Ο αμερικανικός στρατός αναπτύσσει ένα όπλο, που καθιστά ένα άτομο ανίκανο να μιλήσει.
Το αμερικανικό ναυτικό εργάζεται πάνω σε ένα μη θανατηφόρο όπλο, που κατευθύνει τον ήχο πίσω στο άτομο-στόχο που μιλά και η ηχώ που προκύπτει, το αποπροσανατολίζει και εμποδίζει την προσπάθεια του να μιλήσει.
Το άτομο-στόχος χάνει προσωρινά, την ικανότητα του, να επικοινωνήσει.
Το φορητό σύστημα Acoustic Hailing And Disruption (AHAD) καταγράφει τη φωνή ενός "στοχοθετημένου" ατόμου με μικρόφωνο μεγάλης εμβέλειας, στη συνέχεια την ενισχύει και την αναπαράγει σε δύο διαφορετικά κομμάτια, ένα σχεδόν ταυτόχρονα με το πρωτότυπο και ένα με μικρή καθυστέρηση, ίσως μερικές εκατοντάδες χιλιοστά του δευτερολέπτου.
Χρησιμοποιώντας ένα παραμετρικό ηχείο (parametric loudspeaker Soundlazer), κατευθύνει τον ήχο πίσω στο άτομο που μιλά, με την ηχώ που προκύπτει θεωρητικά να αποπροσανατολίζει το άτομο και να εμποδίζει τις προσπάθειές του να συνεχίσει να μιλάει.
Λόγω της καθυστερημένης ακουστικής επίδρασης (auditory feedback effect), η συγκέντρωση του ομιλητή -στόχου θα διαταραχθεί, καθιστώντας τον ανίκανο να συνεχίσει την ομιλία του",
Το λεγόμενο σύστημα Acoustic Hailing And Disruption (AHAD) διακρίνεται για την απλότητά του.
Εφευρέθηκε από τον Christopher A Brown μηχανικό του Naval Surface Warfare Center-Crane Division κοντά στο Bloomington της Indiana και κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στα τέλη Ιουνίου.
Δεν είναι σαφές εάν η συσκευή έχει κατασκευαστεί ή δοκιμαστεί, αν και το Πολεμικό Ναυτικό κατέθεσε αίτηση για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 2019.
Γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και εμπορικών σημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών
pdfaiw.uspto.gov
Οι εικόνες διπλώματος ευρεσιτεχνίας (patent illustrations) που συνοδεύουν την περιγραφή της εφεύρεσης του Brown είναι σχετικά απλές, δείχνουν μια συσκευή που αποτελείται από ένα parabolic dish, ένα μικρόφωνο και ένα ηχείο υπερήχων (ultrasonic speaker).
"Χρησιμοποιώντας "directional" μικρόφωνα και ηχεία που μπορούν να δημιουργήσουν μια εστιασμένη δέσμη ήχου, μόνο η φωνή ενός "target speaker’s" θα ακουστεί από το σύστημα και μόνο ένας "target speaker" θα ακούσει τον μεταδιδόμενο ήχο".
Ερευνητές στο Ιαπωνικό Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (Japan’s National Institute of Advanced Industrial Science and Technology) στο Τόκιο δοκίμασαν μια παρόμοια συσκευή, που ονομάζεται «SpeechJammer», το 2012, και είπαν ότι ήταν χρήσιμη για «παρακολούθηση συζητήσεων».
Η συσκευή καταγράφει τις εισερχόμενες φωνές, τις ενισχύει και τις αναπαράγει με δύο ξεχωριστούς ήχους, έναν «σχεδόν ταυτόχρονα» με την αρχική ομιλία και έναν με μια πολύ μικρή καθυστέρηση.
Η ομιλία δεν θα ακούγεται σε κανέναν άλλο, από όσο μπορεί να πει οποιοσδήποτε θεατής, ο στόχος θα φαίνεται να έχει πρόβλημα να μιλήσει, χωρίς προφανή λόγο.
Οι συσκευές ακουστικής κλήσης "Acoustic Calling Devices (AHDs)" χρησιμοποιούνται σε πλοία, σε σημεία ελέγχου (checkpoints) και τοποθετούνται σε οχήματα εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, για να παρέχουν "non-lethal" δυνατότητες στους ναυτικούς και κυρίως για να προειδοποιούν τα άτομα εάν πλησιάζουν σε απαγορευμένες περιοχές ή πλησιάζουν πολύ σε πλοία.
