Ίσως να μη μπορούσα να διαλέξω χειρότερο τίτλο για μια υπόθεση, την οποία ερευνώ περίπου μια δεκαετία, υποστηρίζοντας την πραγματική της βάση, μακριά από διαστημικά καύσιμα και επώδυνες αστειότητες. Αλλά, ακόμη κι αν ήθελα να διαλέξω διαφορετικό τίτλο, δυστυχώς ο συγκεκριμένος αποκρυσταλλώνει την πραγματικότητα. Η Τράπεζα της Ανατολής συγχωνεύτηκε δια εξαγοράς από την Εθνική Τράπεζα στο τέλος του 1932. Ήταν μια περίεργη συγχώνευση, στην οποία οι μέτοχοι της απορροφούμενης Τράπεζας Ανατολής αποξενώθηκαν από την ιδιότητα τους και δεν συνέχισαν στην απορροφούσα Εθνική Τράπεζα. Επειδή όμως η κρίση της δεκαετίας του ’30 ήταν σε πλήρη εξέλιξη και οι δύο τράπεζες ήταν εξουθενωμένες, συμφωνήθηκε πως θα ήταν καλύτερο να υπολογιστεί το τίμημα για την εξαγορά, μέσα από μια διαδικασία εκκαθάρισης, αφού θα ήταν άδικο να πληρωθούν οι μέτοχοι τη χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας τους.
Ωστόσο, οι μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης, από την ίδια την Εθνική Τράπεζα, σε μια πρωτοφανή περίπτωση παραπλάνησης των επενδυτών, με τη δημιουργία μιας χρηματιστηριακής “φούσκας”, το έτος 1934 ! Η Εθνική Τράπεζα, σύμφωνα με τα στοιχεία, συνέχισε τη διαπραγμάτευση των μετοχών της απορροφούμενης τράπεζας και παραβίασε από την αρχή τη σύμβαση συγχώνευσης που υπέγραψε.
Για αυτή τη συγκεκριμένη απάτη, που αποτελεί ένα μικρό κομμάτι του παζλ της υπόθεσης της Τράπεζας της Ανατολής, ζητήθηκε η άποψη τόσο της Εθνικής Τράπεζας, όσο και της Τράπεζας της Ελλάδος. Δεν ζητήθηκε η άποψη των γνωστών «τρισεκατομμυριούχων», που κατακρεούργησαν την υπόθεση τηλεοπτικά και των οποίων οι αστοχίες και οι πολιτικές βλέψεις παραλίγο να τινάξουν το θέμα στον αέρα. Δεν πρόκειται όμως να επεκταθώ και να εξετάσω τις περίεργες θέσεις τους, γιατί δεν είναι σκοπός του άρθρου μου να αντιπαρατεθώ με ανθρώπους που δεν κατανοούν ότι η δεξιά πλευρά μιας μετοχής της Τράπεζας Ανατολής δεν είναι «εγγύηση» του Γαλλικού Δημοσίου, αλλά απλά η μετάφραση στα γαλλικά…

ΟΙ “ΑΚΥΡΩΜΕΝΕΣ” ΜΕΤΟΧΕΣ

Η Εθνική Τράπεζα μέχρι σήμερα υποστηρίζει ότι η συγχώνευση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ενός ειδικού νόμου της εποχής, που διευκόλυνε τις ενώσεις εταιρειών (ν. 5261/1931). Με βάση τη νομοθεσία της εποχής η Εθνική Τράπεζα αποτέλεσε σε μία νύχτα τον “καθολικό διάδοχο” της Τράπεζας Ανατολής, δηλαδή υποκατέστησε στα πάντα την εξαγοραζόμενη τράπεζα, από τη στιγμή της δημοσίευσης σε ΦΕΚ της υπουργικής απόφασης που ενέκρινε τη συγχώνευση (31.12.1932).
Με βάση τη σύμβαση που υπογράφηκε, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής θα έπρεπε να είχαν ακυρωθεί ως χρηματιστηριακό προϊόν και να παρέμενε μόνο η υποχρέωση της Εθνικής Τράπεζας να αποπληρώσει το τίμημα εξαγοράς. Η τελική ακύρωση των τίτλων των μετοχών (του χαρτιού), με ταυτόχρονη ακύρωση των δικαιωμάτων των μετόχων, θα γινόταν κατά τη λήξη της εκκαθάρισης.
