Πλάτων – Κομφούκιος και Πολιτική

Ένας μεγάλος φιλόσοφος της δύσης και ένας μεγάλος φιλόσοφος της ανατολής, παντρεύουν μέσα από την κοινωνιοπολιτική και φιλοσοφική πορεία τους, δύο διαφορετικά εκ πρώτης όψεως, φιλοσοφικά συστήματα. Μελετώντας τα έργα τους, βλέπουμε να μοιάζουν σαν το νερό που πηγάζει από την ίδια πηγή, αλλά διοχετεύεται σε δύο διαφορετικά κανάλια, που θα δώσουν ζωή σε δύο διαφορετικές περιοχές.


Κοιτάζοντας από αυτήν την οπτική γωνία τα πράγματα, ας αρχίσουμε την πορεία μας προς το παρελθόν.

Η ύπαρξη του Πλάτωνα του μεγάλου φιλοσόφου της Ελλάδας, είναι χρονολογημένη ιστορικά το 427 π.χ. Το όνομά του είναι γνωστό σε όλους μας, όχι τόσο για την δράση του στην προσωπική του ζωή, όσο για τα έργα του τα οποία πρόσφεραν και θα προσφέρουν πολλά στην τράπεζα πνεύματος της ανθρωπότητας. Χαραγμένος στην μνήμη μας από την παιδική ηλικία, έχει μείνει σαν μελετητής της κοινωνίας και του ανθρώπου. Επηρεασμένος από το Σωκράτη αλλά και από τους Προσωκρατικούς, αφού τους μελέτησε σε βάθος, άφησε ένα έργο τεράστιας αξίας, που δεν έχει επηρεάσει μόνο όλους σχεδόν τους σύχρονους και παλαιότερους φιλοσόφους, αλλά επηρεάζει και τον καθένα μας, δρώντας σαν καταλύτης της ψυχής, βάζοντάς μας στο μεγάλο παιχνίδι της ζωής.

Ίδρυσε την Ακαδημία η οποία πρόσφερε αλλά και θα συνεχίσει να προσφέρει στην ιστορία και στην επιστημονική σκέψη.

Όπως είναι γραμμένο στο αέτωμα της Ακαδημίας του, ο υποψήφιος μαθητής σε αυτήν, θα πρέπει να ξέρει γεωμετρία και μουσική. Σύμφωνα όμως με πιό βαθιές μελέτες ξέρουμε ότι πολλοί μαθητές του ήταν απαραίτητο να γνωρίζουν επιπλέον αριθμητική και αστρολογία. Η επιστήμη για τον Πλάτωνα, όπως γίνεται εμφανές και μέσα από τα έργα του, έχει μια ανώτερη έννοια από αυτήν που της έχουμε δώσει σήμερα. Θεωρείται ο δρόμος για την είσοδο στα μυστήρια της ζωής και του σύμπαντος. Κάθε κλάδος μεμονωμένα είναι μια όψη αυτού του σύμπαντος. Αυτός ο συσχετισμός για τον Πλάτωνα, ήταν φιλοσοφία, αφού η φιλοσοφία εμπεριέχει όλες τις επιστήμες σε αρμονική σύνθεση.

Ασχολήθηκε με διαφορετικής φύσης θέματα, τα οποία όμως έχουν όλα κοινωνιοπολιτική βάση. Μερικά από τα πιό σημαντικά του έργα και στα οποία εμείς κυρίως θα αναφερθούμε, είναι η Πολιτεία και οι Νόμοι. Συνδέει την πολιτεία και τον άνθρωπο, έμμεσα, σαν δύο οργανισμούς με την ίδια δομή και σύνθεση. Έτσι ο τρόπος λειτουργίας ενός υγιηούς οργανισμού (που είναι τέλεια μελετημένος ακόμα και στην πιό μικρή του λεπτομέρεια), είναι αυτός που πρέπει να εδραιωθεί σε μια κοινωνία για να λειτουργήσει σωστά. Στην Πολιτεία ο Πλάτωνας κάνει αυτή την μεταφορά αναλύοντας και εξηγώντας τη με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη μένει κανένα κενό σκέψης, αλλά και εφαρμογής.

Η βασική του μέριμνα ήταν ο τρόπος λειτουργίας μιας τέτοιας πολιτείας, ώστε να προσφέρει την καλύτερη δυνατή πνευματική εξέλιξη των πολιτών, και κατά συνέπεια της ίδιας της πολιτείας. Κυνήγησε και απέλυσε για τον σκοπό αυτό υψηλά πρόσωπα. Θεώρησε τις ηθικές αξίες, σαν το πρώτο αλλά και βασικό στάδιο για να δομηθεί σωστά μια πολιτεία, αναλύοντας την σημασία της δικαιοσύνης και του αγαθού μέσα από σπαρτιατικούς διαλόγους, με μεγάλη λεπτομέρεια και σαφήνεια. Θεώρησε κατ’ αρχάς την πολιτική σαν την ανώτερη επιστήμη, αυτήν δηλαδή που για να υπάρχει, προϋποθέτει όλες τις άλλες.

Για να είναι κανείς πολιτικός πρέπει πρώτα να είναι φιλόσοφος. Και φιλόσοφος σημαίνει: φίλος της σοφίας. Στη συνέχεια με ευδιάκριτα βήματα προχωράει στη δημιουργία της, αναζητώντας μια ομάδα εθελοντών που θέλει να αρχίσει αυτό το έργο. Είναι σημαντικό ότι η δόμηση της πολιτείας αρχίζει από μια ομάδα εθελοντών. Έτσι περνάει η πίστη, ότι αν θέλει κανείς κάτι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αναιρώντας συγχρόνως την έννοια της καταπίεσης σε όλα τα επίπεδα.

Δίνοντάς της μορφή, μας μιλά για το λαό που προστατεύεται από μια σταθερή και άφθαρτη δύναμη, όπου οι δυστυχίες περνούν και δεν μένουν και ο άνθρωπος εισχωρεί στην αρμονία της φύσης, δίνοντας στον εαυτό του την πραγματική ελευθερία. Για την ενσάρκωση αυτής της ελευθερίας υπάρχει ένα οργανωτικό σύστημα που λειτουργεί σαν κινητήρας, από την λειτουργία του οποίου θα δημιουργηθεί η ενέργεια, η δύναμη.

Σύμφωνα με το οργανωτικό σύστημα ο Πλάτωνας, χωρίζει τους ανθρώπους σε τέσσερις τάξεις ,με μοναδικό κριτήριο διαχωρισμού, το πνευματικό τους επίπεδο. Ο διαχωρισμός αυτός, είναι πράξη και σκοπός, αρχή και τέλος για την επίτευξη αυτού που οραματίστηκε: «Όταν σε μία πολιτεία οι φιλόσοφοι δεν είναι βασιλιάδες και οι βασιλιάδες δεν είναι φιλόσοφοι, μεγάλη καταστροφή περιμένει την πόλη.»

Ο πνευματικός άρχοντας, ο σοφός, είναι αυτός που η καρδιά του και το μυαλό του, είναι η καρδιά και το μυαλό του λαού. Αυτός που έχει καταφέρει να ενώσει τον λαό με κέντρο τον εαυτό του, ξέρει καλύτερα από όλους ποιά κοινωνικά και εκπαιδευτικά συστήματα θα πρέπει να εφαρμόσει για να σπάσουν όλοι οι πολίτες τα δεσμά που περιορίζουν το πνεύμα τους. Αυτός ο ΕΝΑΣ που θα είναι ικανός να κάνει πραγματικότητα την ΕΝΩΣΗ. Αυτός θα γεννηθεί από την τάξη των φυλάκων, των ιερών πολεμιστών που είναι ικανοί να εφαρμόσουν την ελευθερία σε όλα τα επίπεδα. Οι φύλακες της ελευθερίας έχουν στρατιωτικού τύπου ζωή, χωρίς περιουσία, οικογένεια και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους αποσπάσει την προσοχή από το έργο τους. Εδώ ανήκουν αυτοί που η ζωή τους θα είναι πέρα από κάθε δέσμευση, αυτοί οι λίγοι που θα είναι ικανοί να αντέξουν τον πόνο του μεγάλου μυστικού της αλήθειας της ελευθερίας. Όταν αυτοί θα αναλάβουν την εξουσία, δεν θα υπάρχει η πολιτική των κομμάτων. Αυτούς προτείνει ο Πλάτωνας για κυρίαρχη τάξη. Αυτούς που είναι ικανοί για υλική αυταπάρνηση. Και αυτό αναιρεί την πλειοψηφία.

«Δεν πρέπει να κολακεύουμε τον λαό γιατί αυτό τον κάνει να καθυστερεί τις προσπάθειες ανάβασής του. Πρέπει δίκαια να μιλήσουμε για αρετές και για λάθη, για να γίνεται ο πολίτης καλύτερος.»

Πιστός στις αρχές του αυτές, προσπάθησε ο Πλάτωνας να τις εφαρμόσει όταν τον κάλεσε το 387 π.Χ. ο Διονύσιος των Συρακουσών στην πόλη του γι’ αυτό τον σκοπό. Ο άνθρωπος όμως δύσκολα μπορεί να αντέξει την αλήθεια. Έτσι και ο Διονύσιος δεν μπόρεσε να αντέξει να κατέβει από την θέση του άρχοντα, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την εξορία του Πλάτωνα.

«Κάθε βελτίωση της κοινωνίας αρχίζει με αυτήν του ανθρώπου» μας διδάσκει ο Πλάτωνας. Το ίδιο όμως μας δίδαξε και μία ακόμα μορφή που τάραξε τα ήσυχα νερά του κόσμου.»