" Είναι ένα ηχητικό σύνθημα για να ενημερώσετε τον κόσμο ότι δεν πρέπει να προχωρήσει περαιτέρω - στοχεύοντας κάποιον με προειδοποιητικό τόνο και μιλώντας μέσω αυτής της συσκευής ", είπε ο Υπολοχαγός Ναυτικού Lance Lantier, για μια τέτοια συσκευή το 2009.
«Τα μη θανατηφόρα όπλα παρέχουν στις πολεμικές δυνάμεις επιλογές κλιμάκωσης της δύναμης (escalation-of-force options). Είναι θέμα το πώς, μπορούμε πρώτα να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά κάποιου, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε θανατηφόρα δύναμη ».
Η συσκευή AHAD είναι μόνο το τελευταίο μη θανατηφόρο όπλο που προορίζεται για στρατιωτική χρήση. Μετατρέπει τη φωνή του ίδιου του στόχου εναντίον του, τον αναστατώνει αποτελεσματικά και τον οδηγεί σε σιωπή.
Το 2019, η Ρωσία εξόπλισε δύο πολεμικά πλοία, τον Admiral Gorshkov και τον Admiral Kasatonov, με ένα οπτικό όπλο "optical jamming weapon" που μπορεί να προκαλέσει εμετό, ακόμη και παραισθήσεις.
Το 5P-42 Filin πυροδοτεί μια εκθαμβωτική δέσμη παρόμοια με ένα στροβοσκοπικό φως (strobe light) που μπορεί να προκαλέσει ναυτία, εμετό και παραισθήσεις.
Το 5P-42 Filin εξαπολύει μια εκθαμβωτική δομή που μοιάζει με στροβοσκόπιο για να διαταράξει την όραση ενός εχθρού, με αποτέλεσμα να χάσει το στόχο του, αλλά και να του προκαλέσει παραλήρημα και ναυτία, χωρίς ωστόσο να του επιφέρει μόνιμη ζημιά.
Αναπτύχθηκε από τη Ruselectronics, η συσκευή δοκιμάστηκε από εθελοντές που πυροβόλησαν διάφορα όπλα, συμπεριλαμβανομένων όπλων επίθεσης, ελεύθερων σκοπευτών (snipers) και πολυβόλων, σε στόχους υπό την προστασία του Filin.
Όλοι οι συμμετέχοντες είδαν την ακρίβεια (accuracy) τους να μειώνεται λόγω της μειωμένης όρασης και στους μισούς σημειώθηκαν σημάδια αποπροσανατολισμού, ναυτίας και ζάλης, σύμφωνα με το κρατικό ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti.
Το Filin, που σημαίνει 'Eagle Owl', μπορεί επίσης να καταστείλει υπέρυθρα λέιζερ και συσκευές νυχτερινής όρασης, καθώς και τα συστήματα καθοδήγησης αντιαρματικών κατευθυνόμενων πυραύλων, σε απόσταση έως και 3 μιλίων.
esoreiter.ru
onlineteachingjobs.site
Η σκοτεινή πλευρά του ήχου
Ο ήχος, μια από τις κύριες πηγές πληροφοριών μας για τον κόσμο γύρω μας, ήταν πάντα φίλος του ανθρώπου. Αλλά οι άνθρωποι κατάφεραν να τον μετατρέψουν σε όπλο.
Η χρήση του ήχου για στρατιωτικούς σκοπούς,, έχει πιθανώς την ίδια ηλικία με τους ίδιους τους πολέμους.
Ως το απλούστερο μέσο επικοινωνίας που δόθηκε από την ίδια τη φύση, η ανθρώπινη φωνή, και στη συνέχεια διάφορα όργανα όπως signal pipes και drums, βοήθησαν στην πραγματοποίηση αλληλεπίδρασης μεταξύ τμημάτων του στρατού, μεταξύ διοικητών και υφισταμένων. Η στρατιωτική μουσική, τα τραγούδια και οι πολεμικές κραυγές διατήρησαν ψηλά το ηθικό του στρατού και έκαναν τον εχθρό να φοβάται.