Αυτή την ερμηνεία δίνει και η νομική υπηρεσία της Εθνικής Τράπεζας σήμερα σε μια ποικιλία από έγγραφα και ανακοινώσεις. Παράδειγμα είναι η εξώδικη απάντηση-δήλωση που υπογράφει ο διευθυντής της νομικής υπηρεσίας της Εθνικής Τράπεζας κ. Μιλτιάδης Σταθόπουλος και ο δικηγόρος που θα την εκπροσωπήσει στο δικαστήριο κ. Ιωάννης Λιναρίτης. Μάλιστα υποστηρίζει ότι “μετά την εξαγορά όλες οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής ακυρώθηκαν και οι όποιοι νόμιμοι δικαιούχοι τους είχαν πλέον μόνο χρηματική απαίτηση από την ΕΤΕ, να λάβουν το ανωτέρω τίμημα των 200 δρχ ανά μετοχή”.
Από αυτές τις 200 δραχμές, οι 150 δραχμές ήταν η προκαταβολή ενόψει της εκκαθάρισης, ενώ οι 50 δραχμές αντιπροσώπευαν ένα ελάχιστο ποσό που κατέβαλε η Εθνική Τράπεζα για τη φήμη και την πελατεία της Τράπεζας Ανατολής.

ΟΙ “ΑΚΥΡΩΜΕΝΕΣ” ΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ !

Το συνολικό ποσό των 200 δρχ, ξεκίνησε να καταβάλλεται, όπως επιβεβαιώνεται από δημοσιεύματα της εποχής, στις 16 Ιανουαρίου 1933. Εκτός όμως από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, πλέον υπάρχει και η απάντηση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών μετά από επίσημο αίτημα που κατατέθηκε πριν περίπου δύο μήνες. Σύμφωνα με το επίσημο Δελτίο του Χρηματιστηρίου, η είδηση για τη συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής με την Εθνική Τράπεζα, καθώς και οι λεπτομέρειες για την προκαταβολή, δημοσιεύτηκαν στις «Γνωστοποιήσεις της ημέρας» την 15η Φεβρουαρίου 1933.
Συνεπώς, σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα, από την 15η Φεβρουαρίου 1933 οι μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής θα διαπραγματεύονταν στο Χρηματιστήριο χωρίς τη μερισματαπόδειξη 55 και σφραγισμένες για την είσπραξη των 200 δραχμών. Είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη ανακοίνωση βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τη θέση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία για να εξασφαλίσει μεγαλύτερα κέρδη ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα να παραβιάζει τη σύμβαση συγχώνευσης και σήμερα κάνει την ανήξερη. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής διαπραγματεύονταν επίσημα στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου 1933, περίπου ένα χρόνο μετά την υποτιθέμενη ακύρωση τους.
Εκτός της παρουσίας της μετοχής στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, στις 29 Ιανουαρίου 1951 ο επόπτης του Χρηματιστηρίου σφράγισε κάποιες μετοχές που προέρχονταν από την περιουσία του Στέφανου Σκουλούδη, πρώην αντιβενιζελικού πρωθυπουργού, επιχειρηματία και τραπεζίτη. Ο Σκουλούδης πέθανε το 1928 και τις μετοχές προσκόμισε στο Χρηματιστήριο ο ανιψιός του Στέφανος Αθηνογένης, για να τις ονομαστικοποιήσει και να τις καταθέσει ως ενέχυρο για την αγορά άλλων μετοχών.
Παράλληλα με το Ελληνικό Χρηματιστήριο, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής σφραγίζονταν κατά τη μεταβίβαση τους και από το Χρηματιστήριο του Παρισιού. Και ενώ σήμερα η Εθνική Τράπεζα «ποιεί τη νήσσαν», το Γαλλικό Χρηματιστήριο σφράγιζε τις «άκυρες» μετοχές μερικές δεκαετίες μετά την υποτιθέμενη λήξη της εκκαθάρισης. Τις συγκεκριμένες σφραγίδες τοποθετούσε η γραμματεία του Χρηματιστηρίου Αξιών του Παρισιού (Syndic des Agents de Change de Paris), η οποία απαιτούσε μια σειρά από έγγραφα, όπως το καταστατικό της τράπεζας, έγκριση από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας, αλλά και ενημέρωση για την πορεία της εταιρείας.