Ο ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

Γεννήθηκε το 551 π.χ. στην Κίνα, στο κρατίδιο του Λου. Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να εφαρμόζει ενεργά την έμφυτη οργανωτική ικανότητα που διέθετε μέσα στο κρατίδιο. Αυτό του έδωσε την δυνατότητα, το 500 π.χ. να αναλάβει ένα υπουργείο στο κράτος του Λου. Ο πολιτικός κόσμος όμως δεν άντεξε να εφαρμοστεί στην πράξη η αξιοκρατία του πνεύματος. Και έτσι χάνει αυτή τη θέση. Από κει και πέρα αρχίζει η περιπλάνησή του με έναν και μοναδικό σκοπό: Να βρει αυτόν τον ΕΝΑ άνθρωπο, που θα είναι ικανός να εφαρμόσει τις κοινωνικοπολιτικές και ηθικές του θεωρίες. Αυτόν τον έναν, όπως είπε με χιούμορ, «που να έχει την ίδια λάμψη στα μάτια του σκεπτόμενος ένα τέλειο κοινωνικό σύστημα, με αυτήν που έχουν τα μάτια των ανδρών όταν βλέπουν μια όμορφη γυναίκα.» Δεν τον βρίσκει όμως μέσα στα 13 χρόνια περιπλάνησης σε όλη την Κίνα και γυρίζει πίσω για να διδάξει.

Με απόλυτη αυτοκριτική και βαθύ φιλοσοφικό χαρακτήρα, περιγράφει την πορεία της εξέλιξής του με τα εξής λόγια:

Στα 15 μου χρόνια ,κύριο χαρακτηριστικό ήταν η μελέτη και η βούληση που με διακατείχε. Στα 30 μου χρόνια περιπλανιόμουν από μια αίσθηση σιγουριάς για τα πράγματα. Στα 40 μου η αμφιβολία είχε πάψει να υπάρχει. Στα 50 μου γνώρισα τον νόμο του Ουρανού. Στα 60 μου είχα τα αυτιά μου ανοιχτά παντού. Και στα 70 μου είχα καταφέρει να έχω την δύναμη να ικανοποιώ τις επιθυμίες της καρδιάς μου, χωρίς να ξεπερνώ το μέτρο.

Ο Κομφούκιος συνέλεξε και επεξεργάστηκε όλες τις αρχαίες παραδόσεις και φιλοσοφίες που αποτελούσαν τον αρχαίο θησαυρό του Κινέζικου εσωτερισμού.

Η διδασκαλία του δεν είχε μεταφυσικό περιεχόμενο, ήταν όμως καθαρή και έτοιμη να εφαρμοστεί. Ο ίδιος ένοιωθε μια βαθειά αρμονία στο σύμπαν, το ΤΑΟ, αλλά ουδέποτε θέλησε να ασχοληθεί, γιατί θεώρησε ότι οι δυνατότητες του ανθρώπινου πνεύματος είναι περιορισμένες και δεν μπορούν να το συλλάβουν.

Σε ένα αρχαίο κείμενο, το Λι-Τσι, μιλάει για το ιδανικό κράτος, το οποίο θα πρέπει να βασίζεται στην αιστοκρατία του πνεύματος και την ηθική εξύψωση του λαού, όπου οι βασιλιάδες θα πρέπει να είναι φωτισμένοι και να κυβερνούν με ανθρωπιά, και όλοι οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν ότι ο τελικός τους σκοπός είναι η γνώση του ΤΑΟ που οδηγεί στην ηθική και πολιτική τελειότητα. Ήταν συντηρητικός αλλά και προοδευτικός με την έννοια οτι θεωρούσε την αγάπη για το λαό , τη βάση για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Ο ίδιος έλεγε: «Πιστεύω στους αρχαίους. Βάζω, δεν δημιουργώ”

Μία κιβωτός δηλαδή όπου στην λήθη των χρόνων μεταφέρει την σοφία.

Οι αρετές που χαρακτηρίζουν τον Κομφούκιο ως φιλόσοφο, είναι ίδιες με αυτές όλων των μεγάλων πολιτικών. Καλοσύνη, ευθύτητα, φρόνηση, ευπρέπεια, ειλικρίνεια. Έδωσε μεγάλη σημασία στο πώς θα πρέπει να είναι οι σχέσεις των ανθρώπων, βασισμένες πάντα σε ανώτερες αρετές. Είπε:

«Η σχέση από ηγεμόνα σε υπήκοο πρέπει να είναι βασισμένη στη φιλανθρωπία. Από πατέρα σε γιό βασισμένη στην ορθότητα. Από μεγάλο αδελφό σε μικρό βασισμένη στη σωστότητα. Από σύζυγο σε σύζυγο βασισμένη στη γνώση. Από φίλο σε φίλο βασισμένη στην πίστη.»

Αυτές είναι οι κύριες σχέσεις που αναφέρει και αναλύει λέγοντας ότι αν εφαρμοστούν, όλα θα λειτουργούν αρμονικά. Επίσης μεγάλη σημασία έδωσε στο ότι «το να κυβερνάει κανείς είναι να διατηρηθεί σωστός.». Έτσι όρισε τις αρετές ενός κυβερνήτη:

1) Να καλλιεργήσει τη συμπεριφορά του.

2) Να τιμήσει τους άξιους.

3) Να νοιώσει τρυφερότητα και αγάπη.

4) Να δείχνει σεβασμό στους υψηλούς υπουργούς του κράτους.

5) Να ταυτίζει τον εαυτό του με τα συμφέροντα και την ευημερία του σώματος των δημοσίων λειτουργιών.

6) Να είναι πατέρας για το λαό.

7) Να ενθαρρύνει την καλλιέργεια, την πρόοδο και την ανανέωση των τεχνών.

8) Να είναι συμπαθητικός και ευγενικός με ξένους που έρχονται από μακρυνές περιοχές.

9) Να ενδιαφερθεί για την ευημερία των πριγκήπων της αυτοκρατορίας.

Οραματιστής αλλά και πρακτικός, έδειξε όσο κανένας άλλος ότι η φιλοσοφία είναι θεωρία και πράξη μαζί.

«Όταν θα θριαμβεύσει η μεγάλη αλήθεια, η γη θα είναι ένα μεγάλο αγαθό, κοινό σε όλους. Θα εκλέξουν τους πιό σοφούς και τους πιό ικανούς για να διατηρήσουν την ειρήνη και την ομόνοια. Τότε οι άνθρωποι δεν θα νοιάζονται μόνο για τα δικά τους παιδιά. Όλοι οι γέροι θα έχουν ένα ήσυχο και γαλήνιο μέρος, οι άνθρωποι στην ακμή τους θα δημιουργήσουν μια χρήσιμη εργασία, που δεν θα εκτελούν μόνο για να πλουτίσουν τους εαυτούς τους αλλά και όλο το κράτος!»

Πιστεύω ότι είναι περιττό μετά από όλα αυτά που ειπώθηκαν, να προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε τις θεωρίες των δύο φιλοσόφων οι οποίες είναι εκ φύσεως ίδιες, ο ίδιος τρόπος, το ίδιο όραμα.

Οραματίστηκαν ένα ΚΡΑΤΟΣ με όλη την σημασία της λέξης και θυσίασαν στο βωμό αυτού του σκοπού ,όλη την ζωή τους. Δίδαξαν τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος θα καταφέρει να εφαρμόσει το ιδεώδες της ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Αν αυτά που δίδαξαν καταφέρουν να εφαρμοστούν από ΚΑΠΟΙΟΥΣ, έστω και όχι κατά γράμμα, τότε σύντομα όλοι θα συνεργάζονται για να παράγουν ένα δυναμικό σύνολο και ο καθένας θα έχει τη θέση που του αρμόζει.

Ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ουτοπία να θεωρούμε πραγματοποιήσιμο το ιδανικό κράτος. Αυτοί δεν είναι σίγουρα ικανοί να το πραγματοποιήσουν, γιατί έχει σβήσει η ελπίδα από μέσα τους, έχει χαθεί το όραμα από μπροστά τους. Ο Πλάτωνας και ο Κομφούκιος, έζησαν το μέλλον μέσα στη σύγχυση του παρόντος, γνωρίζοντας με σιγουριά ότι κάποτε θα υπάρχει αυτός ο ΕΝΑΣ, αυτοί οι εκλεκτοί, που παρά το φόβο τους για το άγνωστο θα καταφέρουν να πραγματώσουν το όραμα.

Πρέπει να ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ, να ζήσουμε με το ένα πόδι μπροστά στην ιστορία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Συμπόσιο, Πολιτεία, Νόμοι Πλάτωνος.

Άρθρα περιοδικού Νέα Ακρόπολη :Πλάτων – Ουπανισάδ ,περ. Νο 15

Πλατωνική Σοφία – Μπλαβάτσκυ , Περ. Νο 22.

Σοφία της Ανατολής, Γ.Α. Πλάνας.

Συλλογή στη σκέψη του Κομφούκιου, P.H. SMITH

Ιστορία της Κινέζικης Φιλοσοφίας, Βελισσαρόπουλος.

Παγκόσμιος Ιστορία Θρησκειών,

Οι μεγάλοι Μύστες,

Οι μεγάλοι φιλόσοφοι

nea-acropoli-athens

Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι τα γεωπαθητικά πεδία και πως μας επηρεάζουν;

Στον πλανήτη μας λαμβάνει χώρα συνεχής ανταλλαγή γήινων και κοσμικών ακτινοβολιών. Αυτές, διαπερνώντας το φλοιό της Γης, μεταφέρουν την ενέργεια των υλικών δια μέσου των οποίων περνούν. Οι ενέργειες αυτές αποκαλούνται Γεωπαθητικές και όντας ασύμβατες με τη φυσιολογία ανθρώπων & ζώων επηρεάζουν την υγεία τους....



Τα ζώα είναι πολύ ευαίσθητα σε τέτοιες γεω-ακτίνες. Σκυλιά, άλογα, πρόβατα, μεταξύ άλλων, έχουν πλήρη επίγνωση των αρνητικών γήινων ακτινοβολιών και πάντα αποφεύγουν μέρη επηρεαζόμενα από αυτές. Στο κοντινό παρελθόν, για να κτίσουν σπίτι σ’ ένα λιβάδι, άφηναν τα πρόβατα να βόσκουν ελεύθερα κι έκτιζαν στο σημείο όπου ξεκουραζόταν το κοπάδι. Ήταν το καλύτερο μέρος για να ζήσουν!

Επίσης χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι Κινέζοι, Έλληνες και άλλοι λαοί αναγνώριζαν τα σημεία με την υψηλότερη ενέργεια, για να στήσουν ναούς και θεραπευτήρια. Τότε δεν έκτιζαν ποτέ σπίτι σε μέρος με αρνητική ενέργεια. Γνώριζαν ότι τέτοια μέρη ήσαν κατάλληλα μόνο για νεκροταφεία! Και χρησιμοποιούσαν ραβδοσκοπικές μεθόδους για να ξεχωρίζουν τις ενέργειες αυτές.