Από την άλλη πλευρά, ο ήχος που έκανε ο εχθρός και τα όπλα του ήταν μια εξαιρετική πηγή πληροφοριών και οι στρατιωτικοί εφευρέτες και μηχανικοί εργάζονται επιτυχώς προς αυτήν την κατεύθυνση από τις αρχές του περασμένου αιώνα.
Αλλά η ιδέα της χρήσης του ήχου ως όπλου είναι κάπως νεότερη. Ο βιβλικός μύθος σχετικά με την καταστροφή των τειχών της πόλης των Χαναναίων, Ιεριχούς από Εβραίους ιερείς που περπάτησαν τελετουργικά γύρω από την πόλη για έξι ολόκληρες μέρες στην πόλη και και μόνο οι σάλπιγγες αντηχούσαν, πριν από τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια δεν επιβεβαιώνεται από ιστορικές πηγές.
Και το επόμενο επεισόδιο της σκοτεινής ιστορίας του ήχου ως όπλου χρονολογείται από το 1944.
Ο Γερμανός Albert Speer, προσωπικός αρχιτέκτονας του Αδόλφου Χίτλερ (1933–45) και υπουργός εξοπλισμού και πολεμικής παραγωγής (1942–45), ξεκίνησε την έρευνα με στόχο τη δημιουργία ενός θανατηφόρου ηχητικού όπλου.
Ένα επεισόδιο που προβλήθηκε στο History Channel ισχυρίστηκε ότι ο Speer δούλευε σε ένα εξαιρετικά καταστροφικό ακουστικό κανόνι.
Η ανάφλεξη ενός μείγματος μεθανίου και οξυγόνου που αντλήθηκε σε έναν ειδικό θάλαμο "special resonance chamber" παρουσίασε χαρακτηριστικά έκρηξης για πάνω από 1000 φορές το δευτερόλεπτο.
Ο ήχος της εκκωφαντικής δύναμης επικεντρώθηκε με τεράστιους παραβολικούς ανακλαστήρες (parabolic reflectors) και, σύμφωνα με την ιδέα, θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στο θάνατο του κάθε ένα ατόμου, ακόμη και εντελώς κωφού ατόμου, που βρισκόταν σε απόσταση εκατό μέτρων από τη συσκευή.
Το επιζήμιο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε με επανειλημμένη συμπίεση και χαλάρωση των εσωτερικών οργάνων ενός ατόμου υπό την επίδραση ενός καταστροφικού ηχητικού κύματος.
Ευτυχώς, τέτοια διαβολικά όπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στη μάχη. Τα επόμενα χρόνια, οι άνθρωποι συνέχισαν να καταστρέφουν ο ένας τον άλλον, με άλλους τρόπους,
Η ένταση δεν ήταν η μόνη ιδιότητα του ήχου που χρησιμοποιήθηκε ως καταστροφικός παράγοντας.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, οι Αμερικανοί εγκατέστησαν ακουστικά συστήματα σε ελικόπτερα και τα χρησιμοποίησαν για την μεγάλης κλίμακας απόπειρα ψυχολογικού πολέμου «Wandering Souls».
Ο βιετναμέζικος πολιτισμός περιλαμβάνει πεποιθήσεις και τελετουργίες που δείχνουν σεβασμό στους νεκρούς. Για παράδειγμα, ζητά μια σωστή ταφή και πιστεύεται ότι αν αυτό δεν συμβεί, η ψυχή του νεκρού συνεχίζει να περιπλανιέται στη γη και να γίνεται "Wandering Soul"
Οι Αμερικανοί μηχανικοί πέρασαν εβδομάδες καταγράφοντας απόκοσμους ήχους και αλλοιωμένες φωνές, (δήθεν από νεκρούς) που προσποιούνταν ότι σκοτώθηκαν στο Βιετ Κονγκ, για χρήση στην επιχείρηση, με σκοπό να προκαλέσουν μια αίσθηση αναταραχής στον εχθρό, με το επιθυμητό αποτέλεσμα να φύγει ο στρατιώτης από τη θέση του.
