Η Ελλάδα δεν θα βγει από την κρίση...
με διχασμούς και υστερίες...Δεν χρειάζεται φυσικά να έχει κανείς ακαδημαϊκή ειδίκευση στη μελέτη της Ιστορίας (δηλαδή των πολλαπλών πηγών που συρρικνώνουν την πιθανότητα μονομερούς ανάγνωσης των γεγονότων), για...
να συμπεράνει ότι είμαστε ένα απο τα πιο… ανάδελφα έθνη στον κόσμο.
Ο διχασμός μοιάζει να κολυμπάει γονιδιακά στη σκέψη, την καρδιά και τη συνείδησή μας. Σε επίπεδο εθνικό, συλλογικό, κοινωνικό. Δύσκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός συνιστούν τις μαθηματικές πράξεις της προόδου.
Αντιθέτως, μένουμε εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδο της γοητείας που ασκούν η αφαίρεση και η διαίρεση. Η διαρκής πάλη με τον εαυτό μας, και φυσικά… με τον διπλανό μας.
Σε πλείστες περιπτώσεις στην ιστορική διαδρομή μας, πληρώσαμε πανάκριβα το γονίδιο του εθνικού διχασμού. Και μετά από μελλοντικές στροφές της Ιστορίας, επαναλαμβάναμε σχεδόν με… ενθουσιασμό, το ίδιο λάθος αυτοχειριασμού.
Στα χρόνια της κρίσης που βιώνει η Ελλάδα από τη στιγμή που ο τελευταίος των Παπανδρέου υπέγραψε την ένταξη της χώρας στους μηχανισμούς των Μνημονίων, μάλλον… το έχουμε παρακάνει.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που πέρασε αντίστοιχη κρίση, μπήκε σε Μνημόνιο, και μέχρι και σήμερα αδυνατεί να περπατήσει το μονοπάτι της εξόδου, επειδή είμαστε οι μόνοι που εξακολουθούμε να αλληλοσκοτωνόμαστε.
Υπεύθυνοι; Πολλοί; Τους περισσότερους τους στείλαμε εμείς στη Βουλή, και τους επιτρέψαμε να έχουν δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας. Για το παρόν και το μέλλον μας.
Φυσιογνωμίες βγαλμένες από… επιθεώρηση, που υπό άλλες συνθήκες θα λειτουργούσαν ως το απόλυτο αγχολυτικό, περιφέρουν τη μετριότητά τους στον δημόσιο βίο. Από κάθε πόστο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι του δήθεν πνευματικού κόσμου.
Λειτουργούν ως κήρυκες του συλλογικού μίσους. Ως κομιστές του εθνικού διχασμού. Ως σταγονίδια υστερίας, που φουσκώνουν τα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν.
Η ζημιά που κάνουν στο έθνος έχει μη αναστρέψιμα χαρακτηριστικά, πολύ περισσότερο στην εποχή των social media, που αξιοποιούνται ως μεγάλοι επιταχυντές της μετριότητας.
Από την κρίση της Ιστορίας βέβαια, δεν ξέφυγε ποτέ κανείς. Έστω και με… χρονοκαθυστέρηση...
Μάνος Οικονομίδης, ysterografa.gr
Σχόλια