Στις μέρες μας, γνωρίζουμε αλήθεια εάν το πολύτιμο σπίτι μας βρίσκεται σε σωστό σημείο ή όχι; Εάν έχει καλή ενέργεια ή όχι; Αν μπορεί να μας εξασφαλίσει ποιότητα ζωής και μακροχρόνια υγεία;

Η σύγχρονη επιστήμη αρνείται ακόμα το εμφανές. Ότι η Γεωπάθεια, ή Γεωπαθητικό Στρες όπως αποκαλείται, μπορεί να επηρεάζει σοβαρά την υγεία μας. Πρώτος ο Άγγλος επιστήμονας De Havilland το 1861 επισήμανε τους κινδύνους των Γεω-ακτινοβολιών. Και τώρα επιστήμονες που μελετούν το φαινόμενο, επισημαίνουν ότι μέχρι 92% των περιπτώσεων καρκίνου σχετίζονται με Γεωπάθεια!

Γιατί οι Γεω-ακτινοβολίες αποτελούν πρόβλημα; Επειδή αποσυντονίζουν το φυσικό ενεργειακό πεδίο του οργανισμού μας. Ιδιαίτερα επιβλαβείς είναι εάν επηρεάζουν το κρεβάτι μας. Κατά τη διάρκεια του ύπνου το σώμα ανανεώνεται και ανασυντάσσεται. Αυτή η φυσική διαδικασία εμποδίζεται από τις Γεω-ακτίνες και τυχόν πρόσκαιρα θέματα υγείας μπορεί να γίνουν χρόνια.

Μια πρώτη ένδειξη Γεωπάθειας είναι ο κακός ύπνος – κάθε πρωί ξυπνάμε κουρασμένοι ή κακοδιάθετοι. Χωρίς κατάλληλη ξεκούραση, η ζωτικότητά μας πέφτει. Η πεσμένη ζωτικότητα επηρεάζει το νευρικό και ανοσοποιητικό μας σύστημα και η ζωή μας μπορεί να γίνει μίζερη, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΜΦΑΝΗ ΛΟΓΟ!

Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι Γεω-ακτινοβολίες, που ενώ μπορεί να μας επηρεάζουν τόσο πολύ, γνωρίζουμε τόσο λίγα γι αυτές;

Υπόγεια υδάτινα ρεύματα ή επιφάνειες νερού, τεκτονικά ρήγματα ή κοιλοτητες και η παρουσία ορισμένων ορυκτών, θεωρούνται σαν βασικά Γεωπαθητικά. Επίσης μας επηρεάζουν γεω-μαγνητικά πλέγματα που αγκαλιάζουν ΟΛΗ τη Γη. Αυτά είναι επιβλαβή μόνο στα κομβικά τους σημεία, εκεί που τέμνονται. Πιο γνωστά είναι το πλέγμα Χάρτμαν (Hartmann Grid) και το δίκτυο Κάρρυ (Curry Net), όπως ονομάστηκαν από τους επιστήμονες που τα εντόπισαν.

Στο ακόλουθο παράδειγμα βλέπετε Γεωπαθητικά πεδία σ’ ένα σπίτι. Γαλάζιο: υδάτινο ρεύμα – Ροζ: τεκτονικό ρήγμα – Γκρίζο: πλέγμα Χάρτμαν – Πράσινο: δίκτυο Κάρρυ. Εδώ στο κρεβάτι η μία πλευρά δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα, ενώ η άλλη επηρεάζεται από τρία σοβαρά Γεωπαθητικά πεδία: υδάτινο, τεκτονικό και κόμβο Κάρρυ.

Πόσο ήσυχος μπορεί κοιμάται κάποιος σε κείνη την πλευρά του κρεβατιού;

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: «Υπάρχει λύση για τέτοια θέματα; Μπορεί ένα σπίτι σαν αυτό να γίνει υγιές;» Εάν ρωτήσετε επιστήμονες, μάλλον το 88% θα απαντήσει: «Ποια Γεωπάθεια;» Το 11% ίσως πει: «ΟΧΙ, δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να σωθεί το σπίτι». Και μόνο το 1% ίσως αποκριθεί: «Βρες κάποιον έμπειρο γεωπαθολόγο, έναν ειδικευμένο ραβδοσκόπο που γνωρίζει πώς να εντοπίζει τα προβλήματα. Ίσως να έχει μια σωστή λύση να προτείνει».

Είναι μια καλή συμβουλή, εάν σας ενδιαφέρει η υγεία του σπιτιού σας- και όχι μόνο. Και να είστε βέβαιοι ότι ακόμα και περιπτώσεις πιο σοβαρές από το παραπάνω παράδειγμα, μπορούν να εναρμονιστούν! Αναζητήστε λύσεις, γιατί υπάρχουν. Και αν ο όποιος ειδικός εγγυάται (γραπτώς) τη λύση που προτείνει, θαυμάσια… ειδάλλως αναζητήστε άλλη!

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Το τρομακτικό βίντεο από την ισχυρότερη υπόγεια πυρηνική δοκιμή στην ιστορία των ΗΠΑ

Το Cannikin ήταν μια υπόγεια δοκιμή πυρηνικών όπλων που πραγματοποιήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1971, στην Αμτσίτκα της Αλάσκας, από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Η δοκιμή προκάλεσε δόνηση που αντιστοιχούσε σε 6,9 Ρίχτερ


Το πείραμα, μέρος της σειράς πυρηνικών δοκιμών Operation Grommet, εξέτασε το μοναδικό σχεδιασμό της κεφαλής W71 για τον αντιβαλλιστικό πύραυλο LIM-49 Spartan. Με μια απόδοση περίπου 5 μεγατόνων TNT (21 PJ), η δοκιμή ήταν η μεγαλύτερη υπόγεια έκρηξη που πραγματοποίησαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες, προκαλώντας δόνηση που αντιστοιχούσε σε 6,9 Ρίχτερ.










Πριν από τη δοκιμή των πέντε μεγατόνων το 1971, έγινε δοκιμή ενός μεγατόνου (4.2 PJ), με την ονομασία Milrow, στο νησί, στις 2 Οκτωβρίου 1969 για σκοπούς βαθμονόμησης και για να εξασφαλιστεί ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η επακόλουθη δοκιμή Cannikin.

Το τεστ Cannikin προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις για περιβαλλοντικούς λόγους. Η Greenpeace, που διεξήγαγε την εκστρατεία, συντόνισε τις προσπάθειες για να ακυρωθεί η δοκιμή.

Η προετοιμασία για τη δοκιμή πραγματοποιήθηκε σε διάστημα πέντε ετών και περιελάμβανε εκατοντάδες προσωπικό από το εργαστήριο ακτινοβολίας Lawrence και αργότερα από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore. Η διάτρηση του άξονα για τη δοκιμή Milrow ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1967, με τη διάνοιξη της δοκιμής Cannikin να ξεκινά τον Αύγουστο του 1967.

Για να εκτελεστεί η δοκιμή, 400 τόνοι εξοπλισμού τοποθετήθηκαν σε έναν άξονα βάθους 1.870 μέτρων και πλάτους 2.3 μέτρων. Ο εξοπλισμός υποστήριξης των δοκιμών σχεδιάστηκε για να επιβιώσει σε μια αναταραχή εδάφους 4,6 μέτρων κατά την ώρα της δοκιμής

Η αμερικανική κυβέρνηση θορυβήθηκε από τις αντιδράσεις και χαρακτηριστικό είναι ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ, James R. Schlesinger, έφερε τη σύζυγό του και δύο κόρες στην Amchitka για να αποδείξει την ασφάλεια της δοκιμής.

klik.gr/gr

Διαβάστε περισσότερα »

Mr. V (1η) - ΑΥΤΑ, ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΡΥΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40!

Διαβάστε περισσότερα »

Το τέλος των γερμανικών βίντεο κλαμπ

Οι βιντεοκασέτες στη δεκαετία του 80 έκαναν θραύση. Τη δεκατετία του 90 ήρθαν τα DVD, αργότερα τα Blu-ray και έπειτα οι διαδικτυακές πλατφόρμες. Τα βιντεοκλάμπ πλέον αποτελούν για τους περισσότερους ρετρό ανάμνηση.


Βόλτα σε ένα από τα ελάχιστα παλιά βίντεο κλαμπ, το «Videotaxi», που έχουν απομείνει πλέον στην Κολωνία. Οι πελάτες είναι ελάχιστοι και τα περισσότερα DVD κοστίζουν ένα ευρώ. Όχι για δανεισμό, αλλά για αγορά. Το κατάστημα ξεπουλά στην κυριολεξία τα DVD μιας και σύντομα θα κλείσει. «Πλέον όλα είναι μόνο streaming, δεν είναι πια όπως παλιά», αναφέρει ένας εργαζόμενος. «Στα ράφια βρίσκονται μόνο παλιά DVD, που δεν αγοράζει πια κανείς».

Το παράδειγμα του βίντεο κλαμπ της Κολωνίας δεν αποτελεί εξαίρεση. Σε όλη τη Γερμανία τα λίγα από τα εναπομείναντα βίντεο κλαμπ κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ενώ τόσο οι υπεύθυνοι του «Videotaxi» όσο και άλλων αντίστοιχων βίντεο κλαμπ δεν θέλησαν να κάνουν καμία δήλωση στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων. Εν μέρει κατανοητό, αφού ο λόγος για τον οποίο κλείνουν είναι αυτονόητος. Ο ανταγωνισμός με τις διάσημες, ηλεκτρονικές πλατφόρμες streaming όπως το Netflix, το Αmazon Prime και τα itunes, είναι αδύνατος.