Η κασέτα, που ονομάστηκε Ghost Tape Number Ten, παίχτηκε σε μεγάφωνα έξω από τις αμερικανικές βάσεις.
Ελικόπτερα χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να μεταδώσουν ηχογραφήσεις στις οποίες οι ηχογραφημένες φωνές (των δήθεν νεκρών) καλούσαν τους «απογόνους» τους στο Βιετ Κονγκ να αποστατήσουν και να σταματήσουν τις μάχες. Το Βιετ Κονγκ ωστόσο, ανταπέδιδε πυρ όταν συναντούσε τις ηχογραφήσεις, ακυρώνοντας έτσι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της επιχείρησης.
Πιστεύεται ότι αυτές οι επιχειρήσεις ενέπνευσαν τον σκηνοθέτη Francis Ford Coppola να γυρίσει τη διάσημη σκηνή στο Apocalypse Now (1979), στην οποία μια ομάδα ελικοπτέρων επιτίθεται στους στόχους τους υπό τον ήχο του Wagner's "Flight of the Valkyries".
Σχετικό το βίντεο
Operation Wandering Soul
https://www.youtube.com/watch?v=4d9H_1ygEv8&t=261s
φυσικά, η μουσική του Wagner δεν είναι αρκετά επώδυνη για να χρησιμοποιηθεί ως όπλο, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για πολλά παραδείγματα σύγχρονης μουσικής.
Το 2003, το BBC ανέφερε για τη χρήση heavy rock μουσικής από Αμερικανούς ερευνητές, σε μια προσπάθεια να σπάσουν τη θέληση των Ιρακινών αιχμαλώτων πολέμου.
«Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ξανακούσει για heavy metal. Δεν το αντιλαμβάνονται. Αν το παίζεις για 24 ώρες, ο εγκέφαλος και το σώμα σου μπαίνουν σε έκσταση, η ροή της σκέψης επιβραδύνεται και η θέλησή σου σπάει. Τότε πήγαμε και μιλήσαμε μαζί τους ».
Ωστόσο, εάν ακούτε τον Wagner για 24 συνεχόμενες ώρες, οι συνέπειες μπορεί να είναι απρόβλεπτες.
Και για ορισμένους εκπροσώπους της μουσικής σκηνής, η περίοδος του "wiretapping of their works" πριν από την εμφάνιση μη αναστρέψιμων συνεπειών στην ψυχή, μπορεί προφανώς να είναι πολύ μικρότερη από μία ημέρα.
Στο Ισραήλ, στα εδάφη που βρίσκονται πολύ μακριά από τη δήθεν ηττημένη από τις σάλπιγγες Ιεριχώ, το καλοκαίρι του 2005, το ευρύ κοινό, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογράφων, βίωσε για πρώτη φορά τη δράση ενός πραγματικού σύγχρονου ηχητικού όπλου μη θανατηφόρου δράσης.
Το 2005, επί πρωθυπουργίας του Αριέλ Σαρόν αποσύρθηκε από τη Λωρίδα της Γάζας ο Ισραηλινός στρατός. Πήρε όμως μαζί του και εκατοντάδες Εβραίους εποίκους, που είχαν εν τω μεταξύ προλάβει και μετοικήσει εκεί.
Καθώς στη χώρα ξέσπασαν αναταραχές, η αστυνομία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές και οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις ήρθαν στη διάσωση.
Ο στρατός χρησιμοποίησε ακουστικά κανόνια "Scream acoustic cannons" Μετά την ενεργοποίηση της εγκατάστασης, το επιθετικό πλήθος μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άρχισε να διασκορπίζεται. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε απόσταση έως και 100 μέτρα άρχισαν να αισθάνονται ναυτία και ζάλη.
Οι δημοσιογράφοι που χτυπήθηκαν από το κανόνι μαζί με τους διαδηλωτές θα θυμούνται τη δράση του για πολύ καιρό.
Ένας ανταποκριτής του γραφείου της Μέσης Ανατολής της καναδικής εφημερίδας Toronto star ανέφερε ότι «ο εγκέφαλος πονάει, το στομάχι γυρίζει και ξαφνικά κανείς δεν αισθάνεται καμία επιθυμία να διαμαρτυρηθεί» .
