Η σελίδα λειτουργεί σαν αποθηκευτική και ενημερωτική μηχανή αναζήτησης χρήσιμων πληροφοριών!

Μυστικός δείπνος και Αγία Μεγάλη Τετάρτη

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία αλείφει τα πόδια του Χριστού με μύρο και δάκρυα, τα σκουπίζει με τα μαλλιά της και λαμβάνει από το Θεό την συγχώρεση για τις αμαρτίες της. Στον Όρθρο της ημέρας ψάλουμε το τροπάριο της Κασσιανής, μεγάλης υμνογράφου του 9ου αιώνα μ. Χ., το οποίο αναφέρεται στην "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν γυνήν", αλλά και μια σειρά άλλων ποιητικότατων ύμνων που μαρτυρούν το γεγονός της αγάπης προς τον Χριστό, η οποία ελευθερώνει γνήσια τον άνθρωπο.
Σ' ένα από τα τροπάρια των Αποστίχων του Όρθρου διαβάζουμε μία φράση που πολλά έχει να πει:
"Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι".
Ο βίος είναι αμαρτωλός. Ερωτοτροπούμε και βιώνουμε την αμαρτία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε πράττοντας το θέλημά μας και στηριζόμενοι στον εγωισμό μας είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις αμαρτίες και τις ηδονές είτε απορρίπτοντας την παρουσία του Χριστού από τη ζωή μας. Κι όχι μόνο αυτό. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε το πόσο μας αγαπά ο Χριστός, με αποτέλεσμα να περιφρονούμε την παρουσία Του ολοκληρωτικά, να αρνούμαστε καν να ακούσουμε το μήνυμά Του.

Η αμαρτωλή γυναίκα ήταν απεγνωσμένη, δηλαδή απελπισμένη για τη ζωή της. Όμως ήταν επεγνωσμένη για τον τρόπο, ήξερε πλέον καλά ποιος είναι ο δρόμος για τη σωτηρία. Η αγάπη προς τον Ιησού της έδειχνε την πορεία της αληθινής ελευθερίας. Γιατί η αγάπη μας κάνει ταπεινούς. Η αγάπη μας κάνει να κατανοούμε πως χρειάζεται η λύπη για ό,τι μας χωρίζει από τον Χριστό και η μετάνοια που μας ξαναφέρνει κοντά Του. Η αγάπη μας βοηθά να δούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις, αλλά ότι χρειαζόμαστε τον Χριστό. Η αγάπη είναι αυτή που μας κάνει να τολμούμε. Να συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε. Να πηγάζει το δάκρυ της ευαισθησίας από την καρδιά μας για όλους, αλλά και για τον εαυτό μας. Να προσπίπτουμε στα πόδια του Λυτρωτή, αναζητώντας μια καινούρια αρχή.

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την εξουσία και τη δύναμη. Αυτός που αγαπά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Ακόμα και η αγάπη εγκλωβίζεται στη λογική της αυτάρκειας και της απόλαυσης και γίνεται εγωισμός για δύο ή για πολλούς. Η Εκκλησία μας προτείνει την αγάπη που ελευθερώνει. Την αγάπη του Σταυρού και της Ανάστασης, γιατί ο Χριστός είναι η Αγάπη. Αλλά και όσοι Τον ακολούθησαν, με την αμαρτωλή γυναίκα στο επίκεντρο της ημέρας αυτής, την αγάπη βίωσαν και γεύτηκαν τη χαρά της αληθινής ελευθερίας.

Δεν απελευθερώνουν τον άνθρωπο οι γνώσεις, οι ηδονές, η δύναμη της τεχνολογίας, του χρήματος, η θαλπωρή του σώματος. Ούτε αποτελούν η φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη λυτρωτικές δυνάμεις. Συμβάλλουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν αυτή την βαθύτατη υπαρξιακή ανάγκη του καθενός. Μονάχα η γνήσια κοινωνία με τον Χριστό οδηγεί στην επίγνωση του τρόπου της ελευθερίας. Αρκεί ένα δάκρυ, η σιωπή της μετάνοιας, η συγγνώμη, η προσφορά. Και τελικά, η δική Του παρουσία στη ζωή μας...


Διαβάστε περισσότερα »

Η Ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.

Μετά την οριστική συντριβή των Γερμανών και το τέλος του πολέμου, η Ελλάδα, ούσα με την πλευρά των νικητών, πήρε πάλι τα εδάφη που είχαν καταπατήσει οι Βούλγαροι και προσάρτησε τα Δωδεκάνησα που κρατούσαν μέχρι τότε οι Ιταλοί. Η ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα αποφασίστηκε στο Παρίσι από το Ανώτατο Συμβούλιο των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλίας, Ηνωμένων Πολιτειών, Γαλλίας και ΕΣΣΔ) και επικυρώθηκε με την Ελληνοϊταλική Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφηκε το Φεβρουάριο του 1947 στο Παρίσι.
Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, οι βρετανικές στρατιωτικές Αρχές μεταβίβασαν τη διοίκηση των νησιών στην Ελλάδα. Η επίσημη τελετή της ένωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 πανηγυρικά και μέσα σε άκρατο ενθουσιασμό των κατοίκων της Δωδεκανήσου και πολλών άλλων Ελλήνων που βρέθηκαν εκεί για να ζήσουν την ιερή εκείνη στιγμή. Τα νησιά, έχοντας γνωρίσει την κατοχική μπότα πολλών κατακτητών, αποτέλεσαν το τελευταίο τμήμα που οριστικά ενώθηκε με τη Μητέρα Ελλάδα την 31η Μαρτίου 1947.
 