Ένας κλάδος που εξαφανίζεται


Οι διαδικτυακές πλατφόρμες streaming, όπως το Netflix, είναι η νέα τάση στην παγκόσμια αγορά

Τα στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα από επίσημους φορείς είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Η καθοδική τάση είναι ραγδαία. Ο αριθμός των πελατών βυθίστηκε από το 2015 έως το 2017 από τα 4,8 στα 2,6 εκατομμύρια. Και στον δανεισμό βιντεοπαιχνιδιών η πτωτική τάση είναι τεράστια. Ειδικότερα κατά την ίδια περίοδο ο δανεισμός video games έπεσε από τα 68 στα 31 εκ. ετησίως. Μάλιστα τα βιντεοπαιχνίδια ήταν αυτά που μέχρι πριν λίγα χρόνια κρατούσαν τον κλάδο ζωντανό. Το 2015 απέφεραν 165 εκ. ευρώ ως κέρδη στα βίντεο κλαμπ, ενώ το 2017 μόλις 84 εκ. Όσο για τον αριθμό των γερμανικών βίντεο κλαμπ, το 2016 ήταν περίπου 900 και το 2017 μόλις 600. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2007, μόλις πριν δηλαδή από δέκα χρόνια, ήταν 3.000.

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του κλάδου η παρακμή ξεκίνησε με την εμφάνιση της «πειρατείας» στο διαδίκτυο μέσω του παράνομου downloading, ενώ όπως εκτιμούν ειδικοί δεν έγιναν αρκετές προσπάθειες για την άμεση αποτροπή της. Άλλοι ειδικοί του κλάδου θεωρούν την αλματώδη ανάπτυξη του ίντερνετ ως βασική αιτία της παρακμής των βίντεο κλαμπ. «Το επιχειρηματικό μοντέλο πάνω στα οποίο βασίστηκαν τα βίντεο κλαμπ αντικαταστάθηκε εξ' ολοκλήρου από το διαδίκτυο. Αντί να πηγαίνεις σε ένα κατάστημα για να αγοράσεις DVD, πλέον τα κατεβάζεις με μερικά κλικ από το ίντερνετ», αναφέρει ο Φλόριαν Κέρκαου από την συμβουλευτική εταιρεία Goldmedia.

Mε βάση όλα αυτά τα αρνητικά δεδομένα ειδικοί όπως ο Χέρμαν Ντίτερ Σρέντερ από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου προβλέπουν ότι τα βίντεο κλαμπ θα αφανιστούν εντελώς μέσα στην επόμενη δεκαετία. «Ο κλάδος πεθαίνει» λέει χαρακτηριστικά. Και όπως όλα δείχνουν η πορεία αυτή δεν είναι αναστρέψιμη. Κι όσοι ιδιοκτήτες βίντεο κλαμπ επιμένουν να παλεύουν για την επιβίωσή τους με μια μεγάλη δόση ίσως νοσταλγίας και ρομαντισμού, πρέπει να κάνουν σοβαρές περικοπές, απολύσεις, αλλαγή επιχειρηματικού μοντέλου, όπως εκτιμά ο Σίλβιο ΝοΪμπάουερ, ιδιοκτήτης βίντεο κλαμπ στο Βερολίνο. Η πάλη με τους αλγορίθμους του διαδικτύου είναι δυστυχώς εκ φύσης άνιση…

dpa, Βολφ φον Ντέβιτς / Δήμητρα Κυρανούδη

dw.com

Διαβάστε περισσότερα »

Ποια είναι η Ελληνική λέξη που δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα

Είναι μια λέξη που διαχρονικά θα λέγαμε ότι χαρακτηρίζει την Ελλάδα. Και είναι μια λέξη που χρησιμοποιούμε συχνά. Ωστόσο, εάν προσπαθήσουμε να την μεταφράσουμε σε άλλη γλώσσα, είναι αλήθεια ότι θα δυσκολευτούμε.
Η λέξη που αναφερόμαστε είναι το «φιλότιμο» και το BBC, στο αφιέρωμά του με τίτλο «The Greek word that cant ’t be translated», μας μιλά για την αρετή που κρύβει εννοιολογικά η λέξη αυτή.

Στην προσπάθειά του να την εξηγήσει στο βρετανικό αναγνωστικό κοινό, ο αρθρογράφος την περιγράφει ως την «αγάπη για την τιμή». Παραδέχεται ωστόσο, ότι η μετάφραση είναι ανεπαρκής να περιγράψει το πραγματικό νόημα της λέξης. Και αυτό γιατί μέσα σε μόνο τέσσερις συλλαβές, συμπυκνώνει τόσες αρετές, που απλά είναι αδύνατο να μεταφραστεί.

Ξεκινά την περιγραφή από το Τολό, στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου, όπου ένας Γερμανός δημόσιος υπάλληλος και συγγραφέας, ο Andreas Deffner, μαθαίνει για πρώτη φορά τι σημαίνει η λέξη «φιλότιμο».

«Καλημέρα, πώς είστε;» τον ρωτάει ένα πρωινό η γιαγιά Βαγγελιώ, η ιδιοκτήτρια του καταλύματος που έμενε.

«Έτσι κι έτσι» απαντάει εκείνος, νυσταγμένα.

Μετά από λίγο η γιαγιά Βαγγελιώ και η κόρη της Ειρήνη, του προσφέρουν ένα πιάτο (ζεστής φυσικά) κοτόσουπας. Την έφαγε βέβαια, αφού τα μάτια τόσο της κυράς Βαγγελιώς και της κόρης της Ειρήνης ήταν καρφομένα πάνω του όσο έτρωγε ωστόσο λίγο αργότερα, και ενώ έχει λιώσει από τον ιδρώτα που του προκάλεσε η ζεστή σούπα, ρώτησε τον γιο της κυράς Βαγγελιώς, Περικλή, τι ακριβώς συνέβη.

«Είπες στην Βαγγελιώ ότι δεν αισθανόσουν καλά;» τον ρώτησε ο Περικλής,

«Ορίστε; Απλά είπα ότι ήμουν έτσι κι έτσι».

«Αν απαντήσεις «έτσι κι έτσι», οι ντόπιοι νομίζουν ότι είσαι άρρωστος και το φιλότιμό τους, τους κάνει να θέλουν να σε βοηθήσουν να αισθανθείς καλύτερα, εξ ου και η σούπα», του εξήγησε ο Περικλής γελώντας.

Αυτό το περιστατικό στάθηκε η αιτία για να γράφει το βιβλίο Filotimo!: Abenteuer, Alltag und Krise in Griechenland που μιλά μόνο για το «φιλότιμο».

Υπάρχει ένα μεγάλο debate γύρω από την ερμηνεία της λέξης, δεδομένου ότι ανήκει στο πάνθεον των στοιχείων λεξικολογίας που αψηφούν την εύκολη εξήγηση. Η «αγάπη για την τιμή», που θεωρείται η επίσημη μετάφραση, είναι μια χρηστική όσο και ανεπαρκής προσπάθεια απόδοσης της.

Έτσι το BBC ρώτησε πολλούς Έλληνες για το τι σημαίνει η λέξη «φιλότιμο» και πήρε πολλές απαντήσεις. «Να κάνεις το σωστό», λέει η γιατρός Πηνελόπη Καλαφάτη. «Να αγαπάς και να τιμάς τον Θεό και την κοινωνία», απαντά ο ιερέας Νικόλας Παπανικολάου.
«Να προσπαθείς για την τελειότητα» λέει ο ηθοποιός Κωστής Θωμόπουλος. «Να βγαίνεις από το comfort zone σου για να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη», λέει η Τατιάνα Παπαδοπούλου, εθελόντρια στο camp προσφύγων στη Μαλακάσα.

Έτσι, όχι μόνο η λέξη παραμένει αμετάφραστη, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες δυσκολεύονται να συμφωνήσουν σε έναν ενιαίο ορισμό.

«Η μυθολογία που συνοδεύει αυτήν την αόριστη ιδέα δεν έχει προηγούμενο. Πράγματι, η λέξη είναι αδύνατο να μεταφραστεί με ακρίβεια σε καμία γλώσσα», εξηγεί ο Βασίλειος Π. Βερτουδάκης, λέκτορας της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Ωστόσο, το φιλότιμο αποτελεί δομικό στοιχείο της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας λόγω της μοναδικής θέσης της Ελλάδας σε σχέση με αυτό που αποκαλούμε Δύση». Όπως εξηγεί, η λέξη προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «φιλοτιμία», της οποίας η πρώτη επιβεβαιωμένη γραπτή αναφορά χρονολογείται στην αυγή της ελληνικής κλασικής περιόδου (6ος και 7ος αιώνας π.Χ.) στα γραπτά του λυρικού ποιητή Πίνδαρου.

Για τον Πίνδαρο και άλλους ποιητές της εποχής, η λέξη σήμαινε αγάπη για την τιμή ή τη διάκριση ή τη φιλοδοξία, συχνά όμως με αρνητική χροιά. Στη μυθολογία, για παράδειγμα, το «φιλότιμο» του Αχιλλέα πλήττεται όταν ο βασιλιάς Αγαμέμνονας του παίρνει τη Βρισηίδα που ήταν το έπαθλο για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης.

Μόνο μετά την εδραίωση της Δημοκρατίας στην κλασική Αθήνα γύρω στο 4ο – 5ο αιώνα π.Χ., όταν ο ανταγωνισμός αντικαθίσταται από τη συνεργασία, η λέξη αποκτά πιο θετική χροιά. Την εποχή εκείνη, «ένας άνθρωπος με φιλότιμο» σήμαινε κάποιος που αρέσκεται στους επαίνους της πόλης του, υπηρετώντας ωστόσο, πρώτα την κοινότητα», λέει ο κ. Βερτουδάκης.

Η έννοια πραγματικά «απογειώθηκε» κοντά στον 15ο αιώνα, όταν οι Οθωμανοί σκλάβωσαν την Ελλάδα, μείωσαν την εκπαίδευση και επέβαλαν υψηλή φορολογία και απέκοψαν για αιώνες τη χώρα από τη Δυτική Ευρώπη.

«Ενώ η Δύση βίωνε τον Διαφωτισμό, ανέπτυσσε σύγχρονα κράτη συνδέοντας τα άτομα με το κράτος δικαίου και την αίσθηση της ευθύνης, οι υποταγμένοι Έλληνες ανέπτυσσαν δεσμούς με κριτήριο την υπερηφάνεια, την τοπική κοινότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις», εξηγεί ο κ. Βερτουδάκης. «Αντί να αναπτύξουν συνείδηση των θεσμών, όπως συνέβη στη Δυτική Ευρώπη, οι ελληνικές κοινότητες διαποτίστηκαν από το φιλότιμο, το οποίο δεν πυροδοτήθηκε από τον νόμο και τη λογική αλλά από το έντονο συναίσθημα και ως έναν βαθμό από την οικειότητα».

