«Μαύρισαν» την ψυχούλα της Ραχήλ...
Δεν είναι και λίγο να κατεβαίνεις υποψήφιος, να πιστεύεις ότι έχεις το δίκιο με το μέρος σου και ότι θα μπεις στη Βουλή, με διψήφιο μάλιστα ποσοστό, και τίποτα από αυτά να μη συμβαίνει. Πόσο μάλλον, να μην μπαίνει ούτε η...κολλητή σου.
Γι’ αυτό και αντιλαμβανόμαστε πλήρως τη δυσανεξία της Ραχήλ Μακρή προς τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει και τις σκληρές της δηλώσεις: χωρίς αυτή, προφανώς, η Βουλή έγινε «οίκος ανοχής». Κι ας πήγαινε με μισή καρδιά και «μαύριζε η ψυχή της».
Γιατί «οίκο ανοχής» χαρακτήρισε τη Βουλή η Ραχήλ Μακρή σε συνέντευξή της στα «Παραπολιτικά 90,1». «Με τη διαφορά ότι οι εργαζόμενες στους οίκους αυτούς έχουν μεγαλύτερη αξία και αξιοπρέπεια από αυτό το Κοινοβούλιο που έχει στελεχωθεί καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε», τόνισε.
Τρία χρόνια μαύρισε η ψυχή μου, τώρα νιώθω ελεύθερη, είναι άθλιοι, κακοί, κοιτούν μόνο τον εαυτό τους, με ψέμα και υποκρισία αρπάζουν την ψήφο του κόσμου
Επίσης, κάτι που πέρασε στα ψιλά γράμματα ήταν οι δηλώσεις της ότι όποιος μελετήσει τα λόγια του Ιησού Χριστού, του ιδρυτή του χριστιανισμού, όπως είπε, δεν θα αναπτύξει ούτε φασίζουσες συμπεριφορές ούτε φασιστικές απόψεις. Οπως και ότι δεν ήξερε καν τι είναι κόμμα, πριν γίνει βουλευτής. «Βέβαια, μετά άλλαξα τρία κόμματα... Τι να κάνω; Αφού είναι σαν τους γαμπρούς που αλλάζουν μετά τον γάμο», τόνισε.
Η αγάπη για τη Ζωή
«Πανέμορφα πράγματα» χαρακτήρισε όλα αυτά ο Ανδρέας Μαζαράκης, που την είχε καλέσει, ο οποίος την προσφώνησε «ένα κοντινό μου πρόσωπο, που ενώ το γνωρίζεις για 5 λεπτά, νομίζεις ότι το ξέρεις χρόνια». Κάτι αντίστοιχο θα ένιωσε και η Ραχήλ Μακρή για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου (ή το αντίστροφο).
«Τη θεωρώ αδελφή μου! Εχω μια πολύ μεγάλη αγάπη για τη Ζωή», είχε δηλώσει πριν από λίγους μήνες και στην ίδια εκπομπή το επιβεβαίωσε. Στη Ραχήλ Μακρή ούτως ή άλλως αρέσουν οι δυναμικοί άνθρωποι. Εξ ου και έχει τατουάζ στο σώμα της μια περικεφαλαία των Σπαρτιατών πολεμιστών και ένα «λ» των Λακεδαιμονίων.
«Εζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης. [...] Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει», έγραψε στο fb η Ρ. Μακρή για τη φίλη της, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ουσιαστικά οικειοποιήθηκε, χωρίς να το αναφέρει, φράσεις από το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Τσε Γκεβάρα προς τον Φιντέλ Κάστρο την 1η Απριλίου 1965: «Εζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης στην Καραϊβική». Η Ραχήλ απλά έκοψε το «Καραϊβική». Αρα, η ίδια είναι ο Τσε και ο Φιντέλ είναι η Ζωή; Και χωρίς αυτές, η Βουλή είναι «οίκος ανοχής»;
efsyn.gr
Σχόλια