H απειθαρχία του Κ. Μπακογιάννη στην κομματική γραμμή Μητσοτάκη για μποϊκοτάζ των αναπτυξιακών συνεδρίων, σχολιάστηκε θετικά από την... κοινή γνώμη και ανέδειξε το αδιέξοδο της παρέμβασης του θείου του. Στη χώρα που θεωρεί υπέρβαση να συζητά ένας περιφερειάρχης το παραγωγικό μοντέλο της περιοχής του με τον πρωθυπουργό, προφανώς έχει χαθεί το μέτρο. Αντίθετα, θεωρείται φυσιολογικό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι γιος πρώην πρωθυπουργού, η αδερφή του οποίου διεκδίκησε την αρχηγία στην προηγούμενη διαδοχή ενώ ως δελφίνος να προβάλλει ο γιος της τελευταίας, εγγονός του πρώην πρωθυπουργού και ανιψιός του σημερινού αρχηγού! Ο Μπακογιάννης χτίζει προσεκτικά το κεντρώο προφίλ του προκειμένου να διεκδικήσει το Δήμο της Αθήνας. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι ο προθάλαμος των συντηρητικών ηγετών που φιλοδοξούν να γίνουν Πρωθυπουργοί, όπως ακριβώς έκανε πρόσφατα η μητέρα του… Το αντίπαλο δέος στη ΝΔ είναι μάλλον ένας Καραμανλής, που κάποιοι προετοιμάζουν να είναι ο τρίτος με αυτό το επώνυμο που θα αναλάβει πρωθυπουργός. Ό,τι συνέβη με τους Παπανδρέου στον απέναντι «Οίκο», με τον Γιώργο ακόμη στο προσκήνιο και την κόρη του Γεννηματά στην ηγεσία ενός κόμματος που παραπαίει- ακριβώς και εξαιτίας της κληρονομημένης ηγεσίας. Την ώρα που η Βουλή είναι –ακόμη- γεμάτη από παιδιά, ανίψια και εγγόνια πολιτικών της μεταπολεμικής περιόδου. Είναι σαν να ζούμε σε εποχές βασιλείας του 17ου ή του 18ου αιώνα, με τους διάφορους οίκους να διεκδικούν, το θρόνο με τη βοήθεια βαρόνων, λόρδων και κάθε κόμη. Τι σχέση έχει όλο αυτό με τις σύγχρονες δημοκρατίες; Θετική η απειθαρχία του Μπακογιάννη αλλά η χώρα πρέπει να αναζητήσει τους επόμενους ηγέτες της στην κοινωνία και όχι σε "τζάκια" και "προφίλ" που φτιάχνουν διαφημιστές. Αυτή η «αριστοκρατία» οδήγησε τη χώρα μέχρι εδώ και η κάθε γενιά πήγε χειρότερα από την προηγούμενη. Γι’ αυτό και αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον απρόβλεπτο Τσίπρα... tvxs.gr
Πριν από 20 μέρες αναρωτηθήκαμε γιατί σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης κυριαρχεί το αίσθημα της απογοήτευσης, σε ποσοστά άνω του 80%. Η απάντηση βρίσκεται σε... κάτι ενοχλητικές «λεπτομέρειες», οι οποίες απασχολούν τους πολίτες, σε αντίθεση με την ατζέντα που έχουν οι μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις. Εν αρχή ην το success story, που επιχειρεί να οικοδομήσει η κυβέρνηση και στηρίζεται στη (στατιστική) μείωση της ανεργίας. Αυτήν έρχεται να την αποδομήσει ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης, αλλά και τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, που λένε ότι η μείωση οφείλεται, κυρίως, στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι οποίες έχουν γίνει επιδημία τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Και να ήταν μόνο αυτό. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι μισθοί των νέων στον ιδιωτικό τομέα είναι απογοητευτικοί και χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο. Κάποτε μιλούσαν για τη «γενιά των 700 ευρώ», αλλά σήμερα η αμοιβή αυτή είναι όνειρο απατηλό. Οι γενιές κάτω των 30 ετών στην καλύτερη περίπτωση αμείβονται με 500 ευρώ και στη χειρότερη με τα μισά. Και μιλάμε για τις νόμιμες αμοιβές. Καλύτερα να μην πούμε τι συμβαίνει με την παράνομη και αδήλωτη εργασία. Πόσες «μονομαχίες» των πολιτικών αρχηγών, σε προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις στη Βουλή, έγιναν γι’ αυτό το πρόβλημα; Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας, ο Αλέξης Τσίπρας επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ πανηγυρισμών για στατιστικά στοιχεία που έρχονται σε προφανή σύγκρουση με την κοινή πείρα και την αλήθεια. Αλλωστε, όπως έλεγε ο Αγγλος πολιτικός Ντισραέλι, «υπάρχουν τριών ειδών ψέματα: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική». Τι θα συμβεί αν συνεχιστεί-και ουδεμία πρόβλεψη αναφέρει ότι δεν θα συνεχιστεί- αυτή η κατάσταση; Πόσοι νέοι θα μεταναστεύσουν ακόμα; Οσοι μείνουν πώς θα ζήσουν με εξευτελιστικές αμοιβές; Πώς θα δημιουργηθούν νέες οικογένειες; Πώς θα συνεχιστεί η αλληλεγγύη των γενεών, αφού οι σημερινές(και αυριανές) γενιές εργαζομένων δεν θα μπορούν να πληρώνουν τις συντάξεις των προηγούμενων; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αν δοθούν με βάση τη σημερινή κατάσταση, οδηγούν σε μια Ελλάδα, φτωχή γερασμένη και μικρότερη, δηλαδή μια χώρα σε διαρκή παρακμή. Οι προβλέψεις και οι προβολές στο μέλλον παραπέμπουν σε μια χώρα σκιά ακόμα και του σημερινού(υποτίθεται κακού) εαυτού της. Και το ερώτημα είναι: θα το αποτρέψουμε και πώς; Αν παρατηρήσουμε την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης τα τελευταία χρόνια, αυτά τα προβλήματα απουσιάζουν ή είναι περιθωριακά. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιλέγουν «γαργαλιστικά» θέματα, γιατί αυτά (θεωρούν ότι) «πουλάνε». Για παράδειγμα, τα τελευταία δυόμισι χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εστιάζει στα «σκάνδαλα», στις «λίστες», στη «διαφθορά» των προκατόχων της. Δηλαδή, στο παρελθόν, στα εύκολα και στα «πιασάρικα». Πότε θα βάλει στο κέντρο της πολιτικής της τα άλλα προβλήματα, τα πραγματικά, που συνήθως τα αντιμετωπίζει σαν «λεπτομέρειες»; Αλλά και η αντιπολίτευση εστιάζει στις αποκαλύψεις του Βαρουφάκη για το 2015, στις διαδικτυακές αθλιότητες του Πολάκη και στα ντου του Ρουβίκωνα, επίσης εύκολα και «πιασάρικα» θέματα. Πόσο ενδιαφέρουν όλα αυτά τον άνεργο, τον νέο που φεύγει στο εξωτερικό, ακόμα και τον εργαζόμενο των 300 ευρώ; Η απάντηση βρίσκεται στην απογοήτευση του 80% και πλέον όσων ερωτώνται στις δημοσκοπήσεις για το συναίσθημα που τους εκφράζει περισσότερο. Είναι η αίσθηση ότι ο πολιτικός κόσμος, ιδίως τα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αποφεύγει τα δύσκολα και τα ουσιώδη, τα οποία απαιτούν σοβαρό σχεδιασμό και δύσκολες αποφάσεις. Ισως γιατί ο δικός τους κόσμος είναι διαφορετικός από αυτόν που βιώνουν οι πολίτες. Εξ ου και η διαρκώς αυξανόμενη απόσταση μεταξύ τους... protagon.gr
«Τελετάρχη της ζωής» χαρακτήριζε τον δημοσιογράφο ο Γιάννης Αποστολάκης, οξυδερκής αλλά και οξύτατος στις εκφράσεις του μελετητής της νεοελληνικής ποίησης και ειδικά του... δημοτικού τραγουδιού. Το 1950 αυτό, στο βιβλίο του «Το κλέφτικο τραγούδι: Το πνεύμα κ’ η τέχνη του» («Εστία»). Ο Αποστολάκης, αναφερόμενος συγκεκριμένα στην επιρροή του δημοσιογράφου σε ό,τι αποκαλούμε συμβατικά πνευματική ζωή, σημείωνε: «Μόλις δώση το σημείο ο τελετάρχης της ζωής, ο δημοσιογράφος, πως εκλεχτό μέλος έλειψε από τον κόσμο, παρευθύς οι ειδικοί σταματούν το σοβαρό έργο τους και γεμίζουν κουτιά με δελτία και χαρούμενοι ανασκουμπώνονται για τα μεγάλα και τα έτοιμα προβλήματα». Ο ειδικός ιστορικός, ο ειδικός μελετητής της γλώσσας, ο ειδικός θρησκειολόγος και θεολόγος... Περίπου εφτά πυκνές δεκαετίες αργότερα, σχεδόν τα πάντα έχουν αλλάξει. Πρώτα η τηλεόραση κι έπειτα το διαδίκτυο, άλλαξαν μεθόδους, συνήθειες, αξίες. Ενας δημοσιογράφος μπορεί πια να μη γράψει ποτέ στη ζωή του (αν θα έγραφε υπέρ του δήμου είναι άλλη υπόθεση), στην περίπτωση που έχει τη φωνή του μοναδικό εργαλείο δουλειάς, σε ραδιοφωνική ή τηλεοπτική μετάδοση, και μοναδικό «βοήθημα» τον εαυτό του, για τον οποίο πιστεύει ό,τι και ο Τσακ Νόρις για τον δικό του: πως ξέρει τα πάντα κι άλλα τόσα. Μπορεί επίσης να μη χρησιμοποιήσει ποτέ χαρτί, και εφημεριδογράφος να είναι: ηλεκτρονικά γράφει, ηλεκτρονικά διαβάζει, ηλεκτρονικά στέλνει το κείμενό του, συχνά χωρίς να έχει τον χρόνο –ή τη διάθεση– να το τυπώσει για να το δει αυστηρότερα. Μολαταύτα παραμένει τελετάρχης. Και μάλιστα με διευρυμένες αρμοδιότητες. Τελετάρχης της ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της: την οικονομία, την πολιτική, τη μόδα (ό,τι κι αν αφορά: ρούχα, χτένισμα, μάρκα κινητού, τατουάζ, μαγιό, νησί διακοπών), τις «αξίες», τη στάση λ.χ. απέναντι στον άλλο, ξένο ή ημεδαπό. Είναι αδιάφορο τάχα το ότι τμήμα της ελληνικής δημοσιογραφίας υπερπρόβαλε τους χρυσαυγίτες με όρους λάιφ στάιλ; Τελετάρχες οι δημοσιογράφοι, όσοι πρόθυμοι, είναι μύθος πάντως πως η δημοσιογραφία είναι η τέταρτη εξουσία. Η εξουσία αυτή, που θέλει να δεσπόσει πάνω στις τρεις θεσμικές, δεν είναι όλων όσοι δουλεύουν σε ΜΜΕ. Είναι όσων κατέχουν τα Μέσα και όσων εργάζονται μεν σε αυτά αλλά σε ειδικό πόστο και με ειδικές σχέσεις. Αυτοί δίνουν τον τόνο και τη γραμμή. Το απολύτως νέο γνώρισμα ωστόσο, πλανητικά, είναι ότι η ισχύς συγκροτημάτων Τύπου με μεγάλη παράδοση και φήμη αποδεικνύεται πρακτικά –λ.χ. στον προεκλογικό επηρεασμό της κοινής γνώμης– μικρότερη από την ισχύ ανώνυμων ή ψευδώνυμων ιστοσελίδων· ειδικά δε από την ισχύ ιντερνετικών «τόπων» και ψεύτικων λογαριασμών προσανατολισμένων στην κατασκευή και προώθηση πλαστών ειδήσεων, και όχι για καλαμπούρι (όπως συμβαίνει στον τόπο μας με το vatraxi και το koulouri), αλλά με σκοπό το κέρδος και την πολιτική επιρροή. Τα fake news και τα hoaxes, που δεν είναι δημοσιογραφία αλλά εκλαμβάνονται σαν δημοσιογραφία (περίπου όπως θεωρούνται δημοσιογράφοι οι τηλεπερσόνες-διασκεδαστές), επηρεάζουν τον δυτικό κόσμο περισσότερο απ’ ό,τι «ο λόγος της αληθείας» που κηρύσσουν τα χριστιανικά δόγματα. Τα (παρα)πολιτικού περιεχομένου fake news, που οργίασαν στον παράλληλο κόσμο του φέισμπουκ, του ίνσταγκραμ και του τουίτερ, συνέβαλαν καθοριστικά, όπως έδειξαν σχετικές έρευνες, να κατακτήσει την προεδρία των ΗΠΑ μια φιγούρα σαν τον Ντόναλντ Τραμπ: Τους τρεις τελευταίους προεκλογικούς μήνες, 8,8 εκατ. χρήστες του φέισμπουκ είδαν ψεύτικες ειδήσεις (το 85% των οποίων ήταν φιλοτραμπικό) και μόνο 7,3 εκατ. είδαν αληθινές. Επικίνδυνα όμως είναι και τα (παρα)ιατρικού περιεχομένου πλαστά νέα, π.χ. ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό. Μπορεί η επανεμφάνιση νόσων που θεωρήθηκαν οριστικά ηττημένες στη Δύση να μην οφείλεται αποκλειστικά στην αποφυγή των εμβολίων που προπαγανδίζει το διαδικτυακό κίνημα κατά των εμβολιασμών, αλλά και στις συνθήκες ζωής των νεόπτωχων, για το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων πάντως η αιφνιδιαστικά μεγάλη αύξηση κρουσμάτων ιλαράς στη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Γαλλία ή την Αυστρία, δεν είναι άσχετη με την αύξηση των ιστότοπων που καταγγέλλουν, χωρίς στοιχεία, τα εμβόλια σαν καταστροφικά (ακόμα και όσα χρησιμοποιούνται επί δεκαετίες δίχως παρενέργειες), δημιουργώντας έτσι μια επικίνδυνη μόδα. Καταστροφικά θεωρούν τα εμβόλια και οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, για άλλους λόγους όμως: είναι λέει κάτι σαν δούρειοι ίπποι, διά των οποίων οι Δυτικοί, ή οι κακοί γενικώς, προκαλούν επιδημίες στους μουσουλμάνους. Για να μην απαξιωθεί το προϊόν τους, για να μην απειληθούν τα κέρδη τους δηλαδή, οι ιδιοκτήτες του Φέισμπουκ και της Γκουγκλ διατείνονται ότι προστατεύουν με ειδικούς αλγορίθμους την «αλήθεια» και τους χρήστες. Μάλλον στα fake news πρέπει να συναριθμήσουμε τον ισχυρισμό τους. Με αφορμή λοιπόν την επινόηση ενός αντιψευδολογικού αλγορίθμου, με το όνομα «Fighthoax», από έναν δικό μας, τον Βαλεντίνο Τζέκα, φοιτητή της Εφαρμοσμένης Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, έγραφα στην «Κ» στις 20 Μαΐου: «Μπορεί αυτού του είδους η καλόβουλη, προστατευτική τεχνολογία να μπαλώσει όσες τρύπες, μάλλον μεγάλες, αφήνει στη σκέψη μας η ψυχολογία; Φαίνεται πως είναι διεθνές, διαφυλετικό και διαταξικό το χούι να πιστεύουμε στο ακραίο, ακόμα κι αν η ακρότητά του είναι καταφανής, στα όρια του γελοίου. Επίσης οικουμενική φαίνεται πως είναι η προτίμηση στους άγγελους κακών ειδήσεων, όχι στους κομιστές ελπιδοφόρων νέων. Τρελαινόμαστε για καταστροφές, συντέλειες, “αποκαλύψεις” τερατωδών σκευωριών. Τρελαινόμαστε να επιβεβαιώνεται –έστω και με κραυγαλέες αναλήθειες– η σιγουριά μας ότι “εκεί έξω”, έξω από τον εαυτό μας δηλαδή, όλοι είναι άθλιοι. Οσο πιο χοντροκομμένο είναι ένα ψέμα τόσο ευκολότερα καταπίνεται. Μπορεί να λειτουργήσει σαν ωφέλιμη κρησάρα η νέα πατέντα, αλλά η ανάγκη για έναν πνευματικό αλγόριθμο δεν θα λείψει». Τέτοιον αλγόριθμο, ηθικοπνευματικό, οφείλουμε να βρούμε οι δημοσιογράφοι, σαν τελετάρχες του δημόσιου βίου. Ειδάλλως, «αντιλαϊκιστικά» λαϊκιστές, θα συνεχίσουμε να επιτρέπουμε στην εμπάθειά μας να υιοθετεί και να αναμεταδίδει σαν χιλιοεξακριβωμένη είδηση καραμπινάτα ψέματα, που μάλιστα σε προειδοποιούν με την ηθελημένη υπερβολή τους πως είναι ψέματα. Ετσι έγινε με την «είδηση» για το «επίδομα σφραγίδας (50 ευρώ) στους δημοσίους υπαλλήλους». Εκανε την πλάκα του το σατιρικό tovatraxi.com, τον Γενάρη, κι ένα εξάμηνο μετά έγκριτοι δημοσιογράφοι και έγκυρα μέσα διέδωσαν το καλαμπούρι σαν πιστοποιημένο γεγονός. Κι όταν αυτογελοιοποιήθηκαν, τα ’ριξαν στον καύσωνα. Τέτοια αυτοκριτική... Παντελής Μπουκάλας (Η Καθημερινή)
Στο βιβλίο του για το κρίσιμο πρώτο εξάμηνο του 2015, που έχει ήδη κυκλοφορήσει στα αγγλικά και είναι υπό έκδοση στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη, ο... Γιάνης Βαρουφάκης περιγράφει μία συνομιλία του με τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία αναφέρεται σε ένα άρθρο μου που είχε δημοσιευθεί στο «Πρώτο Θέμα» λίγες εβδομάδες πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος το 2015. Ένα απόγευμα του Μαΐου του 2015 -γράφει ο Βαρουφάκης- είχε συναντήσει τον Τσίπρα στο γραφείο του στη Βουλή και αυτός του είχε πει: «Μόλις διάβασα ένα άρθρο του Σταύρου Λυγερού», προσθέτοντας: «Το κάθαρμα, με έχει πιάσει ακριβώς: παρομοίασε την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι με το ψάρεμα του ξιφία. Εγώ έχω καταπιεί το αγκίστρι αλλά παραείμαι δυνατός για να με βγάλουν από το νερό. Κι έτσι κάνουν υπομονή. Με τραβάνε έξω για λίγο και μετά μου χαλαρώνουν το σύρμα. Μετά με τραβάνε πάλι έξω. Και αυτό θα κάνουν έως ότου με εξουθενώσουν. Μόλις νιώσουν την αδυναμία μου, θα με τραβήξουν πάνω απότομα, με μία μόνο κίνηση». Στο Μαξίμου δεν διέθεταν ούτε τις αναγκαίες γνώσεις για τις προθέσεις του ευρωιερατείου, ούτε την πολιτική πείρα, ούτε τα διανοητικά εφόδια για να αντιμετωπίσουν μία έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Τα σημάδια ήταν πολλά και καθαρά, αλλά το κυβερνητικό επιτελείο ήταν βυθισμένο στη θαλπωρή των αυταπατών, οι οποίες με τη σειρά τους συντηρούσαν μία παντελώς αβάσιμη αισιοδοξία. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Αφού έτσι κι αλλιώς η δημοσιότητα περιστρέφεται γύρω από τα γεγονότα εκείνων των ημερών και αφού το άρθρο μου ήρθε με αυτό τον τρόπο στην επικαιρότητα, το αναδημοσιεύω... Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Σταύρου Λυγερού πατώντας ΕΔΩ
Μόνο η Τουρκία δεν έχει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο στην Αν. Μεσόγειο... Όταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο πρόεδρος της Αιγύπτου, στρατηγός αλ Σίσι, σε χωριστές συναντήσεις με ανώτατους αξιωματούχους στη Λευκωσία και την... Αθήνα έθεσαν το θέμα της «ορθής λύσης του Κυπριακού», ουδείς ανέμενε τι θα ακολουθούσε.
Το επόμενο μήνυμα, λίγο-πολύ, ήταν μία αυστηρή προειδοποίηση προς την Κύπρο και την Ελλάδα, να μην μπάσουν την Τουρκία από το …παράθυρο, στο παιγνίδι της ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο.
Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Αθήνα και η Λευκωσία πολέμησαν «μέχρις εσχάτων» στην Ελβετία για να εξασφαλίσουν την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τον τερματισμό των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της κατοχικής δύναμης. Στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, όπου παίχθηκε η τύχη της Κύπρου στη διάρκεια ενός αποτυχημένου δείπνου, στο οποίο οι συμμετέχοντες δεν μπόρεσαν να απολαύσουν τα πλούσια εδέσματα του Grand Hotel du Golf, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εκνεύρισε τον Τούρκο ομόλογό του, ο οποίος είπε και την τελευταία κουβέντα: Η Τουρκία θα μείνει στην Κύπρο. Είχε προηγηθεί ένα απίστευτο περιστατικό μερικές ημέρες πριν, στη διάρκεια του οποίου ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, πάλι υπό την πίεση του κ. Κοτζιά, ομολόγησε ότι η τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο είναι απαραίτητη για να επεμβαίνει και στο νότο, εννοώντας τις ελεύθερες περιοχές του νησιού.
H νέα σύγκρουση της Άγκυρας και του Ισραήλ οφείλεται σε διάφορους παράγοντες -τα δικαιώματα των Παλαιστινίων είναι για μία χρήση, μόνο για συσπείρωση των ισλαμιστών-, αλλά το μείζον συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει εκνευριστεί και θυμώσει με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου επειδή ο τελευταίος δεν συμφωνεί με το σχέδιο κατασκευής του αγωγού από το Εβραϊκό Κράτος προς την Τουρκία για να μεταφέρεται το ισραηλινό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη. Αντίθετα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σκέφτεται σοβαρά και σχεδιάζει επί τούτου την κατασκευή του αγωγού EastMed μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, ακόμα και αν αυτή είναι χρονοβόρα και πιο ακριβή λύση. Ισραηλινοί αξιωματούχοι ενημέρωσαν όσους ήθελαν να τους ακούσουν, ότι πάνω απ’ όλα και όλους θέτουν τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ.
Η συζήτηση του θέματος αυτού του αγωγού, ξεκίνησε από το Τελ Αβίβ στις συνομιλίες που είχαν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο κ. Νετανιάχου και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια της συζήτησης επί των σχεδιασμών που εκπόνησαν πρώτοι ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου Γιώργος Λακκοτρύπης και ο αρμόδιος υπουργός επί κυβέρνησης Σαμαρά, Γιάννης Μανιάτης. Το θέμα της ενέργειας είναι αυτό που πονά περισσότερο τον Ταγίπ Ερντογάν και τον αναγκάζει συχνά-πυκνά να γίνεται εκτός εαυτού και να εξυβρίζει και να απειλεί τους Ισραηλινούς. Ανώτερος διπλωμάτης του Ισραήλ, που ενημέρωσε μέλη «δεξαμενών σκέψεων» στην αμερικανική πρωτεύουσα, είπε μία κουβέντα που τα λέει όλα: Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα στην ανατολική Μεσόγειο που δεν έχει ίχνος πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μιλώντας περισσότερο περιπαικτικά, ένας εκ των αναλυτών που παραβρέθηκαν στην ενημέρωση, είπε ότι «η Τουρκία κατέλαβε το λάθος κομμάτι της Κύπρου», εννοώντας ότι όλος ο φυσικός πλούτος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι συσσωρευμένος στη νότια Κύπρο. Στο παιγνίδι της ενέργειας παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο η Μεγαλόνησος, επειδή είναι η μόνη χώρα της περιοχής που συνομιλεί με όλους και έχει προχωρήσει σε συμφωνίες με τις μεγάλες δυνάμεις της ανατολικής Μεσογείου: Την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Επίσης η Κύπρος προχωρεί σε συμφωνίες με τον Λίβανο και την Ιορδανία, που επίσης διαθέτουν πλούσιο ενεργειακό πλούτο, αν και δεν έχουν προχωρήσει ακόμα σε έρευνες. Έτσι, θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για όλα τα κράτη και θα λύσει και το πρόβλημα της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου, που θα συνεργάζονται μέσω της Κύπρου, η οποία θα «αγοράζει» το φυσικό αέριο της μίας χώρας και θα το «πουλά» στην άλλη. Σύμφωνα με κυπριακή πηγή, που ασχολείται με τα ενεργειακά θέματα, ο εκνευρισμός του κ. Ερντογάν ξεκίνησε όταν πληροφορήθηκε την περασμένη Δευτέρα ότι το Ισραήλ θα δεχόταν την πρόταση της Λευκωσίας για να συγκληθεί τετραμερής συνάντηση κορυφής στην κυπριακή πρωτεύουσα με αντικείμενο συζήτησης τον EastMed. Σε αυτήν θα συμμετέχουν επίσης απεσταλμένοι της Ελλάδας και της Ιταλίας και αναμένεται να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, αφού στο μεταξύ θα έχει ολοκληρωθεί η μελέτη του κόστους του αγωγού. «Όλα τα υπόλοιπα, και τα δάκρυα του Ερντογάν για τους Παλαιστίνιους» είναι δημόσιες σχέσεις», τόνισε η πηγή.
