Pax Romana με όλες τις τραγικές συνέπειές του.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. Francois Duchene, Jean Monnet – The First Statesman of Interdependence.
2. R. C. Mowat, Creating the European Community.
3. Terry Boardman, Mapping the Millennium – Behind the Plans of the New World Order.
4. Rudolf Steiner, From Symptom to Reality in Modern History.
5. Χρ. Γιανναράς, Η Ευρώπη γεννήθηκε από το Σχίσμα.
6. Γ. Κοντογιώργης, Η Ελληνική Δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή.
7. Θ. Ι. Ζιάκας, Πέρα από το Άτομο.
8. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ, Του Χριστού ή του κόσμου τούτου;
Δημήτρης Στ. Περούλας
Comment Poster
Στην προτεινόμενη βιβλιογραφία συμπεριλάβετε οπωσδήποτε και τα βιβλία της Ανδριάνας Κούλια (Adriana Koulias - www.adrianakoulias.com): 1. Fifth Gospel, 2. Temple of the Grail, 3. The Seal, 4. The Sixth Key, 5. Ghost Club, όπως και το υπό έκδοση (Ιανουάριος 2019) "Το Ρεύμα του Γκράαλ, το Μυστήριο του Μιχαήλ και η νέα Ίσιδα" από τις εξαιρετικές εκδόσεις Etra Publishing (etra.gr).
Reply to This Comment
Σχόλια