Και έτσι η συναισθηματική πλευρά της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας διαπερνά όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Τον Μάιο του 1941, όταν οι δυνάμεις του Άξονα εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον της Κρήτης, οι ντόπιοι όχι μόνο πήραν τα κουζινομάχαιρα και ό,τι άλλο από την καθημερινότητα μπορούσε να γίνει όπλο, πέρασαν μέσα από τα πανύψηλα, τραχιά βουνά και τα απότομα φαράγγια του νησιού τους και βρήκαν τα καλύτερα κρησφύγετα για τους Βρετανούς και Αυστραλούς στρατιώτες. Ούτε η πείνα, ούτε η απειλή της θανατικής ποινής τους σταμάτησαν. Η αίσθηση του καθήκοντος, της τιμής και το θάρρος τους υπερέβη τα πάντα.

Σήμερα, συνεχίζει το δημοσίευμα, σχεδόν 76 χρόνια μετά, οι κάτοικοι της Λέσβου, της Χίου και της Κω, περιοχές γνωστές για το φυσικό τους κάλλος και μεγάλοι τουριστικοί προορισμοί -εν μέσω οικονομικής κρίσης- πηδούσαν μέσα στις βάρκες για να σώσουν τους πρόσφυγες.


«Γιατί μου λέτε, μπράβο, παιδιά μου;» αναρωτιόταν η 86χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς, Αιμιλία Καμβύση, αναφέρει το BBC, κάνοντας ειδική μνεία στις περίφημες γιαγιάδες -την 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδου και την 85χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου που έγιναν σύμβολα των εθελοντών κατοίκων της Λέσβου όταν ο φωτογραφικό φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται ένα βρέφος παιδί μιας προσφυγοπούλας από τη Συρία, που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή- αλλά και στον ψαρά Στρατή Βαλιαμό.

«Τι το ξεχωριστό κάνω; Δεν θα κάνατε το ίδιο;», αναρωτιόταν. Για αυτούς τους ανθρώπους, το φιλότιμο είναι απλά τρόπος ζωής.

Ο Deffner ετοιμάζει ξανά βαλίτσα για να επισκεφθεί για ένα ακόμη καλοκαίρι την πανσιόν της γιαγιάς Βαγγελιώς.

«Ποιος είναι ο δικός σας ορισμός για το «φιλότιμο»;», τον ρωτά ο δημοσιογράφος.

«Δυο – τρεις θετικές σκέψεις, ένα λίτρο όρεξη για ζωή, 500 γραμμάρια φιλοξενίας, 10 σταγόνες συμπάθειας, μια ουγκιά υπερηφάνειας, αξιοπρέπεια και η εσωτερική φωνή μας» απαντά.



Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Ο πόλεμος της ανταγωνιστικότητας

Για να βελτιώσει μία χώρα την οικονομία της, μπορεί μεν να είναι υποχρεωτική η περαιτέρω «ελαστικοποίηση» της αγοράς εργασίας της, η μείωση των φόρων, καθώς επίσης ο περιορισμός των κοινωνικών δαπανών στο ελάχιστο, αλλά από την άλλη πλευρά πρόκειται για έναν αγώνα δρόμου των κρατών μεταξύ τους που οδηγεί τελικά στο γκρεμό – με πρώτο θύμα στη Δύση την Ελλάδα.



Από την εποχή του Adam Smith, έχουμε συνηθίσει να εξισώνουμε την Οικονομία με την οικονομία της αγοράς – ενώ σήμερα έχουμε οδηγηθεί στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς, η οποία δεν αποτελεί το κερασάκι επάνω στο γλυκό, όπως ίσως νομίζουμε, αλλά το δηλητηριασμένο κεράσι. Η αιτία είναι το ότι, η ορθολογική, αειφόρος Οικονομία οικοδομείται ακόμη από τα κάτω προς τα επάνω: από την οικογένεια, τους συγγενείς, τους γείτονες, την πόλη, την περιφέρεια, τη χώρα και τον πλανήτη.

Στα πλαίσια αυτά, από την οικογένεια έως τη γειτονιά, αναφερόμαστε σε μία οικονομία της επιβίωσης ή της διατήρησης, χωρίς τη χρήση χρημάτων – ενώ από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει η οικονομία των χρημάτων ή η νομισματική οικονομία της αγοράς, όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν τοπικά νομίσματα. Σε επίπεδο χώρας όμως χρειαζόμαστε ένα εθνικό νόμισμα – ενώ για να συμμετέχουμε στην παγκόσμια οικονομία, είμαστε υποχρεωμένοι να διαθέτουμε συνάλλαγμα (δηλαδή, ένα εθνικό νόμισμα που να μπορεί να ανταλλάσσεται με τα άλλα νομίσματα, στις ελεύθερες αγορές).

Ο πόλεμος τώρα, επειδή περί ενός οικονομικού πολέμου πρόκειται, για την εξασφάλιση συναλλάγματος, ονομάζεται επίσης «οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ των τοποθεσιών» (location competition) – ενώ σήμερα είμαστε όλοι πεπεισμένοι πως η εξέλιξη, η ανάπτυξη και η απασχόληση εξασφαλίζονται μόνο από τους νικητές των μαχών που διεξάγονται για την απόκτηση συναλλάγματος. Παράδειγμα η Γερμανία που έχει κερδίσει τον πόλεμο του ευρώ, με αποτέλεσμα να έχει μεγάλες εισροές συναλλάγματος και αυξημένα εξωτερικά περιουσιακά στοιχεία στα άλλα κράτη – όταν αντίθετα η Ελλάδα τον έχει χάσει πρώτη, με εκροές συναλλάγματος και απώλεια των εθνικών περιουσιακών της στοιχείων (ανάλυση).

Παραβλέπουμε όμως το γεγονός ότι, για τη διεκδίκηση του κερασιού που ευρίσκεται επάνω στο γλυκό, καταστρέφουμε τη βάση του: τις οικογένειες, τις γειτονιές, τις πόλεις, τις περιφέρειες, ακόμη και ολόκληρα κράτη – με παράδειγμα ξανά τη Γερμανία, στην οποία οι κοινωνικές δομές ευρίσκονται σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης, με αποτέλεσμα να μην αναφερόμαστε πλέον σε ανθρώπους, αλλά σε «παραγωγικά ρομπότ» (χωρίς καμία διάθεση κριτικής της).

Οι οπαδοί της ακραίας οικονομίας της αγοράς βέβαια δεν το βλέπουν, αφού κοιτάζουν μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί με χρήματα – όλα όσα δηλαδή αξιολογούνται και εκτιμούνται από τη μηχανισμό της αγοράς. Εν τούτοις, οι ανάγκες μας δεν απεικονίζονται μόνο από τις αγορές αλλά, επί πλέον, από το «κέντρο ανταμοιβής» του εγκεφάλου μας – όπως έχει τεκμηριωθεί από ανθρωπολόγους, εθνολόγους και ερευνητές του ανθρώπινου μυαλού (πηγή: Vontobel).

Ειδικότερα, ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα σε κοινωνίες. Ως εκ τούτου η «Εξέλιξη» (evolution) φρόντισε έτσι ώστε, στο κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου μας να μην είναι μόνο «αγκυροβολημένο» το ένστικτο της αυτοσυντήρησης – αλλά, επίσης, το ενδιαφέρον και ο σεβασμός για τους άλλους. Με τη σειρά της αυτή η αμφιθυμία, τα δύο αντίθετα συναισθήματα δηλαδή του εγωισμού και του αλτρουισμού που συνυπάρχουν στον άνθρωπο καθορίζοντας τη συμπεριφορά του, καθιστούν αναγκαία ξανά και ξανά την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στο «κοπάδι» – με στόχο τη διατήρηση της εκάστοτε κοινωνίας.

Η εμπιστοσύνη τώρα δημιουργείται μέσω των επαναλαμβανόμενων κοινωνικών επαφών – με την έννοια πως ο άνθρωπος θέλει να γνωρίζει με ποιόν ή με ποιούς έχει να κάνει, συγκεντρώνοντας πληροφορίες και αποθηκεύοντας τες στον εγκέφαλο του. Επομένως έχει άμεση σχέση με το μέγεθος του εγκεφάλου, το με πόσο μεγάλες ομάδες μπορεί να συμβιώσει κανείς – κάτι που γνωρίζουν πλέον οι ανθρωπολόγοι. Αποδείχθηκε λοιπόν πως ο άνθρωπος ζει με ομάδες 5, 15, 50, 150 και 500 ανθρώπων μαζί – οικογένειες, συγγενείς, γειτονιά κλπ. Ο ανώτατος κύκλος είναι αυτός των καλών γνωστών, όπου νοιώθει υποχρεωμένος να τους βοηθήσει – ενώ εδώ και 30.000 περίπου χρόνια οι άνθρωποι ζουν επί πλέον σε οικογένειες των τριών γενεών, ως το μοναδικό είδος στον πλανήτη.

Περαιτέρω, η συμβίωση με μεγάλες ομάδες δημιουργεί κοινωνικό στρες – οπότε, με στόχο τον περιορισμό του, οι άνθρωποι χρειάζονταν καθημερινά περί τις τρεις ώρες μεταξύ τους. Μέσω της εφεύρεσης της γλώσσας, ο άνθρωπος κατάφερε να μειώσει το χρόνο αυτό σε δύο ώρες – ενώ αυτό που θεωρείται από πολλούς ως «κουτσομπολιό», η συζήτηση δηλαδή για τους άλλους μεταξύ των ανθρώπων, είναι στην πραγματικότητα μία «εξελικτική αναγκαιότητα» με στόχο την επιβίωση τους.