Μέχρι την περασμένη Δευτέρα, ο Τούρκος ηγέτης πίστευε ότι ο κ. Νετανιάχου είχε συμφωνήσει με τον υπουργό του επί της Ενέργειας, Yuval Steinitz, για να ξεκινήσει με στόχο την άμεση ολοκλήρωση, η συζήτηση για τον αγωγό προς την Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν είχε μείνει με την εντύπωση ότι ο γαμπρός του, και υπουργός Ενέργειας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, είχε συμφωνήσει τα πάντα με τον κ. Steinitz.
Στην Τουρκία, όπου δεν βλέπουν πάντα φαντάσματα, έχουν ανακαλύψει εσχάτως ότι το Ισραήλ διατηρεί στενές σχέσεις συνεργασίας με τους Κούρδους του Ιράκ, οι οποίοι έχουν δεχθεί ποικιλοτρόπως βοήθεια από το Τελ Αβίβ για να στήσουν το αυτόνομο κράτος τους. Οι φόβοι των Τούρκων είναι αληθινοί, καθώς η Ουάσιγκτον είχε δώσει την πρωτοκαθεδρία στο Ισραήλ, για να συνεργάζεται με τους Κούρδους, μετά τον τελευταίο πόλεμο. Ένας εκ των ηγετών της ισραηλινής αντιπολίτευσης, ο Yair Lapid αποκάλυψε τους τρόπους αντίδρασης του Ισραήλ στο μπαράζ των βίαιων επιθέσεων από τον κ. Ερντογάν και άλλους ισλαμιστές πολιτικούς. Εισηγήθηκε την Πέμπτη ότι πρέπει άμεσα το Ισραήλ να αναγνωρίσει την αρμενική Γενοκτονία και επίσης να ανακοινώσει πρώτο την αναγνώριση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Σημειώνεται ότι από το Γραφείο του κ. Νετανιάχου τέθηκε και η κατοχή της Κύπρου ως θέμα διαφωνίας με την Τουρκία.
Ζητά να υιοθετηθεί πιο σκληρή πολιτική απέναντι στην Τουρκία, και άμεσα να ανακοινωθεί επίσημα η εγκατάλειψη κάθε σκέψης για την κατασκευή αγωγού σε συνεργασία με την Τουρκία. Για το θέμα αυτό, έγινε γνωστό από πηγή στην Ουάσιγκτον ότι στην πραγματικότητα το Ισραήλ εκμεταλλεύθηκε την Τουρκία αφήνοντας το θέμα ανοικτό, για να μπορεί να το θέσει κατά την παρουσίαση του ενεργειακού πλούτου της χώρας σε μεγάλες ξένες εταιρείες. «Το έργο (εννοεί τον αγωγό προς την Τουρκία) είναι εμπορικά, νομικά και πολιτικά ανέφικτο. Ο κ. Steinitz ήθελε να δείξει σε πιθανούς επενδυτές ότι υπάρχουν πολλοί δίοδοι εξαγωγών, αλλά οι εταιρείες δεν πείστηκαν», μας είπε η πηγή.
Σύμφωνα με τον κ. Lapid, πρέπει να ξεχαστεί το «λανθασμένο όνειρο» της οικοδόμησης αγωγού για την εξαγωγή φυσικού αερίου προς την Τουρκία. «Το Ισραήλ», είπε, «δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να εξαρτάται από έναν πελάτη, (όπως η Τουρκία), ο οποίος έχει μετατραπεί σε εχθρικό κράτος. Οι Τούρκοι πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να μας κλωτσούν και να μας ζητούν περισσότερα», τόνισε. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν, για πρώτη φορά στη νεότερη πολιτική ιστορία τους, την ευκαιρία να επιτύχουν μία αλλαγή της πολιτικής του Ισραήλ αναφορικά με την Τουρκία και να οικοδομήσουν ισχυρή στρατηγική σχέση, που θα περιλαμβάνει και τον στρατιωτικό τομέα. Έτσι κι αλλιώς, με ειδική άδεια του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, το 2008, που ανανέωσαν και οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, τα μαχητικά αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ πετούν καθημερινά στους ελληνικούς ουρανούς, χρησιμοποιώντας τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, μέχρι την Κρήτη. Την ίδια άδεια εξασφάλισαν και από τις εκάστοτε κυπριακές κυβερνήσεις για να πετούν πάνω από το νησί, συμπεριλαμβανομένων και των κατεχόμενων περιοχών.
Μετά την κατάρρευση των σχέσεων με την Τουρκία και την ανάδειξη της σε εχθρικό κράτος για το Ισραήλ, μία τριμερής στρατιωτική συμφωνία με την Ελλάδα και με συνδετικό κρίκο την Κύπρο, είναι πιο εύκολη παρά ποτέ…
Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης επισκέφθηκε σήμερα ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με την κόρη του, Δάφνη. Ο... ηγέτης της ΝΔ μάλιστα ανάρτησε και μία σχετική φωτογραφία στο instagram από την ενημέρωση που τους έκανε ο Καθηγητής και Διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Νικόλαος Σταμπουλίδης. «Μεσημεριανή ξενάγηση με την Δάφνη από τον καθηγητή κ. Σταμπουλίδη στην έκθεση Θεϊκοί Διάλογοι. Αξίζει να την επισκεφθείτε» έγραψε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας...
Αποφασισμένος να «μην κάνει πίσω ούτε ένα εκατοστό», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου κατά την παρέμβασή του στη συζήτηση στη... Βουλή για το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο του για την ανώτατη εκπαίδευση. «Η προσπάθειά μας, η επιμονή από την οποία δεν θα κάνουμε πίσω ούτε ένα εκατοστό είναι να καθιερώσουμε ακαδημαϊκούς κανόνες στο τοπίο που απορρυθμίστηκε με έναν καταστροφικό τρόπο για τα πανεπιστήμια. Θα ξαναμπεί μια τάξη με βάση τους ακαδημαϊκούς κανόνες» ανέφερε ο υπουργός για να προσθέσει σκωπτικά απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση: «Νομίζω ότι όταν ακούτε για ακαδημαϊκούς κανόνες κάτι παθαίνετε». Αναφερόμενος ειδικότερα στα μεταπτυχιακά προγράμματα, σημείωσε ότι σε ποσοστό 85% «είναι άψογα», αλλά το υπόλοιπο 15% δυσφημίζει το πανεπιστήμιο. «Αυτές τις αυθαιρεσίες θέλετε να καλύψετε» διερωτήθηκε, ενώ απαντώντας στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης περί ελέγχου της πανεπιστημιακής λειτουργίας από τον ίδιο, σημείωσε ότι «το αυτοδιοίκητο δεν λέει πουθενά ότι ο υπουργός δεν εποπτεύει». «Θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί αλλιώς καλύπτετε αυτούς που αυθαιρετούν. Και αυθαιρετούν εκείνοι οι οποίοι με τον τρόπο που υπολογίζουν τα δίδακτρα αφήνουν έξω τις οικονομικά ασθενέστερες ομάδες» σημείωσε για να προσθέσει: «Τα πανεπιστήμιά μας, όσο δύσκολο κι αν σας είναι, παραμένουν δημόσια. Και τα τέλη φοίτησης θα είναι σύμφωνα με το κόστος και όχι με τη ζήτηση. Είναι μια βαθιά διαφορά ανάμεσά μας, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητή». «Άρα, ακαδημαϊκοί κανόνες, ποιότητα, υπέρ των οικονομικά αδύναμων, εκείνων που έχουν τα ακαδημαϊκά κριτήρια να εγγραφούν στα μεταπτυχιακά. Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να μην ταλαιπωρηθούμε άλλο με αυτόν το δικονομίστικο τρόπο διότι, ουσιαστικά, πάτε με αυτούς τους τρόπους να καλύψετε αυτούς που υπονομεύουν ένα από τα καλύτερα στοιχεία των πανεπιστημίων μας σήμερα που είναι τα μεταπτυχιακά» τόνισε ακόμη. Το άλλο θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο υπουργός Παιδείας ήταν αυτό της αξιολόγησης. «Μιλήσατε για την αξιολόγηση. Εμείς τι κάνουμε; Πρώτον, η Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) θα αξιολογεί και δεύτερον, βάζουμε και μια δεύτερη διαδικασία αξιολόγησης. Ποιο είναι το πρόβλημα; Εμείς τι κάνουμε; Βάζουμε πολλά φίλτρα» ανέφερε...
