ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
Koukfamily.blogspot.com
"Ενα Ελληνικό οικογενειακό ιστολόγιο με ευαισθησία σε κάθε τι ελληνικό"
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
https://koukfamily.blogspot.com/2024/05/blog-post_717.html
May 10th 2024, 19:00
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
BARBARIANS – SHAME ON THEM!
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Με απόφαση του σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η ιστορική Μονή της Χώρας, το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο, από την εποχή των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη, θα λειτουργεί (06/05) ως τζαμί.
Μετά την μετατροπή της Του Θεού Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η μονή της χώρας ένα χριστιανικό μνημείο απαράμιλλου κάλλους χριστιανικού ακολουθεί την μοίρα και άλλων δεκάδων εκκλησιών, που είτε συλήθηκαν είτε ισοπεδώθηκαν ή μετατράπηκαν και αυτές σε τζαμιά ή
*σταύλους, όπως αυτό συνέβη και στην Ελληνική κατεχομένη Β. Κύπρο, όπου οι βάρβαροι δεν άφησαν τίποτα όρθιο Χριστιανικό και Ελληνικό
*
Πιο κάτω αναδημοσιευθέντα αποσπάσματα με πρόσθετα σχόλια, από άρθρα μου, που εν συντομία αναφέρουν περί της σύλησης και ισοπέδωσης των εκκλησιών μας από τους βάρβαρους κατακτητές.
Η νεκρική σιγή και θλίψη των 550 λεηλατημένων εκκλησιών μας στην κατεχόμενη ελληνική Κύπρο απο το 1974
Υπερήφανα τα καμπαναριά τους καρτερούσιν μέρα, νύχτα να ηχήσουν ξανά και να δώσουν το μήνυμα της Λευτεριάς και Ανάστασης. Σιωπηλές και θλιμμένες στέκουν εκεί ακίνητες και θλιμμένες και μας θωρούν ακίνητες προσμένοντας ότι σύντομα Θείο μήνυμα ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, θα δώσουν στον πολύπαθο Ελληνισμό της Κύπρου.
Μετά τα μαρτύρια, τον Γολγοθά, την Σταύρωση, πάντα ΑΝΑΣΤΑΣΗ έρχεται. Σημ. Στους εγκλωβισμένους της *Αγίας Καρπασίας, απαγορεύεται ρητά, από τους εισβολείς, να χτυπούν τις καμπάνες στις λίγες εναπομείνασες εκκλησίες τους.
*Η χερσόνησος της Καρπασίας αποκόπηκε από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής τον Αύγουστο του 1974, όταν βάδισαν από τη Λευκωσία στην Αμμόχωστο. Στα καρπασίτικα χωριά παρέμεινε μεγάλος αριθμός εγκλωβισμένων, που κατά τα λίγα επόμενα χρόνια, υπέστη συνεχή μαρτύρια και πιέσεις. Ο πληθυσμός των Ελληνοκυπρίων της Καρπασίας βρισκόταν συνεχώς υπό διωγμό, προκειμένου ένας μεγάλος αριθμός, από τους κατοίκους της χερσονήσου ν' αναγκαστεί να «προσφυγοποιηθεί» και να καταφύγει στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Και τούτο επειδή οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις επιζητούσαν να μειωθεί κάθετα ο ελληνικός πληθυσμός της Καρπασίας σε «επίπεδο ασφάλειας και αφανισμού», δηλαδή σε σημείο που να αποτελεί αντί την πλειοψηφία, μια αμελητέα μειοψηφία υπό εξαφάνιση.
Καταγράφοντας όλα αυτά τα λυπηρά, για τους πολύπαθους Έλληνες Χριστιανούς της Κύπρου, έρχεται νοερά, στο μυαλό μου, το λυρικό και επικό μήνυμα, ο ύμνος , η ωδή του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη στον άψυχο αδριάντα του *Εθνομάρτυρα Γρηγορίου του 5ου.
Το παραφράσσω…
Απόσπασμα.
Πώς μας θωρείτε ακίνητες;… Πού τρέχει ο λογισμός σας,
τα φτερωτά σας τα όνειρα;… Γιατί στο μέτωπο σας
Να μη φυτρώνουν, καμπάνες μας, τόσαις χρυσαίς αχτίδαις
Όσαις μας δίδ' η όψη εκεί στο καμπαναριό σας σας παρηγοριαίς κ' ελπίδαις;
Γιατί 'ς στον ουράνιο ήχος σας σου να μη γλυκοχαράξη,
σκλαβωμένες μας καμπάνες, ένα χαμόγελο;… Γιατί να μη σπαράζει,
μέσα 'ς τα στήθη σας η καρδιά; Και πώς 'ς το σήμαντρο σας,
ούτ' ένα δάκρυ προβάλλει, ούτε το θείο φως σας λάμπει ;…
Γύρω σας τα βουνά κ' οι λόγγοι σκλαβωμένοι.
