Οι σπόροι της ζωής


Της διατροφολόγου Ορσαλίας Ψαρίδη

Η Γη, κάποτε, φιλοξενούσε είδη τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να δούμε, να ακούσουμε, να μυρίσουμε ή να γευθούμε.
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, τα είδη που τώρα ζουν, είναι μόλις το 1% όλων όσων έχουν περπατήσει, πλεύσει, ανθίσει ή πετάξει στο κοινό μας σπίτι.
Υποστηρίζεται ότι υπήρξαν πέντε περίοδοι μαζικής εξαφάνισης, οι οποίες ήταν αποτέλεσμα περιβαλλοντικών αλλαγών, που οδήγησαν στην εξάλειψη σχεδόν, της ζωής στον πλανήτη.
Η διαδικασία της εξαφάνισης των ειδών από φυσικούς παράγοντες, συνδέεται άρρηκτα με την επιβίωση και την εξέλιξη του ανθρώπου.

Σήμερα, η Γη απειλείται από άλλη μία μαζική εξαφάνιση ειδών, μόνο που τώρα δεν προέρχεται από απολύτως φυσικούς παράγοντες.Το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος και οι δράσεις του αυτές καθ΄εαυτές έναντι της Ζωής, οδηγούν σ΄αυτό.
Κάθε χρόνο χάνονται 50.000 ποικιλίες αγροτικού ενδιαφέροντος! Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), εκτιμάται ότι το 1903 υπήρχαν 307 καταγεγραμμένες ποικιλίες καλαμποκιού, σε παγκόσμια κλίμακα. Σήμερα δεν υπερβαίνουν τις 12.
Επίσης
288 ποικιλίες τεύτλων ενώ σήμερα 17
544 ποικιλίες λάχανου σήμερα 28
497 ποικιλίες μαρουλιού σήμερα 36
338 ποικιλίες πεπονιού σήμερα 27
408 ποικιλίες αρακά σήμερα 25
341 ποικιλίες κολοκύθας σήμερα 40
Στην Ελλάδα έχει επιβιώσει το 2-3% των παραδοσιακών ποικιλιών που υπήρχαν πριν 50 χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σιτάρι, ο ένας από τους τρείς πυλώνες της Ελληνικής Διατροφής από την αρχαιότητα (σιτάρι, λάδι, κρασί). Από τις 250 ποικιλίες που καλλιεργούνταν (111 ποικιλίες και πληθυσμοί μαλακού και 139 σκληρού σίτου) έχουν απομείνει μόνο οι 20 (έρευνα του Πανεπιστημίου Αιγαίου).

Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει χαθεί το 75% του παγκόσμιου φυτικού γενετικού υλικού και το 90% των ντόπιων ποικιλιών παρ΄όλο που χρειάστηκαν αιώνες ή και χιλιετηρίδες για να εξελιχθούν.
Η βιοποικιλότητα της Ελλάδας, η βιολογική ποικιλότητα ολόκληρου του πλανήτη κινδυνεύει δραματικά, τόσο από την αλόγιστη καταστροφή του περιβάλλοντος (μόλυνση αέρα, εδάφους και υδάτων, ερημοποιήση κ.α) όσο και από τον οργανωμένο και δρομολογημένο έλεγχο των διατροφικών πηγών. Αυτή η σφοδρή μείωση βιολογικών ειδών φέρνει ανισορροπία στο οικοσύστημα, μειώνει την σταθερότητα και την λειτουργικότητά του. Με την εξαφάνιση των ειδών, τα μέλη του οικοσυστήματος (άνθρωποι, ζώα, πτηνά κ.λ.π.), στερούνται βασικά είδη τροφής, πλούσια σε συστατικά που ρυθμίζουν την σωματική και ψυχική τους υγεία, στερούνται θεραπευτικά μέσα κ.α.
Δεν μπορούμε ούτε να φαντασθούμε την μορφή, την γεύση, τό άρωμα, τις ιδιότητες, την ενεργειακή φόρμα της κάθε τροφής που έχει εξαφανισθεί.
Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε τις τροφές που τώρα είναι διαθέσιμες. Η διαφύλαξη των σπόρων είναι επιτακτική ανάγκη.
Ο Κάθε Σπόρος είναι Φορέας του Σχεδίου της Ζωής.
Δυνητικά, εμπεριέχει Ζωή.
Είναι νομοτελειακό πρότυπο και μεταφέρει τους Κωδικούς της Ζωής.
Μπορεί να παραμένει ανενεργός για αιώνες και όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, ξυπνά κι ξεμυτίζει μέσω αυτού η Ζωή.
Σε όλο της το Μεγαλείο.
Με όλη της την Mαγεία.
Την Αρχή, την Ανάπτυξη, την Ολοκλήρωση, την Πληρότητα, την Ποικιλία, την Γονιμότητα, την Δύναμη, την Ομορφιά, την Ισορροπία, την Αρμονία.
Στο υλικό πεδίο, στο ενεργειακό πεδίο, στο Πνευματικό πεδίο.
Ο κάθε σπόρος είναι το Σύμβολο της Ζωής
Η διαφύλαξη και η προστασία του είναι θεμελιώδεις για την προστασία της Ζωής και αφορά κι εσένα που διαβάζεις κι εμένα που γράφω.
Η Διαφύλαξη της Ζωής, μας αφορά όλους εξίσου.

ΠΗΓΗ:enallaktikidrasi 
Σχόλια