Ο φωτογράφος του Associated Press είπε ότι ακόμη και αφού έκλεισε τα αυτιά του, άκουγε ακόμα τον ήχο από το πίσω μέρος του κεφαλιού του.
Το Israel Scream είναι ένα ανάλογο του αμερικανικού συστήματος LRAD.
(The LRAD installation is used on many ships of the US Navy, in particular on ships in the Persian Gulf)
Αυτό το όπλο, που δημιουργήθηκε το 2000 από την αμερικανική εταιρεία American Technology Corporation, είναι ένα ηχείο 83 εκατοστών που χτυπά άτομα με ήχο 150 ντεσιμπέλ σε υψηλές συχνότητες (από 2,5 kHz).
Ένας διαπεραστικός ήχος, παρόμοιος με τον ουρλιαχτό ενός συναγερμού πυρκαγιάς, μέσα σε μια στενή "directional beam" σε μέγιστη ένταση μπορεί ακόμη και να βλάψει το ακουστικό βαρηκοΐας ενός ατόμου και να προκαλέσει σοκ πόνου
Αποτελεσματική εμβέλεια ""fire" range" - έως 300 μέτρα.
Ταυτόχρονα, εκτός του επηρεαζόμενου τομέα, ο ήχος είναι ασφαλής και δεν βλάπτει τον χειριστή.
Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τα "acoustic cannons" τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και τον Νοέμβριο του 2005, αυτή η συσκευή βοήθησε το κρουαζιερόπλοιο Seabourn Spirit να απομακρύνει τους θαλάσσιους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας.
Οι πειρατές πυροβόλησαν το πλοίο με μικρά όπλα και εκτοξευτές χειροβομβίδων και προσπάθησαν να επιβιβαστούν, αλλά ο εκκωφαντικός ήχος του LRAD τους ανάγκασε να φύγουν.
Το 2009, η αμερικανική αστυνομία χρησιμοποίησε το LRAD για να διαλύσει τις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης στο Pittsburgh, ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G20.
Long Range Acoustic Device (LRAD) G20 Pittsburgh
https://www.youtube.com/watch?v=QSMyY3_dmrM&feature=emb_logo
Το Ισραήλ δεν περιορίστηκε στην αντιγραφή του αμερικανικού μοντέλου - σε αυτή τη χώρα υπάρχει ένας άλλος τύπος ηχητικού πυροβόλου, η αρχή του οποίου είναι παρόμοια με το ακουστικό κανόνι του Γερμανού Speer κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα φορτίο ενός μείγματος αέρα και υγροποιημένου προπανίου-βουτανίου αναφλέγεται και δημιουργεί ένα ηχητικό κύμα κραδασμού (shock sound wave) διάρκειας 0,3 δευτερολέπτων με συχνότητα έως και 100 "shots" ανά λεπτό.
Παραδόξως, αυτό το όπλο αναπτύχθηκε αρχικά για τις ανάγκες της γεωργίας.
Οι Ισραηλινοί αγρότες χρησιμοποιούν την πολιτική έκδοση (civilian version) του Thunder Generator για να κρατούν τα πουλιά και άλλα παράσιτα μακριά από καλλιέργειες. Το ενδιαφέρον για τη συσκευή από τον στρατό, οδήγησε τελικά στη δημιουργία μιας έκδοσης για τον στρατό.
Αναφέρεται ότι το κρουστικό κύμα της Thunder Generator κωφεύει τους ανθρώπους σε απόσταση έως 100 μέτρα και έως και 10 μέτρα μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.
Σχετικός σύνδεσμος
PDT Agro's Thunder Generator Demonstration
https://www.youtube.com/watch?v=HEiM4RHJfvk&t=4s
Φανταστείτε ότι μια ωραία μέρα χωρίς σύννεφα σε ανοιχτό πεδίο ακούτε ξαφνικά έναν τρομερό ήχο με δύναμη 130 ντεσιμπέλ, που θυμίζει το βρυχηθμό ενός μαχητικού αεροσκάφους. Και δεν βλέπεις το αεροπλάνο. Επιπλέον, δεν μπορείτε καν να προσδιορίσετε από πού προέρχεται ο ήχος. Φαίνεται να φαίνεται από αέρα μπροστά στο πρόσωπό σας, όπως η φωνή ενός θυμωμένου θεού της Παλαιάς Διαθήκης μπροστά στον Μωυσή. Γνωρίστε: δεν πρόκειται για παραισθήσεις, αλλά για LIPE (Laser-Induced Plasma Effect), ένα πολλά υποσχόμενο ηχητικό κανόνι, η αρχή του οποίου βασίζεται στα μοναδικά χαρακτηριστικά του πλάσματος.