Το λυτρωτή τους προσμένουνε … Η θάλασσ' αγριωμένη …….
Το σκλαβωμένο σήμαντρο σας τα ακίνητο, και το καμπαναριό σας,
θα τα' αναστήσει η αγάπη μας κ' εδώ ελεύθερα,
και ολόρθο, ακλόνητο, αιώνια θε να ζήσει,
Και πάλι θε να γίνουσιν φοβέρα αδιάκοπη σ΄ Ανατολή και Δύση…
*Τον Απρίλιο του 1821, μετά τη λειτουργία του Πάσχα, ο Γρηγόριος συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Στην Πόλη είχαν φτάσει τα νέα από την εξέγερση των Ελλήνων. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β', πιεζόμενος από τον όχλο και τους φανατικούς συμβούλους του, πήρε την απόφαση για την εξόντωση των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την *Κύπρο.
*Την ίδια τύχη είχε και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός την 9η Ιουλίου 1821. Μαζί με τους μητροπολίτες του και χιλιάδες αμάχους σφαγιάστηκαν. Τα τελευταία λόγια του εθνομάρτυρα Κυπριανού είναι ανεπανάληπτα …. Και διδακτικά. (Από το λυρικό ποίημα 9η Ιουλίου 1821 ου Εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη.)
Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει![16]
Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν,
κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην, τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται …
Και ένα Λυρικό αφήγημα.
Του Αντώνη Αντώνά
Πρωί πρωί, που το πουρνόν ξημέρωμα,/ τζιείν΄ την ημέραν, την ασβολερήν, την μαυροκαημένην,/ όταν οι Τούρτζιοι βάρβαροι, που απ΄ τ΄ανάθεμαν,/ ήρτασιν τζιαί σ' άλωσαν, Κύπρος μας αγαπημένη/ τζιαί κατάσφαζαν γέρημα γυναικόπεδα,/ γριές μανάδες, γέροντες πατεράδες τζιαί αδέρφκια,/ τρία ασπροπούλια, καλά πουλιά,/ τρι΄ άσπρα της Κύπρου, ειρήνης περιστέρκα,/ που πισσομαυρισμένα εγίνασιν,/ που τους καπνούς και τα αχνίζοντα αίματα./ Ασβολωμένα ήταν, απού θρηνισμό καρκιάς/ τζι΄ οδύνης, απού την ματοχυσία…./ Τα ΄δασιν ούλλα τα κακά που τ΄άψη,/ της Κύπρου της πομπαρτοκαμένης,/ τζι΄ ακόμη εθωρούσασιν, μαραζωμένα,/ εδερνοπίσκασιν πετώντας γοερά,/ στους θλιμμένους κυπριακούς ουρανούς,/ που βροσιήν μαύρων πικρών δακρύων,/ με οδυρμούς, καταρράκτες ερίχνασιν…/Τζιαί νεκαλιούνταν τα περιστέρκα μας,/ μαζί με τ΄ απροστάτευτα ορφανά,/ τις μάνες τζιαί πατέρες τους χαροκαμένους,/ τους μαυροπικραμένους τζιαί πενθοκτυπημένους./ Γαλάζιοι τζιαί ξάστεροι οι ουρανοί μας ήταν…/, πριν έρτουν, να τους μολύνουσιν,/ που τα πέρατα της βάρβαρης ανατολής,/ ορδές μυριάδες γιουρούκηδες,/ που για γαίμαν Χριστιανικόν αδημονούσαν/ όπως οι πρόγονοι τους Οθωμανοί Σουλτάνοι,/ οι γαιματοβαμμένοι, που τζιαί αυτοί αιμοδιψούσαν…
