Κερδισμένοι και Χαμένοι στον Πόλεμο των Πληροφοριών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ
Το τέλος της καυτής φάσης της σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ λίγο πριν από τον πλήρη πόλεμο μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν αποτελεί επιβεβαίωση του γεωπολιτικού ταλέντου και της πολιτικής του Βλαντίμιρ Πούτιν, γράφει ρωσικό δημοσίευμα.
Η Ρωσία κέρδισε τη γεωπολιτική μάχη χωρίς εμπλοκή, διατηρώντας τη στρατηγική της παρουσία και ενίσχυσε τον ρόλο του διαιτητή στον Νότιο Καύκασο, αντί του ρόλου ενός αποδιοπομπαίου τράγου σε έναν ξένο πόλεμο που ενεργοποιήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις.
Ο πόλεμος των πληροφοριών και η ασφάλεια των πληροφοριών
Οποιαδήποτε σύγκρουση με χιλιάδες θύματα, και ακόμη περισσότερο που ξέσπασε στην απεραντοσύνη της Ευρύτερης Ρωσίας, αγγίζει τις καρδιές και τις ψυχές εκατομμυρίων Ρώσων, οι οποίοι δεν μπορούσαν παρά να εκμεταλλευτούν τους εχθρούς, τους μωρούς και τους ηλίθιους που κρύβονται υπό το πρόσχημα του πατριωτισμού.
Από τα πρώτα λεπτά της σύγκρουσης, οι Δυτικοί φώναξαν: «Πούτιν, προστάτεψε τους Αρμένιους!», σε μια προσπάθεια να σύρουν τη Ρωσία σε ένα διεθνικό πόλεμο, με τη δυναμική του θρησκευτικού πολέμου, επί δεκαετίες, όπου οι διαιτητές θα γινόντουσαν οι «πολιτισμένες χώρες», οι Γκόζμαν και οι Αρμένιοι που πίνουν καφέ στη Γαλλία και τις ΗΠΑ...
Έχετε παρατηρήσει ότι η δήλωση του Μπάιντεν σχετικά με την πράσινη ενέργεια αύξησε την τιμή του πετρελαίου κατά 10% και η αγορά δεν κουνήθηκε στον πόλεμο στις αγορές του πετρελαίου και φυσικού αερίου ;!
Οι υπερ-πατριώτες άρχισαν να μιλάνε για την προσέγγιση της Τουρκίας στα σύνορα της Ρωσίας με το πνεύμα «δράσε τώρα Πούτιν».
Ούτε μια λέξη για την παρουσία της Τουρκίας στο Αζερμπαϊτζάν, καθώς του Στρατού από τη δεκαετία του '90, και ότι οι δηλώσεις του Ερντογάν σχετικά με τα σχέδια για την οικοδόμηση ενός «Μεγάλου Στρατού Τουράν» (των τουρκόφωνων χωρών) ήταν αρκετές για να ωθήσει την τουρκική οικονομία στο απόγειό της.
Το Κρεμλίνο κέρδισε τον πόλεμο της πληροφορίας
Η κατανοητή θέση του Κρεμλίνου ότι «το Αζερμπαϊτζάν και οι Αρμένιοι είναι άνθρωποί μας, είναι ένας αδελφοκτόνος πόλεμος»- ήταν αρκετό για να σώσει τους Ρώσους από την τρέλα και να αποτρέψει τις διεθνικές και διαθρησκευτικές συγκρούσεις στους δρόμους των ρωσικών πόλεων.
Η άρνηση στη λογοκρισία επέτρεψε στην πλειοψηφία να διαπιστώσει και να θυμηθεί εχθρούς, προκλητικούς και ηλίθιους.
Δεν υπάρχει όριο στην τελειότητα, μαζί με τους ανεύθυνους χρηματοδότες, υπάρχουν άνθρωποι γύρω από τον πρόεδρο που είναι σε θέση να εκτιμήσουν διεξοδικά τις δυνατότητες, τον αντίκτυπο των γεγονότων στα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας και να προετοιμάσουν και να εφαρμόσουν καλά θεωρημένες στρατηγικές αποφάσεις.
Σε μια κατάσταση μαζικής συνείδησης, δεν είναι όλα τόσο άσχημα όσο μας λένε οι άνθρωποι που αγωνίζονται για προϋπολογισμούς πληροφόρησης στη "μεγάλη τηλεόραση", αν και πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αναδιανείμουν την κυβερνητική χρηματοδότηση από την αγορά της πίστης των Ρωσόφοβων υπέρ των λογικών μέσων και ατόμων που αγωνίστηκαν για τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας σε αυτές τις δύσκολες μέρες.