Ιταλοτουρκικός Πόλεμος και κατάληψη της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς
Επετειακό γραμματόσημο για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Ο Ιταλοτουρκικός Πόλεμος που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1911 είχε ως κύριο σκοπό την κατάληψη της Τριπόλεως και της Κυρηναϊκής Χερσονήσου από τους Ιταλούς. Η ιταλική κυβέρνηση, βλέποντας το συνεχή ανεφοδιασμό των τουρκικών στρατευμάτων από τη Μικρά Ασία, αποφάσισε να καταλάβει τα Δωδεκάνησα, ώστε να κόψει τους δρόμους επικοινωνίας και να ωθήσει την τουρκική κυβέρνηση στην υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης. Επίσης, η κατάληψη της Δωδεκανήσου ίσως να ήταν το αντιστάθμισμα για την ικανοποίηση της κοινής γνώμης μετά από την αποτυχημένη εκστρατεία των Ιταλών στην Κυρηναϊκή.
Η κατάληψη της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς ήρθε σε μια στιγμή που ο ελληνικός πληθυσμός των νησιών υπέφερε από την άνοδο των Νεότουρκων το 1908, οι οποίοι κατήργησαν το ειδικό προνομιακό καθεστώς που ίσχυε μέχρι τότε. Έτσι, οι αποβατικές ιταλικές δυνάμεις, χωρίς σημαντική αντίσταση των Τούρκων και με την ενθουσιώδη συμπαράσταση του ελληνικού πληθυσμού, εισήλθαν στην πόλη της Ρόδου στις 22 Απριλίου και, στις 4 Μαΐου του 1912, ύψωσαν την ιταλική σημαία στο φρούριό της. Το αποτέλεσμα ήταν οι κάτοικοι, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν Έλληνες, να συνταχθούν με ενθουσιασμό στην πλευρά των Ιταλών.
Η κατοχή της Δωδεκανήσου (1912-1943) από τους Ιταλούς, από την κατάληψή της μέχρι και την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης το 1923, χαρακτηρίζεται από την κυρίως στρατιωτική διοίκηση των νησιών και τη διατήρηση των προνομίων που ίσχυαν από την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας.
29 Μαρτίου 1947: Άφιξη του αντιναύαρχου Περικλή Ιωαννίδη στο αεροδρόμιο Καλάθου της Δωδεκανήσου.
Οι Δωδεκανήσιοι, σχεδόν αμέσως μετά την κατάληψη των νησιών από τους Ιταλούς, εξέλεξαν αντιπροσώπους για την εκτίμηση της κατάστασης όπως είχε ήδη διαμορφωθεί. Οι αντιπρόσωποι συνήλθαν σε συνέδριο στην Πάτμο στις 4 Ιουνίου 1912 και εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο διακήρυσσαν την απόφασή τους να υπομείνουν κάθε θυσία για να μην επανέλθουν υπό τουρκική κυριαρχία, τόνιζαν τον προαιώνιο πόθο να ενωθούν με την Ελλάδα, προκήρυσσαν την αυτονομία και αυτοδιοίκησή τους, καθόριζαν πως το σύνολο των νησιών αποτελούσε την Πολιτεία Αιγαίου, για την οποία ζητούσαν γενική αναγνώριση και προστασία, ενώ ανέβαλλαν την εκλογή ανώτατου άρχοντα για καταλληλότερο χρόνο. Ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής της Ρόδου, Ameglio, δεν δέχτηκε το ψήφισμα που προσπάθησε να του δώσει η επιτροπή. Κοινοποιήθηκε όμως στις Μεγάλες Δυνάμεις και κινητοποίησε τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που αντιμετώπισαν θετικά το αίτημα των κατοίκων της Δωδεκανήσου.
Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς προβλήθηκε από τις στρατιωτικές Αρχές κατοχής στο σχεδόν κατεξοχήν ελληνικό πληθυσμό ως προσωρινή και κυρίως ωθούμενη από τα γεγονότα του Ιταλοτουρκικού Πολέμου. Οι αρμόδιοι ιταλικοί παράγοντες διαβεβαίωναν τους Έλληνες για την προσωρινότητα της κατοχής τόσο με προκηρύξεις όσο και με διαβεβαιώσεις στους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες των νησιών. Ο Ameglio υποσχόταν σεβασμό της θρησκείας, των εθίμων και των παραδόσεων με προκήρυξή του προς το λαό της Ρόδου, ενώ σε συνάντηση που είχε με τη Δημογεροντία της Ρόδου, καθώς και με το Μητροπολίτη Βενιαμίν, υποσχόταν αυτόνομο πολίτευμα. Οι διαβεβαιώσεις όμως αυτές και οι υποσχέσεις ήταν σκόπιμες για να παραπλανηθεί ο δωδεκανησιακός λαός, ώστε να αποφευχθούν αναταραχές. Η πολιτική της ιταλικής κυβέρνησης ήταν από την αρχή η διεθνής αναγνώριση της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων και η ολοκληρωτική προσάρτησή τους στο ιταλικό βασίλειο.
Μικρασιατική Καταστροφή και η Συνθήκη της Λοζάνης
Ο Μικρασιατικός Πόλεμος ανέτρεψε την έως τότε διαμορφωμένη κατάσταση. Η καταστροφή που επακολούθησε, και το αποτέλεσμά της, η υπογραφή δηλαδή της Συνθήκης της Λοζάνης στις 24 Ιουλίου 1923, αποτέλεσε σταθμό στην εξωτερική πολιτική της χώρας και των εθνικών μας διεκδικήσεων, μεταβάλλοντας οριστικά το τοπίο για τα ελληνικά συμφέροντα και τις εδαφικές μας επιδιώξεις, ενώ η διαπραγματευτική καθώς και η οικονομική ισχύ της χώρας χειροτέρεψε. Η Τουρκία παραιτήθηκε επισήμως των δικαιωμάτων της στα Δωδεκάνησα με τα άρθρα 15 και 16 της Συνθήκης της Λοζάνης, ενώ δεν προέβαλε αξιώσεις στα Δωδεκάνησα και κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο προσπαθούσε να κρατήσει ουδέτερη στάση. Η Ιταλία, με τη Συνθήκη της Λοζάνης, οριστικοποίησε την κυριαρχία της στα Δωδεκάνησα, ενώ ο Βενιζέλος την περίοδο αυτή ουσιαστικά αναγνώρισε το καθεστώς της Δωδεκανήσου και έπαψε να ανακινεί το ζήτημα. Φρόντισε όμως να αποσαφηνίσει τους τίτλους υπέρ της ελληνικότητάς της, ώστε να διευκολύνει μελλοντικές διεκδικητικές κινήσεις.
Η δεύτερη περίοδος κατοχής, που άρχισε με τη Συνθήκη της Λοζάνης, χαρακτηρίζεται από την πλήρη προσάρτηση ως κτήση του ιταλικού κοινοβουλίου και την ονομασία τους «Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου» (Possedimenti Italiani dell’Egeo) και πλήρη κυριαρχία (de jure) της Δωδεκανήσου από την Ιταλία. Η σχεδόν ταυτόχρονη άνοδος του φασισμού στην Ιταλία τον Οκτώβριο του 1922 σίγουρα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διοίκηση των νησιών, η οποία πλέον μετατράπηκε σε πολιτική με διορισμένο κυβερνήτη τον Mario Lago (1924-1937). Μετά το Σύμφωνο της Ελληνοϊταλικής Φιλίας, οι υποσχέσεις του Mussolini παραβιάστηκαν αμέσως με διάταγμα που επέβαλλε αναγκαστική δήμευση στις ακαλλιέργητες εκτάσεις των νησιών, ενώ με νομοθετικό διάταγμα της 28ης Αυγούστου 1924 απόλυτος άρχοντας της Δωδεκανήσου γινόταν ο γενικός διοικητής Ρόδου και των άλλων νησιών του Αιγαίου. Τα διατάγματα του γενικού διοικητή είχαν ισχύ νόμου και δεν εφεσιβάλλονταν στο Ιταλικό Συμβούλιο της Επικρατείας παρά μόνο στον Ιταλό βασιλιά, την ιταλική κυβέρνηση ή το υπουργείο Εξωτερικών.
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
31 Μαρτίου 1947: Ο λαός της Δωδεκανήσου με επικεφαλής το δήμαρχο Ρόδου γονυκλινής και με δάκρυα στα μάτια παρακολουθεί την πρώτη έπαρση της κυανόλευκης στο βωμό της πατρίδας μετά από 630 χρόνια σκλαβιάς.
Σχεδόν αμέσως μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ε. Τσουδερό συνέταξε και επέδωσε στο βασιλιά Γεώργιο απόρρητο υπόμνημα περί των διεκδικήσεων της Ελλάδας, το οποίο καθόριζε τη διπλωματική δράση και τη χάραξη των εθνικών επιδιώξεων, δυναμικά προσαρμοσμένων στις δραματικές συγκυρίες του πολέμου και στις μελλοντικές προοπτικές της ειρήνης. Κύρια παράμετρος του υπομνήματος, εκτός από τη συνέχιση του αγώνα ως εθνικής επιταγής αλλά και ως μέσου ενίσχυσης του ελληνισμού, ήταν η προαγωγή των εθνικών αιτημάτων για τη Δωδεκάνησο, την Κύπρο και τη Βόρειο Ήπειρο.
Η προοπτική για οριστική επίλυση του Δωδεκανησιακού Ζητήματος διαγράφηκε περισσότερο ελπιδοφόρα από την εξέλιξη του Βορειοηπειρωτικού και του Κυπριακού στα χρόνια του πολέμου. Θετικό γεγονός αποτέλεσε προς την κατεύθυνση αυτή η στάση των Βρετανών, που, παρότι θα αποκρύψουν την πρόθεσή τους να στηρίξουν την ελληνική διεκδίκηση, καθώς ακολουθούσαν την πάγια τακτική να αποφεύγουν κάθε δέσμευση σε θέματα εδαφικών μεταβολών, δεν θα φανούν διατεθειμένοι να συνδέσουν τη μελλοντική τύχη της Δωδεκανήσου με διπλωματικές ή επιχειρησιακές σκοπιμότητες. Όταν πράγματι, το Δεκέμβριο του 1941, ο Στάλιν εισηγήθηκε στον Ήντεν την παραχώρησή τους ως μέσου προσεταιρισμού της Τουρκίας, η αντίδραση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών θα είναι, με τη σύμφωνη γνώμη και της Ουάσιγκτον, άμεση και αποφασιστική: τα νησιά κατοικούνται κυρίως από Έλληνες και ο σύμμαχος ελληνικός λαός προσβλέπει σταθερά στην απόκτησή τους. Αλλά και όταν ο ίδιος ο Τσόρτσιλ, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την πολεμική έξοδο της Τουρκίας, διατυπώσει ωμά την 4η Απριλίου 1943 σε υπηρεσιακό σημείωμα την επιθυμία να της προσφερθεί η Ρόδος εκφράζοντας την άποψη της ιεραρχίας του Φόρεϊν Όφις, θα αντιτείνει: Η ιστορική παράδοση και το εθνικό αίσθημα των κατοίκων της Δωδεκανήσου είναι ελληνικά, η κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός συμπαραστάτες της Αγγλίας στον αγώνα κατά του Άξονα, εμμένουν σταθερά στη διεκδίκησή τους, η οποία είναι και ισχυρά θεμελιωμένη. Εξάλλου, η επιθυμία και η δυνατότητα των Τούρκων να αποβλέψουν σε μια εδαφική προσάρτηση είναι αμφίβολες και μια ανάλογη πρωτοβουλία θα διατάρασσε και πάλι τις φιλικές ήδη ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η σύνταξη του πρωθυπουργού με την άποψη του υπουργού Εξωτερικών σηματοδοτεί τον αταλάντευτο πλέον προσανατολισμό του Λονδίνου στη μελλοντική απόδοση των νησιών στην Ελλάδα.
Από την πλευρά της Τουρκίας ξεκαθαρίζεται ότι δεν ενδιαφέρεται ούτε προβάλλει διεκδικήσεις στη Δωδεκάνησο (από τα Πρακτικά της συνομιλίας Τσουδερού - Ενίς Ακαγιέν, 28 Σεπτεμβρίου 1943).
Οι Βρετανοί όμως, παρότι δεν είχαν καμία επιφύλαξη για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, ακολουθούσαν την πάγια τακτική των ίσων αποστάσεων και της αποφυγής των εδαφικών υποσχέσεων πριν τη λήξη του πολέμου, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ανησυχία στην ελληνική κυβέρνηση αρκετές φορές. Το Λονδίνο, ήδη από το 1943, επεξεργαζόταν σχέδια για το θέμα της προσωρινής διακυβέρνησης των νησιών μετά την απελευθέρωση. Η ελληνική κυβέρνηση, από το 1942, είχε ζητήσει, εκτός από τη συμμετοχή της στη διοίκηση των νησιών, να συμμετέχει και στη στρατιωτική απελευθέρωσή τους με αίτημα του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στο Βρετανό υπουργό Μέσης Ανατολής. Οι ελληνικές ελπίδες δεν ευοδώθηκαν, καθώς οι Βρετανοί αρνήθηκαν εκτός από τη συνδιοίκηση και τη στρατιωτική συμμετοχή στην απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Ο αρχιστράτηγος Μέσης Ανατολής, το Σεπτέμβριο του 1943, παρά τις προτάσεις των Αρχηγών των Σωμάτων υπέρ της χρήσης ελληνικού στρατού, είχε σοβαρές αντιρρήσεις με το σκεπτικό ότι αυτό θα δυσκόλευε τις σχέσεις με τους Ιταλούς, στη βοήθεια των οποίων στηριζόταν για την απελευθέρωση των νησιών. Τελικά όμως το Φόρεϊν Όφις ενέκρινε τη συμμετοχή του Ιερού Λόχου στις επιχειρήσεις και το διορισμό ενός Έλληνα συμβούλου στο μελλοντικό Βρετανό διοικητή.
Άποψη της παρέλασης της 7ης Μαρτίου.
Η βρετανική τοποθέτηση συντέλεσε στην αποθάρρυνση των τυχόν απαιτήσεων που θα μπορούσε να προβάλει η Τουρκία προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης των νησιών. Η στάση της Τουρκίας όμως προσδιοριζόταν και από την πρωταρχική της επιθυμία να ασφαλίσει τον εδαφικό της χώρο και δεν επιθυμούσε την εμπλοκή σε διεκδικητικούς αγώνες για εδάφη όπου δεν επικρατούσε το μουσουλμανικό στοιχείο. Η ρητή παραίτηση της Τουρκίας από κάθε δικαίωμα και τίτλο στα νησιά με τη Συνθήκη της Λοζάνης δεν μπορεί να θεωρηθεί προϊόν καταναγκασμού, καθώς η Τουρκία αντιμετώπιζε τους νικητές από θέση ισχύος μετά τη νίκη της στο Μικρασιατικό Πόλεμο, αλλά μάλλον ως απόρροια των κανόνων μιας νέας διπλωματικής στρατηγικής. Εξάλλου, μετά την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, η Τουρκία είχε ήδη συμφιλιωθεί με την ιδέα της προσάρτησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα και προέκρινε την ελληνική από κάθε άλλη ξένη κυριαρχία, ιδιαίτερα «ιμπεριαλιστικής» Μεγάλης Δύναμης.
Ιταλοκρατία 31 Μαρτίου 1947: Η εκκίνηση της πομπής της Σημαίας από το Δημαρχείο.
Η διοίκηση των νησιών άλλαξε το 1937 με την τοποθέτηση ως διοικητή των νησιών τον Cesare Maria De Vecchi, ενώ με διάταγμα της 22ης Νοεμβρίου 1936 διευρύνθηκαν οι εξουσίες του γενικού διοικητή που αποκτούσε πλέον πλήρεις στρατιωτικές και πολιτικές εξουσίες σε τέτοιο βαθμό, που οι ιταλικοί μητροπολιτικοί νόμοι δεν ίσχυαν και δεν εφαρμοζόταν στα Δωδεκάνησα, εκτός αν αυτό προβλεπόταν με ρητή διάταξή τους ή γινόταν επέκταση της ισχύος τους και στα νησιά με απόφαση του διοικητή. Γενικά την περίοδο αυτή καταργήθηκαν όλα τα προνόμια της Τουρκοκρατίας. Οι ντόπιοι έπαψαν να συμμετέχουν στη διοικητική και δικαστική εξουσία, επίσημη γλώσσα καθορίστηκε η ιταλική. Οι δήμαρχοι έπαψαν να εκλέγονται από το λαό αλλά διορίζονταν από το γενικό διοικητή και ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, αφαιρέθηκαν από αυτούς τα προνόμια του ειρηνοδίκη, του ληξιάρχου και του συμβολαιογράφου, ενώ οι πράξεις του δημοτικού συμβουλίου υπόκειντο στην έγκριση του διοικητή. Τα μεικτά και εκκλησιαστικά δικαστήρια καταργήθηκαν και οι υποθέσεις τους πέρασαν στη δικαιοδοσία των ιταλικών τακτικών δικαστηρίων, ενώ ήδη από το 1942 εισήχθη στο σύνολό του ο νέος ιταλικός κώδικας. Μετά από τo 1937 ο De Vecchi πήρε σκληρά μέτρα για τον πλήρη εξιταλισμό της Παιδείας, απαγορεύτηκε η ελληνική γλώσσα και γενικεύτηκε η διδασκαλία και η χρήση της ιταλικής.
Το πέρασμα των Ιταλών από τα Δωδεκάνησα άφησε τα ίχνη του στο δομικό τους περιβάλλον. Τα περισσότερα κτίρια της Τουρκοκρατίας γκρεμίστηκαν, ενώ κατασκευάστηκαν μεγάλα έργα, κυρίως όμως για την εξυπηρέτηση των Ιταλών πολιτών, της τουριστικής ανάπτυξης και του στρατού και όχι για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του ντόπιου πληθυσμού – με κύριο χαρακτηριστικό την «ιταλοποίηση» των νησιών. Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες χιλιάδες Δωδεκανήσιοι να πάρουν το δρόμο της ξενητιάς και να εγκατασταθούν στην Αυστραλία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, τις ΗΠΑ, τη Νότια Αμερική, την Αιθιοπία και αλλού. Το Σεπτέμβριο του 1943 και ενώ ο Mussolini είχε χάσει την εξουσία την 25η Ιουλίου του ίδιου έτους, η Ιταλία δεν μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο μετά από συνεχείς ήττες και έτσι αναγκάστηκε να υπογράψει ανακωχή με τους συμμάχους. Οι Γερμανοί έγιναν γρήγορα κύριοι των νησιών καταλαμβάνοντας τη Ρόδο και την Κάρπαθο. Με την κατάρρευση, πολλοί Ιταλοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στις μάχες, σε ναυάγια και εκτελέσεις. Τα χρόνια της γερμανικής κατοχής ήταν επίσης δύσκολα για τους κατοίκους της Δωδεκανήσου με πολλές εκτελέσεις και πείνα.
Απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Γερμανούς – Βρετανική Κατοχή
Νεαρά κορίτσια παρελαύνουν κατά τη διάρκεια της Τελετής Ενσωμάτωσης.
Στην απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Γερμανούς έλαβε μέρος και έπαιξε σημαντικότατο ρόλο ο Ιερός Λόχος με διοικητή το συνταγματάρχη Χ. Τσιγάντε. Η ηρωική δράση της μαχητικής αυτής μονάδας του ελληνικού στρατού, που αποτελείται κυρίως από αξιωματικούς, έλαβε χώρα το χειμώνα του 1944-45. Η Δωδεκάνησος απελευθερώθηκε και παραδόθηκε στους Συμμάχους στις 8 Μαΐου 1945 με την άφιξη στη Σύμη του διοικητή των γερμανικών δυνάμεων υποστράτηγου Wagner, ο οποίος υπέγραψε πρακτικό παράδοσης της εκεί γερμανικής φρουράς στους αντιπροσώπους των συμμάχων Αγγλίας, Γαλλίας και Ελλάδας. Από ελληνικής πλευράς, υπέγραψε ο διοικητής του Ιερού Λόχου συνταγματάρχης Χ. Τσιγάντες. Μετά το πέρας της υπογραφής της παράδοσης, ο Wagner παρέδωσε το πιστόλι του στον Moffat, ο οποίος, με τη σειρά του, σε μια συμβολική κίνηση, το παρέδωσε στον Τσιγάντε.
Μετά την αποχώρηση του Ιερού Λόχου, τα νησιά πέρασαν προσωρινά σε βρετανική στρατιωτική κατοχή υπό τη διοίκηση του στρατηγού Paget για σχεδόν δύο χρόνια. Οι συνθήκες ζωής στα νησιά δεν βελτιώθηκαν ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βρετανικής κατοχής, καθώς διατηρήθηκαν οι Ιταλοί υπάλληλοι στις θέσεις τους, εφαρμόστηκε το παλαιό ιταλικό σύστημα διοίκησης και φορολογίας, ενώ οι Αρχές δεν έδειξαν προθυμία να βοηθήσουν την παλιννόστηση των Δωδεκανήσιων που ζούσαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η στάση αυτή των Βρετανών προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ παρεξηγήθηκε και από τους Ιταλούς, οι οποίοι πλέον πίστευαν ότι δεν θα επιστραφούν τα μεγαλύτερα τουλάχιστον νησιά στην Ελλάδα αλλά ότι θα επικρατούσε ένα ιδιότυπο καθεστώς.
Το φθινόπωρο του 1945, το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών στο Λονδίνο αναγνώρισε ότι έπρεπε τα νησιά να δοθούν στην Ελλάδα αλλά δεν παρατηρήθηκε καμία κίνηση από τότε, ενώ και οι υπόλοιπες εθνικές διεκδικήσεις δεν είχαν καλύτερη τύχη. Την άνοιξη του 1946, όταν ο Κ. Τσαλδάρης ανέλαβε την πρωθυπουργία, δήλωσε σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του θα επικεντρωνόταν στην επιστροφή των περιοχών της Βορείου Ηπείρου και της Δωδεκανήσου. Η Κύπρος δεν ήταν ακόμα διεκδικήσημη, καθώς ανήκε σε σύμμαχη δύναμη.
Υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης στο Παρίσι και ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα
8 Μαΐου 1945: Η στιγμή της παράδοσης. Ο στρατηγός Wagner υπογράφει ταπεινωμένος την παράδοση των Δωδεκανήσων στον ταξίαρχο Moffat. Όρθιος δίπλα στον Moffat είναι ο Έλληνας ταξίαρχος Χριστόδουλος Τσιγάντες. Μετά το πέρας της υπογραφής της παράδοσης, ο Wagner παρέδωσε το πιστόλι του στον Moffat, ο οποίος με τη σειρά του, σε μια συμβολική κίνηση, το παρέδωσε στον Τσιγάντε.
Τελικά όμως, μετά από τα δύο Συμβούλια Ειρήνης, τις αντιδράσεις της ΕΣΣΔ, που αργότερα κάμφθηκαν, καθώς και τις διαπραγματεύσεις της ιταλικής πλευράς που, παρότι δεν είχε πρόβλημα με την παράδοση της Δωδεκάνησου στην Ελλάδα είχε όμως με την πολεμική αποζημίωση, ευοδώθηκε η ελληνική προσπάθεια για την ένωση της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα στις 10 Φεβρουαρίου του 1947, με την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης στο Παρίσι.
Η πανηγυρική τελετή παράδοσης έγινε στις 31 Μαρτίου 1947, όπου η διοίκηση παραδόθηκε από τις βρετανικές Αρχές στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Στις 9 Ιανουαρίου 1948 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα» με αναδρομική ισχύ από τις 28 Οκτωβρίου 1947 και συστάθηκε η Γενική Διοίκησης Δωδεκανήσου. Η πλήρης ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε την 7η Μαρτίου 1948 σε πανηγυρική τελετή και διορίστηκε πρώτος γενικός διοικητής Δωδεκανήσου ο καθολικής αποδοχής Ν. Μαυρής.
  