Μαυροπικραμμένα, εσμίασιν τα πυρωμένα γαίματα/ τα πύρρεια τα δάκρυα, πικρά την νήσον,/ εποτίζαν τζιαί μ΄ορμήεχύνουνταν./ στην θάλασσα της Τζιερύνειας,/ Ερυθρά η θάλασσα βάφτηκε, Νεκρά θάλασσα εγίνει,/ μαύρη τζιαί η γη η δακρυοποτισμένη γέρημη τζιαί στείρα πια./ Αλοίτζιαί τρισαλοίμονο ..οϊμέ…!/ στα τρία μοιραία άσπρα περιστέρκα,/ τα έρημα, που λαβωμένα επετούσαν,/ που πάνωθκιον, της αστραποκτυπημένης,/ στο βαρύν σκότος πισσούρι τυλιγμένης,/ θαλασσοφίλητης πανώρκας νήσου/. Ας όψονται τζι΄ ας ξέρουσιν,/ οι Τούρτζιοι βαρβάροι, ότι ακόμα τζιαί μετά,/ που μια νύχτα πισσοσκότεινη ο ήλιος/, ο φωτοστεφανώμενος,/ το πουρνόν τζιαί πάλαι, θ΄ ανατείλει,/ απ τα φωτόλαμπρα, της Κυπρου τα' 'πουράνια,/ με το κοντάρι του, το λαμπερόν, φωθκιάν τζι όλεθρον/, εις τους οχτρούς αλύπητα θα σπείρει/ τζιαι Ανάσταση τζιαι Λευτερκά, εννά φέρει…. ΄
Ενε πρόλαβαν το μήνυμα στην μάνα μας να πάνε,/τα τρία της Κύπρου, περιστέρκα../
Απεγνωσμένα μάχουνται,/ στης Κύπρου της ματοτζιηλισμένης/, στην αχάπαρη την μάνα για να πάσιν,/ να ικετεύσουν, ύστατη στιγμή,/ βοήθεια μητρική να κελεύσουν/. Εν είχαν απ΄αλλού βοήθεια,/ τα άμοιρα να εκλιπαρήσουν,/ για την έρμην κόρη, που αργοπέθαινε./ Εθέλασιν μόνο στην μάνα της,/ τα μαύρα μαντάτα να της λαλήσουν,/ για την βαρβαροκτυπημένη θυγατρί,/ απού τα σιέρκα τα ΄γκληματικά κατασφαγμένης,/ αυτόνων των βάρβαρων, τ΄ Αττίλα απογόνων./ Εν πρόλαβε το μαυροπικραμμένο μαντάτο/, το ΄να άσπρο περιστέρι για να πάει/, μες΄ τους καπνούςεχάθην./ Απού ψηλά την Κύπρο εθώρεντην,/ που εκαύκετου…, εν άντεξε, εποστάθηκεν,/η θλίψη το παράλυσε, τζιαί χάμου ππέφτει,/ οϊμένανε..στ' ΑπόστολουΒαρναβα σκλαβωμένο μοναστήρι!/ Το άλλο στου Τζιύκκου το ψηλό βουνί,/ της Παναγιάς Τζιυκκώτισσας, στο άγιο το θρονί της,/ ψυχομασιεί τζιαί σέρνεται το πισσομαυρισμένο/το τρίτο απ τον ουρανό, την Κύπρο/ που τους καπνούς, θολά εθώρεντην / τζι΄ απ την πύρινη θωρκά του, αστραπόβροντα γενιούνται./ τζιαι επιθανάτιο Ύστατο ανακάλημα, μες την ανεμοζάλη του την μαυρογέρημη/, σαν Διγενή Ακρίτα μεταμόρφωση,/ στα θεία ουράνια με βροντερήν ανθρώπινην λαλιά/, ανακράζει το πικροποτισμένο/ τζιαί αναπέμπει ικεσία έσχατη,/ που σαν ιερή ψαλμουδκιά απόκοσμη,/ απαντοχή στα πέρατα ακούστην,/ « Την Κύπρο σώστε, Ω! Θεέ, Χριστέ μας,/ τζιαί συ Τζιυκκώτισσα Παναγιά μας/
Εσύ της Κύπρου η μάνα Παναγιά, που απ΄την Κύπρο,/ όταν πέρασε,ς τον Άη Λάζαρο να δείς,/ πάνου στου Τζιύκκου τα βουνά μαζί,/ τ΄ ανεβήκατε για να βλογήσετε,/ πιστούς Χριστιανού Κυπραίους,/ τα πεύκα ούλλα λύγισαν τζιαί υποκλιθήκαν./ Έλα πίσω Παναγιά μας, συγχώρεση να δώσεις,/ για τις αμαρτίες μας τζιαί τούτην μόνον την φοράν,/ τους βάρβαρους θε να λυγίσεις τζιαί γονατίσεις,/ στα τιμημένα χώματα της Κύπρου, να θεοκαρβουνιάσουν,/Αυτοί οι βάρβαροι που αμάχους κατάκαψαν,/ εκκλησιές λεηλάτησασιν, ιερά και όσια καταπατήσασιν…/
Τζιαί επί τέλους οι Κυπραίοι τζιαί ούλλoς,/ ο Ελληνισμός αυτός ο μαρτυρικός λαός να πνάσουσιν…,/απ αύτηνν του κόσμου την μαυροσκότεινη/ μαυρογέρημη τραγωδία να ησυχάσουσιν…. , ειρήνη/ τζιαί αναπαμό νάχουν, διότι δεν έχουν ποτέ λυγίσει/ τζιαι αν τα ματωμένα τους γόνατα τους,/ καμιά φορά ακούμπαγαν το χώμα/ ήταν γιατί μόνο στους νεκρούς τους ήρωες,/ γονάτιζαν τζιαι για προσευχή.