Εν τούτοις, το «κουτσομπολιό» δεν είναι αρκετό για τη διατήρηση του «Κεφαλαίου της εμπιστοσύνης» στις ανθρώπινες κοινωνίες. Απαιτείται επί πλέον αυτό που οι ερευνητές οικονομολόγοι έχουν ανακαλύψει πρόσφατα και ονομάζουν «ισχυρή αμοιβαιότητα» – δηλαδή, η επιθυμία των ανθρώπων να τιμωρούνται οι απατεώνες ή/και αυτοί που αποκλίνουν από τους κανόνες, ακόμη και όταν δεν υφίστανται οι ίδιοι τις συνέπειες και δεν ζημιώνονται, ενώ η τιμωρία τους κοστίζει και κάτι.

Το κόστος βέβαια τις περισσότερες φορές είναι ελάχιστο, αφού συχνά είναι αρκετό ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα – σημειώνοντας πως το «σύστημα ανταμοιβής ή τιμωρίας» εντός του εγκεφάλου μας είναι έτσι προγραμματισμένο, ώστε να προκαλεί τόσο πόνο ο κοινωνικός εξοστρακισμός, όσο η πείνα, η δίψα ή ο σωματικός τραυματισμός. Ακριβώς εδώ συναντάται και η απόρριψη, η οποία προκαλεί μεγάλο πόνο στους ανθρώπους – κάτι που θα έπρεπε να αποφεύγεται όσο τίποτα άλλο στις μεταξύ τους σχέσεις.

Από την άλλη πλευρά, η εμπιστοσύνη είναι μία πολύ σημαντική προϋπόθεση για όλες τις παραγωγικές και αναπαραγωγικές δραστηριότητες των ανθρώπων που πρέπει να συντονιστούν κοινωνικά – όπως είναι η ανατροφή των παιδιών, η υπεράσπιση του εδάφους και της εθνικής κυριαρχίας, καθώς επίσης το «κυνήγι», η συγκέντρωση και η διανομή του πλούτου. Από την οπτική γωνία της εξέλιξης του είδους, πρόκειται για μία πολύ αποτελεσματική «ρύθμιση»: με την έννοια πως η εργασία οργανώνεται με τέτοιον τρόπο, ώστε να προκαλεί ευχαρίστηση, καλύπτοντας παράλληλα με τις υλικές μας ανάγκες επίσης τις κοινωνικές – ενώ η εμπιστοσύνη αποτελεί σχεδόν ένα υποπροϊόν που σε μεγάλο βαθμό δεν κοστίζει. Εκτός αυτού γίνονται σεβαστοί οι οικολογικοί περιορισμοί, όπου όποιος δεν τους τηρεί υφίσταται τις συνέπειες.

Σε χώρες τώρα που η εμπιστοσύνη έχει πάψει πια να υπάρχει, όπως στην Ελλάδα, στην οποία δεν έχει χαθεί μόνο η εμπιστοσύνη της κοινωνίας απέναντι στο κράτος αλλά, επίσης, σε μικρότερες ομάδες, ξεκινώντας από το βρώμικο κομματικό-πελατειακό σύστημα (ανάλυση), η συνεργασία των ανθρώπων μεταξύ τους είναι αδύνατη – οπότε είναι ανέφικτη η παραγωγή πλούτου και προγραμματισμένη η καταστροφή τους, χωρίς καμία δυνατότητα αποφυγής της.

Μπορεί δε να γίνονται κάποιες προσχηματικές προσπάθειες αποκατάστασης της, όπως με συλλήψεις διεφθαρμένων υπουργών ή με υποσχέσεις καθαρισμού των κομμάτων από τα βρώμικα στοιχεία τους κοκ., αλλά δεν πείθουν κανέναν – γεγονός που σημαίνει πως είναι καταδικασμένες, εάν δεν υπάρξει κάποιος που θα αλλάξει πραγματικά τα κακώς κείμενα, εκκαθαρίζοντας εκ θεμελίων το σύστημα, έτσι ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη ως βασικός παραγωγικός συντελεστής.
Η μεγάλη αλλαγή

Συνεχίζοντας, αυτή η παραδοσιακή, ενσωματωμένη στην κοινωνία μορφή της παραγωγής έχει σημαντικά μειονεκτήματα – αφού δεν εκμεταλλεύεται αρκετά το τεράστιο, πολλαπλασιασμένο από τη γλώσσα και τη γραφή δυναμικό της ανθρωπότητας. Οι ομάδες των 500 ατόμων, με τις οποίες μπορεί να ανταπεξέλθει ένα άτομο, είναι πολύ μικρές για να χρησιμοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες της εξειδίκευσης – οπότε η Εξέλιξη (Evolution), πριν από περίπου 10.000 χρόνια, δημιούργησε το «γονίδιο της αγοράς», αποκλειστικά και μόνο για τους ανθρώπους. Πρόκειται για τη δυνατότητα συνεργασίας τους με «αγνώστους», η οποία τους επιτρέπει να οργανώνουν τις ανταλλαγές αγαθών μεταξύ τους με χρήματα και με τιμές – ενώ η ίδρυση κρατών, η μετάβαση δηλαδή από τις πόλεις-κράτη στα κράτη, θα ήταν αδύνατη χωρίς την ύπαρξη χρημάτων.

Στα πλαίσια αυτά, το πραγματικό «άλμα» συνέβη μόλις πριν από δύο αιώνες – όταν, με αφετηρία την Αγγλία, «διανεμήθηκαν» από τις αγορές επίσης οι συντελεστές παραγωγής Εργασία και Φύση (τότε άρχισαν να εξελίσσονται και οι χρηματοπιστωτικές αγορές – ανάλυση). Το γεγονός αυτό από ορισμένους κοινωνιολόγους οικονομολόγους (πηγή), περιγράφεται ως η «ανεξαρτητοποίηση της Οικονομίας» – ενώ από τότε και μετά η οικονομία δομεί/διοικεί την κοινωνία και όχι το αντίθετο. Ως εκ τούτου, ζούμε σήμερα σε μία «οικονομία της αγοράς» που απειλεί να εξελιχθεί σε μία «οικονομία της κοινωνίας», με κυρίαρχους τις χρηματοπιστωτικές αγορές – ενώ η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα μία τόσο μεγάλη υλική ευημερία για την ανθρωπότητα, όσο δεν μπορούσε ποτέ να φαντασθεί κανείς.

Επειδή τώρα τίποτα στη ζωή δεν προσφέρεται δωρεάν, η συγκεκριμένη αλλαγή είχε υψηλό κόστος – όπου το βασικό της πρόβλημα ευρίσκεται στο ότι, στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς, δεν λειτουργούμε πλέον για την κάλυψη των δικών μας αναγκών, αλλά για την εξυπηρέτηση της ζήτησης των άλλων. Επειδή όμως έχουμε εξειδικευθεί και εξαρτηθεί από τη ζήτηση των άλλων, είμαστε υποχρεωμένοι να διαχειριζόμαστε αυτήν την κατάσταση ενεργά – κάτι που κοστίζει αρκετά.

Για παράδειγμα, ακόμη και οι όμιλοι παραγωγής τροφίμων που καλύπτουν τις βασικές μας ανάγκες, ξοδεύουν σχεδόν το 25% του τζίρου τους στη διαφήμιση και στη διανομή – ενώ η αγορά έχει ένα ενσωματωμένο πρόβλημα πληροφόρησης και δεν βλέπει πια τις ανάγκες των ανθρώπων λόγω της μεγάλης ζήτησης, προτιμώντας συχνά να τις δημιουργεί η ίδια.

Εκτός αυτού η δημιουργία εμπιστοσύνης, η οποία όπως αναλύσαμε είναι απαραίτητη για την παραγωγή πλούτου, είναι πολυέξοδη στην οικονομία της αγοράς – γνωρίζοντας πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα απορροφάει σχεδόν το 17% του ΑΕΠ. Χρειάζονται επί πλέον δαπανηρά Δικαστήρια, δικηγόροι, διεθνείς συμβάσεις κοκ. – ενώ, επειδή εργαζόμαστε πια για την κάλυψη των αναγκών των άλλων, τα κίνητρα (motivation) έχουν αντικατασταθεί από τον έλεγχο και τον εξαναγκασμό (ειδικά στις πλέον ανταγωνιστικές χώρες, όπου η ελευθερία αποτελεί παρελθόν).

Την ίδια στιγμή η αγορά έχει αποτύχει, όσον αφορά τη δίκαιη κατανομή του παραγομένου πλούτου – όπως στο παράδειγμα της Γερμανίας, όπου μόλις το 16% των λαφύρων (ΑΕΠ) οδηγείται στο 50% των φτωχότερων νοικοκυριών, ενώ το 31% στο πλουσιότερο 10%. Με τα κριτήρια της Εξέλιξης κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο – οπότε δεν πρόκειται να συνεχίσει να υπάρχει, προκαλώντας αργά ή γρήγορα κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.

Εν τω μεταξύ, ακόμη και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της οικονομίας της αγοράς έχει χάσει πια την αξία του: με την έννοια πως εάν υπάρχει πολύ χαμηλά αμειβόμενη εργασία, η αύξηση της παραγωγικότητας είναι μεν επιτακτική από επιχειρηματικής πλευράς, αλλά αντιπαραγωγική από την πλευρά της Εξέλιξης.

Με απλά λόγια, για να βελτιώσει μία χώρα την ανταγωνιστικότητα της, μπορεί μεν να είναι υποχρεωτική η περαιτέρω «ελαστικοποίηση» της αγοράς εργασίας της, η μείωση των φόρων, καθώς επίσης ο περιορισμός των κοινωνικών και δημοσίων δαπανών στο ελάχιστα αναγκαίο, αλλά από την άλλη πλευρά πρόκειται για έναν αγώνα δρόμου των κρατών μεταξύ τους που οδηγεί τελικά στο γκρεμό – κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη λογική της Εξέλιξης, η οποία έχει στόχο να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης της ανθρωπότητας και όχι να την οδηγεί στην καταστροφή.

Για παράδειγμα, το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Δύση, οφείλεται στο στρες που προκαλεί το παραγωγικό της μοντέλο – το οποίο έχει ως αποτέλεσμα το συνεχή περιορισμό των γεννήσεων. Για να το επιλύσει τώρα, καθώς επίσης για να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της, επιλέγει τη μετανάστευση ανθρώπων από άλλες χώρες – μέσω της οποίας όμως αλλοιώνονται οι παραδοσιακές κοινωνίες, αυξάνονται οι συγκρούσεις, ελέγχονται ευκολότερα και τελικά καταλήγουν βορά των ελίτ, με την επιβολή συστημάτων διακυβέρνησης που θυμίζουν το Μεγάλο Αδελφό του Orwell στο «1984».