Διαβάστε περισσότερα »

Μισόκλειστα τα ηλεκτρονικά μάτια στο Αιγαίο

Τα ηλεκτρονικά «μάτια» για την παρακολούθηση της θαλάσσιας κυκλοφορίας στο Αιγαίο παραμένουν εδώ και περισσότερα από 5 χρόνια «μισόκλειστα».
Συγκεκριμένα, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου του γενικού γραμματέα Ασφάλειας Ναυσιπλοΐας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, Θανάση Χριστόπουλου, αποκαλύφθηκε ότι τα σχέδια για την αναγκαία επέκταση του Συστήματος Ελέγχου Θαλάσσιας Κυκλοφορίας (VTS) έχουν παραμείνει μετά το 2004 στα... συρτάρια, ενώ την ίδια ώρα η Τουρκία προετοιμάζεται ώστε μέσα σε ένα, δύο χρόνια να έχει θέσει σε λειτουργία δικό της υπερσύγχρονο σύστημα.
«Το θέμα έχει τεράστιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, επειδή συνδέεται με την έρευνα και τη διάσωση», είπε ο κ. Χριστόπουλος απαντώντας σε ερώτηση του «Εθνους», για να προσθέσει ότι «απασχολεί έντονα την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Λιμενικού Σώματος».
Η ανάπτυξη του Συστήματος Ελέγχου Θαλάσσιας Κυκλοφορίας ξεκίνησε το 1999 και στην πρώτη φάση, που είχε γίνει με χρηματοδότηση από το Β’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, είχε καλυφθεί μεγάλο μέρος του Ιονίου και ο Πειραιάς με τα άλλα λιμάνια της Αττικής.

Προβλέψεις
Η δεύτερη φάση του έργου, που είχε μελετηθεί στις αρχές του 2000 και επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από το Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, προέβλεπε την κάλυψη του μεγαλύτερου τμήματος του Αιγαίου με τη δημιουργία σταθμών, ώστε να καλύπτονται οι εξής περιοχές:

Κύθηρα, Λήμνος, Κάσος - Κρήτη, Κάσος - Κάρπαθος, Κυκλάδες - Ικαρία, Κέα - Κύθνος, Αντικύθηρα - Δυτική Κρήτη, Ρόδος, Ανατολικές Κυκλάδες και Θεσσαλονίκη.Ωστόσο, μετά το 2004 δεν προστέθηκε κανένας σταθμός.

«Δεν επιδιώχθηκε τα τελευταία χρόνια να εξευρεθούν αναγκαίοι πόροι για να προχωρήσει το έργο», είπε ο κ. Χριστόπουλος, που αποκάλυψε ότι τώρα γίνεται ανασχεδιασμός του έργου από τις υπηρεσίες του Λιμενικού Σώματος και καταβάλλονται προσπάθειες για την εξεύρεση χρηματοδότησης από Κοινοτικό Πρόγραμμα.

Σταύρος Μαλαγκονιάρης
ΕΘΝΟΣ
infognomonpolitics.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα »

Ν.Μεντβέντεφ: "Θα τους βρούμε και θα τους εξολοθρεύσουμε"

"Θα βρούμε και θα εξολοθρεύσουμε τους υπεύθυνους των δύο βομβιστικών επιθέσεων στο μετρό της Μόσχας", υποσχέθηκε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τονίζοντας: "Είναι απλά άγρια θηρία".
Ο Ρώσος πρόεδρος θα υπογράψει διάταγμα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου συστήματος προειδοποίησης και ελέγχου των μεταφορών στη χώρα.
"Το καθήκον μας τώρα είναι να εξηγήσουμε στους πολίτες μας και στους Μοσχοβίτες μας πώς να συμπεριφέρονται σε μια τέτοια κατάσταση και, αφετέρου, να λάβουμε όλα τα δυνατά μέτρα για να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο σύστημα προειδοποίησης και ελέγχου των μεταφορών", τόνισε.
Τα συλλυπητήριά του για την απώλεια δεκάδων ανθρώπων από τις σημερινές βομβιστικές επιθέσεις στο μετρό της Μόσχας εξέφρασε ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, στο Ρώσο ομόλογο του, Βλαντιμίρ Πούτιν.

"Με βαθιά θλίψη και πόνο πληροφορήθηκα τις σημερινές εκρήξεις στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Μόσχας, που προκάλεσαν την τραγική απώλεια τόσο πολλών αθώων ανθρώπινων ζωών και τον τραυματισμό ακόμη περισσότερων πολιτών. Παρακαλώ δεχθείτε τα βαθύτερα και ειλικρινέστερα συλλυπητήρια εκ μέρους του Ελληνικού λαού και εμού προσωπικώς. Αυτήν ακριβώς την ώρα της θλίψης οι σκέψεις μας είναι κοντά στις πληγείσες οικογένειες και στους τραυματίες, στους οποίους ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση", αναφέρει στην επιστολή του ο πρωθυπουργός.

Συλλυπητήριο τηλεγράφημα έστειλε και ο ΑΝΥΠΕΞ Δ.Δρούτσας στον υπουργό Εξωτερικών της Ρω΄σίας, Σ.Λαβρόφ.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr


Διαβάστε περισσότερα »

Παραστρατιωτικές οργανώσεις αντιστέκονται στην έλευση του Αντίχριστου.

Συλλήψεις στις ΗΠΑ μελών παραστρατιωτικής οργάνωσης
Εννέα μέλη της θρησκευτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης (Hutaree Militia) φανατικών χριστιανών συνελήφθησαν στις ΗΠΑ μετά από σειρά επιδρομών του FBI καθόλη τη διάρκεια του το σαββατοκύριακου στο Michigan την Indiana και το Ohio.
Η οργάνωση, όπως και πολλές άλλες που ανθούν στις ΗΠΑ και συνδυάζουν τις συνταγματικές ελευθερίες με την θρησκεία θεωρείται ακραία σε ότι αφορά την τήρηση του δεύτερου άρθρου του αμερικανικού συντάγματος που αναγνωρίζει το δικαίωμα σε κάθε πολίτη να φέρει όπλα, αλλά ταυτόχρονα φέρει και εσχατολογικά μηνύματα καθώς διακηρύσσει πως προετοιμάζεται για την έλευση του αντιχρίστου.
Όλα τα μέλη της οργάνωσης θεωρούν τις αστυνομικές και ομοσπονδιακές δυνάμεις ως κατασταλτικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης με απώτερο στόχο την καταπίεση και την επιβολή στρατιωτικού νόμου στη χώρα, ενώ ταυτόχρονα απέφευγαν να έχουν την οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με υπηρεσίες του κράτους, όπως άδειες οδήγησης, φορολογικό μητρώο ακόμη και τα όπλα τους φρόντιζαν να τα βρίσκουν από τη μαύρη αγορά χωρίς να είναι καταγεγραμμένα.

Οι επίσημες κατηγορίες που τους απαγγέλθηκαν ήταν «συνωμοσία και προτροπή σε στάση και προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν όπλα μαζικής καταστροφής», χωρίς όμως να έχει γίνει γνωστό σε ποια κατηγορία ανήκαν τα όπλα αυτά. Πάντως οι ομοσπονδιακές αρχές προχώρησαν στις συλλήψεις με την κατηγορία πως τα μέλη της οργάνωσης σχεδίαζαν τη δολοφονία αστυνομικών. Εάν τα αμερικανικά δικαστήρια τους βρουν ενόχους τότε τα μέλη της οργάνωσης μπορούν να αντιμετωπίσουν την ισόβια ποινή φυλάκισης.

Τμήμα ειδήσεων defencenent.gr
Διαβάστε περισσότερα »

Μεγάλη Τρίτη

«Τη Αγία και Μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα».
Η παραβολή των Δέκα Παρθένων, που ανέμεναν τον Νυμφίο με λαμπάδες αναμμένες έξω από το Νυμφώνα (κατά τα εβραϊκά έθιμα), δεσπόζει τη Μεγ. Τρίτη. Εκ των δέκα παρθένων, οι πέντε είχαν προνοήσει να έχουν περισσότερο λαδάκι για τις λυχνίες τους. Με σβησμένες λυχνίες δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο Νυμφώνα. Οι ώρες περνούσαν και ο Νυμφίος δεν ερχόταν. Οι παρθένες νύσταξαν. Ξαφνικά, μεσάνυκτα πια, άκουσαν φωνή αφυπνιστική. - Έρχεται ο Νυμφίος. Οι παρθένες ξυπνούν.
 Οι λυχνίες σβηστές. Πέντε από αυτές έχουν λάδι και ανάβουν εκ νέου τις λυχνίες τους. Οι άλλες πέντε, «οι μωρές», παρακαλούν τις φρόνιμες για λίγο λάδι. Αυτές τις συμβουλεύουν να προμηθευτούν από κοντινά καταστήματα. Αυτές τρέχουν να αγοράσουν λάδι, αλλά επιστρέφοντας διαπιστώνουν ότι η πόρτα του Νυμφώνα ήταν ερμητικά κλειστή και αυτές, για την ολιγωρία τους, μένουν «έξω του Νυμφώνος Χριστού».