……Τζιαί άφησε τον τελευταίο στεναγμό,/ το τρίτο ματοβαμμένο περιστέρι….,/ στο καμπαναριό τ΄ Αποστόλου Ανδρέα,/ στ΄Άγιουπόδουλο μοναστήρι της Ουρανίας Καρπασίας…./ποτίζοντας τζιαι τούτο, το πικροχολωμένο/ το δακρύβρεχτο με το αίμα του το Άγιο Αθάνατο Δέντρο της Ελευθερίας…./.και προσδοκώμενης Ανάστασης της πικροβασανισμένης Κύπρου…,/ το μοναχικό χρυσοπράσινο φύλλο που κλυδωνίζετε,/ στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Μεσογείου……
Συμβολικός ερασιτεχνικός πίνακας του συγγραφέα.
Το έγκλημα της πολιτιστικής καταστροφής στη Βόρεια Κύπρο
Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο είναι ένα έγκλημα. Μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού έχουν καταστραφεί και λεηλατηθεί εκκλησίες, νεκροταφεία θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία.
ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ...
Κάποτε οι βάρβαροι υποκλίνονταν και παρέδιδαν την σημαία τους στον Ελληνικό στρατό.
Σήμερα εμείς ως «ραγιάδες,» υποκλινόμαστε ενώπιον των βαρβάρων ….
Σημ. Η φώτο αυτή είναι συμβολικής σημασίας και δεν έχει σκοπό να θίξει τον ευγενή κ. Γεραπετρίτη, αλλά δυστυχώς η εξαγωγή συμπερασμάτων ήδη έχει γίνει….
…
Η πρώτη αντίδραση του κ. Γεραπετρίτη και του επιτελείου του, ήταν να απαντήσουν στους σχολιαστές του διαδικτύου ότι η υπόκλιση δεν ήταν πράξη σεβασμού στον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά στην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, που ακολουθούσε τον Τούρκο πρόεδρο στην είσοδο του προεδρικού Μεγάρου….. Ακολούθησε μετά άλλο ένα κύμα αναρτήσεων με το βίντεο της στιγμής, όπου η κ. Σακελλαροπούλου ακολουθεί μεν, αλλά σε απόσταση τον κ. Ερντογάν, γεγονός που μάλλον δεν πείθει για την ακρίβεια της απάντησης Γεραπετρίτη, ενώ λίγο αργότερα αναρτήθηκαν και άλλα βίντεο, με τον κ. Γεραπετρίτη να κάνει ανάλογη κίνηση σεβασμού (δηλαδή υπόκλιση) στον κ. Ερντογάν, καθώς τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο. Και εκεί δεν υπάρχει η κ. Σακελλαροπούλου…
Στο δια ταύτα, ας επισκεφθεί τον Σουλτάνο Ερντογάν ο κ. Μητσοτάκης ακόμη μια φορά και διαμαρτυρηθεί, για την μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί, όπως και τότε που είχε διαμαρτυρηθεί και για την μετατροπή σε τζαμί του ιερότερου εκκλησιαστικού μνημείου μας της Του Θεού Αγίας Σοφίας επίσης σε τζαμί, για να επιβεβαιωθεί ότι:
Η Τουρκιά και η ουχιά δεν έχουνε μπιστιά και Τούρκο φίλευε και οπίσθια φύλαγε ….
54 συναντήσεις Μ.Ο.Ε. αν δεν κάνω λάθος, μέχρι σήμερα είχαν Ελλάδα και Τουρκία και λόγω της αδιάλλακτης στάσης του νεοσουλτάνου Ερντογάν, καμία πρόοδος δεν επετεύχθη. Και όχι μόνο …Οι Τούρκοι συνεχίζουν και να προκαλούν και να απειλούν και να διεκδικούν ακριτικά Ελληνικά νησιά, όπως και ολόκληρη την Ελληνική Κύπρο, που στα κατεχόμενα εδάφη της δεν άφησαν τίποτα όρθιο Χριστιανικό και Ελληνικό με την ανοχή των άσπονδων δόλιων συμμάχων μας, που νίπτουν τας χείρας τους ….
Για την σύληση των 550 εκκλησιών και όλης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στην Ελληνική Κύπρο, διαμαρτυρόμαστε 50 χρόνια και ο χρόνος μετρά υπέρ των Τούρκων, που ακάθεκτοι και ανενόχλητοι συνεχίζουν και να απειλούν και να διεκδικούν και να καταστρέφουν ….
Η ΑΝΟΧΗ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΓΕΝΝΑ.
Αντώνης Αντωνάς, από κατεχόμενη Αγία Μεσαορία, γη Αγίων και Ηρώων, που θρήνησε ιερά και όσια μας, στενούς συγγενείς και φίλους, τις πατρογονικές του εστίες και τον εθνομάρτυρα αδελφό του, όπως οι περισσότεροι Χριστιανοί Έλληνες της Κύπρου.