Άρθρο του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με τίτλο «Τολμώντας περισσότερη συνεργασία» φιλοξενεί η εφημερίδα Die Welt. Στο... άρθρο του, που φέρει τον υπότιτλο «Για τον Wolfgang Schäuble είναι ξεκάθαρο ότι μόνον μέσω μιας πολυμερούς διεθνούς συνεργασίας μπορεί να υπάρξει κάποια πιθανότητα αντιμετώπισής τους.τον 21ο αιώνα τα διεθνή προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο με πολυμερή συνεργασία. Τα δημοκρατικά κράτη θα πρέπει να συνεργαστούν ακόμη και με αντιπάλους», ο Γερμανός υπΟικ αναφέρει ότι πριν περίπου από τρεις δεκαετίες διατυπώθηκε η άποψη περί τέλους της Ιστορίας, για να ακολουθήσει η ανάδυση μίας μονοπολικής διεθνούς τάξης πραγμάτων με τις ΗΠΑ σε ρόλο μοναδικής διεθνούς υπερδύναμης. Κατόπιν ωστόσο, υπογραμμίζει ότι η ανάδειξη της Κίνας σε οικονομική δύναμη, καθώς και η εκδήλωση πληθώρας κρίσεων και διενέξεων, μαζί με τα θετικά επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης διαμόρφωσαν το σημερινό πολυπολικό διεθνές σύστημα. Όπως σημειώνει ο Γερμανός πολιτικός, στο μεταξύ στον κόσμο του 21ου αιώνα έχουν κάνει την εμφάνισή τους μια σειρά, μεγάλων προβλημάτων που μόνον μέσω μιας πολυμερούς διεθνούς συνεργασίας μπορεί να υπάρξει κάποια πιθανότητα αντιμετώπισής τους. Τέτοια προβλήματα είναι η κλιματική αλλαγή, η ασφάλεια της ενέργειας, η διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, η διεθνής τρομοκρατία, οι ασύμμετρες και υβριδικές μορφές πολέμου, η αύξηση της ισχύος ανταγωνιστικών δυνάμεων και περιοχών, οι κρίσεις στο σύνολο του αραβικού κόσμου, οι αντιπαραθέσεις εντός Ισλάμ, η επιθετικότητα του ισλαμισμού έναντι του σύγχρονου δυτικού κόσμου, η εξαθλίωση και οι γενοκτονίες στην Αφρική, τα ρεύματα των προσφύγων σε ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον αυτών, επισημαίνει ο κ. Σόιμπλε, υφίσταται η αναγκαιότητα για δομικές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών, η αποδόμηση των δημόσιων χρεών σε διεθνές επίπεδο, το ελεύθερο εμπόριο και οι θέσπιση καλών κανόνων για την παγκοσμιοποίηση. Κατόπιν αυτών, συμπεραίνει ο γράφων, η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη μορφή πολυμερούς δραστηριοποίησης είναι σημαντικότερη από ποτέ. Όπως τονίζει στη συνέχεια, σε αυτό το πλαίσιο αυτής της πολυμερούς τάξης πραγμάτων, οι ΗΠΑ δεν είναι ο μόνος δρών, αλλά για τη Δύση και την Ευρώπη είναι ο κεντρικός, ενώ υπογραμμίζει ότι αν αυτό το ισχυρό κράτος προτίθεται να ισχυροποιηθεί περαιτέρω, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Την ίδια στιγμή, συνεχίζει ο συντάκτης του άρθρου, η Δύση στο σύνολό της βλέπει τις ιδέες της, τις αντιλήψεις της περί κανονιστικής τάξης και τις ανάγκες της σε ζητήματα ασφάλειας να βρίσκονται ενώπιον ποικίλων προκλήσεων και επομένως θα πρέπει να κάνει περισσότερα προκειμένου ο κόσμος να παραμείνει ένας χώρος ανοικτός και ελεύθερος στην κατεύθυνση της ειρήνης, της ελευθερίας και της ευημερίας. Ακολούθως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επισημαίνει ότι αν οι ΗΠΑ εμφανίζονται με κάποιο σκεπτικισμό έναντι του ρόλου τους στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων, τότε αναδύεται μία χρήσιμη πρόκληση για την Ευρώπη και τη Γερμανία αλλά και για τις άλλες φιλελεύθερες, οικονομικά ισχυρές δημοκρατίες στον κόσμο να παρέχουν περισσότερα προς τη διατήρηση της φιλελεύθερης, δημοκρατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον αυτού, θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους ότι οι δυτικές αξίες και οι αντιλήψεις περί κοινωνίας δεν διαμορφώνουν μόνες τους τον κόσμο και ότι αυτοί με τους οποίους συνεργάζεται η Δύση δεν είναι απαραίτητο να συμμερίζονται και να υιοθετούν αυτές τις αξίες. Προκειμένου τα προβλήματα να μπορούν να επιλυθούν, η διεθνής συνεργασία πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτό το στοιχείο, τονίζει ο γράφων, καθώς και την παράλληλη συντελούμενη μεταβολή στο επίπεδο των οικονομικών συσχετισμών στον κόσμο με την ανάδυση νέων ισχυρών οικονομιών όπως η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα και η Ν. Αφρική. Ο κ. Σόιμπλε αναφέρεται στη συνέχεια στη μακρά σειρά των ζητημάτων που επιβάλλουν τη διεθνή συνεργασία στη βάση του πραγματισμού. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί το ζήτημα της αντιμετώπισης της μετανάστευσης σε διεθνές επίπεδο που επιβάλλει τη συνεργασία με κράτη, καθεστώτα και δυνάμεις για τις οποίες υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να ασκήσει κανείς κριτική. Ειδικότερα, σε ό, τι αφορά την πολιτική της Δύσης έναντι της Κίνας, ο κ. Schäuble επισημαίνει ότι απαιτείται μία ρεαλιστική ισορροπία μεταξύ της άσκησης πιέσεων σε πεδία όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία και της συνεργασίας σε πολλά ζητήματα που μπορούν να επιλυθούν μόνον από κοινού με αυτόν τον οικονομικό και γεωπολιτικό γίγαντα. Ο γράφων σημειώνει επίσης ότι δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι δεν είναι πάντοτε εφικτές οι λύσεις για τις οποίες δεσμευόμαστε, καθώς και ότι συχνά οι μεταβολές προκύπτουν από τις ίδιες τις κοινωνίες. Παράλληλα, ο κόσμος μπορεί να δει ότι η Δύση διαθέτει θεσμούς μέσω των οποίων διατηρείται η ελευθερία και το δίκαιο, ότι τα δυτικά συντάγματα παρέχουν αποτελεσματικές οριοθετήσεις, ότι οι διαδικασίες ελέγχου και εξισορροπήσεων εξασφαλίζουν ότι οι νικητές των εκλογών δεν μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν - και αυτό είναι κάτι που ισχύει ακόμη και στην Αμερική του σήμερα, υπογραμμίζει. Για τον γερμανό ΥΠΟΙΚ, οι δυτικές αξίες όπως η δημοκρατία, η επικράτηση του δικαίου, η μη βίαιη επίλυση των διενέξεων, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κοινωνική συνοχή, η δικαιοσύνη και η οικολογική αειφορία είναι ιδιαιτέρως ελκυστικές σε διεθνές επίπεδο. Ο κ. Schäuble κλείνει το άρθρο του με την επισήμανση ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης τα κράτη χρειάζονται το ένα το άλλο περισσότερο από ποτέ στο παρελθόν και υπάρχουν ενδείξεις ότι υφίστανται και οι δρώντες και οι δυνατότητες προς την υλοποίηση των παραπάνω στόχων. Προτάσσει δε την προώθηση της Αφρικής ως το μείζον ζήτημα των επόμενων δεκαετιών, μία πρόκληση στην οποία η Ευρώπη δεν είναι αρκετά ισχυρή για να ανταποκριθεί μόνη της, όπως τονίζει. Εκείνο που προέχει είναι να ξεκινήσουμε τουλάχιστον από την επίτευξη σύμπνοιας εντός Ευρώπης, καθώς η εξέλιξή της σε έναν ενωμένο και ισχυρό πολιτικό παράγοντα σε διεθνές επίπεδο πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες ο κόσμος, μέσω της συνέργειας με τους άλλους δρώντες, να καταστεί ένας καλύτερος τόπος, καταλήγει ο υπουργός Οικονομικών της ΟΔ της Γερμανίας... Πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ
Μια ματιά σε τηλεοπτικά προγράμματα που καταλαμβάνουν διεθνώς την «prime-time» ζώνη μπορεί να καταδείξει την επικέντρωση του ενδιαφέροντος σε ζητήματα... αναζήτησης, ανάλυσης και παρουσίασης αποδεικτικού υλικού στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τον κοινό παρονομαστή της μεγάλης πλειονότητας των εν λόγω σειρών, ήτοι την οπτική γωνία του «παντογνώστη θεατή», ο οποίος γνωρίζει ήδη (ή τουλάχιστον μαθαίνει στο τέλος) ποιος διέπραξε το έγκλημα και παρακολουθεί την αγωνιώδη προσπάθεια των αστυνομικών και δικαστικών αρχών να τo εξιχνιάσουν, οι δικαστές δεν έχουν προνομιακή πρόσβαση στα πραγματικά περιστατικά. Αυτό είναι ίσως το θεμελιώδες στοιχείο της ποινικής δίκης, η οποία για τις ανάγκες του παρόντος μπορεί να οριστεί ως μια επί τη βάσει κανόνων δικαίου δομημένη διαδικασία λήψης αποφάσεων –και αυτό δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά– υπό συνθήκες αβεβαιότητας. Ο κατηγορούμενος δεν καταδικάζεται επειδή είναι (σύμφωνα με μια απροσπέλαστη πραγματικότητα) ένοχος, αλλά επειδή οι δικαστές (τακτικοί ή ένορκοι) έχουν σχηματίσει επαρκή, πέραν εύλογων αμφιβολιών, πεποίθηση ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος. Σε αυτό το πλαίσιο κεντρικό ρόλο παίζει η δικονομική αρχή της ηθικής απόδειξης. Η έννοια «ηθική» δεν θα πρέπει να παρερμηνευτεί, καθώς το μοναδικό νόημά της είναι η αντιδιαστολή από νομικούς κανόνες απόδειξης, όπου το νομικό σύστημα καθορίζει εξ αρχής την αποδεικτική ισχύ των αποδεικτικών μέσων και ποιος συνδυασμός αυτών (π.