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, η ανθρωπότητα οφείλει να ξεφύγει από την παγίδα της ανταγωνιστικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο – ξεκινώντας από την κάλυψη ενός μεγάλου μέρους των αναγκών της εκάστοτε χώρας με πολύ χαμηλότερο κόστος, στα πλαίσια μίας σύγχρονης εγχώριας οικονομίας ή/και σε τοπικό επίπεδο. Εν προκειμένω, δεν θα έπρεπε να αποδυναμωθούν ακόμη περισσότερο οι φορείς αυτής της τοπικής οικονομίας, όπως οι οικογένειες και οι γειτονιές αλλά, αντίθετα, να ενισχυθούν – ενώ σε αυτό το μέγεθος ο καθένας γνωρίζει τι χρειάζεται ο άλλος και η κάλυψη των αναγκών δεν προϋποθέτει τόσο μεγάλο κόστος.

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το μέλλον της ανθρωπότητας θα είναι πολύ σκοτεινό – ενώ η Ελλάδα είναι μεν η πρώτη χώρα της Δύσης που πραγματικά απειλείται με τον αφανισμό της ως Έθνος, αλλά αποτελεί μόνο την αφετηρία μίας ευρύτερης ανάλογης εξέλιξης εκείνων των κρατών που δεν θα αλλάξουν έγκαιρα κατεύθυνση, επιμένοντας στην ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση που δεν έχει να προσφέρει τίποτα καλό στον πλανήτη.

Διαβάστε περισσότερα »

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να δημιουργήσει διπλάσιες θέσεις εργασίας έως το 2025 – H αισιόδοξη άποψη

Τα ρομπότ, οι κάθε είδους «έξυπνες» μηχανές και γενικότερα οι αλγόριθμοι της τεχνητής νοημοσύνης, που ολοένα περισσότερο εισδύουν στους χώρους εργασίας και αυτοματοποιούν την απασχόληση, μπορούν να δημιουργήσουν διεθνώς έως το 2025 σχεδόν διπλάσιο αριθμό νέων θέσεων εργασίας, σε σχέση με όσες αναμένεται να καταστρέψουν.


Αυτή είναι η – μάλλον αισιόδοξη – εκτίμηση μιας νέας έκθεσης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) με τίτλο «Το μέλλον των θέσεων εργασίας», σύμφωνα με την οποία έως τα μέσα της επόμενης δεκαετίας περίπου 133 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας μπορούν να έχουν δημιουργηθεί με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, έναντι 75 εκατομμυρίων που μπορεί να εξαφανισθούν εξαιτίας της.

Η έκθεση – η οποία βασίσθηκε σε μια μεγάλη δειγματοληπτική έρευνα μεταξύ εργοδοτών και διευθυντικών στελεχών που διοικούν 15 εκατομμύρια εργαζόμενους σε 20 χώρες – προβάλλει το σύνηθες επιχείρημα των τεχνο-αισιόδοξων ότι, όπως και στα προηγούμενα κύματα τεχνολογικών επαναστάσεων στην οικονομική ιστορία (ατμός, ηλεκτρισμός κ.α.), παρά τους διάχυτους φόβους, πάντοτε το ισοζύγιο υπήρξε τελικά θετικό για τις θέσεις απασχόλησης. Κάτι ανάλογο συνεπώς θα πρέπει να αναμένεται και για την ευρισκόμενη σε εξέλιξη Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση.


Πάντως, ο Κλάους Σβαμπ, πρόεδρος του WEF, επεσήμανε ότι τα κέρδη από τη νέα «νοήμονα» οικονομία δεν πρέπει να θεωρηθούν δεδομένα, αν δεν γίνουν μεγαλύτερες επενδύσεις στην εκπαίδευση, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να προσαρμοσθούν κατάλληλα στις νέες απαιτήσεις του εργασιακού περιβάλλοντος. Στον πρόλογο της έκθεσης απευθύνει «έκκληση για δράση σε κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους, ώστε να εκμεταλλευθούν ένα παράθυρο ευκαιρίας, που όμως κλείνει γρήγορα, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο μέλλον καλής απασχόλησης για όλους».

Οι επικεφαλής των εταιριών που κατέθεσαν τις απόψεις τους μέσω του δικτύου LinkedIn, εκτιμούν ότι πάνω από τα μισά σημερινά εργασιακά καθήκοντα μπορεί να εκτελούνται από μηχανές έως το 2025. Και αυτός ο κίνδυνος αυτοματοποίησης δεν αφορά μόνο τους εργάτες στη γραμμή παραγωγής, αλλά επίσης τους υπαλλήλους γραφείου (π.χ. στα λογιστήρια). Έως το 2025 εκτιμάται ότι το ποσοστό των εργασιών που γίνονται από «έξυπνες» μηχανές (όχι μόνο ρομπότ), θα έχει αυξηθεί σε 57%, από 29% περίπου σήμερα.

Η έκθεση επισημαίνει ότι σχεδόν σε όλες τις χώρες έχουν αυξημένη ζήτηση ορισμένες ειδικότητες πληροφορικής, όπως οι μηχανικοί λογισμικού, οι αναλυτές δεδομένων, οι ειδικοί στο υπολογιστικό «νέφος», οι προγραμματιστές που αναπτύσσουν κινητές εφαρμογές, οι ειδικοί στην τεχνητή νοημοσύνη (βαθιά μάθηση, μηχανική μάθηση, νευρωνικά δίκτυα) κ.α. Από την άλλη, κατ’ εξοχήν επαγγέλματα με ολοένα μειωμένη ζήτηση είναι οι διοικητικοί βοηθοί, οι εκπρόσωποι εξυπηρέτησης πελατών, οι λογιστές, οι τεχνικοί για ηλεκτρολογικά και μηχανολογικά θέματα κ.α.



Σύμφωνα με την έρευνα, οι χώρες με τη μεγαλύτερη διείσδυση των δεξιοτήτων τεχνητής νοημοσύνης στο ανθρώπινο δυναμικό είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ινδία, το Ισραήλ και η Γερμανία. Οι τέσσερις τεχνολογίες-κλειδιά για την περίοδο 2018-2022 θεωρούνται ότι είναι το κινητό Iντερνετ υψηλών ταχυτήτων (high-speed mobile internet) και το διαδίκτυο των πραγμάτων (internet of things), η τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence) και η εικονική/επαυξημένη πραγματικότητα (virtual/augmented reality), η ανάλυση των μεγάλων δεδομένων (big data analytics) και η τεχνολογία του υπολογιστικού «νέφους» (cloud computing).

Η τεχνητή νοημοσύνη αναμένεται όχι μόνο να εξαφανίσει θέσεις εργασίας, αλλά να αναμορφώσει ριζικά τον τρόπο που εκτελούνται από τους ανθρώπους πολλές εργασίες, σε συνεργασία με τις «έξυπνες» μηχανές. Επίσης, η έκθεση αναγνωρίζει ότι υπάρχει αβεβαιότητα για το είδος των νέων «έξυπνων» θέσεων εργασίας, για το πόσο μόνιμες θα είναι και για το πόση εκπαίδευση δια βίου θα χρειάζεται ένας εργαζόμενος για να ανταποκρίνεται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της δουλειάς του. Εκτιμάται ότι έως το 2022 το 54% όλων των εργαζομένων θα χρειάζεται σημαντική επανεκπαίδευση (διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών) για να αποκτήσει πρόσθετες τεχνολογικές και άλλες δεξιότητες.

Σχεδόν το 50% των εργοδοτών και μάνατζερ της έρευνας αναμένουν ότι έως το 2022 η αυτοματοποίηση θα οδηγήσει σε κάποια μείωση του προσωπικού πλήρους απασχόλησης στην επιχείρησή τους, ενώ το 38% σε αύξηση.

Σύμφωνα με την έκθεση, «οι μετασχηματισμοί (στην αγορά εργασίας), αν διαχειρισθούν με σοφία, μπορούν να οδηγήσουν σε καλή απασχόληση, καλές θέσεις εργασίας και βελτιωμένη ποιότητα ζωής, αν όμως γίνει κακή διαχείριση των αλλαγών, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να διευρυνθεί η ‘ψαλίδα’ των δεξιοτήτων, να υπάρξει μεγαλύτερη ανισότητα και ευρύτερη πόλωση».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα »

Η αποψίλωση των τροπικών δασών είναι η τρίτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών άνθρακα στον κόσμο

Η συμβολή της αποψίλωσης των δασών στην κλιματική αλλαγή λαμβάνει λιγότερη προσοχή από τις εκπομπές ορυκτών καυσίμων. Όμως η απώλεια της δασικής κάλυψης συμβάλλει στις παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα, διότι τα δέντρα δεσμεύουν φυσικά και απομονώνουν τον ατμοσφαιρικό άνθρακα καθώς αναπτύσσονται. Όταν τα δέντρα καταστρέφονται από πυρκαγιές ή εκκαθαρίζονται για κτηνοτροφικούς ή πολεοδομικούς λόγους, ο άνθρακας που αποθηκεύτηκε για δεκαετίες, απελευθερώνεται σχεδόν αμέσως στην ατμόσφαιρα.
Σύμφωνα με την ανάλυση της ΜΚΟ Global Forest Watch, η απώλεια τροπικών δασών αντιπροσωπεύει σήμερα το 8% των ετήσιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Με άλλα λόγια, αν η αποψίλωση των τροπικών δασών θεωρηθεί ως χώρα, θα ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εκπομπός σε παγκόσμια κλίμακα πίσω από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες και σημαντικά πάνω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, σύμφωνα με την GFW, οι εκπομπές που σχετίζονται με τα δάση αυξήθηκαν και δεν μειώθηκαν μετά τη συμφωνία του Παρισιού. Μεταξύ 2015 και 2017, οι εκπομπές που σχετίζονται με τα δάση ήταν 63% υψηλότερες από το μέσο όρο των προηγούμενων 14 ετών, σημειώνοντας αύξηση από 3 σε 4,9 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως.