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/Y0XZ65
"Ενα Ελληνικό οικογενειακό ιστολόγιο με ευαισθησία σε κάθε τι ελληνικό"
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
https://koukfamily.blogspot.com/2024/05/blog-post_717.html
May 10th 2024, 19:00
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
BARBARIANS – SHAME ON THEM!
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Με απόφαση του σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η ιστορική Μονή της Χώρας, το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο, από την εποχή των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη, θα λειτουργεί (06/05) ως τζαμί.
Μετά την μετατροπή της Του Θεού Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η μονή της χώρας ένα χριστιανικό μνημείο απαράμιλλου κάλλους χριστιανικού ακολουθεί την μοίρα και άλλων δεκάδων εκκλησιών, που είτε συλήθηκαν είτε ισοπεδώθηκαν ή μετατράπηκαν και αυτές σε τζαμιά ή
*σταύλους, όπως αυτό συνέβη και στην Ελληνική κατεχομένη Β. Κύπρο, όπου οι βάρβαροι δεν άφησαν τίποτα όρθιο Χριστιανικό και Ελληνικό
*
Πιο κάτω αναδημοσιευθέντα αποσπάσματα με πρόσθετα σχόλια, από άρθρα μου, που εν συντομία αναφέρουν περί της σύλησης και ισοπέδωσης των εκκλησιών μας από τους βάρβαρους κατακτητές.
Η νεκρική σιγή και θλίψη των 550 λεηλατημένων εκκλησιών μας στην κατεχόμενη ελληνική Κύπρο απο το 1974
Υπερήφανα τα καμπαναριά τους καρτερούσιν μέρα, νύχτα να ηχήσουν ξανά και να δώσουν το μήνυμα της Λευτεριάς και Ανάστασης. Σιωπηλές και θλιμμένες στέκουν εκεί ακίνητες και θλιμμένες και μας θωρούν ακίνητες προσμένοντας ότι σύντομα Θείο μήνυμα ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, θα δώσουν στον πολύπαθο Ελληνισμό της Κύπρου.
Μετά τα μαρτύρια, τον Γολγοθά, την Σταύρωση, πάντα ΑΝΑΣΤΑΣΗ έρχεται. Σημ. Στους εγκλωβισμένους της *Αγίας Καρπασίας, απαγορεύεται ρητά, από τους εισβολείς, να χτυπούν τις καμπάνες στις λίγες εναπομείνασες εκκλησίες τους.
*Η χερσόνησος της Καρπασίας αποκόπηκε από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής τον Αύγουστο του 1974, όταν βάδισαν από τη Λευκωσία στην Αμμόχωστο. Στα καρπασίτικα χωριά παρέμεινε μεγάλος αριθμός εγκλωβισμένων, που κατά τα λίγα επόμενα χρόνια, υπέστη συνεχή μαρτύρια και πιέσεις. Ο πληθυσμός των Ελληνοκυπρίων της Καρπασίας βρισκόταν συνεχώς υπό διωγμό, προκειμένου ένας μεγάλος αριθμός, από τους κατοίκους της χερσονήσου ν' αναγκαστεί να «προσφυγοποιηθεί» και να καταφύγει στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου. Και τούτο επειδή οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις επιζητούσαν να μειωθεί κάθετα ο ελληνικός πληθυσμός της Καρπασίας σε «επίπεδο ασφάλειας και αφανισμού», δηλαδή σε σημείο που να αποτελεί αντί την πλειοψηφία, μια αμελητέα μειοψηφία υπό εξαφάνιση.
Καταγράφοντας όλα αυτά τα λυπηρά, για τους πολύπαθους Έλληνες Χριστιανούς της Κύπρου, έρχεται νοερά, στο μυαλό μου, το λυρικό και επικό μήνυμα, ο ύμνος , η ωδή του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη στον άψυχο αδριάντα του *Εθνομάρτυρα Γρηγορίου του 5ου.
Το παραφράσσω…
Απόσπασμα.
Πώς μας θωρείτε ακίνητες;… Πού τρέχει ο λογισμός σας,
τα φτερωτά σας τα όνειρα;… Γιατί στο μέτωπο σας
Να μη φυτρώνουν, καμπάνες μας, τόσαις χρυσαίς αχτίδαις
Όσαις μας δίδ' η όψη εκεί στο καμπαναριό σας σας παρηγοριαίς κ' ελπίδαις;
Γιατί 'ς στον ουράνιο ήχος σας σου να μη γλυκοχαράξη,
σκλαβωμένες μας καμπάνες, ένα χαμόγελο;… Γιατί να μη σπαράζει,
μέσα 'ς τα στήθη σας η καρδιά; Και πώς 'ς το σήμαντρο σας,
ούτ' ένα δάκρυ προβάλλει, ούτε το θείο φως σας λάμπει ;…
Γύρω σας τα βουνά κ' οι λόγγοι σκλαβωμένοι.
Το λυτρωτή τους προσμένουνε … Η θάλασσ' αγριωμένη …….
