Η προδοσία το 1974 ήταν στην Αθήνα και ο ηρωισμός στην Κύπρο…
Του Τάσου Κ. ΚοντογιαννίδηΗ πληγή, από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, εξακολουθεί μετά από 41χρόνια να είναι ανοικτή, να αιμορραγεί και δε λέει να κλείσει, γιατί έτσι θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ) εξυπηρετώντας τα συμφέροντας τους. Αυτοί έδωσαν το πράσινο φως στον Ιωαννίδη να ανατρέψει τον Μακάριο και αυτοί ενεθάρρυναν μετά τον Ετσεβίτ να εισβάλει στην Κύπρο.
Το αποκάλυψε αρκετά χρόνια αργότερα, ο αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Ζόζεφ Σίσκο σε τουρκοκυπριακό ραδιοσταθμό. Άλλωστε όταν εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή ο Ιωαννίδης απευθυνόμενος στον Σίσκο του είπε: « Μας εξαπατήσατε», γιατί, όταν θα ανέτρεπε τον Μακάριο, για να κάμψει τους δισταγμούς Γκιζίκη, Μπονάνου, τους είπε: «οι ΗΠΑ με διαβεβαίωσαν ότι η Τουρκία δεν θα επέμβει...»
Το 1999, ο Τζαίημς Κάλλαχαν, υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας την περίοδο της εισβολής, σε συνέντευξη του στους «Τάϊμς» του Λονδίνου, αποκάλυψε ότι «η κυβέρνηση του είχε αποστείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Κύπρο για να αποτρέψει την τουρκική εισβολή αλλά τις εμπόδισαν οι ΗΠΑ!..»
Ο Κρητικός απόστρατος συνταγματάρχης Νίκος Νικολούδης, άνθρωπος του καθήκοντος, λίγο πριν φύγει για το τελευταίο του ταξίδι και να συναντήσει ψηλά στους ουρανούς τους νεκρούς συναδέλφους του, μου διηγήθηκε: « Το βράδυ της παραμονής της εισβολής, επισκέφθηκε στο 3ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΕΦ ένας αξιόλογος πληροφοριοδότης, έλεγε και ικέτευε τον αρχηγό και τους επιτελείς, αλλά κανείς δεν του έδινε σημασία. Μου είπε, «πέστους, παρακάλεσέ τους να κάνουν κάτι γιατί τα πράγματα είναι άσχημα, επίκειται εισβολή!».
«Παρέμεινα στο ΓΕΕΦ ως το πρωί. Τα ξημερώματα άρχισε μία έντονη κινητικότητα. Τα σήματα έρχονταν και έφευγαν με ταχύτητα. Οι προκεχωρημένες μονάδες και τα κλιμάκια της ΚΥΠ ειδοποιούσαν ότι ο τουρκικός στόλος πλέει νοτίως προς Κύπρο. Η Αθήνα καθησύχαζε: «Μην ακούτε τι λένε, οι Τούρκοι δεν θα εισβάλουν, κάνουν άσκηση…». Όμως εμείς βλέπαμε άλλα πράγματα. Την τουρκική αεροπορία να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους γύρω από τη Λευκωσία…
Είχε χαράξει. Έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο και έριξα μια ματιά προς την Μια Μηλιά και ξαφνικά βλέπω στον τουρκικό τομέα αλεξιπτωτιστές να πέφτουν από τουρκικά αεροπλάνα.
Αναστατωθήκαμε αλλά και εκνευριστήκαμε για τον καθησυχασμό της Αθήνας. Θα πρέπει να ήταν ή ηλίθιοι, ή αφελείς, ή προδότες, ή και τα τρία μαζί!»
Μισή ώρα μετά, το 281 Τ.Π και το 285 Τ.ΜΧ με τους διοικητές τους αντισυνταγματάρχες Παπαθανασίου και Μπούτο, μαζί και ο ξάγρυπνος Νικολούδης, σπεύδουν με έναν ουλαμό αρμάτων της 23ΕΜΑ προς την Κερύνεια. «Στο χωριό Κοντεμένος η φάλαγγα δέχεται σφοδρή επίθεση από την Τουρκική Αεροπορία με βόμβες Ναπάλμ και ρουκέτες. Ο δρόμος οργώθηκε και γέμισε με πτώματα.
Το θέαμα ήταν τραγικό. Αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα να καίγονται., πυρομαχικά να εκρήγνυνται από την φωτιά, στρατιώτες, αλλά και πολίτες που περνούσαν με τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους καμένοι πάνω στο τιμόνι από τις βόμβες Ναπάλμ. Δυο στρατιώτες που έσπευσαν συρόμενοι να κρυφτούν κάτω από παρακείμενη γέφυρα, δεν πρόλαβαν. Η φλόγα του Ναπάλμ τους κατέκαψε! Έντονη παντού η οσμή της καμένης σάρκας. Η κόλαση του Δάντη ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια μου. Δεν ήξερες τι να κάνεις. Να προφυλαχθείς, ή να τρέξεις, να περιθάλψεις κάποιον τραυματία… Όπου έριχνες την ματιά σου έβλεπες πτώματα, τραυματίες με κομμένα τα πόδια ή τα χέρια, να μουγκρίζουν από τον πόνο να εκλιπαρούν και να καλούν σε βοήθεια. Ανάμεσα στους νεκρούς και ο Μπούτος…»
Θύμιζε «Μάχη της Κρήτης»
infognomonpolitics
Κατηγορίες:
Σχόλια