Τα καλά έργα και η μετάνοια της τελευταίας στιγμής, προ του τέλους της ζωής, είναι επικίνδυνο ρίσκο. Θα πρέπει οι λυχνίες της ζωής μας να είναι πάντα φωτεινές. Το πάθημα των μωρών παρθένων να μας γίνει μάθημα.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗΣ



Διαβάστε περισσότερα »

Τιμή στους Ήρωες της ΕΟΚΑ

Λαμπρή εκδήλωση μνήμης στον κυπριακό ξεσηκωμό
Ο Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΟΚΑ πραγματοποίησε χθες μεγαλειώδη εκδήλωση μνήμης στο «Τάσσος Παπαδόπουλος - Ελευθερία» για την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ.
«Απορρίπτουμε την εκ περιτροπής προεδρία»
Πενήντα πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που σύσσωμος ο ελληνικός λαός της Κύπρου αποφάσισε να εξεγερθεί εναντίον του Άγγλου κατακτητή
 - αποικιοκράτη. Αψηφώντας την τεράστια δύναμη της βρετανικής αυτοκρατορίας και μη φοβούμενος το θάνατο, ξεκίνησε τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, με σύνθημα «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», έχοντας στόχο την Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Την εκδήλωση διοργάνωσαν το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959, οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ και το Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959. Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης άρχισε με εμβατήρια από την Αστυνομική Δύναμη Κύπρου, ακολούθησε η άφιξη της φλόγας από τα Φυλακισμένα Μνήματα και η παρέλαση αντιπροσωπιών διαφόρων οργανώσεων που έχουν σχέση με τον Αγώνα της ΕΟΚΑ. Μετά την έπαρση της σημαίας και το προσκλητήριο πεσόντων ακολούθησε χαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ, Θάσο Σοφοκλέους, χοροί και τραγούδια. Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης περιελάμβανε δράμα αφιερωμένο στους αθάνατους ήρωες του Απελευθερωτικού μας Αγώνα, Χρίστο Κκέλη και Μιλτιάδη Στυλιανού, που έπεσαν στις 7 Μαρτίου 1957, στην περιοχή Κισσόνεργας - Τάλας Πάφου.

«Γιορτάζουμε την εθνική μας επέτειο»
Η έπαρση της σημαίας σηματοδότησε το ξεκίνημα της εκδήλωσης, με το κοινό να καταχειροκροτεί το άγημα που έφερε την ιερή φλόγα από τα Φυλακισμένα Μνήματα, τον τάφο του Μακαρίου και τον τάφο του Αρχηγού Διγενή. Οι αντιπροσωπίες των συνδέσμων αγωνιστών, ανταρτών, καταδίκων, πολιτικών κρατουμένων και εθνικοφρόνων σωματείων, με τα λάβαρά τους αφού παρέλασαν, έλαβαν θέσεις και παρακολούθησαν τη συνέχεια της εκδήλωσης. Στο προσκλητήριο πεσόντων, που προκάλεσε ρίγη και περηφάνια στους παρευρισκομένους, άγημα καταδρομών απέδωσε τιμές ρίχνοντας πυροβολισμούς. Αναγνώσθηκαν ένα - ένα τα ονόματα των απαγχονισθέντων, των πεσόντων κατά τη μάχη, των πεσόντων κατά τα βασανιστήρια, και αυτών που έγιναν ολοκαύτωμα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση με την Ελλάδα. Η χορωδία του Συνδέσμου Αγωνιστών και η Φιλαρμονική της Αστυνομίας ταξίδεψαν το κοινό χρόνια πριν, «αναγκάζοντας» μεγάλους και μικρούς, γεμάτους αναμνήσεις, να συνοδεύουν περήφανα τα τραγούδια των ανταρτών της ΕΟΚΑ. Συνθήματα όπως «Η Κύπρος είναι ελληνική», «Ελλάς - Κύπρος - Ένωσις» και «Κάτω τα χέρια, ομοσπονδιακοί, η Κύπρος είναι ελληνική», έδωσαν παλμό στην εκδήλωση και τόνωσαν το ηθικό των παρευρισκομένων, που άλλοτε φώναζαν μαζί με τους νεότερους και άλλοτε τους χειροκροτούσαν με περηφάνια. Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης παρουσιάστηκε δράμα αφιερωμένο στους αθανάτους ήρωες του Απελευθερωτικού μας Αγώνα Χρίστο Κκέλη και Μιλτιάδη Στυλιανού, που έπεσαν στις 7 Μαρτίου στην περιοχή Κισσόνεργας - Τάλας Πάφου. Στο δράμα συμμετείχαν επαγγελματίες ηθοποιοί, κομπάρσοι και στρατιώτες από τις Δυνάμεις Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς, καθώς και η χορωδία του Συνδέσμου Αγωνιστών.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν εκπρόσωποι του ΔΗΚΟ και του ΔΗΣΥ, καθώς και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος κ. Δημήτρης Σιλλούρης. Έλαμψαν με την παρουσία τους, επίσης, οι νέοι από την Εθνική Φωνή Ελληνόψυχων Νέων, το Ελεύθερο Λαϊκό Μέτωπο και η Ελεύθερη Σπουδαστική ΕΝΩΣΙΣ. Η εκδήλωση περατώθηκε με την υποστολή της σημαίας και τον Εθνικό Ύμνο. Εις μνήμην των ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ διεξήχθη αιμοδοσία στο χώρο του Σταδίου Ελευθερία, σε συνεργασία των Συνδέσμων Αγωνιστών με το Κέντρο Αίματος του Υπουργείου Υγείας.

«Ψηλά οι σημαίες...»
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ κ. Θάσος Σοφοκλέους, σε σύντομη ομιλία του, τόνισε ότι με την εκδήλωση αυτή μνημονεύουμε και ευγνωμονούμε τους αγωνιστές μας. Σημείωσε ακόμα ότι οι τραγικές συνθήκες ημικατοχής, που ζούμε, έχουν αποπροσανατολίσει το λαό από τις αξίες του και τους στόχους του και ότι η ασέβεια προς τα ιδανικά μας και η παραχάραξη της ιστορίας δεν πρέπει να εδραιωθούν. Απορρίπτουμε, τόνισε, την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο, είμαστε σταθεροί στις αξίες μας και δεχόμαστε λύση που στηρίζεται στους ευρωπαϊκούς κανόνες και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Μιλούμε μόνο για εισβολή, κατοχή, και λύση εννοούμε μόνο όταν φύγει ο τουρκικός στρατός και ελευθερωθεί η κατεχόμενη Κύπρος, από τη Μόρφου μέχρι τον Απόστολο Ανδρέα. Τελειώνοντας, ο κ. Σοφοκλέους εμψύχωσε τον κόσμο τονίζοντας «ψηλά οι σημαίες, νυν υπέρ πάντων ο αγών». Τέλος στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης έδωσε το κλιμάκιο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, που παρουσίασε ελληνικούς χορούς, δίνοντας το «παρών» της και θυμίζοντάς μας ότι ο αγώνας είναι κοινός. Η εκδήλωση μνήμης συνδέθηκε αναπόφευκτα με το συνεχιζόμενο πρόβλημα της πατρίδας μας, την εισβολή και κατοχή. Τα τραγούδια και τα μηνύματα άφηναν μια πίκρα για τη σκλαβωμένη ακόμα υπόσταση της Κύπρου. Ανέφερε ακόμη πως η διατήρηση της μνήμης των αγωνιστών του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα αποτελεί χρέος της πολιτείας αλλά και όλων των πολιτών, γιατί, όπως είπε, οι ήρωες του ’55-’59 «είναι οι καθοδηγητές που δίνουν το παράδειγμα» για να συνεχίσει τον αγώνα του ο κυπριακός λαός.

Τρισάγιο στα Φυλακισμένα Μνήματα
Τελέστηκε χτες στα Φυλακισμένα Μνήματα, στη Λευκωσία, το καθιερωμένο τρισάγιο στη μνήμη των ηρώων του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του ’55-’59, ενόψει της εθνικής επετείου της 1ης Απριλίου. Το τρισάγιο τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ και σε αυτό παρευρέθησαν, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης Λουκάς Λουκά, ο Αρχηγός της ΕΦ Πέτρος Τσαλικίδης, η βουλευτής του ΑΚΕΛ Σκεύη Κουκουμά, ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος και οι ευρωβουλευτές Ελένη Θεοχάρους και Αντιγόνη Παπαδοπούλου.

Του τρισαγίου ακολούθησε κατάθεση στεφάνων. Στεφάνια κατέθεσαν, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας ο Υπουργός Δικαιοσύνης Λουκάς Λουκά, ο Αρχηγός της ΕΦ Πέτρος Τσαλικίδης, εκ μέρους του ΑΚΕΛ η βουλευτής του κόμματος Σκεύη Κουκουμά, εκ μέρους του ΔΗΣΥ ο αναπληρωτής πρόεδρος Αβέρωφ Νεοφύτου, εκ μέρους του ΔΗΚΟ ο αντιπρόεδρος Νικόλας Παπαδόπουλος, εκ μέρους της ΕΔΕΚ το μέλος της Κ.Ε. Άθως Χαραλαμπίδης, εκ μέρους του ΕΥΡΩΚΟ ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Λουκής Αυγουστίδης και εκ μέρους του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών ο εκτελεστικός γραμματέας Σάββας Φιλίππου, ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ Γεώργιος Θαλασσινός και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ Θάσος Σοφοκλέους. Στη συνέχεια οι οικογένειες και οι συγγενείς των αγωνιστών της ΕΟΚΑ κατέθεσαν στεφάνια και λουλούδια στους τάφους των ηρώων στα Φυλακισμένα Μνήματα. Σε δηλώσεις του μετά το τέλος του τρισαγίου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ανέφερε ότι «το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτούς που θυσιάστηκαν είναι να διατηρήσουμε τη μνήμη τους και να τους τιμούμε πάντα».

ΘΑΣΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Σημερινή
Διαβάστε περισσότερα »

Μετά την πτώση της Σερβικής δύναμης στα Βαλκάνια δεσπόζει ο ισλαμισμός.

Οργανωμένο το έγκλημα. Πυρήνας ισλαμικού εξτρεμισμού στη ΠΓΔΜ
Δημοσίευμα των Sunday Times που επικαλείται αξιωματούχους της ΠΓΔΜ επισημαίνει το κίνδυνο αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό καθώς η Σαουδική Αραβία συνεχίζει να χρηματοδοτήσει την κατασκευή τζαμιών αλλά και να στρατολογεί εθελοντές για να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με διαβαθμισμένα έγγραφα που βρίσκονται στη κατοχή της εφημερίδας, οι αρχές της ΠΓΔΜ ερευνούν μια σειρά ισλαμικών φιλανθρωπικών οργανώσεων, που χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία και δραστηριοποιούνται σε όλη τη Βαλκανική, οι οποίες είναι ύποπτες για διάδοση του εξτρεμισμού και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.
Επίσημη κυβερνητική πηγή των Σκοπίων αποκαλύπτει ότι τεράστια σαουδαραβικά κεφάλαια ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων έχουν εισρεύσει στη ΠΓΔΜ μόνο κατά την τελευταία δεκαετία.
Ο Sulejman Rexhepi, ηγετικό στέλεχος της ισλαμικής κοινότητας των Σκοπίων, ισχυρίζεται ότι τέσσερα τζαμιά της πόλης βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχο ριζοσπαστικών ισλαμικών ομάδων.

strategy-geopolitics4.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα »

θα μπορούσε να ήταν και πόλεμος...Άσκηση καταστολής αεράμυνας από την τουρκική Αεροπορία - 10 παραβιάσεις από 24 μαχητικά σήμερα!

Φρενίτιδα παραβιάσεων σήμερα στο Αιγαίο από τα τουρκικά μαχητικά των οποίων ο αριθμός που επιχείρησε σήμερα στο Αιγαίο ποσοστιαία έφτασε περίπου το 8% των άμεσα διαθέσιμων αεροσκαφών της τουρκικής Αεροπορίας! Συνολικά 24 αεροσκάφη, ξεκίνησαν να εισέρχονται από το πρωί στο Αιγαίο. Την αρχή έκανε μία εξάδα από F-16 που προχώρησαν σε δύο παραβιάσεις, συνέχισε μια οκτάδα με μικτό πακέτο F-16 και F-4 Terminator με τέσσερις παραβιάσεις του ΕΕΧ.
Λίγη ώρα πριν ολοκλήρωσε την βόλτα της στο Αιγαίο άλλη μία οκτάδα τουρκικών μαχητικών προσθέτοντας άλλες τέσσερις παραβιάσεις στα εναέρια σύνορά μας.

Εντελώς ανενόχλητοι, αφού τα μαχητικά της Π.Α. για άλλη μία φορά έλαβαν εντολή να μην πλησιάσουν τα τουρκικά μαχητικά στον εναέριο χώρο που επιχειρούσαν μεταξύ 6 και 10 μιλίων.