Το σκλαβωμένο σήμαντρο σας τα ακίνητο, και το καμπαναριό σας,
θα τα' αναστήσει η αγάπη μας κ' εδώ ελεύθερα,
και ολόρθο, ακλόνητο, αιώνια θε να ζήσει,
Και πάλι θε να γίνουσιν φοβέρα αδιάκοπη σ΄ Ανατολή και Δύση…
*Τον Απρίλιο του 1821, μετά τη λειτουργία του Πάσχα, ο Γρηγόριος συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Στην Πόλη είχαν φτάσει τα νέα από την εξέγερση των Ελλήνων. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β', πιεζόμενος από τον όχλο και τους φανατικούς συμβούλους του, πήρε την απόφαση για την εξόντωση των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την *Κύπρο.
*Την ίδια τύχη είχε και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός την 9η Ιουλίου 1821. Μαζί με τους μητροπολίτες του και χιλιάδες αμάχους σφαγιάστηκαν. Τα τελευταία λόγια του εθνομάρτυρα Κυπριανού είναι ανεπανάληπτα …. Και διδακτικά. (Από το λυρικό ποίημα 9η Ιουλίου 1821 ου Εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη.)
Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει![16]
Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν,
κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην, τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται …
Και ένα Λυρικό αφήγημα.
Του Αντώνη Αντώνά
Πρωί πρωί, που το πουρνόν ξημέρωμα,/ τζιείν΄ την ημέραν, την ασβολερήν, την μαυροκαημένην,/ όταν οι Τούρτζιοι βάρβαροι, που απ΄ τ΄ανάθεμαν,/ ήρτασιν τζιαί σ' άλωσαν, Κύπρος μας αγαπημένη/ τζιαί κατάσφαζαν γέρημα γυναικόπεδα,/ γριές μανάδες, γέροντες πατεράδες τζιαί αδέρφκια,/ τρία ασπροπούλια, καλά πουλιά,/ τρι΄ άσπρα της Κύπρου, ειρήνης περιστέρκα,/ που πισσομαυρισμένα εγίνασιν,/ που τους καπνούς και τα αχνίζοντα αίματα./ Ασβολωμένα ήταν, απού θρηνισμό καρκιάς/ τζι΄ οδύνης, απού την ματοχυσία…./ Τα ΄δασιν ούλλα τα κακά που τ΄άψη,/ της Κύπρου της πομπαρτοκαμένης,/ τζι΄ ακόμη εθωρούσασιν, μαραζωμένα,/ εδερνοπίσκασιν πετώντας γοερά,/ στους θλιμμένους κυπριακούς ουρανούς,/ που βροσιήν μαύρων πικρών δακρύων,/ με οδυρμούς, καταρράκτες ερίχνασιν…/Τζιαί νεκαλιούνταν τα περιστέρκα μας,/ μαζί με τ΄ απροστάτευτα ορφανά,/ τις μάνες τζιαί πατέρες τους χαροκαμένους,/ τους μαυροπικραμένους τζιαί πενθοκτυπημένους./ Γαλάζιοι τζιαί ξάστεροι οι ουρανοί μας ήταν…/, πριν έρτουν, να τους μολύνουσιν,/ που τα πέρατα της βάρβαρης ανατολής,/ ορδές μυριάδες γιουρούκηδες,/ που για γαίμαν Χριστιανικόν αδημονούσαν/ όπως οι πρόγονοι τους Οθωμανοί Σουλτάνοι,/ οι γαιματοβαμμένοι, που τζιαί αυτοί αιμοδιψούσαν…
