Το Σκοπιανό στην Κοινωνία των Εθνών

Περιδιαβάζοντας πάγκους και διαδρόμους παλαιοβιβλιοπωλείου, ένα βιβλίο 110 σελίδων, με φθαρμένα εξώφυλλα, μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν το Ιστορικαί και διπλωματικαί μελέται του Περικλή Αλ. Αργυρόπουλου. Καταγόμενος από επιφανή οικογένεια Φαναριωτών, διατέλεσε κατ’ επανάληψη βουλευτής και υπουργός. Στο βιβλίο του δημοσιεύονται ομιλίες του. Μεταξύ αυτών μία στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ), στη Χάγη, τον Ιούνιο του 1928.


Επρόκειτο περί «Παρατηρήσεων του Ελληνικού Συλλόγου της ΚΤΕ επί του υπό του Βουλγαρικού Συλλόγου υποβληθέντος υπομνήματος εις την Ένωσιν Συλλόγων της ΚΤΕ».

Από τις «παρατηρήσεις» του Περικλή Αλ. Αργυρόπουλου καταδεικνύεται πρώτον ότι ουδεμία αναφορά γίνεται εκ μέρους των Βουλγάρων περί «Σλαυομακεδόνων». Ουδεμία. Το ίδιο και εκ μέρους των Σέρβων, ουδεμία αναφορά.

Σημειώνεται ότι ο Αργυρόπουλος αποκαλύπτει ότι οι Βούλγαροι πέραν του κυρίου σκοπού τους, που ήταν ο εκβουλγαρισμός της Μακεδονίας, σε σχέδιο είχαν, ως δεύτερη λύση, να ζητήσουν την αυτονόμησή της. Αυτή τη δεύτερη λύση προώθησε ο Τίτο, αποδέχθηκε το ΚΚΕ και ανέχθηκε η Βουλγαρία, μη πάντως παραιτούμενη από την αντίληψή της ότι οι Σλάβοι της Νότιας Σερβίας έχουν βουλγαρική καταγωγή. Αυτό αποδεικνύεται και από τα πρόσφατα ανοίγματα της βουλγαρικής κυβέρνησης και του Πατριαρχείου της Σόφιας προς τα Σκόπια.

Το δεύτερο που φαίνεται από την ομιλία του Αργυρόπουλου στην ΚτΕ, είναι ότι στο μέρος της Μακεδονίας, που με την Συνθήκη του Νεϊγί παραχωρήθηκε στην Βουλγαρία, και στην Ανατολική Ρωμυλία υπήρχε ισχυρός ελληνικός πληθυσμός, ο οποίος αναγκάστηκε να εκπατριστεί. Ο Έλληνας πολιτικός σημειώνει: «Αι φρικταί τραγωδίαι, αι οποίαι εσημείωσαν την βουλγαρικήν κατοχήν των διαμερισμάτων της Δράμας, της Καβάλας και των Σερρών, από του 1916 μέχρι του 1918, αποδεικνύουν ότι η μετανάστευσις εκείνη ωθήθη υπό μόνου του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεως και ότι τα χρησιμοποιηθέντα μέσα του παντί σθένει εκβουλγαρισμού αποτελούν μίαν συστηματικήν μέθοδον τεθείσαν εν εφαρμογή».

Ένα τρίτο σημείο της ομιλίας του Περ. Αργυρόπουλου στην ΚΤΕ είναι η αξίωση των Βουλγάρων προς την ελληνική κυβέρνηση να πάρει το μέρος τους και να αποδεχθεί ότι οι Σλάβοι της Μακεδονίας είναι Βούλγαροι!…

Και ένα τέταρτο σημείο που θίγει ο Αργυρόπουλος, είναι ότι οι Βούλγαροι έως το 1903 προσπάθησαν να επεκταθούν στη Μακεδονία «διά της εκκλησιαστικής και σχολικής οδού», και όταν δεν το πέτυχαν, τότε χρησιμοποίησαν τη βία εναντίον των ελληνικών πληθυσμών.

Αυτά που ελέχθησαν το 1928 είναι μέρος της ιστορίας του Σκοπιανού. Είναι γεγονός ότι από το 1878 έως και σήμερα υπάρχει μια σλαβική γεωστρατηγική για τη Μακεδονία. Όλο αυτό το διάστημα οι ελληνικές κυβερνήσεις αμύνονται, μπορεί με λάθη και με παραλείψεις, αλλά χωρίς υποχωρήσεις στις σοβινιστικές και αλυτρωτικές επιθέσεις παλαιότερα της Βουλγαρίας και, εδώ και μερικές δεκαετίες, των Σκοπίων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει την ιστορική ευθύνη να παραδώσει στην επόμενη κυβέρνηση όσα παρέλαβε. Τίποτε λιγότερο.

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

pontos-news.gr