Σαν σήμερα, η επέτειος της Ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πόσο ελεύθερη είναι άραγε;

«Η υπεράσπιση της νομιμότητας του κράτους ισοδυναμεί με υπεράσπιση του ίδιου μας του εαυτού, της ασφάλειας, της αξιοπρέπειας και της προοπτικής ενός καλύτερου μέλλοντος για όλο τον κυπριακό λαό», είχε πει, χαιρετώντας την στρατιωτική παρέλαση με την ευκαιρία της επετείου της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, τον Οκτώβρη του 2006.

Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα από την αρχή. 16 Αυγούστου 1960. Μια μέρα μετά από τη γιορτή της Παναγιάς, που γιορτάζεται μεγαλόπρεπα στην Κύπρο με δημόσια αργία, η μεγαλόνησος έπαιρνε, επιτέλους, μια θέση στο χώρο των ανεξάρτητων κρατών.

Όσοι ζήσαμε τα γεγονότα, θυμόμαστε την ιστορική εκείνη μέρα που κυμάτισε στο κτίριο της Βουλής και σε όλα τα δημόσια κτίρια η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ ο εκλεγμένος πλέον πρώτος πρόεδρος και εθνάρχης Μακάριος, παρουσία του εκλεγμένου αντιπροέδρου Δρ Κουτσιούκ, παρελάμβανε την εξουσία από τον τελευταίο Άγγλο κυβερνήτη, Sir Hugh Foot.

Η παράδοση έγινε μετά τη λήξη του επαναστατικού αγώνα ‘55–‘59 κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας και την υπογραφή της πολύκροτης συμφωνίας της Ζυρίχης και έγινε στις 11 του Φλεβάρη 1959 στο κυβερνείο, γνωστό στους περισσότερους σήμερα ως προεδρικό μέγαρο, παρουσία αντιπροσώπων των τριών εγγυητριών Δυνάμεων, Αγγλίας, Ελλάδας και Τουρκίας.

Η Συμφωνία εξασφάλιζε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις συνθήκες Εγγύησης και Συμμαχίας.

Ένα σημαντικό βήμα για όλους τους κατοίκους του νησιού, που προκάλεσε ρίγος και συγκίνηση, έκανε πιστευτές τις υποσχέσεις για ένα νέο ξεκίνημα και ξύπνησε μέσα τους το όραμα για μέρες καλύτερες και ειρηνικές.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι στις 21 Σεπτεμβρίου 1960 η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, έγινε δεκτή στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και το 1961 έγινε, επίσης, ισότιμο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Σταθμό αποτελεί και το γεγονός ότι την 1η Σεπτεμβρίου 1961, εντάχθηκε επίσημα ως ιδρυτικό μέλος στο Κίνημα Αδέσμευτων με τη συμμετοχή του Προέδρου Μακαρίου στην πρώτη επίσημη Διάσκεψη των Αδεσμεύτων στο Βελιγράδι και την ένταξή της στην Βρετανική Κοινοπολιτεία - οργανισμός των χωρών πρώην αποικιών της Βρετανίας.

Ωστόσο, τα γεγονότα που ακολούθησαν στο τέλος του 1963 με 1964, δηλαδή η ανταρσία των Τουρκοκυπρίων και οι ταραχές ανάμεσα στις δύο κοινότητες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, δημιούργησαν την λεγόμενη «νεκρή ζώνη».

Δυστυχώς, η εξτρεμιστική μερίδα που μηχανεύτηκε και προκάλεσε τα επεισόδια, βοήθησε την πολιτική του μετέπειτα ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος, προβάλλοντας ως αιτιολογικό την ασφάλεια της ζωής τους, πίεσε τους Τούρκους αξιωματούχους να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, τη βουλή και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, ενώ εξανάγκασε τους κατοίκους μεικτών χωριών να τα εγκαταλείψουν και να συσπειρωθούν στους λεγόμενους τουρκικούς τομείς.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