Μαυροπικραμμένα, εσμίασιν τα πυρωμένα γαίματα/ τα πύρρεια τα δάκρυα, πικρά την νήσον,/ εποτίζαν τζιαί μ΄ορμήεχύνουνταν./ στην θάλασσα της Τζιερύνειας,/ Ερυθρά η θάλασσα βάφτηκε, Νεκρά θάλασσα εγίνει,/ μαύρη τζιαί η γη η δακρυοποτισμένη γέρημη τζιαί στείρα πια./ Αλοίτζιαί τρισαλοίμονο ..οϊμέ…!/ στα τρία μοιραία άσπρα περιστέρκα,/ τα έρημα, που λαβωμένα επετούσαν,/ που πάνωθκιον, της αστραποκτυπημένης,/ στο βαρύν σκότος πισσούρι τυλιγμένης,/ θαλασσοφίλητης πανώρκας νήσου/. Ας όψονται τζι΄ ας ξέρουσιν,/ οι Τούρτζιοι βαρβάροι, ότι ακόμα τζιαί μετά,/ που μια νύχτα πισσοσκότεινη ο ήλιος/, ο φωτοστεφανώμενος,/ το πουρνόν τζιαί πάλαι, θ΄ ανατείλει,/ απ τα φωτόλαμπρα, της Κυπρου τα' 'πουράνια,/ με το κοντάρι του, το λαμπερόν, φωθκιάν τζι όλεθρον/, εις τους οχτρούς αλύπητα θα σπείρει/ τζιαι Ανάσταση τζιαι Λευτερκά, εννά φέρει…. ΄
Ενε πρόλαβαν το μήνυμα στην μάνα μας να πάνε,/τα τρία της Κύπρου, περιστέρκα../
Απεγνωσμένα μάχουνται,/ στης Κύπρου της ματοτζιηλισμένης/, στην αχάπαρη την μάνα για να πάσιν,/ να ικετεύσουν, ύστατη στιγμή,/ βοήθεια μητρική να κελεύσουν/. Εν είχαν απ΄αλλού βοήθεια,/ τα άμοιρα να εκλιπαρήσουν,/ για την έρμην κόρη, που αργοπέθαινε./ Εθέλασιν μόνο στην μάνα της,/ τα μαύρα μαντάτα να της λαλήσουν,/ για την βαρβαροκτυπημένη θυγατρί,/ απού τα σιέρκα τα ΄γκληματικά κατασφαγμένης,/ αυτόνων των βάρβαρων, τ΄ Αττίλα απογόνων./ Εν πρόλαβε το μαυροπικραμμένο μαντάτο/, το ΄να άσπρο περιστέρι για να πάει/, μες΄ τους καπνούςεχάθην./ Απού ψηλά την Κύπρο εθώρεντην,/ που εκαύκετου…, εν άντεξε, εποστάθηκεν,/η θλίψη το παράλυσε, τζιαί χάμου ππέφτει,/ οϊμένανε..στ' ΑπόστολουΒαρναβα σκλαβωμένο μοναστήρι!/ Το άλλο στου Τζιύκκου το ψηλό βουνί,/ της Παναγιάς Τζιυκκώτισσας, στο άγιο το θρονί της,/ ψυχομασιεί τζιαί σέρνεται το πισσομαυρισμένο/το τρίτο απ τον ουρανό, την Κύπρο/ που τους καπνούς, θολά εθώρεντην / τζι΄ απ την πύρινη θωρκά του, αστραπόβροντα γενιούνται./ τζιαι επιθανάτιο Ύστατο ανακάλημα, μες την ανεμοζάλη του την μαυρογέρημη/, σαν Διγενή Ακρίτα μεταμόρφωση,/ στα θεία ουράνια με βροντερήν ανθρώπινην λαλιά/, ανακράζει το πικροποτισμένο/ τζιαί αναπέμπει ικεσία έσχατη,/ που σαν ιερή ψαλμουδκιά απόκοσμη,/ απαντοχή στα πέρατα ακούστην,/ « Την Κύπρο σώστε, Ω! Θεέ, Χριστέ μας,/ τζιαί συ Τζιυκκώτισσα Παναγιά μας/
Εσύ της Κύπρου η μάνα Παναγιά, που απ΄την Κύπρο,/ όταν πέρασε,ς τον Άη Λάζαρο να δείς,/ πάνου στου Τζιύκκου τα βουνά μαζί,/ τ΄ ανεβήκατε για να βλογήσετε,/ πιστούς Χριστιανού Κυπραίους,/ τα πεύκα ούλλα λύγισαν τζιαί υποκλιθήκαν./ Έλα πίσω Παναγιά μας, συγχώρεση να δώσεις,/ για τις αμαρτίες μας τζιαί τούτην μόνον την φοράν,/ τους βάρβαρους θε να λυγίσεις τζιαί γονατίσεις,/ στα τιμημένα χώματα της Κύπρου, να θεοκαρβουνιάσουν,/Αυτοί οι βάρβαροι που αμάχους κατάκαψαν,/ εκκλησιές λεηλάτησασιν, ιερά και όσια καταπατήσασιν…/
Τζιαί επί τέλους οι Κυπραίοι τζιαί ούλλoς,/ ο Ελληνισμός αυτός ο μαρτυρικός λαός να πνάσουσιν…,/απ αύτηνν του κόσμου την μαυροσκότεινη/ μαυρογέρημη τραγωδία να ησυχάσουσιν…. , ειρήνη/ τζιαί αναπαμό νάχουν, διότι δεν έχουν ποτέ λυγίσει/ τζιαι αν τα ματωμένα τους γόνατα τους,/ καμιά φορά ακούμπαγαν το χώμα/ ήταν γιατί μόνο στους νεκρούς τους ήρωες,/ γονάτιζαν τζιαι για προσευχή.