χ. δύο αξιόπιστοι μάρτυρες ή ομολογία) μπορεί να οδηγήσει σε καταδικαστική απόφαση. Το σύστημα της ηθικής/ελεύθερης απόδειξης στην Ελλάδα θέτει τους ποινικούς δικαστές μπροστά σε μια ιδιαίτερη πρόκληση, ιδίως υπό το φως της συνταγματικής επιταγής (άρθρο 93 παρ. 3 του Συντάγματος) ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας: να σχηματίσουν μια επιχειρηματολογική αλυσίδα που να συνδέει κατά τρόπο ελέγξιμο και επαρκή το αποδεικτικό υλικό με την καταδικαστική απόφαση. Σκοπός είναι να μεταφερθεί μέσω διαδοχικών συλλογισμών η συμπερασματική ισχύς από τα αποδεικτικά μέσα στο τελικό συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να είναι μόνο η ενοχή του κατηγορουμένου –η αθωότητα τεκμαίρεται σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) και δεν χρειάζεται να αποδειχτεί. Τόσο οι έννομες τάξεις όσο και η επιστημονική κοινότητα (αν και η διάκριση μεταξύ των δύο δεν είναι πάντα σαφής) στα συστήματα ηπειρωτικού δικαίου –το ελληνικό σύστημα Ποινικής Δικαιοσύνης είναι ένα εξ αυτών– έχουν αμελήσει συστηματικά να αναπτύξουν μια δυναμική και εύχρηστη θεωρία ανάλυσης αποδεικτικού υλικού. Η διαπίστωση αυτή είναι ιδιαιτέρως αλγεινή από τη σκοπιά του καταμερισμού του χρόνου της εργασίας των δικαστών, η οποία έγκειται κυρίως στην εξέταση του αποδεικτικού υλικού. Αντίθετα, στα αγγλοσαξονικά νομικά συστήματα το Δίκαιο Απόδειξης αποτελεί ένα καθιερωμένο αντικείμενο έρευνας, διδασκαλίας και πρακτικής. Ενα από τα αποδεικτικά ζητήματα όπου τα πράγματα πηγαίνουν συνήθως στραβά, από την άποψη της εφαρμογής θεμελιωδών πορισμάτων του Δικαίου Απόδειξης, είναι αυτό της αξιοποίησης γενετικού υλικού προς τον σκοπό της εξακρίβωσης του δράστη ενός εγκλήματος (DNA profiling), μέσω ταύτισης του γενετικού υλικού που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος (evidence sample) και του γενετικού υλικού που δόθηκε/ελήφθη από τον κατηγορούμενο/ύποπτο στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας (suspect sample). Η χρήση γενετικού υλικού ως αποδεικτικού στοιχείου ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 και έκτοτε έχει –μετά από αρκετές παλινδρομήσεις– βρει σταθερή θέση στο οπλοστάσιο της αποδεικτικής διαδικασίας, καθώς επιτρέπει τον εντοπισμό αλληλουχιών του γενετικού κώδικα (loci) που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ωστόσο, ο εγγενής στατιστικός χαρακτήρας του γενετικού αποτυπώματος δημιουργεί προβλήματα ερμηνείας και εφαρμογής των στατιστικών δεδομένων στη συγκεκριμένη περίπτωση (δηλαδή τον κατηγορούμενο/ύποπτο). Το πρόβλημα αυτό τίθεται ιδίως όταν η εξατομίκευση του υπόπτου γίνεται μέσω βάσης δεδομένων και όχι π.χ. από τον περίγυρο του θύματος. Παρά τις όποιες αυστηρές προϋποθέσεις τίθενται στη διαδικασία της εξατομίκευσης ενός στατιστικού δεδομένου, πρέπει να τονιστεί το εξής: μια εργαστηριακή πραγματογνωμοσύνη δεν μπορεί να (προ)δικάσει τι είδους αποδεικτικό υλικό είναι επαρκές για τον καταλογισμό ενοχής. Αυτό θα απομείωνε τη δικονομική διαδικασία λήψης απόφασης σε μια εργαστηριακή, δηλαδή αναπαραγόμενη διεργασία. Το λεγόμενο «matching» του γενετικού υλικού του κατηγορουμένου με αυτό που βρέθηκε π.χ. σε έναν γεμιστήρα όπλου, ακόμα και εάν υποτεθεί ότι έγινε σύμφωνα με τις εκάστοτε εργαστηριακές προδιαγραφές και μας δίνει εξατομίκευση, δεν θα μπορούσε να «απαντήσει» στο εάν ο κατηγορούμενος/ύποπτος άγγιξε ποτέ τον γεμιστήρα και μάλιστα εν γνώσει της λειτουργικής του χρήσης ως γεμιστήρα όπλου, εάν έχουμε διασπορά γενετικού υλικού ή εμφύτευση αυτού από δόλιους ανακριτικούς υπαλλήλους (βλ. λ.χ. την αμερικανική υπόθεση O.J. Simpson), εάν ο κατηγορούμενος είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης κ.ά. Για την εξατομίκευση των στατιστικών δεδομένων (όσο συντριπτικά και αν είναι) θα χρειαστούν και περαιτέρω αποδεικτικά μέσα τα οποία θα είναι προσωποπαγή, υπό την έννοια ότι θα αφορούν τον κατηγορούμενο όχι μέσω της ένταξής του στην ομάδα αναφοράς με ίδιο γενετικό αποτύπωμα αλλά με έναν πιο άμεσο τρόπο (π.χ. μαρτυρική κατάθεση, οπτικοακουστικό υλικό). Η ενοχή δεν είναι ένα επιστημονικό συμπέρασμα αλλά μια νομική κατασκευή. Ο δημόσιος διάλογος που έχει ξεσπάσει με αφορμή μια πολύκροτη υπόθεση καταδίκης για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση θα ήταν χρήσιμο να λάβει υπόψη τα παραπάνω... Κυριάκος Ν. Κώτσογλου (efsyn.gr)
Ο ιστορικός τίτλος της εφημερίδας Έθνος, αλλά και εκείνος της Ημερησίας, πέρασαν στα χέρια του Ιβάν Σαββίδη και οι εργαζόμενοι βρίσκονται εν αναμονή εξελίξεων. Ξέρουν, πλέον, ότι οι... εφημερίδες σώθηκαν, αγωνιούν όμως να μάθουν πόσες θέσεις εργασίες θα διατηρήσει ο νέος ιδιοκτήτης, όπως επίσης και πότε θα ομαλοποιηθεί η μισθοδοδία τους. Ήδη συμπλήρωσαν επτά μήνες απλήρωτοι. Ο (και) πρόεδρος του ΠΑΟΚ ήταν ο μοναδικός επιχειρηματίας που κατέθεσε προσφορά για την αγορά των εντύπων, στον πλειστηριασμό των τραπεζών. Με 3,5 εκατομ ευρώ πήρε στα χέρια του την εφημερίδα που, όταν επανακυκλοφόρησε το 1981 με εκδότη τον Γιώργο Μπόμπολα, ανέτρεψε όλα τα δεδομένα στον ελληνικό Τύπο. Ήταν η πρώτη σε σχήμα ταμπλόιντ και η κυκλοφορία της άγγιζε τα 200,000 φύλλα. Από τότε πέρασαν 36 χρόνια. Η εκδοτική επιχείρηση εξελίχθηκε σε αυτοκρατορία με νέες αθλητικές εφημερίδες, ραδιοσταθμούς και πάμπολα περιοδικά, αλλά κάποια στιγμή πήρε την κατιούσα και σταδιακά άρχισε να παρακμάζει. Η χρεοκοπία της στα χέρια του Φώτη Μπόμπολα σήμανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, καθώς ταυτόχρονα χρεοκόπησε και ο ιστορικός ΔΟΛ, που από το 2009 -με τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη– είχε περάσει στην ιδιοκτησία του Σταύρου Ψυχάρη. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την άλλοτε κραταιά εκτυπωτική μονάδα «Ίρις» και το πρακτορείο διανομής «Ευρώπη» (και οι δυο εταιρείες ανήκαν από 50% σε Μπόμπολα και Ψυχάρη) δεν έγινε καμία απολύτως προσφορά. Μόνο ο τίτλος της εταιρείας παραγωγών «Άνωση» πωλήθηκε -και εκείνος στο ευτελές ποσό των 25,000 ευρώ. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι η «Άνωση» είχε πάρει δουλειές (σήριαλ και τηλεπαιχνίδια) ύψους δεκάδων εκατ. ευρώ, τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το Mega (στο οποίο η οικογένεια Μπόμπολα διέθετε περίπου 33% των μετοχών). Από αυτό το 33% ο Φώτης Μπόμπολας πούλησε, πριν αρχίσει ο πλειστηριασμός, το 19,63% στον Ιβάν Σαββίδη έναντι 5 εκατομ ευρώ -όπως ειπώθηκε. Το υπόλοιπο 13,1% το παρακρατούν οι τράπεζες και θα το βγάλουν προς πώληση κάποια στιγμή. Πόσα χρήματα κοστολογήθηκε, λοιπόν, ο πάλαι ποτέ ισχυρός Πήγασος; Αν στα 3,5 εκατομ ευρώ (για Έθνος και Ημερησία) προσθέσουμε τα 5 εκατομ ευρώ (για το 19,63% του Mega), φτάνουμε τα 8,5 εκατομ ευρώ. Πόσο να πωληθεί το υπόλοιπο 13,1% του Mega; Τρία ή τέσσερα εκατομύρια; Φθάνουμε τα 12 εκατομ ευρώ συνολικά. Τόσα κοστολογεί η αγορά την αξία της Πήγασος και τόσα θα πάρουν οι τράπεζες έναντι των 162 εκατ. ευρώ που οφείλει σε δάνεια η οικογένεια Μπόμπολα… Το τρομερό deal Μπόμπολα -Αγγελόπουλου Αν γυρίσουμε 12 χρόνια πίσω θα βρούμε ότι η αγορά κοστολογούσε ούτε μία, ούτε δυο, αλλά 20 φορές παραπάνω την αξία της επιχείρησης. Πράγματι, το 2005 ο εφοπλιστής Θόδωρος Αγγελόπουλος, ανταποκρινόμενος στη μεγάλη επιθυμία της συζύγου του Γιάννας Αγγελοπούλου να γίνει εκδότρια, αποφάσισε να αγοράσει την εκδοτική επιχείρηση, την οποία έβγαλε προς πώληση ο Γιώργος Μπόμπολας. Ήταν η εποχή που ο Κώστας Καραμανλής μιλούσε για «νταβατζήδες» στο κεμπαπτζίδικο του Μπαϊρακτάρη και ο Προκόπης Παυλόπουλος με τον Θόδωρο Ρουσόπουλο περνούσαν από τη Βουλή το νόμο περί «βασικού μετόχου», που απαγόρευε σε επιχειρηματία με μερίδιο στα δημόσια έργα να κατέχει και ΜΜΕ. Ο νόμος ήταν η «φωτογραφία» της οικογένειας Μπόμπολα και ο «πατριάρχης» της βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Σε λίγες εβδομάδες έπρεπε να αρνηθεί ένα από τα δυο του «παιδιά»… Δικό του δημιούργημα ήταν η κατασκευαστική Άκτωρ, που είχε γίνει πια ο leader της αγοράς, δικό του και ο Πήγασος. Στην πρώτη είχε τοποθετήσει μάνατζερ τον μικρότερο γιο του Λεωνίδα, τον οποίο συνεπικουρούσε (όπως κάνει μέχρι σήμερα, ο ικανότατος Γιάννης Κούτρας). Στη δεύτερη, διεθύνοντα σύμβουλο είχε ορίσει τον μεγαλύτερο γιο του, Φώτη, όμως κεντρικό ρόλο έπαιζε ο ίδιος. Τελικά, επέλεξε να αφήσει τις εφημερίδες και το μερίδιό του στο Mega, ενώ ταυτόχρονα ήλπιζε ότι η Ευρωπαική Επιτροπή θα κατεδάφιζε τον νόμο. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος μίλησε μαζί του αρκετές φορές και συμφώνησε να πληρώσει το αστρονομικό ποσό των 220 εκατομ ευρώ. Ήταν η εποχή της ευμάρειας, μόλις λίγους μήνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Υπεγράφη προσύμφωνο με δικηγόρο τον Τρύφωνα Κουταλίδη, αλλά η μεταβίβαση χάλασε λίγα 24ωρα αργότερα, επειδή ο εφοπλιστής έκανε πίσω. Ο ίδιος επικαλέστηκε λόγους υγείας (ελέχθη ότι εμφάνισε κολπική μαρμαρυγή), αλλά κάποιοι μίλησαν για «δάχτυλο» της τότε κυβέρνησης. Τελικά, η Κομισιόν υποχρέωσε την κυβέρνηση να αποσύρει το νόμο και ο Γιώργος Μπόμπολας ξεπέρασε τον τεράστιο σκόπελο. Ωστόσο, η σχέση του με τον πρωτότοκο γιο του διαταράχτηκε σοβαρά, καθώς εκείνος θεώρησε ότι ο πατέρας προτίμησε τον μικρότερο αδελφό του. Τα επόμενα χρόνια η ρωγμή εξελίχθηκε σε ρήγμα, το οποίο δεν γεφυρώθηκε ποτέ. Από το 2012 και μετά τα ηνία ανέλαβε πλήρως ο Φώτης, καθώς ο πατέρας αποφάσισε να μοιράσει τα μερίδια στα τρία παιδιά του. Η ατμόσφαιρα μύριζε καθημερινά μπαρούτι, αλλά ο ιδρυτής της «δυναστείας» δεν μπορούσε να διορθώσει τη στραβή πορεία, με δεδομένο ότι είχε παραχωρήσει την πλειοψηφία των μετοχών. Το Έθνος ταυτίστηκε με τον Σύριζα, ήδη από το 2014, και επιχειρήθηκαν παρεμβάσεις στο Mega με χοντροκομμένο τρόπο, με αποτέλεσμα ο ειδησεογραφικός του τομέας να γίνει μπάχαλο. Πού οδήγησε αυτή η πολιτική; Ο μεν Πήγασος βούλιαξε, το δε Mega οδηγήθηκε σε ουσιαστικό κλείσιμο, επειδή η οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν μπορούσε να πάρει στα σοβαρά τα καμώματα του νεώτερου Μπόμπολα. Κάπως έτσι, φτάσαμε στο 2017. Τα «ιμάτια» της εκδοτικής επιχείρησης εκπλειστηριάζονται σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, ασκούνται κακουργηματικές διώξεις για ζημιά 70 εκατ. ευρώ των τραπεζών και δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία (ακίνητα και τραπεζικοί λογαριασμοί) του Φώτη Μπόμπολα -επειδή βρέθηκαν αδήλωτα περίπου 40 εκατ. ευρώ... aixmi.gr