Πρόσφατα είχα μια ηλεκτρονική συνομιλία με τον κ. Angelo Riva, καθηγητή του European Business School. Ο καθηγητής κ. Riva έχει αναλάβει τη ψηφιοποίηση του αρχείου του Χρηματιστηρίου του Παρισιού από το 1796 έως το 1976, μαζί με τον Pierre-Cyrille Hautcoeur, διευθυντή σπουδών στο Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, σε ένα πρόγραμμα του Χρηματιστηρίου που ονομάζεται «Equipment of Excellence». Ο Καθηγητής κ. Riva, μαζί με τους συνεργάτες του, έχει δημιουργήσει μια βάση δεδομένων με τις ιστορικές τιμές του Χρηματιστηρίου, και μάλιστα τα δικά του δεδομένα μέχρι σήμερα είναι πιο πλήρη από την επίσημη βάση δεδομένων που διαθέτει το Γαλλικό Χρηματιστήριο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Καθηγητή, η Τράπεζα Ανατολής διαπραγματευόταν στο Χρηματιστήριο του Παρισιού από τις 13 Δεκεμβρίου 1910 έως τις 2 Νοέμβρη 1933, με μία διακοπή ανάμεσα στις 8 Αυγούστου 1914 και τις 14 Δεκεμβρίου 1914, λόγω του πολέμου.
Ενώ λοιπόν η Εθνική Τράπεζα επιμένει ότι οι μετοχές ακυρώθηκαν κατά τη συγχώνευση των δύο τραπεζών την 31η Δεκεμβρίου 1932, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής διαπραγματεύονταν επίσημα και στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου του Παρισιού μέχρι τις 2 Νοεμβρίου 1933.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ “ΦΟΥΣΚΑ” ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι η μετοχή της Τράπεζας Ανατολής βρισκόταν επίσημα και στο Χρηματιστήριο του Καΐρου την άνοιξη του 1933, μερικούς μήνες μετά την ολοκλήρωση της συγχώνευσης. Έχουν βρεθεί αρκετά αποσπάσματα από εφημερίδες της εποχής, μια και η κατάσταση των αρχείων του Αιγυπτιακού Χρηματιστηρίου για εκείνη την περίοδο δεν επιτρέπει περαιτέρω έρευνα.
Ωστόσο, αυτό για το οποίο δεν ήταν έτοιμος κανείς, ήταν η ξεκάθαρη ομολογία της ίδιας της Εθνικής Τράπεζας ότι έπαιξε με τις μετοχές της Τράπεζας Ανατολής, μετά τη συγχώνευση των δύο τραπεζικών ιδρυμάτων και τη συμβατική“ακύρωση” των μετοχών. Πραγματικά, δεν περίμενα ποτέ ότι θα βρεθώ αντιμέτωπος με έγγραφα, τα οποία να πιστοποιούν την πρόθεση της ηγεσίας της Εθνικής Τράπεζας να παραβιάσει τη σύμβαση συγχώνευσης, ξεκάθαρα και ενυπόγραφα.
Στο πρώτο έγγραφο, το οποίο για πρώτη φορά βλέπει το φως της δημοσιότητας, βλέπουμε ότι το Υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο Κάιρο στέλνει μια επείγουσα επιστολή, “αεροπορικώς”, απευθείας στη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας στην Αθήνα, με ημερομηνία 6 Ιουλίου 1934. Το έγγραφο αναφέρει ότι ανάμεσα στα χρεόγραφα της περιουσίας της Τράπεζας της Ανατολής βρίσκονται και 2050 μετοχές της ίδιας της Τράπεζας της Ανατολής, οι οποίες περιήλθαν στην κατοχή του Υποκαταστήματος του Καΐρου μετά από συμβιβασμό με κάποιον δανειολήπτη.
Το Υποκατάστημα έχει εκτιμήσει τις ακυρωμένες μετοχές να έχουν αξία 1 ΓΔ, ωστόσο στο Χρηματιστήριο του Καΐρου οι μετοχές το καλοκαίρι του 1934 διακινούνται ανεπίσημα και η τιμή τους ανέβηκε από τα 5 ΓΔ στα 10 ΓΔ, λόγω κάποιων φημών που φέρουν τους μετόχους της Τράπεζας Ανατολής στην Αίγυπτο να ζητάνε μέσω δικαστηρίων τον ορισμό εκκαθαριστή που θα διαφυλάξει τα δικά τους συμφέροντα, μια και δεν είχαν εμπιστοσύνη στην Εθνική Τράπεζα.