……Τζιαί άφησε τον τελευταίο στεναγμό,/ το τρίτο ματοβαμμένο περιστέρι….,/ στο καμπαναριό τ΄ Αποστόλου Ανδρέα,/ στ΄Άγιουπόδουλο μοναστήρι της Ουρανίας Καρπασίας…./ποτίζοντας τζιαι τούτο, το πικροχολωμένο/ το δακρύβρεχτο με το αίμα του το Άγιο Αθάνατο Δέντρο της Ελευθερίας…./.και προσδοκώμενης Ανάστασης της πικροβασανισμένης Κύπρου…,/ το μοναχικό χρυσοπράσινο φύλλο που κλυδωνίζετε,/ στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της Μεσογείου……
Συμβολικός ερασιτεχνικός πίνακας του συγγραφέα.
Το έγκλημα της πολιτιστικής καταστροφής στη Βόρεια Κύπρο
Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο είναι ένα έγκλημα. Μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού έχουν καταστραφεί και λεηλατηθεί εκκλησίες, νεκροταφεία θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία.
ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ...
Κάποτε οι βάρβαροι υποκλίνονταν και παρέδιδαν την σημαία τους στον Ελληνικό στρατό.
Σήμερα εμείς ως «ραγιάδες,» υποκλινόμαστε ενώπιον των βαρβάρων ….
Σημ. Η φώτο αυτή είναι συμβολικής σημασίας και δεν έχει σκοπό να θίξει τον ευγενή κ. Γεραπετρίτη, αλλά δυστυχώς η εξαγωγή συμπερασμάτων ήδη έχει γίνει….
…
Η πρώτη αντίδραση του κ. Γεραπετρίτη και του επιτελείου του, ήταν να απαντήσουν στους σχολιαστές του διαδικτύου ότι η υπόκλιση δεν ήταν πράξη σεβασμού στον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά στην πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, που ακολουθούσε τον Τούρκο πρόεδρο στην είσοδο του προεδρικού Μεγάρου….. Ακολούθησε μετά άλλο ένα κύμα αναρτήσεων με το βίντεο της στιγμής, όπου η κ. Σακελλαροπούλου ακολουθεί μεν, αλλά σε απόσταση τον κ. Ερντογάν, γεγονός που μάλλον δεν πείθει για την ακρίβεια της απάντησης Γεραπετρίτη, ενώ λίγο αργότερα αναρτήθηκαν και άλλα βίντεο, με τον κ. Γεραπετρίτη να κάνει ανάλογη κίνηση σεβασμού (δηλαδή υπόκλιση) στον κ. Ερντογάν, καθώς τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο. Και εκεί δεν υπάρχει η κ. Σακελλαροπούλου…
Στο δια ταύτα, ας επισκεφθεί τον Σουλτάνο Ερντογάν ο κ. Μητσοτάκης ακόμη μια φορά και διαμαρτυρηθεί, για την μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τζαμί, όπως και τότε που είχε διαμαρτυρηθεί και για την μετατροπή σε τζαμί του ιερότερου εκκλησιαστικού μνημείου μας της Του Θεού Αγίας Σοφίας επίσης σε τζαμί, για να επιβεβαιωθεί ότι:
Η Τουρκιά και η ουχιά δεν έχουνε μπιστιά και Τούρκο φίλευε και οπίσθια φύλαγε ….
54 συναντήσεις Μ.Ο.Ε. αν δεν κάνω λάθος, μέχρι σήμερα είχαν Ελλάδα και Τουρκία και λόγω της αδιάλλακτης στάσης του νεοσουλτάνου Ερντογάν, καμία πρόοδος δεν επετεύχθη. Και όχι μόνο …Οι Τούρκοι συνεχίζουν και να προκαλούν και να απειλούν και να διεκδικούν ακριτικά Ελληνικά νησιά, όπως και ολόκληρη την Ελληνική Κύπρο, που στα κατεχόμενα εδάφη της δεν άφησαν τίποτα όρθιο Χριστιανικό και Ελληνικό με την ανοχή των άσπονδων δόλιων συμμάχων μας, που νίπτουν τας χείρας τους ….
Για την σύληση των 550 εκκλησιών και όλης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στην Ελληνική Κύπρο, διαμαρτυρόμαστε 50 χρόνια και ο χρόνος μετρά υπέρ των Τούρκων, που ακάθεκτοι και ανενόχλητοι συνεχίζουν και να απειλούν και να διεκδικούν και να καταστρέφουν ….
Η ΑΝΟΧΗ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΓΕΝΝΑ.
Αντώνης Αντωνάς, από κατεχόμενη Αγία Μεσαορία, γη Αγίων και Ηρώων, που θρήνησε ιερά και όσια μας, στενούς συγγενείς και φίλους, τις πατρογονικές του εστίες και τον εθνομάρτυρα αδελφό του, όπως οι περισσότεροι Χριστιανοί Έλληνες της Κύπρου.
You are receiving this email because you subscribed to this feed at https://blogtrottr.com
If you no longer wish to receive these emails, you can unsubscribe here:
https://blogtrottr.com/unsubscribe/nfz/Y0XZ65
Σχόλια