Σε εξέλιξη βρίσκεται η μεγάλη πυρκαγιά στα Καλύβια Θορικού Αττικής, ενώ από τη μάχη με τις φλόγες αποχώρησαν τα εναέρια μέσα. Ενισχυμένες είναι οι... επίγειες δυνάμεις προκειμένου να συγκρατήσουν την πυρκαγιά και να μην απειληθούν κατοικίες. Η πυρκαγιά άρχισε το απόγευμα της Δευτέρας από την περιοχή Τενέδου και Ιόλης στα Καλύβια και επεκτάθηκε προς τη Σαρωνίδα. Οι επίγειες δυνάμεις είναι ενισχυμένες και συγκεκριμένα τη μάχη με τις φλόγες δίνουν 75 πυροσβέστες με 30 οχήματα. Στο έργο τους συνδράμουν 25 άτομα πεζοπόρο τμήμα, 11 εθελοντές, 14 υδροφόρες και 8 υδροφόρες της Περιφέρειας. Το δυτικό κομμάτι στα Καλύβια εκεί που άρχισε η πυρκαγιά, παρουσίαζε στις 19.25 καλύτερη εικόνα, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Πυροσβεστικής Σταυρούλα Μαλλίρη, το νοτιοανατολικό είναι σε εξέλιξη με κατεύθυνση τη Σαρωνίδα χωρίς να κατευθύνεται προς τα σπίτια. Όπως είπε ο αντιπεριφερειάρχης Αττικής Πέτρος Φιλίππου μιλώντας στην ΕΡΤ, είναι πολλά τα μέτωπα, ωστόσο, μικρότερα από ό,τι αρχικά, ενώ η πυρκαγιά καίει πάνω από τη Σαρωνίδα, «καίγεται ο λόφος πίσω από τη Σαρωνίδα» όπως είπε και πρόσθεσε ότι «έχει κατεύθυνση προς την Ανάβυσσο πιστεύουμε ότι δεν θα πάει προς τα εκεί». Ενεργό μέτωπο υπάρχει στην περιοχή του Μελισσουργού με κατεύθυνση προς την Ανάβυσσο. Ο δήμαρχος Σαρωνικού Γιώργος Σωφρόνης κάλεσε τους περίοικους και τους περαστικούς να μην παρακωλύουν την κίνηση των πυροσβεστικών μέσων με άσκοπες μετακινήσεις. Όπως είπε η προσπάθεια είναι να προστατευθούν τα σπίτια και υπογράμμισε ότι η πυρκαγιά έχει κρατηθεί μακριά από κατοικημένες περιοχές... naftemporiki.gr
«Το να το συζητούν σοβαρά, να το διαπραγματεύονται, να κάνουν αυτού του είδους τον κωμικό σχεδιασμό, όπως αποδεικνύεται από τα... sms, είναι πράξεις που συνιστούν ένα εθνικό έγκλημα», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό BHMA FM, εξαπολύοντας συνολική επίθεση στην κυβέρνηση. Παράλληλα, σε σχέση με το νομοσχέδιο για την Παιδεία, είπε ότι «αυτό που συζητείται σήμερα και αύριο στη Βουλή είναι η καθολική οπισθοδρόμηση της ανώτατης εκπαίδευσης». Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η διαδικασία με την έκδοση του ομολόγου και όλη η συζήτηση για το χρέος «δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μικρή ουρά της μεγάλης επέμβασης που κάναμε το 2012». «Όλα αυτά τα είχαν συκοφαντήσει, τα είχαν απαξιώσει, τα είχαν νοθεύσει» είπε, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «τεράστια ζημία εις βάρος των εθνικών συμφερόντων» και για υπονόμευση της προοπτική της χώρας. Υποστήριξε ότι «η Ελλάδα θα είχε βγει από το δεύτερο μνημόνιο στις αρχές του 2015, θα είχε περάσει στην άλλη φάση της προληπτικής πιστωτικής γραμμής με πολύ πιο ήπιους όρους εποπτείας, θα είχε επανέλθει στις αγορές με συστηματικό τρόπο και με πολύ καλύτερα επιτόκια, με πολύ μικρότερες αποδόσεις, με χαμηλότερο κόστος για τη χώρα», και ότι «η χώρα θα είχε αποφύγει αυτή τη συνεχή μάχη επιβίωσης, αυτό το συνεχές παίξιμο με τη φωτιά, αυτό το σύρσιμο πάνω στον γκρεμό, στο χείλος του γκρεμού που ζούμε τα τελευταία χρόνια». «Η παρουσία της κυβέρνησής του είναι αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα, μεγαλώνει τον κίνδυνο της χώρας, τον πολιτικό κίνδυνο για την οικονομία», συνέχισε, προσθέτοντας ότι με «βλαπτικό για το εθνικό συμφέρον τρόπο» ο πρωθυπουργός ανοίγει όλα τα άλλα μέτωπα, στην παιδεία, τους θεσμούς, την εξωτερική πολιτική. Ερωτηθείς πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα εκείνης της διακυβέρνησης Τσίπρα - Βαρουφάκη, είπε πως «τα θέματα που αφορούν τη δικαιοσύνη θα τα χειριστεί η δικαιοσύνη» και ότι «τα θέματα που αφορούν τη Βουλή και τις ευθύνες των μελών της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού θα τα χειριστεί η επόμενη Βουλή, ξεκινώντας από μία εξεταστική επιτροπή». Όσον αφορά το νομοσχέδιο για την Παιδεία, είπε ότι «είναι στην πραγματικότητα η κατάργηση της προοπτικής να έχει η Ελλάδα ένα πανεπιστήμιο σύγχρονο, ανταγωνιστικό για τα διεθνή δεδομένα, ένα πανεπιστήμιο ερευνητικό υψηλών προϋποθέσεων, ένα πανεπιστήμιο το οποίο δίνει πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους οι οποίοι έχουν ένα πραγματικό αντίκρισμα για την αγορά και την ακαδημαϊκή κοινότητα»... topontiki.gr
Η δεύτερη επανέκδοση του “Έθνους” και ο ΔΟΛ... Γ. Λακόπουλος Όσοι συζητούν για την Kεντροαριστερά στην Ελλάδα, παραβλέπουν κάτι: το φαινόμενο της απουσίας κεντροαριστερού τύπου, πλέον. Οι περισσότερες εφημερίδες που κινήθηκαν τις... τελευταίες δεκαετίες σ’ αυτό το χώρο χάθηκαν με το ΠΑΣΟΚ, που τον εξέφραζε. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε τη θέση του, υστερεί στο μιντιακό στερέωμα. Η παρουσία της εξαιρετικής «Εφημερίδας των Συντακτών» στη θέση της «Ελευθεροτυπίας» , δεν καλύπτει την έλλειψη. Τα νεοπαγή εγχειρήματα με το Documento και τη Νέα Σελίδα το παλεύουν αλλά λείπει η χρηματοδότηση και θα κριθούν στο χρόνο. Το πρώην Συγκρότημα Λαμπράκη ήταν το κατ’ εξοχήν δημοσιογραφικό όργανο της εγχώριας Κεντροαριστεράς. Μέχρι τη στιγμή που άλλαξαν τα συμφραζόμενα της παρουσίας του και από δύναμη που ωθούσε προς την πρόοδο -δια της επικράτησης των δημοκρατικών δυνάμεων- μετατράπηκε σε φορέα ακραίας αντι- συριζαίικης σχολιογραφίας. Μπορεί με τον καινούργιο επενδυτή να διασωθεί, να αναπτυχθεί και να πέτυχει την επιβίωσή του, ως εκδοτική επιχείρηση. Αλλά δεν θα είναι το ίδιο με τον Μαρινάκη- εδώ δεν ήταν με τον Ψυχάρη. Η οικογένεια Λαμπράκη είχε βιωματική σχέση με τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο και η απουσία της έχει αφαιρέσει από τα έντυπα του ΔΟΛ την αύρα αυτής της σχέσης. Το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ είναι πλέον άλλες εφημερίδες. Γράφονται με άλλο τρόπο. Απευθύνονται σε άλλο κοινό. Σε μια περίπτωση μάλιστα η διεύθυνση δεν προέρχεται καν από τον «βαθύ ΔΟΛ». Όχι πως είναι κακό, ούτε τίθεται θέμα ικανοτήτων. Αλλά έχει τη σημασία του: το Συγκρότημα πάντα αυτοαναπαρήγαγε το μάνατζμεντ που είχε ανάγκη. Τα μεγάλα δέντρα του ήταν από δικούς του σπόρους. Η μετωπική αναμέτρηση με τον ΣΥΡΙΖΑ παραβλέποντας ότι εκει κατέφυγε μεγάλη μερίδα από το αναγνωστικό κοινό του, είναι μια επιλογή. Γιατί έγινε ξέρουν αυτοί που την έκαναν. Αλλά δεν έχει σχέση με το ποιοτικό περιεχόμενο και τα στάνταρτ της κεντροαριστερής αντίληψης για την κάλυψη της επικαιρότητας – που είναι πάντα προοδευτική αντίληψη. Από τη φύση της υτή η αντίληψη ήταν σταθερά απέναντι στην συντηρητική παράταξη και τους εκπροσώπους της στο χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνικής οργάνωσης, των διεθνών σχέσεων, των ιδεών και του πολιτισμού. Έτσι μεγάλωσαν γενιές και γενιές με τις εφημερίδες του Συγκροτήματος υπό μάλης- ακόμη και όταν υυπηρχαν τριβές με τα κόμματα της παράταξης τους. Ουσιαστικά τα τελευταία χρόνια ο ΔΟΛ αυτοκτόνησε. Αποσπάστηκε από τη παράδοσή του, που τον κατέτασσε για δεκαετίες σε ρόλο εμπροσθοφυλακής της Δημοκρατικής Παράταξης με την ευρεία έννοια: ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, κεντρώες δυνάμεις κ.λ.π . Υπηρξαν περίοδοι αναμετρήσεων με τις ηγεσίες της Παράταξης, αλλά δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Μια παλαιά ,προδικτατορική , απόπειρα υπήρξε οδυνηρή και έγινε μάθημα: Ποτέ με τη Δεξιά. Στη θύελλα του 1989 ήταν κατά της «παρακυβέρνησης» Παπανδρέου, αλλά δεν αγκάλιασε τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Και όταν πέρασε η <υπόθεση Κοσκωτά>, στηριξε εκ νέου τον Παπανδρέου και κρέμασε στα μανταλάκια τον Μητσοτάκη. Βρίζοντας το κοινό (σου) Εγκαταλείποντας το αντιδεξιό πρόσημο που τον χαρακτήριζε διαδρονικά , πήγε κόντρα στις αντιδεξιές αξίες και πεποιθήσεις των αναγνωστών του. Ένας δημοκρατικός αναγνώστης δεν είχε λόγο να διαβάζει εφημερίδες που λοιδορούσαν την παράδοση, τα πρόσωπα και τα σύμβολα της παράταξης του, ή τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και τις ιδεολογικές αναφορές του χώρου. Που προσέφεραν άκριτη υποστήριξη στο Μνημόνιο, ή στοιχίζονται στη γραμμή επικράτησης της Δεξιάς- χάριν της υπεράσπισης του …«αστικού καθεστώτος», που κινδυνεύει τάχα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΔΟΛ δεν ήταν ποτέ με το «αστικό καθεστώς»- εκεί κυριαρχούσαν οι εφημερίδες των Βλαχων- <Καθημερινή> και παλιότερα η <Μεσημβρινή>. Ήταν με τη δημοκρατική παράταξη, που για την αντίληψή των – σπουδαίων κατά καιρούς- επιτελών του εκτείνεται από τον βενιζελισμό μέχρι την παραδοσιακή Αριστερά. Οι απόψεις και τα πρόσωπα της Αριστεράς φιλοξενούνταν διαρκώς στις σελίδες των εφημερίδων του- ιδίως όταν βρισκόταν υπό διωγμό. Οι Λαμπράκηδες δεν είχαν σχέση με τους νεόπλουτους που εμφανίσθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες ως. ..αστοί. Οι λόγοι της αλλαγής εκδοτικού προσανατολισμού, που κατέληξε σε αλλαγή δημοσιογραφικής ύλης, είναι πολλοί. Η φυσική αδυναμία του -επιτυχημένου για πολλά χρόνια ως μάνατζερ- Στ. Ψυχάρη να διαχειριστεί το δημοσιογραφικό, πολιτικό και αξιακό φορτίο που παρέλαβε από τον Χρ. Λαμπράκη, οδήγησε στην περικύκλωσή του από συγκεκριμένα πρόσωπα. Και του ίδιου και του ΔΟΛ. Υπό την επιρροή τους – και διεκδικώντας παράλληλα κάτι σαν «δικαιωματική» πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, όπως μια περίοδο στη συγκυβέρνηση, ή τη συνδιοίκηση του ΠΑΣΟΚ- οι εφημερίδες του μετατράπηκαν από κάστρα της Δημοκρατικής Παράταξης, σε μηχανισμούς στήριξης πρώτα του Σαμαρά και εν συνεχεία του νεομητσοτακισμού. Το πρόσχημα -ή το λάθος- ήταν η αντιπολίτευση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίον -μετά από την απόπειρα σύμπραξης -που είναι ήδη γνωστή απο τη ….