Η επιστολή καταλήγει με το ερώτημα προς την Κεντρική Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, αν μπορεί το Υποκατάστημα του Καΐρου να πουλήσει τις “ακυρωμένες” μετοχές της Τράπεζας Ανατολής στο χρηματιστήριο το καλοκαίρι του 1934!
Το έγγραφο προωθήθηκε στο νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας, για να δοθεί η γνώμη των δικηγόρων της τράπεζας. Οι νομικοί εξέτασαν το αίτημα και απάντησαν στις 23 Ιουλίου 1934, λέγοντας ότι η πληροφορία που κυκλοφορεί στην Αίγυπτο για νομικές κινήσεις κατά της Εθνικής Τράπεζας είναι απλά μια φήμη, πιθανολογώντας ότι η διάδοση της σκοπεύσει στην άνοδο της τιμής της μετοχής της Τράπεζας της Ανατολής στο Χρηματιστήριο.
Σε κανένα σημείο δεν φαίνεται περίεργο στους νομικούς της Εθνικής Τράπεζας το γεγονός ότι οι μετοχές, που σήμερα οι δικηγόροι της ίδιας τράπεζας μας λένε ότι έχουν ακυρωθεί, διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο του Καΐρου. Ωστόσο, προς τιμήν των νομικών εκείνης της εποχής, συμβουλεύουν το υποκατάστημα του Καΐρου να μην προβεί σε πώληση των 2050 μετοχών, γιατί η άνοδος της τιμής τους δεν οφείλεται σε πραγματικούς λόγους, αλλά είναι τεχνητή και οφείλεται στη φήμη που κυκλοφορεί. Κλείνουν όμως την επιστολή τους αναφέροντας ότι ίσως να πρέπει να ζητηθεί και η γνώμη των ειδικών εκκαθαριστών.
Μετά από την παραπάνω ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στο Υποκατάστημα του Καΐρου και στο Δικαστικό Τμήμα της Εθνικής Τράπεζας, περιμέναμε ότι η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας θα πράξει το νομικά και ηθικά ορθό και θα έχει την ίδια άποψη με τη σημερινή νομική ομάδα της τράπεζας. Άλλωστε, η θέση των νομικών της Εθνικής Τράπεζας δεν έχει αλλάξει και πολύ από το 1932 έως σήμερα.
Το Τμήμα Τραπεζών και Διαθεσίμων Εξωτερικού και ειδικότερα η Υπηρεσία Συγχωνεύσεως της Τράπεζας της Ανατολής, τμήμα που ανήκε στην Εθνική Τράπεζα, απάντησε στο Δικαστικό τμήμα της τράπεζας, στις 2 Αυγούστου 1934. Η απάντηση της Εθνικής Τράπεζας είναι απλή, λιτή και δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Μετά από συνεννόηση του αντιπροσώπου της Εθνικής Τράπεζας, με τον Υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας και τους Ειδικούς Εκκαθαριστές ενημερώθηκε αυθημερόν το Υποκατάστημα του Καΐρου να προχωρήσει σε πώληση των 2050 μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής, το καλοκαίρι του 1934 στο Χρηματιστήριο της πόλης, παρά την αντίθετη γνώμη του νομικού τμήματος της τράπεζας.

Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στο πλαίσιο αυτό και για την ακρίβεια της έρευνας, επικοινώνησα τόσο με το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας, όσο και με το αντίστοιχο τμήμα της Τράπεζας της Ελλάδος.
Η Εθνική Τράπεζα, μέσω κ. Ιωάννη Λιναρίτη, του δικηγόρου που έχει αναλάβει την εκπροσώπηση της στις δικαστικές αίθουσες για τις δύο αγωγές που έχουν ασκηθεί αναφορικά με την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, έδειξε ενδιαφέρον για τα στοιχεία που παρουσιάζονται σχετικά με την παραπλάνηση των επενδυτών στο Χρηματιστήριο του Καΐρου το 1934. Ωστόσο, είναι κατανοητό ότι λόγω της θέσης και της πορείας των υποθέσεων δεν θα μπορούσε ο κ. Λιναρίτης να τοποθετηθεί ειδικότερα πάνω στα αποτελέσματα της έρευνας, λίγες ημέρες πριν η Εθνική Τράπεζα προσπαθήσει να πείσει το δικαστήριο ότι όλες της οι ενέργειες ήταν σύννομες.