Οι εξελίξεις προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ξεκινήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν εμφανίστηκαν πληροφορίες για ένα πολλά υποσχόμενο μη θανατηφόρο όπλο πλάσματος, το οποίο με τη δύναμη του ήχου θα έδιωχνε κυριολεκτικά τους εξεγερμένους από τα πόδια τους.
The Laser Induced Plasma Effect program is part of the Joint Non-lethal Weapons Directorate program to find ways to deter, stun, basically stop adversaries short of killing them.
Use of directed energy, or lasers, includes heating up a target’s skin to extremely uncomfortable levels without burning them, blasting confusing noises or giving voice commands such as, “Stop or we’ll be forced to fire upon you.”
Researchers such as Brittany Lynn, a scientist with Naval Information Warfare Center Pacific, are fine tuning how to pass sound waves through the laser and they recently completed another round of testing.
Part of that involves tweaking algorithms to create human speech in the right wavelengths (they’ve been adjusting high and low frequencies to mimic human speech)
The next steps, is to push distances out of the short range of a laboratory setting to 100 meters, then to multiple kilometers.
www.militarytimes.com
Δουλεύει κάπως έτσι. Το λέιζερ εκτοξεύει εξαιρετικά σύντομους (περίπου το ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου) παλμούς υψηλής ισχύος στο στόχο. Ο στόχος μπορεί να είναι οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο - ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα δέντρο ή ένα άτομο, μια τέτοια ultra-short impulse από μόνη της είναι ακίνδυνη. Αλλά η ενέργειά του είναι αρκετή για να μεταφέρει μέρος της ουσίας σε μια ειδική κατάσταση aggregation - plasma. Στη συνέχεια, το λέιζερ επιτίθεται στο ίδιο το πλάσμα, αναγκάζοντάς το να επεκταθεί απότομα, γεγονός που οδηγεί στο σχηματισμό ενός εκκωφαντικού ήχου. Στο φως της ημέρας, η γαλαζωπή σφαίρα του πλάσματος είναι πρακτικά αόρατη και το ψυχολογικό σοκ προστίθεται στον damaging factor του ήχου - το θύμα απλά δεν καταλαβαίνει από πού προέρχεται ο τρομερός ήχος.
Ορισμένες πηγές ισχυρίζονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύσσουν επίσης ένα μη θανατηφόρο ηχητικό όπλο, το οποίο θα χρησιμοποιήσει τον ήχο ενός μωρού που κλαίει ως damaging factor του ήχου. Αυτός ο μοναδικός ήχος (από τους πιο δύσκολους για την ανθρώπινη αντίληψη) ακούγεται με ένταση 140 ντεσιμπέλ (αντιστοιχεί στον βρυχηθμό ενός επιβατικού αεροσκάφους τζετ που απογειώνεται απευθείας από πάνω), σύμφωνα με την ιδέα, θα πρέπει να κάνει τους στρατιώτες του εχθρού, να φύγουν από το πεδίο της μάχης
Τα ακουστικά όπλα φαίνονται αρκετά δελεαστικά τόσο για τις εμφύλιες αναταραχές όσο και για τον πόλεμο. Ως ένας από τους τύπους μη θανατηφόρων όπλων, έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι των «ανταγωνιστών» του σε αυτόν τον τομέα. Στις αστυνομικές επιχειρήσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί για άβολα κανόνια νερού με τις ογκώδεις δεξαμενές τους και στο πεδίο της μάχης τα ηχητικά όπλα αποθαρρύνουν τον εχθρό. Είναι προφανές ότι στο εγγύς μέλλον θα πρέπει να περιμένουμε νέα σχετικά με την ανάπτυξη μέσων ατομικής και συλλογικής προστασίας από νέα μη θανατηφόρα όπλα μαζικής καταστροφής.