Δώδεκα από τα τουρκικά μαχητικά ήταν οπλισμένα, ορισμένα από τα οποία με πυραύλους αντί ραντάρ AGM-88B HARM. Προφανώς εκτελούσαν άσκηση καταστολής αεράμυνας.

Tα τουρκικά αεροσκάφη προέρχονταν από τα αεροδρόμια της Μπαντίρμα και του Μπαλίκεσιρ και δραστηριοποιήθηκαν γύρω από την Λέσβο, την Χίο και την Σάμο.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr


Διαβάστε περισσότερα »

Η Θάλεια Δραγώνα απειλεί να διώξει την ηρωϊκή δασκάλα του Έβρου!

Βγάλτε τις Μασόνες απο τα Υπουργεία ! http://ellinonea.blogspot.com/2010/03/13-3-2010-noiazomai.html ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας κυρίας Θάλειας Δραγώνα βρίσκεται η δασκάλα του μειονοτικού σχολείου Μεγάλου Δερείου Εβρου κυρία Χαρά Νικοπούλου, επειδή υποστηρίζει με σθένος πως οι Πομάκοι μαθητές της δεν είναι Τούρκοι.
Η κυρία Δραγώνα επιτέθηκε φραστικά κατά της εκπαιδευτικού, κόρης του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, προειδοποιώντας τη με «επίσπευση» της μετάθεσής της από τον Εβρο. Τα τελευταία πέντε χρόνια η κυρία Νικοπούλου έχει γίνει κόκκινο πανί για τους εγκάθετους της Αγκυρας στη Θράκη, οι οποίοι θεωρούν πως η εκπαίδευση των μαθητών της μειονότητας θα πρέπει να έχει τουρκική σφραγίδα, ακόμη και αν αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι, όπως στην περίπτωση των μουσουλμάνων στο Μεγάλο Δέρειο.......

Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου η κυρία Νικοπούλου βρέθηκε στην Αθήνα, όπου παρέλαβε από τα χέρια της υπουργού Παιδείας κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου το δεύτερο βραβείο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010» για την έκδοση της μαθητικής εφημερίδας «Δέρειο στη γνώση».

Από το βήμα της εκδήλωσης η εκπαιδευτικός επεσήμανε πως τόσο στο Μεγάλο Δέρειο όσο και στην υπόλοιπη Θράκη υπάρχουν μαθητές Πομάκοι οι οποίοι είναι και αισθάνονται Ελληνες και ζητούν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Μετά τη βράβευση η κυρία Νικοπούλου παρουσίασε την εργασία της για το μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου, που παρακολούθησε και η υπουργός Παιδείας, η οποία στο τέλος τη συνεχάρη.

«ΜΑΖΕΨΟΥ…»

Στο διάλειμμα της εκδήλωσης η κυρία Νικοπούλου δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας για τα όσα δημόσια δήλωσε για την εκπαίδευση των Πομάκων από το βήμα. Οπως δήλωσαν στο «ΘΕΜΑ» αυτόπτες μάρτυρες του επεισοδίου, η κυρία Δραγώνα επέπληξε την εκπαιδευτικό κατηγορώντας τη για «άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον χώρο του σχολείου», ενώ την απείλη σε ευθέως πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατεθεί μια ώρα αρχύτερα από τον Εβρο όπως η ίδια έχει ζητήσει. «Δεν είσαι σωστή δασκάλα», της είπε, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κυρίας Νικοπούλου, η οποία της υπενθύμισε πως λίγο νωρίτερα βραβεύτηκε για το έργο της από την ίδια την υπουργό Παιδείας. Το επεισόδιο είχε συνέχεια, αφού η ειδική γραμματέας του υπουργείου, σε έντονο ύφος και κουνώντας τον δείκτη του χεριού της, κατηγόρησε την εκπαιδευτικό πως γίνεται… «υποχείριο» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που προσπαθούν να «στριμώξουν» την κυβέρνηση με ερωτήσεις στη Βουλή για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη και στον χώρο της μειονότητας.

Ακόμη και ο πρόσφατος εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίας Δραγώνα, η οποία ζήτησε από την κυρία Νικοπούλου να «μαζευτεί» και να μη διανοηθεί να ντύσει τους Πομάκους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου με εθνικές παραδοσιακές στολές, αν και ήταν επιθυμία πολλών γονέων του χωριού.

Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με την κυρία Νικοπούλου, ζητώντας της να σχολιάσει τη συμπεριφορά της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας προς το πρόσωπό της. Η ίδια αρνήθηκε κάθε σχόλιο και δήλωση, επικαλούμενη τη θέση της ως δημοσίου υπαλλήλου, επιβεβαιώνοντας ωστόσο το φραστικό επεισόδιο με την κυρία Δραγώνα στους χώρους του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στις 13 Μαρτίου.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΟΦΡΟΝΩΝ»

Κόκκινο πανί γιατί καλλιεργεί την ελληνική συνείδηση στους μαθητές.

Κόρη του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Βασίλη Νικόπουλου, η νεαρή εκπαιδευτικός δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να πετύχει έναν «καλό» διορισμό στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζήτησε να διοριστεί το 2004 στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί με τον σύζυγό της, μεταφέροντας εκεί και τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Η παρουσία της στο απομακρυσμένο χωριό γρήγορα θορύβησε τους σκληροπυρηνικούς κύκλους της μειονότητας, αφού η εκπαιδευτικός αρνήθηκε να συναινέσει στη γραμμή τουρκοποίησης των Πομάκων μαθητών της, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν για την ίδια τα προβλήματα.

Ηταν η πρώτη εκπαιδευτικός στο χωριό που πραγματοποίησε εκδηλώσεις και παρελάσεις στις εθνικές επετείους. Που μίλησε στους μαθητές της για την Ελληνική Ιστορία, τους έμαθε ποιήματα και τραγούδια για το 1821 και το 1940, τα οποία τα παιδιά απήγγελλαν και στη συνέχεια τραγουδούσαν εξοργίζοντας τους εγκάθετους της Αγκυρας, οι οποίοι θεωρούν τουρκικό έδαφος την περιοχή! «Υπάρχουν κύκλοι του τουρκικού προξενείου που δεν επιθυμούν την παρουσία μου γιατί θεωρούν την περιοχή τουρκική. Φαίνεται ότι τους χαλάω τα σχέδια με το να κάνω απλώς τη δουλειά μου. Να διδάσκω δηλαδή τους μαθητές μου και να προσπαθώ να τους δημιουργήσω ελληνική συνείδηση», είχε δηλώσει στις 17/2/2009 η κυρία Νικοπούλου σε συνέντευξή της στο «ΘΕΜΑ».

Αρχικά επιχειρήθηκε η εκδίωξή της από το χωριό με συγκέντρωση υπογραφών, η οποία όμως εξελίχθηκε σε φιάσκο, αφού η πλειοψηφία των γονέων, των μαθητών και των μαθητριών του σχολείου αρνήθηκε να υπογράψει. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο σε βάρος της, που μάλιστα καλύφθηκε τηλεοπτικά οπό το τουρκικό κανάλι TRT1, το οποίο πάλι δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Ακολούθησε ο ξυλοδαρμός της (8/2/2008) από μουσουλμάνο «τουρκόφρονα» κάτοικο του χωριού, που είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετήσει νάρθηκα στο χέρι της.

Πρόσφατα εφημερίδες της μειονότητας αναπαρήγαγαν την ψευδή είδηση πως η εκπαιδευτικός προσέβαλε τη θρησκεία του Ισλάμ ζητώντας από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν τον Αλλάχ.

Ηταν μια είδηση καθαρά στημένη, που σκοπό είχε να στοχοποιήσει στον μουσουλμανικό κόσμο την κυρία Νικοπούλου, η οποία ήδη έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη.
πηγή: Πρώτο Θέμα, 28/3/2010
thriskeftika.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα »

Ένα τριήμερο με τις ποιό φονικές ληστείες Σκότωσαν με τσεκούρι 60χρονο καταδρομέα.

Όσα αποκρύπτη η τηλεόραση.
Σε κατάσταση σοκ νοσηλεύεται η 45χρονη σύζυγος του απόστρατου αξιωματικού, η οποία βρήκε νεκρό τον άνδρα της μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους ύστερα από επίθεση αγνώστων. Ήταν η πιο τραγική από τις 26 ληστείες που έγιναν από την Παρασκευή έως χθες.
Η άγρια δολοφονία έγινε προχθές στις 3.45 τα ξημερώματα στο διαμέρισμα όπου διέμενε ο 60χρονος απόστρατος αξιωματικός (υπηρετούσε στους Καταδρομείς) με τη 45χρονη σύζυγό του, στον 7ο όροφο πολυκατοικίας στην οδό Παρασκευοπούλου στα Κάτω Πατήσια.
Οι δύο δράστες μπήκαν στο διαμέρισμα από παράθυρο της κουζίνας με σκοπό- όπως όλα δείχνουν - να ληστέψουν το ζευγάρι. Η 45χρονη εκείνη την ώρα βρισκόταν στο μπάνιο και βγαίνοντας βρέθηκε αντιμέτωπη με τους δράστες. Της επιτέθηκαν και την χτύπησαν με τα χέρια στο πρόσωπο μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της. Συνήλθε ύστερα από λίγο αλλά μπαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα αντίκρυσε τον σύζυγό της δολοφονημένο. Οι κακοποιοί τον είχαν χτυπήσει στο κεφάλι με αμβλύ όργανο σύμφωνα με τον ιατροδικαστή- πιθανόν τσεκούρι- πάνω από έξι φορές.

26 ληστείες σε δύο ημέρες!
Συνολικά, από την Παρασκευή έως χθες το βράδυ είχαν γίνει 26 ληστείες μόνο στην Αττική, ενώ ξαναχτύπησε και η συμμορία «των ληστών της ταβέρνας». Στο στόχαστρο βρέθηκαν 15 υποκαταστήματα τραπεζών, καταστήματα, ακόμα και ένα ψιλικατζίδικο ενώ οι άλλες 10 ήταν επιθέσεις κατά πολιτών. Οι πολίτες που έπεσαν θύματα ληστείας βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με κακοποιούς που τους απείλησαν με όπλα ή μαχαίρια καθώς περπατούσαν στον δρόμο ή μέσα στα σπίτια τους.
Στη Βαρυμπόμπη χθες τα ξημερώματα ξαναχτύπησε η συμμορία ενόπλων κουκουλοφόρων που ληστεύει ταβέρνες στην Αττική. Δύο ένοπλοι εισέβαλαν σε ταβέρνα την ώρα που είχε πελάτες και αφού πυροβόλησαν μια φορά στον αέρα άρπαξαν τις εισπράξεις. Μετά τη ληστεία επιβιβάστηκαν σε αυτοκίνητο που οδηγούσε συνεργός τους και διέφυγαν.
Στις επιθέσεις θύματα ήταν και ανήλικοι μαθητές γυμνασίων τους οποίους οι δράστες απείλησαν με μαχαίρια αρπάζοντας τα κινητά τους.

Απέδρασε από τμήμα
Στο μεταξύ σε διαθεσιμότητα ετέθησαν δύο αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά για την απίστευτη απόδραση 35χρονου από τα κρατητήρια στον τρίτο όροφο του κτιρίου. Πρόκειται για τον αξιωματικό υπηρεσίας και τον σκοπό των κρατητηρίων οι οποίοι με απόφαση του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. ετέθησαν σε διαθεσιμότητα και εις βάρος τους διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για ελευθέρωση κρατουμένου από αμέλεια. Η απόδραση του 35χρονου, ο οποίος εκρατείτο για κλοπές, έγινε αντιληπτή χθες τις πρωινές ώρες. Ο κρατούμενος κατάφερε να ξεκολλήσει τα κάγκελα του κρατητηρίου, να βγει στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου και από εκεί να καταρριχηθεί χρησιμοποιώντας κουβέρτες, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς από τους αστυνομικούς του Τμήματος.

ΣΤΗ ΒΑΡΥΜΠΟΜΠΗ
Δύο ένοπλοι εισέβαλαν σε ταβέρνα και αφού πυροβόλησαν μια φορά στον αέρα άρπαξαν τις εισπράξεις
Ο ΔΙΑΣ βγαίνει από σήμερα στις γειτονιές
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέλιος Βραδέλης svradelis@dolnet.gr

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Αθήνας και Θεσσαλονίκης θα περιπολούν από σήμερα 2.426 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ. Οι ομάδες Δίκυκλης Αστυνόμευσης (ΔΙΑΣ) αποτελούν, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, τη σημαντικότερη προσπάθεια της ΕΛ.ΑΣ. για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας την ώρα που γνωρίζει πρωτοφανή έξαρση.

Η Αττική έχει χωριστεί σε 167 τομείς, ύστερα από αξιολόγηση των δεικτών εγκληματικότητας ανά περιοχή ενώ κάθε αστυνομικό τμήμα θα περιλαμβάνει δύο έως τέσσερις τομείς, ανάλογα με την εγκληματικότητα και τις ανάγκες του.