Κατά την επαφή μου με την Τράπεζα της Ελλάδος, ο Διευθυντής της Νομικής Υπηρεσίας της κ. Β. Κωτσοβίλης, επανέλαβε τη διαρκή θέση της εποπτικής αρχής του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ότι δεν έχουν ενημερωθεί ποτέ για τη λήξη της εκκαθάρισης και ότι το αρχείο της Τραπέζης της Ελλάδος δεν έχει κάποιο σχετικό στοιχείο.
Μπορεί βέβαια κάποιοι νομικοί να υποστηρίξουν ότι η συγκεκριμένη υπόθεση της παραπλάνησης των επενδυτών στο Χρηματιστήριο του Καΐρου έχει παραγραφεί, οπότε και η διερεύνηση για το αν η υπόθεση με τη φούσκα των μετοχών το 1934 είναι πραγματικά μια απάτη εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας, δεν είναι δυνατόν να γίνει σήμερα. Όμως, όπως πάντα, ακόμη και η ιστορική αλήθεια έχει τη σημασία της, τόσο μέσα όσο και έξω από τις δικαστικές αίθουσες,. Η Ιστορία προσπαθεί να μας διδάξει πολύτιμα μαθήματα από τα λάθη των περασμένων γενιών, ώστε να μην τα επαναλάβουμε, κάτι που όμως δεν έχει λειτουργήσει και ιδιαίτερα καλά στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία, με συνέπεια να ανακυκλώνονται τα ίδια λάθη και να βυθιζόμαστε σε μνημονιακές καταστάσεις και ατέρμονες δανειακές συμβάσεις, με ευθύνη κυρίως των πολιτικών, των τραπεζών και των διοικήσεων τους.

Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΙΝΗΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΕ

Σε τηλεφωνική συνομιλία μου με τον κ. Ιωάννη Καραμιχάλη, δικηγόρο κατόχου μετοχών της Τράπεζας Ανατολής, που έχει κινηθεί κατά της Εθνικής Τράπεζας στη Ρόδο, επανέλαβε παλαιότερη δήλωση που είχε κάνει για το θέμα στον τύπο, απαντώντας στο ερώτημα αν μπορεί να αναβιώσει μια τέτοια υπόθεση μετά από τόσα χρόνια. Ξεκαθάρισε λοιπόν πως “δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αναβίωση διότι η υπόθεση δεν έκλεισε ποτέ. Η Εθνική Τράπεζα δεν ολοκλήρωσε την εκκαθάριση. Η εκκαθάριση δεν ολοκληρώθηκε με αποκλειστική ευθύνη της Εθνικής Τράπεζας. Οπότε δεν μιλάμε για αναβίωση. Μιλάμε για την τήρηση και εφαρμογή του νόμου και ζητάμε την περάτωση της εκκαθάρισης που άφησε ημιτελή η Εθνική Τράπεζα. Πάντως επί της ουσίας ο νόμος τόσο στην Ελλάδα όσο και Διεθνώς προβλέπει την επαναφορά τέτοιων υποθέσεων, οι οποίες παρέμεναν σε αδράνεια ακόμη και για περισσότερα έτη”.
Ειδικότερα, για το θέμα των 2050 μετοχών της Τράπεζας Ανατολής, που πωλήθηκαν από το Υποκατάστημα του Καΐρου, ο κ. Καραμιχάλης δεν θέλησε να επεκταθεί περισσότερο από ένα σχόλιο, αναφέροντας ότι “η Εθνική Τράπεζα δεν περιφρούρησε τη σύμβαση συγχώνευσης, κάτι που ήταν δική της ευθύνη, και εν γνώση της την παραβίασε ουκ ολίγες φορές”. Μάλιστα, επιφυλάχθηκε για περισσότερες αποκαλύψεις στην αίθουσα του δικαστηρίου στις 7 Νοεμβρίου 2013 και δε θέλησε να επεκταθεί, λόγω της ολιγοήμερης περιόδου που έχει απομείνει μέχρι την εκδίκαση.

ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΩΡΙΣ, Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ένας από τους λόγους που η Ελληνική νομοθεσία προβλέπει ότι πρέπει να υπάρχει λογοδοσία στις περιπτώσεις εκκαθαρίσεως, ακόμη κι αν η εκκαθάριση είναι μια διαδικασία που προβλέπεται από σύμβαση, είναι η προστασία του επενδυτικού κοινού από παρανομίες, τις κοινώς αποκαλούμενες “λαμογιές”. Πολύ απλά, οι ανώνυμες εταιρείες δεν μπορούν να συμφωνούν ότι θα ακολουθήσουν διαδικασίες που δεν συμφωνούν με τη νομοθεσία, με τη δικαιολογία ότι οι δύο πλευρές τα “βρήκαν μεταξύ τους”. Σε τέτοια περίπτωση το επενδυτικό κοινό μπορεί να εξαπατηθεί και να αγοράσει “ακυρωμένες” μετοχές, τις οποίες κάποιοι σπρώχνουν στα Χρηματιστήρια για να επωφεληθούν, ενώ γνωρίζουν ότι η άνοδος των τιμών δεν οφείλεται σε πραγματικούς λόγους.
Για αυτό κάποιοι, και ανάμεσα σε αυτούς και εγώ, ζητάμε να δούμε τον Ισολογισμό Εκκαθάρισης της Τράπεζας Ανατολής, 77 χρόνια μετά την υποτιθέμενη λήξη της εκκαθάρισης. Για αυτό μετά από τόσα χρόνια, οι κάτοχοι μετοχών της Τράπεζας Ανατολής συνεχίζουν να ενδιαφέρονται και να ζητάνε να δουν τα έγγραφα που να αποδεικνύουν τη σύννομη λήξη αυτής της εκκαθάρισης. Και η μη σύνταξη των εγγράφων αυτών, μπορεί να σημαίνει είτε την αποτυχία πραγματοποίησης της εκκαθάρισης, είτε την αποτυχία ολοκλήρωσης της, είτε και τα δύο. Καλό πράγμα πάντως δεν είναι σίγουρα…
Το Δικαστικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας το 1934 προσπάθησε να προστατέψει την τράπεζα από νομικά προβλήματα, όπως και σήμερα η νομική της ομάδα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποτρέψει οποιαδήποτε καταδίκη της εταιρείας που υπηρετεί, ακόμη και με κινήσεις που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και θυμίζουν “χτυπήματα κάτω από τη μέση”. Κάποια στιγμή όμως, αυτοί που έχουν δίκιο και λένε την αλήθεια, μπορεί να επικρατήσουν στις δικαστικές αίθουσες και τότε μόνο ο χρόνος και η Ιστορία θα κρίνουν τη στάση του καθενός.
Πάντως, είναι δεδομένο είναι ότι η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δείχνει διατεθειμένη να ελέγξει την Εθνική Τράπεζα, με την οποία φαίνεται να διατηρεί μια αόρατη, αλλά υπαρκτή, σχέση εξάρτησης, τουλάχιστον αναφορικά με την ενημέρωση της για την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής. Η Τράπεζα της Ελλάδος, έχει απαντήσει σε άλλο αίτημα για πληροφορίες σχετικά με την Τράπεζα της Ανατολής, αυτή τη φορά από το Υπουργείο Οικονομικών, ότι “ουδεμία πρωτογενή γνώση έχει επί του θέματος. Η πληροφόρηση της προέρχεται από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, προς την οποία επίσης κοινοποιείται η αίτηση”.
Τέλος, θα ήθελα να παρακαλέσω οποιονδήποτε προσπαθεί να χρησιμοποιήσει για αλλοπρόσαλλους σκοπούς την υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής, να αναμένει τις δικαστικές εξελίξεις και τον προσδιορισμό της αξίας κάθε μετοχής της Τράπεζας Ανατολής από τη δικαιοσύνη. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι ακόμη και οι “έμποροι διαστημικών καυσίμων”, που δεν έχουν κάνει, ούτε συμμετέχουν σε κάποια αγωγή κατά της ΕΤΕ, ενημερώνονται από τα κείμενα και την έρευνα όσων ασχολούμαστε με την υπόθεση αυτή, ωστόσο θα ήταν σωστό να αναφέρουν και τις πηγές τους.
Γιατί μπορεί κάποιοι να αρνούνται με μανία την προσωπική άποψη μου για τα πλαστά και ανύπαρκτα “αμερικάνικα ομόλογα των 600 δις” και με τους χαρακτηρισμούς τους να υιοθετούν βαρβαρικές και γκεμπελικές πρακτικές, ωστόσο καλό θα ήταν να μην σφετερίζονται την έρευνα τη δική μου και των άυπνων συνεργατών μου στο θέμα της Τράπεζας Ανατολής.
 http://banquedorient.org