Aποχαιρετάμε την Eλλάδα που ξέραμε, με όλα τα στραβά και τα κουλά, και υποδεχόμαστε μιαν άλλη Ελλάδα...
Ο πρεζάκιας κινείται μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο από την μία δόση στην άλλη…δεν προβληματίζεται ούτε με τις αλλαγές των εποχών ούτε των καιρών.
Σ’ αυτό το ενδιάμεσο, σέρνεται αδιάφορος για τον κόσμο γύρω του κι εντός του, παραδομένος στην σύντομη φτιάξη του.
Η επόμενη δόση εξασφαλίζεται με το επόμενο ξεπούλημα προσωπικής περιουσίας και πορεύεται έτσι με την ανόητη ψευδαίσθηση ότι δεν θα τελειώσει ποτέ και ότι πάντα κάτι θα βρίσκει να πουλάει για να σενιάρεται.
Όταν ανακαλύψει ότι δεν ορίζει πλέον τίποτα εκτός από το σαρκίο του, θα έχει μείνει παρέα με την αρρώστεια του και μοναδικό επισκέπτη τον νταλαβεριτζή που θα τον θυμάται όταν έχει ανάγκη από θελήματα αμφιβόλου φύσεως με αντάλλαγμα την προσωρινή του ανακούφιση αλλά ποτέ την θεραπεία του.
Ο νταλαβεριτζής επενδύει στην αρρώστεια και όχι στην απαλλαγή από αυτήν…
Αποχαιρετάμε την Ελλάδα που ξέραμε, με όλα τα στραβά και τα κουλά, και υποδεχόμαστε μιαν άλλη Ελλάδα που όμως δεν την λες καινούρια και απαλλαγμένη από τις αμαρτίες της. Θα τις κουβαλάει εσαεί στο κάτισχνο σαρκίο της και θα μπει στον κατάλογο των παραδειγμάτων προς αποφυγήν.
Ηθικό δίδαγμα: Όταν τσαλαπατάς αξίες, στρώνεις τον δρόμο για το δικό σου τσαλαπάτημα…
ΜΑΡΙΝΑ ΔΕΠΟΝΤΗ
ΠΗΓΗ
Σχόλια