Στους τομείς αυτούς θα αναπτυχθούν οι 2.004 αστυνομικοί της ΔΙΑΣ στην πρωτεύουσα με 1.002 μηχανές των 650 κυβικών. Ο αντίστοιχος αριθμός αστυνομικών για τη συμπρωτεύουσα είναι 422.
Οι αστυνομικοί θα επιβαίνουν ανά δύο στις μηχανές, οι ομάδες θα κινούνται σε τριάδες και θα επεμβαίνουν σε κάθε περιστατικό 4- 6 αστυνομικοί.

Και τα «παπάκια»
Οι ομάδες ΔΙΑΣ δεν θα περιπολούν όλο το 24ωρο, αλλά μέχρι αργά το βράδυ, φυλάσσοντας επιχειρήσεις και καταστήματα που συχνά βρίσκονται στο στόχαστρο των ληστών. «Από την εγκληματικότητα της κάθε περιοχής και το είδος της θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και η χρονική παρουσία της ομάδας ΔΙΑΣ. Στόχος είναι όλες οι γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης να έχουν συχνή αστυνόμευση», επισημαίνει στέλεχος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ειδικά για την Αθήνα στη ΔΙΑΣ θα ενταχθεί και η ομάδα Δέλτα με τα «παπάκια». Μόνο που οι 330 αστυνομικοί της δύναμης αυτής θα έχουν την προσοχή τους στραμμένη μονίμως στα Εξάρχεια και σε ό,τι συμβαίνει πέριξ του «αβάτου».
Διαβάστε περισσότερα »

Ο Ναός της Αναστάσεως.

Ἡ Παλαιστίνη μὲ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀποτελεῖ τὸ κέντρον τοῦ κόσμου. Εἰς αὐτὴν τὴν πολυσήμαντον κι ἔντονον εἰς ὅλα της, ἀπὸ τὰ χρώματα τῆς ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως τοῦ ἡλίου μέχρι τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸ ἐκτισμένον τοπίον εὑρίσκεται καὶ ἀκτινοβολεῖ εἰς τοὺς αἰῶνας μία γνησία σύνθετη παρουσία τῆς ἑλληνικῆς βυζαντινῆς παραδόσεως. Ὁ Ναὸς τῆς Ἀναστάσεως, τὸ ἱερότερον μνημεῖον τῆς Χριστιανοσύνης ἀποτελεῖ τὸ ὄνειρον κάθε εὐσεβοῦς Χριστιανοῦ νὰ ἀξιωθῇ κάποτε νὰ ἐπισκεφθῇ τὴν Ἁγίαν Γῆν. Εἰς τὴν πραγματικότητα, ὁ ἐνδοξότερος ναὸς τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας, ὅπου ἐσταυρώθη καὶ ἀνεστήθη ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕν ἑνιαῖον κτήριον, ἀλλὰ πολλὰ καὶ διάφορα, τὰ ὁποῖα ἑνώνονται μεταξύ των.
Ὁ ἐσωτερικὸς χῶρος τοῦ Ναοῦ περιλαμβάνει ἐκκλησίας, παρεκκλήσια, προσκυνήματα, ὑπνοδωμάτια, μπαλκόνια, διαδρόμους, βοηθητικοὺς χώρους. Ἡ ἰδία ἀρχιτεκτονικὴ ἀρρυθμία ἐπικρατεῖ καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τοῦ Ναοῦ, παρὰ τὸ ὅτι τὰ μνημεῖα διατηροῦν τὴν αὐτοτέλειάν τους ἐσωτερικῶς καὶ ἐξωτερικῶς.

Ὁ ἐσωτερικὸς διάκοσμος εἶναι ποικιλόμορφος μὲ βυζαντινὰς τοιχογραφίας, εἰκόνες καὶ ἀγάλματα, χάλκινα σκαλιστὰ τῆς Ἀναγεννήσεως, σύγχρονα ἐν τοίχιᾳ ψηφιδωτά. Ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπάρχουν ἄνω τῶν δέκα ἱεροὶ χῶροι καὶ προσκυνήματα, συνδεδεμένα μὲ τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ, τὴν Σταύρωσιν, τὸν Θάνατον, τὴν Ταφὴν καὶ τὴν Ἀνάστασιν. Τὰ κυριότερα εἶναι:

1) Ἡ Ἁγία Ἀποκαθήλωσις

2) Ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον ἵσταντο αἱ ἅγιαι γυναῖκαι κατὰ τὴν Σταύρωσιν

3) Τὸ Ἅγιον Κουβούκλιον, ὅπου ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Ἅγιος Λίθος

4) Ὁ Γολγοθᾶς

5) Τὸ Παρεκκλήσιον τοῦ Ἀδὰμ

6) Τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου

7) Ὁ χῶρος τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

8) Τὸ Παρεκκλήσιον τοῦ ἑκατοντάρχου Λογγίνου

9) Τὸ Παρεκκλήσιον τοῦ «Διεμερίσαντο»

10) Τὸ Παρεκκλήσιον τῶν Κλαπῶν, ὅπου ἡ φυλακὴ τοῦ Χριστοῦ

11) Ἡ Κολώνα τοῦ Δαρμοῦ

12) Τὸ Παρεκκλήσιον τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς

Μερικὰ ἀπὸ τὰ προσκυνήματα αὐτά, ὅπως ὁ Γολγοθᾶς καὶ ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ ἔχουν Εὐαγγελικήν, τοπογραφικὴν καὶ ἱστορικὴν αὐθεντικότητα. Ἄλλα, ὅπως ἡ Ἀποκαθήλωσις, τὸ Μή Μου Ἅπτου, ὁ Τάφος τοῦ Ἰωσὴφ ἔχουν καθορισθεῖ πλησίον τοῦ χώρου τοῦ Γολγοθᾶ ὡς συναφῆ μὲ τὰ γεγονότα τῆς Σταυρώσεως καὶ τῆς Ταφῆς. Ἄλλα εἶναι ἀφιερωμένα εἰς κάποιο πρόσωπον ἢ γεγονός, ὅπως τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Λογγίνου, ἡ Κολώνα τοῦ Δαρμοῦ καὶ τὸ παρεκκλήσιον τῶν Κλαπῶν. Ὅλα ὅμως τὰ προσκυνήματα τοῦ Ναοῦ ἑνώνονται μὲ τὸ ἴδιον κτήριον καὶ τὰ στεγάζει τὸ ἴδιον ἱστορικὸν γεγονός, τὸ Πάθος καὶ τὸ Μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ.


 


Διαβάστε περισσότερα »

Στην αρχή της Μ.Εβδομάδας χτύπησαν την Ορθόδοξη Ρωσία.

Aνανέωση 13:15) Εντοπίστηκαν τα υπολείμματα των σωμάτων των δύο γυναικών που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας στους δύο σταθμούς του μετρό της Μόσχας, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της επιτροπής της ρωσικής εισαγγελείας που ανέλαβε την έρευνα, Βλαντίμιρ Μαρκίν.
"Στο Παρκ Κουλτούρι, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, επρόκειτο για γυναίκα καμικάζι. Όπως αποκαλύπτει η εξέταση των υπολειμμάτων του σώματος, τα εκρηκτικά ήταν τοποθετημένα στο ύψος της ζώνης. Η κατάσταση είναι η ίδια και στη Λουμπιάνκα", δήλωσε.

"Προς το παρόν δεν έχουμε λάβει καμία δήλωση για ανάληψη ευθύνης", διαβεβαίωσε εξάλλου ο κ. Μαρκίν, προσθέτοντας ότι η αστυνομία της Μόσχας "βρίσκεται σε κατάσταση αυξημένης ετοιμότητας". Σύμφωνα με τη δήλωση του ίδιου, "εικοσιτέσσερα άτομα σκοτώθηκαν και 17 τραυματίστηκαν στην έκρηξη στο σταθμό Λουμπιάνκα. Στο σταθμό Παρκ Κουλτούρι 12 σκοτώθηκαν και 15 τραυματίστηκαν",
Σύμφωνα με πηγή των υπηρεσιών ασφαλείας την οποία επικαλείται το πρακτορείο ειδήσεων Interfax, έχει εκδοθεί ένταλμα έρευνας για δύο γυναίκες οι οποίες συνόδευσαν τις καμικάζι μέχρι το μετρό.
"Μετά την εξέταση των ταινιών από τις κάμερες ασφαλείας, έχουμε συγκεντρώσει στοιχεία για δύο γυναίκες που συνόδευσαν τις καμικάζι μέχρι την είσοδο του μετρό. Οι γυναίκες αυτές αναζητούνται", δήλωσε η συγκεκριμένη πηγή.
Οι πολύνεκρες επιθέσεις αυτοκτονίας στο μετρό της Μόσχας πραγματοποιήθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις που συνδέονται με την περιοχή του Βορείου Καυκάσου, δήλωσε ο αρχηγός των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών Αλεξάντρ Μπορτνίκοφ.
"Σύμφωνα με την προκαταρκτική έρευνα, οι επιθέσεις διαπράχθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις που συνδέονται με την περιοχή του Βορείου Καυκάσου", δήλωσε ο Αλεξάντρ Μπορτνίκοφ, σύμφωνα με τα πρακτορεία ειδήσεων.

Οι υποψίες επικεντρώνονται στον ηγέτη της τσετσενικής ανταρτικής οργάνωσης Εμιράτο του Καυκάσου Ντοκού Ουμάροφ, ο οποίος απείλησε στις 15 Φεβρουαρίου να μεταφέρει τον πόλεμο στις ρωσικές πόλεις.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Την μεγαλύτερη εδώ και πολλά χρόνια, τρομοκρατική επίθεση δέχθηκε η Μόσχα σήμερα, ημέρα της επίσκεψης του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου στην ρωσική πρωτεύουσα. Τουλάχιστον 41 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 33 τραυματίστηκαν από διπλή επίθεση αυτοκτονίας στο μετρό κατά την πρωινή ώρα αιχμής. Η επίθεση χαρακτηρίζεται η χειρότερη στη ρωσική πρωτεύουσα εδώ και δέκα χρόνια.
Η πρώτη έκρηξη σημειώθηκε στο δεύτερο βαγόνι του συρμού που σταμάτησε στο σταθμό της Λιουμπιάνκα, στις 07:56, κοντά στο αρχηγείο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας FSB(πρώην KGB), με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 14 άτομα στο τρένο και 11 στην πλατφόρμα.
Η δεύτερη έκρηξη έπληξε το δεύτερο βαγόνι συρμού που είχε σταματήσει στο σταθμό του Παρκ Κουλτούρι στις 08:37, σκοτώντας άλλα 12 άτομα.
Καμία οργάνωση δεν έχει προς το παρόν αναλάβει την ευθύνη, αλλά οι υποψίες στρέφονται προς ισλαμιστικές οργανώσεις του Βορείου Καυκάσου.

«Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι δύο εκρήξεις πραγματοποιήθηκαν από γυναίκες καμικάζι», αναφέρεται σε ανακοίνωση της FSB.
Η πληροφορία είχε ανακοινωθεί νωρίτερα από τον δήμαρχο της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ στους δημοσιογράφους στον σταθμό του μετρό Παρκ Κουλτούρι.
Η εισαγγελία ανακοίνωσε ότι έχει αρχίσει έρευνα. Ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν ενημερώνεται συνεχώς για την κατάσταση, δήλωσε εκπρόσωπος της προεδρίας της κυβέρνησης.

Λήψεις από κάμερες παρακολούθησης του μοσχοβίτικου μετρό που εμφανίσθηκαν στο Ιντερνετ δείχνουν ακίνητα σώματα στο έδαφος της εισόδου του σταθμού της Λουμπιάνκα και ομάδες διάσωσης να φροντίζουν τους τραυματίες.

Tο ρωσικό ρούβλι υποχώρησε στα 34,25 από 34,13 σε σχέση με το καλάθι ευρώ-δολαρίου της κεντρικής τράπεζας. Η εισαγγελία ανακοίνωσε ότι άνοιξε έρευνα.

H επίθεση είναι χειρότερη από το Φεβρουάριο του 2004, όταν τουλάχιστον 39 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους σε επίθεση αυτοκτονίας στο μετρό. Η ευθύνη είχε επιρριφθεί σε Τσετσένους αντάρτες.

Σε επιφυλακή παραμένουν οι δυνάμεις ασφαλείας, ενώ έχουν ενταθεί και τα μέτρα στο αεροδρόμιο της Μόσχας.

Η Γαλλία καταδίκασε τις επιθέσεις διαβεβαιώνοντας τη ρωσική κυβέρνηση ότι έχει την «αμέριστη συμπαράστασή της», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ.

«Θα έχω τη δυνατότητα να εκφράσω και διά ζώσης την υποστήριξή μου στον Ρώσο ομόλογό μου Σεργκέι Λαβρόφ, το βράδυ στη Σύνοδο της G8 στο Γκατινό του Καναδά» πρόσθεσε ο κ. Κουσνέρ.