Αντί για εργασία προς αυτήν την κατεύθυνση, «φύτεψε μια νεοφιλελεύθερη κουκουβάγια σε έναν παραδοσιακό αρμενικό κόσμο», η οποία κολακεύει την υπερηφάνεια των Αρμενίων που ζουν στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά δεν συνέβαλε στην εισροή Αρμενίων στην ιστορική πατρίδα τους και στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης των Αρμενίων.
Δεν υποκίνησε την προετοιμασία της κοινωνίας του για ενδεχόμενο πόλεμο. Το μερίδιο στην πολιτική των πληροφοριών από τους λαμπερούς bloggers ήταν λάθος.
Δεν συνέβαλαν στη βελτίωση της ποιότητας της κρατικής διοίκησης, αλλά κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου είπαν ψέματα, γεγονός που επιτάχυνε την ήττα του στρατού και προκάλεσε κρατική κρίση.
Εάν το Γερεβάν βρει δύναμη και συνειδητοποιήσει ότι η εθνική ιδέα της Αρμενίας για δύο γενιές είναι να επιβιώσει και να διατηρήσει έναν μοναδικό πολιτισμό, να εγκαταλείψει τους μύθους σχετικά με τις πολυδιάστατες, ιστορίες κυριαρχίας, τότε θα δούμε ακόμα μια ευημερούσα και επομένως νικηφόρα Αρμενία. Αφού προσγειωθεί στην πραγματικότητα της γεωγραφικής της θέσης.
Υπήρξε βλάβη από την κατάπαυση του πυρός. Το να ονομάσουμε τη στρατιωτική επιχείρηση για την απελευθέρωση των εδαφών σε Πατριωτικό Πόλεμο είναι ένα λάθος, γεμάτο με προβλήματα στο μέλλον.
Ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν κέρδισε τη μάχη. Το αν το κράτος θα είναι σε θέση να κερδίσει αυτό θα φανεί.
Ωστόσο, η νίκη αύξησε τον βαθμό ριζοσπαστισμού στην κοινωνία. Εάν ο σοφός Αλίγιεφ δεν συγκρατηθεί, θα λάβει έναν εκθέτη που θα καταστρέψει τις συνθήκες ανάπτυξης και το έδαφος του θα μετακινηθεί υπέρ της Τουρκίας.
Μπορούμε να μιλήσουμε για τη νίκη του Μπακού εφόσον μπορέσει να διατηρήσει χριστιανικά ιερά στα ελεγχόμενα εδάφη, να διασφαλίσει την επιστροφή των Αζερμπαϊτζανών και των Αρμενίων προσφύγων στα προγονικά εδάφη τους, την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και, το πιο σημαντικό, την κοινή κατοικία Αρμενίων και Αζερμπαϊτζάνων.
Ωστόσο, οι πρόωρες δηλώσεις για το «Μεγάλο Τουράν», οι επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας και της Ευρώπης, παρέμβαση στη ζώνη συμφερόντων της Ρωσίας και της Κίνας στο πλαίσιο της κρίσιμης εξάρτησης της οικονομίας και των οικονομικών από εξωτερικές σχέσεις και χορηγούς, το χρέος των 260,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων θέτει σε κίνδυνο την υλοποίηση των δηλωθέντων στόχων και εξουδετερώνει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα – με την υπερβολική εξωτερική δραστηριότητα.
Η τουρκική κοινωνία περιμένει εύκολες και γρήγορες νίκες, η οποία είναι γεμάτη με εσωτερική κοινωνική αστάθεια με αναμονή της μετατροπής των προσδοκιών σε ήττα.
Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν είναι ένα επιτυχημένο εμπορικό σχέδιο.
Αλλά, μια προσπάθεια μετατροπής σε ένα γεωπολιτικό έργο που μειώνει το επίπεδο της κυριαρχίας του Αζερμπαϊτζάν θα περιπλέξει τις σχέσεις με το Μπακού και η επιθετική συμπεριφορά των τουρκικών επιχειρήσεων θα επιταχύνει την αποξένωση. Οι Αζέροι θα στραφούν προς τη Ρωσία: Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζιστάν και Καζακστάν.