Ο Ερντογάν απευθύνθηκε στην Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ως νέος Σουλτάνος

Μπορεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας να εξωτερίκευσε τον σουλτάνο που έχει μέσα του για το θέμα της Κριμαίας, αλλά η Τουρκία δεν είναι Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Για να καταλάβουμε γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσέβαλε τη Ρωσία δηλώνοντας από το βήμα του ΟΗΕ ότι η Κριμαία είναι Ουκρανική, λίγες μέρες πριν από τη συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα πρέπει να καταλάβουμε την εμμονή του με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

«Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα και η κυριαρχία της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του εδάφους της Κριμαίας, του οποίου την προσάρτηση δεν αναγνωρίζουμε» είπε ο Ερντογάν στους ηγέτες του κόσμου που συγκεντρώθηκαν στη Νέα Υόρκη στην 76η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την περασμένη Τρίτη. Λίγο αργότερα, την ίδια μέρα, συναντήθηκε με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και αποδέχτηκε την πρόσκληση να επισκεφθεί στο Κίεβο.

Ο Ερντογάν είχε πει κάτι παρόμοιο και πέρυσι. Ωστόσο, τα φετινά σχόλιά του κατά την ομιλία του στον ΟΗΕ, έγιναν μόλις μία εβδομάδα πριν συναντηθεί με τον Πούτιν στο Σότσι. Η σύνοδος κορυφής, όπως φέρεται να είπε, θα έχει «μεγάλη σημασία» και θα καταλήξει σε «μια σημαντική απόφαση για τις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας».

Η θέση του Τούρκου ηγέτη για την Κριμαία αντικατοπτρίζει τη θέση του Κιέβου και του ΝΑΤΟ, που ισχυρίζονται ότι η περιοχή «προσαρτήθηκε» παράνομα από τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014. Η Μόσχα υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι της Κριμαίας ψήφισαν ελεύθερα και με συντριπτικό ποσοστό στο δημοψήφισμα για την απόσχιση από την Ουκρανία. Η Κριμαία είχε προσαρτηθεί βιαίως στην Ουκρανία με εντολή του Σοβιετικού ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ πριν από 60 χρόνια και ξαναενώθηκε με τη Ρωσία, ως απάντηση στο πραξικόπημα του «Μαϊντάν» στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014, που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ.

Το θέμα είναι ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα ηθικό υπόβαθρο για να στηρίξει τις θέσεις της.

Σχεδόν στην ίδια πρόταση της ομιλίας του ο Ερμτογάν, μαζί με την άρνηση αναγνώρισης της «προσάρτησης» της Κριμαίας, κάλεσε την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να αναγνωρίσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», την οποία η Άγκυρα δημιούργησε καταλαμβάνοντάς την το 1974, μετά την εισβολή στο νησί ως απάντηση στο φιλοελληνικό πραξικόπημα.

Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα.


Το 2008, η Τουρκία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την απόσχιση της Σερβικής επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου, η οποία είχε καταλήφθηκε από το ΝΑΤΟ το 1999, κατά παράβαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ που τόνιζαν την εγγύηση στην εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας.

Προσφάτως, η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία και το Ιράκ, καταλαμβάνοντας εδάφη στα βόρεια και των δύο χωρών, δήθεν για να πολεμήσει τους Κούρδους «τρομοκράτες» - δηλαδή τους πολιτοφύλακες που εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ για να πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος.

Ο Ερντογάν δεν έχει δικαίωμα να μιλά για «εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία» αναφέρεται στο δημοσίευμα του Russia Today.

Ο μόνος λόγος που η Τουρκία την σκαπουλάρει κάθε φορά, είναι η γεωπολιτική της θέση. Από τη μια πλευρά, ο Ερντογάν είναι βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ, αλλά από την άλλη, αρνήθηκε στους Αμερικανούς τη χρήση σημαντικών βάσεων και αποκλείστηκε από το πρόγραμμα των F-35 εξαιτίας της αγοράς των ρωσικών πυραύλων αεράμυνας S-400. Επίσης εκνεύρισε τη Γαλλία παρεμβαίνοντας στη Συρία και τη Λιβύη.

Η Άγκυρα παίζει επίσης παιχνίδια και με τη Ρωσία. Από τη μια συνάπτει συμφωνίες για το σύστημα S-400 και για αγωγούς φυσικού αερίου και από την άλλη καταρρίπτει ρωσικό αεροσκάφος και δυσκολεύει τις προσπάθειες για νίκη κατά των τζιχαντιστών στη βόρεια Συρία.

Μόλις πέρυσι, η Άγκυρα ανέλαβε τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση του στρατού του Αζερμπαϊτζάν, μετά την συντριπτική ήττα της Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Από τη Λιβύη στη Συρία, από την Κύπρο στο Αζερμπαϊτζάν, ο Ερντογάν κινείται ως νέος σουλτάνος και η Τουρκία ως δεύτερη Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία, κάποια στιγμή της Ιστορίας της, κυβέρνησε τα εδάφη αυτά.

Και καθώς ο Ερντογάν έγινε πιο θρασύς εξαιτίας αυτών των περιπετειών εκτός Τουρκίας, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 καθάρισε τον Τουρκικό στρατό, το παραδοσιακό προπύργιο της δημοκρατίας ενάντια στην ισλαμιστική αναβίωση. Το κόμμα του όμως, υποστήριζε την «νεο-οθωμανική» πολιτική πολύ πριν το 2016. Το 2009, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, είχε διακηρύξει την περίφημη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας στα Βαλκάνια, βασισμένη στο οθωμανικό παρελθόν.

Οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας, των οποίων η πολιτική ηγεσία δεν ξεπέρασε ποτέ το ότι οι Οθωμανοί αποσύρθηκαν το 1878, δέχτηκαν με επευφημίες τη διακήρυξη του Νταβούτογλου. Πρόσφατα, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν επίτιμος καλεσμένος στο γάμο της κόρης του Προέδρου Μπακίρ Ιζετμπέγκοβιτς με έναν «σεβαστό Γερμανό επιχειρηματία».

Ο πατέρας του Izetbegovic, Alija, είχε γράψει την «Ισλαμική Διακήρυξη» τη δεκαετία του 1970, υποστηρίζοντας την εγκατάλειψη του κοσμικού εθνικισμού υπέρ του θρησκευτικού ισλαμισμού στην πολιτική. Μήπως αυτό ακούγεται οικείο;

Κατά ειρωνικό τρόπο, η σύγχρονη Τουρκική δημοκρατία ιδρύθηκε το 1923 από τον Μουσταφά Κεμάλ τον επονομαζόμενο Ατατούρκ, αποκηρύσσοντας ρητά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τη συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε βρισκόμενη στη μεριά των ηττημένων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η αυτοκρατορική υπέρβαση είναι κάτι, ειδικά όταν κάποιος δεν έχει πραγματική δύναμη για να την υποστηρίξει και βασίζεται στη ίντριγκα και τη διαχείριση της αντίληψης. Μόλις κάποιος καταλάβει την μπλόφα, αντί για έναν νέο Οσμάν ή Σουλεϊμάν, ο Ερντογάν μπορεί να καταλήξει σαν τον Μεχμέτ ΣΤ και η Τουρκία να έχει την τύχη που κατάφερε να αποτρέψει ο Ατατούρκ.

cosmostatus.blogspot.com