Δεν είναι γνωστό αν η επιθεση επηρεάσει με κάποιο τρόπο το πρόγραμμα συναντήσεων του Ε.Βενιζέλου, το οποίο βέβαια, πέρα από τον κύκλο του ρωσικού υπουργείου Άμυνας δεν περιλαμβάνει άλλους αξιωματούχους.

Σε ότι αφορά την πιθανολογούμενη συνάντησή του με τον Ρώσο πρωθυπουργό Β.Πούτιν, από ρωσικής πλευράς κρίθηκε ότι "δεν θα είχε αντικείμενο" δεδομένης τς ελάχιστης προόδoυ που έχει υπάρξει στα προς συζήτηση θέματα μεταξύ των δύο πλευρων.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr




Διαβάστε περισσότερα »

Την Δυτική Όχθη αποκλείουν για την περίοδο του Πάσχα οι ισραηλινές δυνάμεις

Οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας ανακοίνωσαν πως θα αποκλείσουν τη Δυτική Όχθη από τα μεσάνυχτα της Κυριακής έως τις 6 Απριλίου, επικαλούμενες λόγους ασφαλείας λόγω της εορτής του Πάσχα. Η απόφαση ελήφθη από τον υπουργό Αμυνας Εχούντ Μπαράκ. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού θα απαγορεύονται αυστηρά οι μετακινήσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη. Μόνο όσοι χρειάζονται ιατρικοί βοήθεια, γιατροί, μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, κληρικοί, δημοσιογράφοι και οι 500 φοιτητές και καθηγητές της περιοχής θα μπορούν να περάσουν τα σύνορα.
Έκκληση στον Ομπάμα
Εκκληση στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να σεβαστεί την «αρχική, σημαντική του θέση» για πάγωμα της ισραηλινής εποικιστικής δραστηριότητας, απηύθυναν την Κυριακή οι Αραβες ηγέτες που πραγματοποίησαν την ετήσια σύνοδό τους στη Σύρτη της Λιβύης. Στο τελικό ανακοινωθέν του, ο Αραβικός Σύνδεσμος κάλεσε τον Μπ.Ομπάμα να παραμείνει προσηλωμένος στην αρχική του θέση για πλήρες πάγωμα της ισραηλινής εποικιστικής πολιτικής σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ. «Ο εποικισμός αποτελεί ένα επικίνδυνο εμπόδιο στην επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης» τόνισαν.

Οι Αραβες ηγέτες καλούν επίσης το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή «να μη δεχθεί τις ισραηλινές δικαιολογίες που αποσκοπούν στη συνέχιση της εποικιστικής δραστηριότητας και των επιθέσεων στην Ιερουσαλήμ με στόχο τον εξιουδαϊσμό της», ενώ ζητούν να ασκήσει πιέσεις στο Ισραήλ για πλήρες πάγωμα της εποικιστικής του πολιτικής. Νωρίτερα, είχαν δηλώσει ότι οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ για όσο διάστημα δεν παγώνει πλήρως η εποικιστική δραστηριότητα του Ισραήλ.


 

Διαβάστε περισσότερα »

Η στρατηγική του Βυζαντίου μάθημα για τις ΗΠΑ

Ο ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ προτείνει να διδαχθούν από τη διπλωματία του
Συνέντευξη στον Δημητρη Δεληολανη
Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, πρέπει να διδαχθούν από το Βυζάντιο. Να χρησιμοποιήσουν με επιδεξιότητα ένα αρτιότατο δίκτυο πληροφοριών σε συνδυασμό με τη διπλωματία και, μόνο σε έσχατες περιπτώσεις, έναν καλά εκπαιδευμένο επαγγελματικό στρατό. Αυτοί οι ευφυείς χειρισμοί, που διατήρησαν κραταιά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί μία χιλιετία.
Ο 68χρονος στρατηγικός σύμβουλος και ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ, κορυφαίος εκπρόσωπος του Κέντρου Στρατηγικών
Μελετών της Ουάσιγκτον, οχυρού της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς, τεκμηριώνει αυτή τη θέση στο ογκώδες βιβλίο «Η Μεγάλη Στρατηγική του Βυζαντίου», που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιταλία. Ο Λούτβακ κατά καιρούς εργάστηκε ως σύμβουλος των υπουργείων Αμύνης και Εξωτερικών και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ.

«Η Αμερική ποτέ δεν υπήρξε Ρώμη. Και αν σήμερα εφαρμόσει τη στρατηγική της –αμείλικτη επέκταση, κυριαρχία σε ξένους λαούς, το εξοντωτικό πρότυπο ολοκληρωτικού πολέμου–, το μόνο που θα καταφέρει είναι να επισπεύσει την παρακμή της. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να μελετήσει τη στρατηγική της ανατολικής πτέρυγας της αυτοκρατορίας, που ξεπέρασε τη δυτική σε διάρκεια κατά 8 αιώνες», συμβουλεύει ο Λούτβακ την κυβέρνηση Ομπάμα. Χωρίς, βεβαίως, να χάσει την ευκαιρία, σε αυτήν τη συνέντευξή του που μας παραχώρησε στη Ρώμη, να εκτοξεύσει και δηλητηριώδεις αιχμές προς την πλευρά των εξτρεμιστών Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι επικράτησαν επί Μπους.

Διπλωματία
– Ποιο ήταν το καθοριστικό νεωτεριστικό στοιχείο που διαφοροποιούσε τη στρατηγική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε σχέση με τη Ρωμαϊκή;

– Οι Ρωμαίοι της Κωνσταντινούπολης επινόησαν μια νέα στρατηγική, το απόλυτο δόγμα της οποίας ήταν ότι οι απειλές αντιμετωπίζονται με τη διπλωματία. Αυτό μεταφράζεται σε κάτι το εξαιρετικά απλό: αν ο εχθρός σού επιτίθεται ή σε απειλεί, τότε πρέπει να ψάξεις για κάποιον άλλον εχθρό, ο οποίος θα είναι σε θέση να απειλήσει ή και να επιτεθεί στον πρώτο. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις ένοπλες δυνάμεις τους μόνο για να χειριστούν την απειλή, να καθυστερήσουν τους εισβολείς, να ανακόψουν την προέλασή τους ή για να ενισχύσουν τους νέους συμμάχους. Σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, δεν έριχναν τον στρατό τους στην αποφασιστική μάχη, εκείνη που ενδεχομένως να έκρινε την έκβαση του πολέμου. Οι Βυζαντινοί απέφευγαν συστηματικά τις κατά μέτωπον συγκρούσεις. Προτιμούσαν πάντα να μάχονται μέσω τρίτων και μόνον όταν αυτό δεν ήταν δυνατόν, εφάρμοζαν μια τακτική ανταρτοπολέμου, για να φθείρουν και να εξαντλήσουν τους εισβολείς. Πάντα, όμως, έριχναν το κύριο βάρος στη διπλωματική προσπάθεια, που ήταν διαρκής: αναζητούσαν πιθανούς συμμάχους, ακόμη και σε εξαιρετικά απομακρυσμένες περιοχές, και τους έπειθαν να πολεμήσουν για λογαριασμό της Κωνσταντινούπολης.

– Αυτό το νεωτεριστικό στοιχείο ισχύει και σε σχέση με τη στρατηγική που εφήρμοζαν τα άλλα βασίλεια εκείνης της περιόδου;

– Βεβαίως. Ηταν μια σπουδαία αλλαγή στρατηγικής. Βασιζόταν στη μεγάλη ικανότητα που επέδειξαν οι Βυζαντινοί στη δημιουργία, τη συντήρηση και την αξιοποίηση ενός πολύ αποτελεσματικού δικτύου πληροφοριών – σήμερα θα λέγαμε intellingence. Η λειτουργία ενός τέτοιου δικτύου απαιτούσε την ύπαρξη μιας ιθύνουσας ελίτ με βαθιά παιδεία, που ήταν σε θέση να χειριστεί, να αξιολογήσει και να αξιοποιήσει τις πληροφορίες κατά τη διπλωματική δραστηριότητά της. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας είχε στη διάθεσή του μια μορφωμένη ελίτ που μπορούσε να κάνει μακρινά ταξίδια, να επισκεφθεί ξένες χώρες, να καταλάβει ποια είναι η πολιτική κατάσταση εκεί και να αναλύσει ενδεχόμενους κινδύνους. Και, βεβαίως, να συντάξει σωστές και ακριβείς αναφορές. Με αυτόν τον τρόπο, επί παραδείγματι, το έτος 550 οι κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη ήταν οι μόνοι που γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε στην κεντρική Ασία. Ολα αυτά δεν θα ήταν εφικτά, αν δεν υπήρχε ως υπόβαθρο η ελληνική και ελληνιστική παιδεία, την οποία η άρχουσα τάξη στο Βυζάντιο διαφύλαξε και καλλιέργησε με μεγάλη αγάπη. Αυτή η ελληνική παιδεία προσέφερε ένα ευρύ πολιτιστικό πλαίσιο, το οποίο επέτρεπε τη δημιουργία δικτύου πληροφοριών, το οποίο, με τη σειρά του, επέτρεπε τη διπλωματική δραστηριότητα. Επέτρεπε, δηλαδή, να εντοπιστούν οι πιθανοί νέοι σύμμαχοι και να βρεθούν τα κατάλληλα επιχειρήματα ώστε να πειστούν να πολεμήσουν για χάρη της Κωνσταντινούπολης. Κανένας άλλος δεν μπορούσε να εφαρμόσει παρόμοια στρατηγική.

– Αυτό είναι το στοιχείο της βυζαντινής στρατηγικής που θεωρείτε επίκαιρο και χρήσιμο για τη σημερινή στρατηγική των ΗΠΑ;

– Ακριβώς αυτό είναι το μεγάλο μάθημα των Βυζαντινών προς την Ουάσιγκτον: όταν έχεις κάποιο πρόβλημα στην Υεμένη ή στο Αφγανιστάν, δεν πρέπει να ορμάς εκεί με τις στρατιές σου, οι οποίες, μόνο στο Αφγανιστάν, σου κοστίζουν κατά μέσον όρο 1 δισ. δολάρια το χρόνο. Πρέπει, αντιθέτως, να μελετήσεις την κατάσταση και να βρεις ποιος έχει τα ίδια συμφέροντα με σένα. Οι Κινέζοι συνορεύουν με το Αφγανιστάν και έχουν σοβαρά προβλήματα με τους ένοπλους ισλαμιστές. Γιατί, επί παραδείγματι, να μην αναλάβουν οι Κινέζοι το κόστος της εκπαίδευσης και του εξοπλισμού των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας στο Αφγανιστάν; Το ίδιο ισχύει και για τους Ρώσους. Δέχονται σοβαρές απειλές από τους ισλαμιστές τρομοκράτες, έχουν ανοιχτό μέτωπο στην Τσετσενία, σοβαρά προβλήματα στο Νταγκεστάν και αλλού. Ενδεχόμενη νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν θα αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα για τη Μόσχα. Πρέπει η Αμερική να βρει τον τρόπο ώστε οι Ρώσοι να αναλάβουν ένα σημαντικό μερίδιο του κόστους στο Αφγανιστάν.

Αφγανιστάν και Ιράκ
– Κάνετε την αυτοκριτική σας; Αν θυμάμαι καλά, ήσαστε μεταξύ των ένθερμων οπαδών της στρατηγικής του Μπους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ…

– Οχι, καθόλου. Το 2003 τάχθηκα κατά της εισβολής στο Ιράκ. Δεν συμφωνούσα με τις αγαθές προθέσεις που αιτιολογούσαν την εισβολή. Και λέω αγαθές προθέσεις διότι, όπως οι πάντες τώρα πλέον γνωρίζουν, οι Αμερικανοί δεν εισέβαλαν στο Ιράκ για το πετρέλαιο, όπως είχαν υποθέσει τότε κάποιοι αφελείς. Εισέβαλαν στο Ιράκ για να πετύχουν έναν σοβαρό πολιτικό στόχο: να επιβάλουν το δημοκρατικό σύστημα σε μια σημαντική αραβική χώρα, που θα έπρεπε να αποτελέσει πρότυπο και για τις υπόλοιπες χώρες του αραβικού κόσμου. Η εισβολή έγινε με αγαθό σκοπό. Αλλά εγώ δεν είμαι τόσο αγαθός και δεν πίστεψα ότι η Αμερική έπρεπε να βάλει στο κέντρο της προσοχής της και να επενδύσει τόσο πολλά για να βοηθήσει τους Ιρακινούς να ζουν πολιτισμένα. Βεβαίως, οι αριστεροί ανά τον κόσμο προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την εισβολή του Μπους με τους μόνους όρους που οι ίδιοι κατανοούν. Ελεγαν ότι οι Αμερικανοί πήγαν εκεί για να αρπάξουν το πετρέλαιο. Οπως όλοι ξέρουμε, οι Αμερικανοί ούτε καν προσπάθησαν να προστατεύσουν τις πετρελαιοπηγές, να διαφυλάξουν τους αγωγούς, να εμποδίσουν τη διακοπή της εξόρυξης από τον Σαντάμ. Ηταν μια εισβολή ανιδιοτελής, από οικονομική άποψη, κι εγώ δεν πιστεύω στις ανιδιοτελείς εισβολές. Προτιμούσα η κυβέρνηση Μπους να επικεντρωθεί στα δικά μας προβλήματα, σε ό, τι συμβαίνει στο σπίτι μας και στη Λατινική Αμερική, που είναι η αυλή του σπιτιού μας, αντί να τρέχει τόσο μακριά προκειμένου να βοηθήσει τους Ιρακινούς.