γάτα Ιμαλαίων- απέκοψε τις γέφυρες χάνοντας αναγνώστες και επιρροή. Η δημοσιογραφική κρίση προηγήθηκε της οικονομικής που απέληξε στην εκποίηση των ιματίων του -και δεν είναι άσχετη ούτε με την πλημμελή διαχείριση πόρων και προσωπικού. Ο Ψυχάρης που θα μπορούσε να ορθοπλωρίσει το καράβι στον καιρό του, απομονώθηκε τόσο πολύ , ώστε δεν έκανε ούτε καν αυτό που προέκυπτε από το χαρακτήρα του, ή του ρόλου του -«δημοσιογράφο-πατέρα», που τον κολάκευε- και είχε υποσχεθεί: να πληρώσει τους απλούς εργαζόμενους- , έστω από την τσέπη του. Επιπλέον ο λογιστικός έλεγχος, από ένα σημείο και πέρα, δεν είναι καθόλου κολακευτικός , στο σκέλος των δαπανών…. Λόγω της μορφής που έπαιρνε σταδιακά -δια της χειραγώγησης του Ψυχάρη- η εσωτερική διάρθρωση, μέρος του προσωπικού που κρατούσε τον ΔΟΛ στην πρώτη γραμμή διασκορπίσθηκε. Το παιχνίδι της κυριαρχίας άρχισε να χάνεται από μέσα. Οι ακατανόητοι χειρισμοί της τελευταίας περιόδου -όταν ο ιδιοκτήτης λειτουργούσε με ενδιάμεσους -επιτάχυναν την πορεία προς το τέλος. Αποσοβήθηκε χάρη στο φιλότιμο και την επάρκεια των –πραγματικών-εργαζομένων. Ειδικά στα ΝΕΑ η εθελουσία επιστροφή του Παν. Λάμψια, – της παλιας ομάδας δημοσιογράφων που ο ιδιος ο Ψυχάρης εκπαιδευσε- όταν το σκάφος βούλιαζε, λειτούργησε ως παράδειγμα και κράτησε όρθια την εφημερίδα, που έπλεε ακυβέρνητη… Ωστόσο δεν αλλαξε ο προσανατολισμός και το σκληρό αντισυριζαίικο περιεχόμενο της λειτουργίας του ΔΟΛ. Αντίθετα κάποιοι προσπαθησαν να πλασσάρουν την ιδέα οτι < ο Τσιπρας θελει να μας κλεισει>. Το προβλημα ηταν ορατο. Οι εφημερίδες υπόκεινται στην αποστροφή μιας μερίδας παλαιών αναγνωστών τους . Συγκεκριμένες υπογραφές, απωθούν με την αλαζονεία και τη μονομέρεια που αποπνέουν. Όταν δεν αυτοτοποθετούνται ως …πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα και θαυμαστές του Μητσοτάκη, ακόμη και του.. Άδωνι. Η ως αντίλαλοι των αντικομουνιστικών περιόδων της Δεξιάς. Δικαίωμά τους – σεβαστό ως προσωπική επιλογή. Αλλά αυτό δεν είναι ο ΔΟΛ που ήξεραν οι δημοκρατικοί αναγνώστες. Άλλωστε οι πολίτες δεν χειραγωγούνται: πρώτα διαλέγουν κόμμα και μετά εφημερίδα. Ο Σαββίδης ως αντι-ΔΟΛ, αντι-ΔΟΜ για την ακρίβεια Εκ των πραγμάτων η εξαγορά από τον Μαρινάκη κλείνει οριστικά το δρόμο της επιστροφής του ΔΟΛ στα χαρακτηριστικά της κεντροαριστερής δημοσιογραφικής αρμάδας. Όχι μόνο λόγω της συνάφειας του νέου ιδιοκτήτη με την οικογένεια Μητσοτάκη -με την οποία παραδοσιακά ο ΔΟΛ βρισκόταν στα μαχαίρια, από την εποχή του Παν. Κόκκα -για τους παλαιοτέρους. Αλλά και γιατί … ξαφνικά κινδυνεύει να βρεθεί απέναντι σε έναν νέο ανταγωνιστή που θα πάρει την κεντροαριστερή σφραγίδα: το Έθνος. Η εξαγορά του συγκροτήματος Μπόμπολα από τον Σαββίδη, δεν έχει αναδείξει ακόμη ούτε τις προθέσεις, ούτε τις δυνατότητές του στο χώρο -ενώ υπάρχει πάντα σαν καρμανιόλα η σχέση του με τον Καμμένο. Αλλά ο τίτλος της εφημερίδας αντικειμενικά προσφέρεται ως βάση για νέα προοπτική συγκρότησης ενός κεντροαριστερού δημοσιογραφικού πυλώνα. Ένας τέτοιος πυλώνας θα μπορούσε να ευδοκιμήσει στις σημερινές συνθήκες που δεν υπάρχει στο χώρο άλλο -επαρκώς χρηματοδοτούμενο -δημοσιογραφικό όργανο. Ιδίως αν βρεθούνε οι άνθρωποι που θα διαμορφώσουν τον μετα-Μπόμπολα «Πήγασο» σε φυσικό διάδοχό του παλαιού Συγκροτήματος Λαμπράκη -που πλέει πλέον σε άλλα νερά. Αν ο ΔΟΛ δεν επιστρέψει στις ράγες του το πεδίο μένει ανοικτό- καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό. Υπό προϋποθέσεις και με σοβαρή οικονομική επένδυση στον Γέρακα μπορει να μπορεί να διαμορφωθεί ένα εκδοτικό σύστημα -εφημερίδων και άλλων μέσων – με λειτουργική ανεξαρτησία. Θα στηρίζεται στην γενική συμπόρευση με τη Δημοκρατική Παράταξη και ταυτόχρονα θα τη στηρίζει – αναλογικα προς καθε κομμα της -με την αντιδεξιά γραμμή του. Αλλλά οχι με .προσωπικές …απόψεις. Με επαγγελματισμό και δημοσιογραφικά εργαλεία: ρεπορτάζ, ειδήσεις και εγκυρη ανάλυσητων εξελίξεων. Συνδυάζοντας τον πλουραλισμό με τη διακηρυγμένη τοποθέτηση του στο χώρο της Κεντροαριστεράς, του Κέντρου και της Αριστεράς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα έχει -με κριτική διάθεση- ανοικτές πόρτες στον ΣΥΡΙΖΑ -ως κορμού της Δημοκρατικής Παράταξης πλέον, στο ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και τα λοιπά σχήματα πέραν της ΝΔ. Με σταθερή αντιδεξιά κατεύθυνση. Ό,τι ήταν δηλαδη το Συγκρότημα επί Λαμπράκη. Μπορεί ο Σαββίδης να διαμορφώσει έναν τέτοιο δημοσιογραφικό οργανισμό; Λίγο δύσκολο. Ακούγεται, οτι ίσως εκχωρήσει τους τίτλους, δίκην επινοικίασης, σε εκδότες που θα έχουν συνάφεια με την κουλτούρα του δημοκρατικού χώρου και στόχο να αναστήσουν τον κεντροαριστερό τύπο, χωρίς τον πρώην ΔΟΛ. Με άλλα λόγια μετά την εξαγορά Σαββίδη και εφόσον ο ΔΟΛ παραμείνει στο δρόμο που χάραξε μετά τον Λαμπράκη, θα μπορούσε να ακουστεί -προς τη δημοκρατική κοινή γνώμη- ξανά το σλόγκαν με το οποίο λανσάρισε την πρώτη επανέκδοσή του «Έθνους» -μετά τους Κυριαζήδες- ο μακαρίτης Αλέκος Φιλιππόπουλος: «Πάρτε το Έθνος στα χέρια σας»… anoixtoparathyro.gr
Βλαπτική μεταβολή η καθυστέρηση δεδουλευμένων... Αποδεκτή κατά το πρώτο της μέρος θα κάνουν την τροπολογία του ΚΚΕ με θέμα: «Μη καταβολή των αποδοχών των εργαζομένων και βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας», ο... Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς και η Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου. Το πρώτο μέρος της τροπολογίας, που κατατέθηκε σήμερα σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και θα γίνει δεκτό προβλέπει ότι η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης, θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας. Με την εν λόγω ρύθμιση προφυλάσσονται τα δικαιώματα των εργαζομένων απέναντι στην παραβατική πρακτική της μη καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών...
...στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την ανώτατη εκπαίδευση Σε οξείς τόνους, όπως αναμενόταν, ξεκίνησε στη Βουλή η συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την ανώτατη εκπαίδευση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να... ασκούν σκληρή κριτική στις προτεινόμενες αλλαγές. «Το νομοσχέδιο αυτό έχει σαν στόχο τη διασφάλιση της εκπλήρωσης της αποστολής των ΑΕΙ, την ενίσχυση της έρευνας αλλά και της απρόσκοπτης πρόσβασης στην εκπαίδευση για όλους τους πολίτες, ενώ ενσωματώνει μεγάλο μέρος των αιτημάτων της ακαδημαϊκής κοινότητας» αντέτεινε στην ομιλία της η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ Μερόπη Τζούφη. Σημείωσε ακόμη πως πρόκειται για μια συντεταγμένη θεσμική αλλαγή στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ χειρίζεται τις αλλαγές με κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο. Ακόμη έκανε λόγο για αναπαραγωγή των ανισοτήτων κάτω από το υφιστάμενο πλαίσιο, αλλά και για ομάδες που διαστρεβλώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα των ανώτατων ιδρυμάτων. «Το νομοσχέδιο συνιστά μια καλά επεξεργασμένη παρέμβαση, επεκτείνει τον δημοκρατικό χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, προωθεί έναν ανοικτό στην κοινωνία τρόπο διοίκησης, προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στα ιδρύματα» τόνισε ακόμη η βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, προσθέτοντας πως με την αντικατάσταση των συμβουλίων ιδρύματος από τα περιφερειακά συμβούλια επιτυγχάνεται η ακαδημαϊκή αναβάθμιση των ιδρυμάτων. «Η αντιπροσώπευση ενισχύεται σύμφωνα με την παράδοση της μεταπολίτευσης και ειδικά τον νόμο του 1982» είπε ακόμη η εισηγήτρια του νομοσχεδίου, για να σημειώσει πως το άσυλο επανέρχεται επειδή η κατάργησή του δεν απέφερε τίποτε. Τέλος, άσκησε κριτική στον προηγούμενο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ, τον λεγόμενο νόμο Διαμαντοπούλου, αναφέροντας ότι αντιμετώπισε τη μέγιστη κοινωνική αντίδραση, καθώς είχες ως στόχο το πανεπιστήμιο του μάνατζμεντ, ενώ συρρίκνωσε τη διαφάνεια και τη δημοκρατία. Εκ μέρους του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, η βουλευτής Νίκη Κεραμέως τόνισε ότι η ζημιά που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην Παιδεία είναι τεράστια αφού, όπως είπε, υποβάθμισε το ολοήμερο και το ψηφιακό σχολείο, κατάργησε την αξιολόγηση, απορύθμισε την επαγγελματική εκπαίδευση και απαξίωσε την αρχαία ελληνική γραμματεία. «Το νομοσχέδιο - πρόσθεσε - είναι σε μεγάλο βαθμό ακοστολόγητο, ενώ το χαρακτηρίζουν η οπισθοδρόμηση, η εσωστρέφεια, η συντήρηση και η υπερρύθμιση». Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η εκπρόσωπος της ΝΔ στο άσυλο, θέτοντας στον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου μια σειρά από ερωτήματα: «Μπορεί να γνωρίζει, κύριε υπουργέ, ένας πρύτανης τις λεπτές νομικές αποχρώσεις ανάμεσα στο κακούργημα και το πλημμέλημα; Τι θα κάνει; Θα πρέπει να συγκαλεί το πρυτανικό συμβούλιο. Η επαναφορά του ασύλου έχει ένα και μόνο σκοπό. Να απενεργοποιήσει τον μηχανισμό. Άλλο όμως είναι το άσυλο ιδεών και άλλο το άσυλο εγκληματιών» πρόσθεσε. «Δίνετε στον εαυτό σας το δικαίωμα να αναπέμψετε ένα πρόγραμμα όταν έχετε ενστάσεις. Τα όργανα οφείλουν να συμμορφώνονται στις βουλές του υπουργού» τόνισε ακόμη για να διατυπώσει ακόμη δυο ερωτήματα: «Θεωρείτε φυσιολογικό να ψηφίζουν οι φοιτητές για την απονομή τίτλου διδάκτορα ή για την επιλογή συγγραμμάτων; Γιατί, κύριε υπουργέ, δεν θέλετε τα ιδρύματα να έχουν τη δυνατότητα να ιδρύουν ξενόγλωσσα τμήματα;». «Η κυβέρνηση διαφημίζει το διάλογο για την Παιδεία, αλλά το αφήγημα αυτό κατέρρευσε. Ο διάλογος ήταν προσχηματικός και λειτούργησε ως επικοινωνιακό τρικ» σημείωσε, από την πλευρά του, ο αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Δημήτρης Κωσταντόπουλος. «Οι πρωτοβουλίες του πολυνομοσχεδίου ακυρώνουν τομές και καινοτομίες που είχαν θεσμοθετηθεί από νόμους του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να απελευθερώσουμε την εκπαίδευση από το σφιχτό εναγκαλισμό με το κράτος» πρόσθεσε για να σημειώσει ότι η κυβέρνηση ευνοεί τις συντεχνίες, θέλει σύστημα εξίσωσης προς τα κάτω και πολιτικό άσυλο του ψεύτικου δικού της αφηγήματος» και να καταλήξει: «Η κυβέρνηση δεν κατανόησε τα κελεύσματα των καιρών για τη μεγάλη παραγωγική ανασυγκρότηση που χρειάζεται η χώρα. Λέμε όχι στον κρατισμό, στις νησίδες ανομίας, στη συνδιοίκηση με τους φοιτητές». Εκ μέρους της Χρυσής Αυγής ο Αντώνης Γρέγος χαρακτήρισε το άσυλο αισχρό μέτρο και έκανε λόγο για γνωστό ποίημα περί ελεύθερης έκφρασης ιδεών. «Ο συντάκτης του κειμένου προασπίζεται τους κουκουλοφόρους και αφήνει έξω όλες τις εγκληματικές ενέργειες» πρόσθεσε για να υποστηρίξει ότι στη Βουλή καταλύεται το Σύνταγμα. Για τον Κωνσταντίνο Κατσίκη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στόχος του νομοσχεδίου είναι η θεραπεία των χρόνιων δυσλειτουργιών και η διεύρυνση της διαφάνειας. Με το νομοσχέδιο θα υπάρξει αναβάθμιση κα εκσυγχρονισμός, «θα αποτρέψουμε την πιθανότητα η παιδεία να γίνει μνημειωδώς αναποτελεσματική» πρόσθεσε. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην ανάγκη χάραξης στρατηγικών ανάπτυξης για τα ιδρύματα της περιφέρειας, κατέθεσε σειρά προτάσεων εκ μέρους του κόμματός του, ενώ στηλίτευσε την παράλειψη της ένταξης των Εκκλησιαστικών Ακαδημιών στα ΑΕΙ. «Εύχομαι η πρόβλεψη για την κατάργηση της διαγωγής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση να μην οδηγήσει στην απόλυτη απείθεια και στην έλλειψη σεβασμού μεταξύ των μαθητών και απέναντι στους εκπαιδευτικούς» κατέληξε. «Το νομοσχέδιο είναι ένα αποφασιστικό βήμα για προσαρμογή της εκπαίδευσης στη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς. Είναι συνέχεια των "νόμων Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου", και ο ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει το δικό του στίγμα στις αντιδραστικές ρυθμίσεις» ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Ιωάννης Δελής. «Το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα θεωρείται αξεπέραστο διότι είχε σκοπό και κίνητρο τη λαϊκή ευημερία. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης για λαϊκά συμφέροντα αποτελεί πελώριο ψέμα. Για εσάς το πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι το όχι τόσο καλό δέσιμο με το κεφάλαιο. Τα πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως επιχειρήσεις και οι φοιτητές ως πελάτες. Η διάταξη περί απαλλαγής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα γίνεται ο φερετζές για την απελευθέρωση των διδάκτρων» ανέφερε μεταξύ άλλων. Ο βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων Αναστάσιος Μεγαλομύστακας σημείωσε σκωπτικά πως «το πείραμα είναι ένα μέσο μάθησης αλλά οι υπουργοί μόνο αυτό εφαρμόζουν». Τόνισε ακόμη ότι «η παιδεία χόρτασε από μεγαλεπήβολα και μεγαλόπνοα σχέδια» και κάλεσε την πολιτική τάξη να μην τρέφει τη διχόνοια μεταξύ κοινωνικών ομάδων με ασάφειες. Από το Ποτάμι, τέλος, ο Γιώργος Μαυρωτάς χαρακτήρισε το νομοσχέδιο «Στελθ» (σ.σ. τα αεροπλάνα που δεν πιάνουν τα ραντάρ) λόγω του γεγονότος ότι εμφανίστηκε στη Βουλή τον Αύγουστο. «Δεν έχει αναπτυξιακή πνοή, επαναφέρει επικοινωνιακά το άσυλο, στραγγαλίζει τα μεταπτυχιακά εκμεταλλευόμενο παθογένειες, προσπαθεί να δυσκολέψει την ευελιξία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» σημείωσε. «Εμείς οι βουλευτές παίρνουμε μισθό και έξτρα επίδομα για τη συμμετοχή μας στις επιτροπές. Γιατί οι καθηγητές να μην πληρώνονται για τη συμμετοχή τους στα μεταπτυχιακά προγράμματα» ανέφερε ακόμη και προέβλεψε ότι «θα ενταθεί το κλίμα φυγής των καθηγητών και θα πληγεί η κοινωνική κινητικότητα». «Το Ποτάμι αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτή την καλοκαιρινή επιδρομή. Πιστεύουμε ότι τα πανεπιστήμια χρειάζονται εξωστρέφεια, διασύνδεση με την παραγωγή και άμιλλα» κατέληξε... topontiki.gr
Στις προηγούµενες εκλογές η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Αντζελα Γκερέκου είχε κατέβει στον Νομό Κέρκυρας ως υποψήφια βουλευτής με τη... Νέα ∆ημοκρατία. Ωστόσο, όπως ανέφερε στο «Secret» αυτοδιοικητική πηγή από το νησί των Φαιάκων, η κυρία Γκερέκου εµφανίζεται να έχει βάλει πλώρη για τον ∆ήμο Κέρκυρας. Η ίδια γνωρίζει ότι δεν θα έχει πιθανότητες εκλογής στην επόµενη Βουλή, καθώς η ανανέωση στα «γαλάζια» ψηφοδέλτια του νησιού του Ιονίου θα είναι σαρωτική και ο ανταγωνισμός σκληρός. Για τον λόγο αυτό, σύµφωνα με πληροφορίες, έχει ξεκινήσει ήδη επαφές προκειμένου να διεκδικήσει τη δηµαρχία της Κέρκυρας... parapolitika.gr
Παραδοσιακά λες, αφού κάθε Ιούλη γίνονται οι αλλαγές στο χώρο των ΜΜΕ και οι θεσμικές κυβερνητικές παρεμβάσεις, ο πρώτος κύκλος των μετακινήσεων, μεταβιβάσεων, παρεμβάσεων, κλπ, στα... media, ολοκληρώθηκαν. Οι βαρώνοι φεύγουν διακοπές, η κυβέρνηση ως και τον 15ντάυγουστο έχει το χρόνο των νομοθετικών παρεμβάσεων, τα ΜΜΕ αλλάζουν από Σεπτέμβριο. Από τα τέλη Σεπτεμβρίου ως και αρχές Οκτωβρίου θα βρίσκεται στα περίπτερα το «Έθνος», υπό τη νέα ιδιοκτησία του Ιβάν Σαββίδη μέσω της Dimera Media. Τη νέα εφημερίδα μετά την απόκτηση των τίτλων «Έθνος» και «Έθνος της Κυριακής» και της «Ημερησίας» στον πλειστηριασμό της περασμένης Τετάρτης, θα “τρέξουν οι Μπάμπης Παπαδάκης και Γιώργος Μπατρουδάκης. Οι εργαζόμενοι στο μεταξύ παραμένουν απλήρωτοι και δεν έχουν λάβει αποζημιώσεις, όπως συνέβη και με τους εργαζόμενους του ΔΟΛ. Το νέο “συγκρότημα” Σαββίδη θα μετακομίσει σε άλλο κτήριο, όπως και οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ που επίσης θα εγκαταλείψουν το Φθινόπωρο το κτήριο της Μιχαλακοπούλου. Τα κτήρια παραμένουν στις τράπεζες! Η επόμενη, αυγουστιάτικη, μάχη που θα δοθεί σε καταστρώματα θαλαμηγών κατά τη διάρκεια διακοπών, θα γίνει για το Mega, όπου ο Ιβάν Σαββίδης κατέχει ήδη το 19,6% και ο Βαγγέλης Μαρινάκης το μεγαλύτερο ποσοστό του ΔΟΛ. Διαιτητής και καταλύτης ο όμιλος Βαρδινογιάννη... mediatvnews.gr
Αντιδράσεις από τους κάτοικους της Ιεράπετρας... Στην Ιεράπετρα της Κρήτης αναμένεται να πιάσει λιμάνι το καράβι «C-Star» του ακροδεξιού κινήματος «Defend Europe», προκειμένου να... ανεφοδιαστεί και να συνεχίσει την πορεία του προς την Κατάνια της Ιταλίας. Το πλοίο έχει μισθωθεί από το ακροδεξιό κίνημα προκειμένου να πραγματοποιεί περιπολία στα νερά της Μεσογείου και να μην επιτρέπει σε πρόσφυγες και μετανάστες να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές. Το συγκεκριμένο πλοίο, σύμφωνα με καταγγελίες αντιφασιστικών οργανώσεων, έχει μισθωθεί από το φασιστικό «Defend Europe» που θέλει να εμποδίσει πρόσφυγες και μετανάστες να διασχίσουν τη Μεσόγειο και να βρεθούν σε ευρωπαϊκά εδάφη. Επιθυμούν να ανεφοδιαστούν στην Ιεράπετρα και στη συνέχεια να μεταβούν στην Κατάνια, από όπου και θέλουν να ξεκινήσουν τη δράση τους. Οι κάτοικοι του νησιού αντιδρούν σε αυτό το ενδεχόμενο, ενώ ήδη οργανώνεται αντίδραση από αντιφασιστικές οργανώσεις. Οι ακτιβιστές Κρήτης του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES Crete) έστειλαν επιστολή προς το Λιμεναρχείο Ιεράπετρας, τονίζοντας πως δεν θα πρέπει να επιτραπεί στο πλοίο να πιάσει λιμάνι στην Ιεράπετρα. Αναλυτικά τα όσα αναφέρουν στην επιστολή τους: «Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικού τύπου αλλά και σχόλια ακτιβιστών από την Ευρώπη σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκύπτει ότι το πλοίο C Star που έχει ναυλωθεί από το ακροδεξιό ευρωπαϊκό δίκτυο Génération Identitaire (GI) στο πλαίσιο της επιχείρησης του δικτύου “Defend Europe”, πρόκειται να ελλιμενιστεί σήμερα 31/08/2017 στο Λιμάνι της Ιεράπετρας. Η πορεία μάλιστα που το πλοίο σημαίας Μογγολίας και μήκους 40 μέτρων ακολουθεί, σύμφωνα με το Marine Traffic, επιβεβαιώνει την προσέγγιση του στο Νησί μας. Κρίνουμε σκόπιμο, να μην επιτραπεί σε καμία περίπτωση στο πλοίο της ακροδεξιάς οργάνωσης, που σκοπό έχει, κατά δήλωση τους, να παρεμποδίσει επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο, να ελλιμενιστεί στην Ιεράπετρα ή σε άλλο λιμάνι της Κρήτης. Κάτω από καμία συνθήκη η Κρήτη δεν πρέπει να προσφέρει φιλοξενία σε ακροδεξιές οργανώσεις που προσβάλουν τους αγώνες και την ιστορία του Νησιού μας. Παρακαλούμε τα λιμεναρχεία του Νησιού και η Εισαγγελία να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια προκειμένου να αποφευχθεί η προσέγγιση του πλοίου στα λιμάνια της Κρήτης (ενδεχομένως να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το άρθρο 147 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου) Εκτός του συμβολισμού που οφείλουμε να στείλουμε ως Κρητικοί, θέτουμε υπ όψιν σας νομικής φύσεως προβλήματα που αντιμετώπισε το πλοίο της ντροπής λίγες μέρες πριν στα Κατεχόμενα, τον παράνομο σκοπό του να εμποδίσει τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης αλλά και τις έντονες αντιδράσεις πολιτών που έχει μέχρι σήμερα συναντήσει στα λιμάνια τα οποία προσέγγισε»... thepressproject.gr