– Συμφωνείτε, λοιπόν, με όσους είχαν μιλήσει τότε για «τροτσκισμό» των Ρεπουμπλικανών;

– Ναι, είναι επιτυχής η περιγραφή. Το σκεπτικό τους ήταν ότι ο ισλαμικός κόσμος παράγει βία εναντίον όλων των μη μουσουλμάνων, από το Μιντανάο μέχρι τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, τη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία, τη Νιγηρία. Οπουδήποτε οι μουσουλμάνοι έρχονται σε επαφή με μη μουσουλμάνους, τους επιτίθενται, καταφεύγουν στη βία. Σκέφτηκαν τότε στην Ουάσιγκτον ότι η σωστή απάντηση σε αυτό το φαινόμενο ήταν η δημοκρατία, αρχής γενομένης από τον αραβικό κόσμο, όπου δεν υπάρχει ούτε μία χώρα με γνήσιο δημοκρατικό καθεστώς. Ούτε μία. Δεν είναι ούτε ο Λίβανος, όπου επικρατεί μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ θρησκευτικών ομάδων. Ας αναζητήσουμε, είπαν, την αραβική χώρα με το υψηλότερο ποσοστό αλφαβητισμού και πτυχιούχων. Ποια είναι; Το Ιράκ. Ας επιβάλουμε, λοιπόν, δημοκρατικό καθεστώς στο Ιράκ. Κατά την άποψή μου, ήταν ένα σχέδιο με εμφανή στοιχεία μεγαλομανίας, καθόλου ρεαλιστικό και πάρα πολύ δαπανηρό. Δεν είχαμε την πολυτέλεια να κάνουμε τέτοιου είδους πειράματα, όπως αποδείχθηκε οδυνηρά μετά την εισβολή. Ναι, λοιπόν, υπήρχαν στοιχεία «τροτσκισμού», διότι ήταν ένα σχέδιο επαναστατικό και τρομερά φιλόδοξο, μάλλον ουτοπικό, θα έλεγα. Οι Βυζαντινοί δεν θα έπεφταν ποτέ σε τέτοια παγίδα.

Ρωσία και Κίνα
– Στο βιβλίο σας επιμένετε ιδιαιτέρως και σε ένα άλλο στοιχείο που χαρακτήρισε τη στρατηγική των Βυζαντινών. Σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, οι Βυζαντινοί δεν αποσκοπούσαν στην ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού, διότι θεωρούσαν ότι ο σημερινός εχθρός μπορεί να γίνει ο αυριανός σύμμαχος. Αυτό ισχύει και για τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα και τη Ρωσία;

– Οχι. Η Ρωσία και η Κίνα είναι δύο μεγάλες δυνάμεις, που εμφανίζουν πολύ χαμηλό επίπεδο αντιπαλότητας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν τίθεται θέμα συντριβής τους. Η καθοριστικής σημασίας διδαχή της βυζαντινής στρατηγικής έπρεπε να ληφθεί υπ’ όψιν πριν από την εισβολή στο Ιράκ. Επρεπε να είχαμε λάβει υπ’ όψιν ότι, αν καταστρέψουμε τον Σαντάμ Χουσεΐν, τότε θα ήμαστε αναγκασμένοι να αναμετρηθούμε μόνοι με το Ιράν. Οσο κυβερνούσε ο Σαντάμ, μπορούσε να ανακόψει το Ιράν – επικρατούσε κάποια ισορροπία ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν χρειαζόταν άμεση επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Μπους ο πρεσβύτερος σταμάτησε την προέλασή του στο Ιράκ το 1991, στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ακριβώς για να επιτρέψει στο καθεστώς του Σαντάμ να παραμείνει στη θέση του και να συνεχίσει να λειτουργεί ως ανάχωμα προς το Ιράν. Τώρα βγάλαμε από τη μέση τον Σαντάμ και αντιμετωπίζουμε μόνοι μας το Ιράν. Που δεν είναι βεβαίως καμιά μεγάλη δύναμη, αντιθέτως, θα έλεγα, η ιρανική ηγεσία δεν φαίνεται να ξέρει τι θέλει. Αλλά θα ήταν πολύ καλύτερα να διδαχθούμε από τους Βυζαντινούς και να αφήσουμε κάποιον άλλον να ελέγχει τους αγιατολάχ, παρά να το κάνουμε μόνοι μας.

Οι «τζιχαδιστές» μουσουλμάνοι και η στάση της Δύσης

– Στο βιβλίο σας, εξετάζετε πολύ αναλυτικά τις συγκρούσεις των Βυζαντινών με εκείνους που αποκαλείτε «τζιχαδιστές» μουσουλμάνους, δηλαδή τους οπαδούς της τζιχάντ, του «ιερού πολέμου». Τι μπορούν να μας διδάξουν οι Βυζαντινοί ώστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα τους ισλαμιστές τρομοκράτες;

– Το πρώτο μεγάλο επεκτατικό κύμα του Ισλάμ, που κατατρόπωσε την Περσία των Σασσανιδών και επεκτάθηκε μέχρι την Ινδία, την κεντρική Ασία και, στη Δύση, μέχρι την Ισπανία και τη νότια Γαλλία, δεν κατάφερε να κάμψει το Βυζάντιο. Η Κωνσταντινούπολη αντιστάθηκε με επιτυχία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η τριπλή και ισχυρότατη ταυτότητα των Βυζαντινών, που ήταν ταυτόχρονα ελληνική, χριστιανική και ρωμαϊκή. Αυτή η ταυτότητα τους έκανε να αισθάνονται υπερήφανοι και δυνατοί εκπρόσωποι ενός σημαντικού πολιτισμού. Είχαν βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής παιδείας, άρα ήταν σε θέση να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Ηταν βαθύτατα χριστιανοί: είχαν τόσο δυνατή πίστη στο χριστιανισμό, που εμείς οι μεταγενέστεροι με μεγάλη δυσκολία μπορούμε να την αντιληφθούμε. Και βασίζονταν στους ισχυρούς ρωμαϊκούς θεσμούς, τους νόμους, τον στρατό, το κράτος. Χάρη σε αυτή την τριπλή ταυτότητα διέθεταν ένοπλες δυνάμεις περιορισμένες αριθμητικά αλλά ανώτερες ποιοτικά και με ισχυρά κίνητρα. Ο βυζαντινός στρατός δεν αποτελείτο από τυχοδιώκτες που αποσκοπούσαν στο πλιάτσικο. Ηταν άριστα εκπαιδευμένοι επαγγελματίες στρατιώτες, που χρειάζονταν χρόνια για να εξασκηθούν στον πόλεμο ελιγμών. Για τον λόγο αυτό, ήταν λίγοι και πολύτιμοι. Επιπλέον, η Κωνσταντινούπολη διέθετε εξαίρετη διπλωματική υπηρεσία, αποτελούμενη από αξιωματούχους με υψηλή μόρφωση και βαθιά νομιμοφροσύνη. Με αυτά τα εργαλεία κατάφερε να αποκρούσει το πρώτο κύμα επέκτασης του Ισλάμ, τον 7ο αιώνα. Και στη συνέχεια αντιστάθηκε αιώνες ολόκληρους, ώσπου υπέκυψε όχι στους μουσουλμάνους, αλλά στη Δύση. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης κατά την Τέταρτη Σταυροφορία ήταν το πρώτο βήμα της αναγέννησης της Δύσης μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα.

– Αρα και οι Δυτικοί σήμερα πρέπει να αναπτύξουμε ισχυρή αίσθηση ταυτότητας.

– Βεβαίως, ισχυρή ταυτότητα και ισχυρή βούληση να αντισταθούμε. Οταν έρχομαι στην Ελλάδα, βλέπω διαδηλωτές να υψώνουν σημαίες της Χαμάς στο κέντρο της Αθήνας. Και σκέφτομαι ότι αυτοί οι Ελληνες αριστεροί πρέπει να είναι πολύ αφελείς γιατί, αν έπεφταν στα χέρια της Χαμάς, θα τους έσφαζαν χωρίς χρονοτριβή ως άπιστους. Το αδύναμο σημείο του Ισλάμ είναι ο κατακερματισμός. Οι «τζιχαδιστές» ηγέτες προτιμούν να καταπιάνονται με την εξόντωση των μουσουλμάνων παρά να πολεμούν τους μη χριστιανούς. Επί παραδείγματι, στην Αλγερία, οι «τζιχαδιστές» σκότωσαν 100 χιλιάδες μουσουλμάνους και 6 Γάλλους ιεραποστόλους. Μόνο στην Αλγερία σκότωσαν περισσότερους μουσουλμάνους παρά μη μουσουλμάνους σε όλον τον πλανήτη! Στο Πακιστάν σιίτες δολοφονούν σουνίτες, σουνίτες δολοφονούν σιίτες, σιίτες δολοφονούν σιίτες και σουνίτες δολοφονούν σουνίτες. Το Ισλάμ προτρέπει στη βία στο όνομα της τζιχάντ, και αυτή η βία κατά κανόνα ξεσπά ενάντια στους ίδιους τους μουσουλμάνους. Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να αντισταθούμε στην ισλαμιστική βία, αρκεί να ξέρουμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι είναι αυτοί. Αυτό το είχαν καταλάβει πολύ καλά οι Βυζαντινοί, που εκμεταλλεύονταν επιδέξια κάθε διαμάχη μεταξύ «τζιχαδιστών» ηγετών.

Ελλάδα και Τουρκία

– Γνωρίζετε ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε ανέκαθεν προβλήματα με την Τουρκία. Τι θα μπορούσαν να μας διδάξουν οι Βυζαντινοί σε αυτήν την περίπτωση;

– Η ελληνική και η τουρκική διπλωματία έκαναν πολλά για να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να συγκρουστεί με την Τουρκία. Πώς θα την πολεμήσει; Οχι βεβαίως παρατάσσοντας μια μεγάλη ελληνική στρατιά στα σύνορα με την Τουρκία, προκαλώντας χιλιάδες θύματα. Ενας Βυζαντινός αυτοκράτορας θα μας έλεγε ότι ο σωστός τρόπος να πολεμήσει κανείς την Τουρκία, είναι να υποστηρίξει το αυτονομιστικό κίνημα της μειονότητας Ζαζά στο Τουντσελί.

– Ζαζά; Ποιοι είναι αυτοί;

– Δεν τους ξέρετε; Λάθος! Είναι περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι, πολύ δυσαρεστημένοι με την Αγκυρα. Υστερα, έχουμε περισσότερα από 20 εκατομμύρια Κούρδους, που κινητοποιούνται πολύ εύκολα εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης. Υπάρχουν και οι Λαζοί και άλλες καταπιεσμένες μειονότητες. Το πρώτο πράγμα που θα έκανε ο υποθετικός μας Βυζαντινός αυτοκράτορας θα ήταν να ανοίξει ένα μεγάλο μέτωπο στις ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, πρωτίστως με τους Κούρδους, που είναι οι πιο πρόθυμοι, αρκεί να τους ενθαρρύνει κανείς με λίγα όπλα και χρήματα. Εν συντομία, οι Βυζαντινοί θα εξουδετέρωναν την Τουρκία πολεμώντας ελάχιστα. Θα τη θρυμμάτιζαν σε χίλια δυο κομμάτια, εκμεταλλευόμενοι τις εσωτερικές της αδυναμίες.

– Θα χρησιμοποιούσαν το όπλο της ένταξης στην Ε.Ε.

– Και αυτό. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της Ελλάδας. Δεν έχω να κάνω καμία κριτική στον τρόπο με τον οποίο η ελληνική διπλωματία χειρίστηκε το πρόβλημα με την Τουρκία, διότι υπήρξε πολύ μελετημένη, έξυπνη και προσεγμένη. Αν η Ελλάδα εμπόδιζε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας θα έπραττε μεγάλο σφάλμα. Υπάρχουν άλλες χώρες που θέλουν να την κρατήσουν, ούτως ή άλλως, εκτός Ευρώπης. Ας αφήσουμε τους Γάλλους να πουν το όχι, γιατί να το πούμε εμείς; Ετσι, η Ελλάδα μπορεί με μηδενικό κόστος να εισπράξει όλα τα οφέλη της πορείας εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας.

“Καθημερινή”

Διαβάστε περισσότερα »