Η αυξανόμενη παγκόσμια μεσαία τάξη σημαίνει μεγαλύτερη ζήτηση για αγροτικές καλλιέργειες όπως το βόειο κρέας, η σόγια και το φοινικέλαιο, και η δημογραφική έκρηξη στην υποσαχάρια Αφρική σημαίνει ότι περισσότερες εκτάσεις γης μετατρέπονται σε γεωργικές για λόγους επιβίωσης. Εκτός από αυτές τις γεωργικές απαιτήσεις, οι πυρκαγιές και οι τυφώνες γίνονται όλο και πιο έντονοι και καταστροφικοί λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ωστόσο, η ΜΚΟ εκτιμά ότι τα τροπικά δάση θα μπορούσαν ενδεχομένως να παράσχουν το 23% του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής που απαιτείται για να διατηρηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από δύο βαθμούς μέχρι το 2030, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Τα τροπικά δάση έχουν τη δυνατότητα να μετριάσουν περίπου 7,1 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, εκπομπές ισοδύναμες με αυτές των ΗΠΑ το 2014.
Ωστόσο, παρά την ικανότητα των δασών να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, λιγότερο από το 3% των κλιματικών κονδυλίων κατευθύνεται προς τα δάση. Μάλιστα, με τη Βραζιλία να αναμένεται να εκλέξει τον πολέμιο του κλίματος Ζαΐχ Μπολσονάρου στο τέλος του μήνα, οι οικολόγοι ανησυχούν ότι η χώρα ενδέχεται να χαλαρώσει σύντομα τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς και να ευνοήσει ακόμη περισσότερο την αποψίλωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου.
Ναυτεμπορική

Διαβάστε περισσότερα »

Μία δρακόλιμνη σε σχήμα καρδιάς στην κορυφή του Σμόλικα

Κάτω από την κορυφή του Σμόλικα και σε υψόμετρο 2.200 μέτρων βρίσκεται μία δρακόλιμνη σε σχήμα καρδιάς. Είναι η θρυλική δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα όπως είναι το άλλο της όνομα. Έχει μεγάλη έκταση- είναι η δεύτερη σε μέγεθος μετά από εκείνη της Γκαμήλας, στην Τύμφη- μεγάλο βάθος, σχήμα καρδιάς, ενώ ο πυθμένας κοντά στις όχθες είναι κοκκινωπός.



Με τη δρακόλιμνη της Τύμφης έχουν αντιπαλότητα, ενώ τις συνδέει και ένας θρύλος. Σύμφωνα με αυτόν, ο δράκος που ζούσε στη λίμνη του Σμόλικα πολέμησε με το δράκο που ζούσε στη λίμνη της Τύμφης και ο ένας πετούσε στον άλλον τεράστιες πέτρες.


Σύμφωνα με τα χωριά στην περιοχή του Σμόλικα, ο δικός τους δράκος ήταν αυτός που κέρδισε τη μάχη, επειδή χρησιμοποίησε ένα έξυπνο τέχνασμα: αντί για πέτρες, πετούσε στον αντίπαλο δράκο, τεράστιους λίθους από αλάτι. Εκείνος τους κατάπινε και όταν δίψασε, ήπιε τόσο πολύ νερό, που έσκασε. Αν βέβαια, επισκεφτείτε τα χωριά της Τύμφης, η έκβαση της μάχης ήταν διαφορετική και νικητής ο δικός τους δράκος.


Πάντως, για τη δρακόλιμνη του Σμόλικα κυκλοφορούν και άλλοι θρύλοι, σαφώς πιο σκοτεινοί. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι, που τους συνδέουν τόσο με το μεγάλο βάθος της, όσο και με το σχεδόν άγριο τοπίο που την περιβάλλει: αλπικά λιβάδια, πυκνά δάση, ενώ φιλοξενεί τους αλπικούς τρίτωνες, μικρά και όμορφα αμφίβια που μοιάζουν με δράκο.


Το τοπίο που περιβάλλει τη δρακόλιμνη μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Και όσοι την επισκέπτονται μένουν εντυπωσιασμένοι με την ομορφιά. Ο Σμόλικας εκτείνεται λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Τύμφης, με όριο το φαράγγι του Αώου. Το μονοπάτι για την δρακόλιμνη του Σμόλικα ξεκινάει από το χωριό Αγία Παρασκευή, στην εθνική οδό Κόνιτσας - Κοζάνης.













Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Θαυματουργός αρχαίος ορυκτός πηλός;

​Ο αρχαίος ορυκτός πηλός που χρησιμοποιείται από τους ιθαγενείς στον Καναδά εδώ και αιώνες θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την καταπολέμηση των βακτηρίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά, σύμφωνα με νέα μελέτη.[Φωτο ,πηλός από τον κόλπο Kisameet, Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας]. Ο άργιλος σκότωσε 16 στελέχη δειγμάτων βακτηρίων ESKAPE από κοντινά νοσοκομεία και εγκαταστάσεις επεξεργασίας αποβλήτων. Τα βακτήρια ESKAPE περιλαμβάνουν το Enterococcus faecium, το Staphylococcus aureus, το Klebsiella pneumoniae, το Acinetobacter baumannii, το Pseudomonas aeruginosa και το είδος Enterobacter - προκαλούν την πλειονότητα των λοιμώξεων στα νοσοκομεία των ΗΠΑ και είναι ανθεκτικό στα αντιβακτηριακά φάρμακα.Οι λοιμώξεις που προκαλούνται από τα βακτήρια ESKAPE συμβάλλουν στην αύξηση της θνησιμότητας στα νοσοκομεία. Ο πηλός βρίσκεται κοντα σε γρανίτη και σχηματίστηκε κοντά στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων, πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει τον πηλό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες εδώ και αιώνες. Ο άργιλος έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση καταστάσεων όπως αρθρίτιδα, νευρίτιδα, ελκώδης κολίτιδα, έλκος δωδεκαδακτύλου και φλεβίτιδα, καθώς και ερεθισμούς και εγκαύματα του δέρματος.

Πηγή-Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας

geodifhs.com

Διαβάστε περισσότερα »

Μεταφέρεται στο διάστημα η κόντρα – Δορυφόροι οι πρώτοι στόχοι – Στα «σκαριά» το ρωσικό υπερ-μαχητικό MIG-41

Έρχεται πιθανή πολεμική σύρραξη ΗΠΑ-Ρωσίας στο άμεσο μέλλον;

Πολλά έχουμε ακούσει και διαβάσει για αυτό το θέμα το οποίο, μετά από την πιθανή απόσυρση των ΗΠΑ από την συνθήκη INF που αφορά πυραύλους μέσου βεληνεκούς, μας φέρνει ακόμα πιο κοντά σε τέτοιου τύπου σενάρια.

Πίσω στις αρχές του 2018, ο Stephen Cohen, εξέχων μέλος του Αμερικανικού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, έκανε μια απροσδόκητη δήλωση. Παρουσιάζοντας στοιχεία του, είχε δημοσιοποιήσει την ύπαρξη ειδικού νέου σχεδίου από το Πεντάγωνο που αφορούσε πόλεμο με τη Ρωσία.

«Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα πραγματικά την πιθανότητα ενός πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και τότε ξεκίνησα να γνωστοποιώ τα σχέδια αυτά σε ανώτερους αξιωματούχους της χώρας, οι οποίοι συνδέονται άμεσα με οποιαδήποτε στρατιωτική δράση εναντίον της Ρωσίας», δηλώνει ο Stephen Cohen, πρώην μέλος της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Αμερικανικού εθνικού Συμβουλίου, πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος.

Αν ο Cohen έχει δίκιο, αναρωτιέται ρωσική ιστοσελίδα αμυντικού περιεχόμενου, το σχέδιο αυτό θα ήταν επικαιροποιημένο και πιο σκληρό από τα προηγούμενα.



Σύμφωνα με τον ίδιο τον Αμερικανό δημοσιογράφο, οι αφορμές για έναν τέτοιο πόλεμο υπάρχουν ήδη και αφορούν τις συνεχείς επιθέσεις του Ισραήλ στο έδαφος της Συρίας, παρουσία των Ρώσων και την κόντρα Ρωσίας και ΗΠΑ για το μέλλον της χώρας αυτής.

Ο Cohen ισχυρίζεται ότι η κύρια αφορμή για μια παγκόσμια αναμέτρηση παραμένει όμως σταθερά το ουκρανικό ζήτημα.

Το NBC News πρόσφατα ανέφερε ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο είχε ήδη προμηθεύσει τον ουκρανικό στρατό με τουλάχιστον 150 προηγμένα αντιαρματικά συστήματα Javelin αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν κατά πάσα πιθανότητα κατά των ρωσικών αρμάτων μάχης σε περίπτωση σύρραξης.

Ο Ρουμάνος αναλυτής Βαλεντίν Βασιλέσκου μίλησε για το ίδιο θέμα λέγοντας ότι: «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σχεδιάζουν επίθεση στη Ρωσική Άπω Ανατολή, αλλά, όπως ο Ναπολέοντας και ο Χίτλερ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιδιώξουν σε μια τέτοια περίπτωση σύρραξης να καταλάβουν την στρατηγικά σημαντική πρωτεύουσα της χώρας, δηλαδή την Μόσχα».

Ο Βαλεντίν Βασιλέσκου πιστεύει ότι το Euromaidan (εξέγερση της πλατείας Μαιντάν στο Κίεβο) σχεδιάστηκε αρχικά για να δημιουργήσει ένα κύμα επιθετικότητας εναντίον της Ρωσίας.

Ωστόσο, το αμερικανικό σχέδιο αποτράπηκε μετά την επανένωση της Ρωσίας με την Κριμαία και τη δημιουργία «ανεξάρτητων ρωσικών λαϊκών δημοκρατιών» στα ανατολικά της Ουκρανίας.

Σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης ο Βασιλέσκου δήλωσε ότι το κύριο καθήκον του ΝΑΤΟ θα είναι να προκαλέσει μια γρήγορη ήττα στη Ρωσία, η οποία θα αναγκάσει το πολιτικό σύστημα της χώρας να καταρρεύσει.

Η Ρωσία σε μια δική της «απάντηση» μετέφερε πυρηνικές κεφαλές στο Καλίνινγκραντ μπλοκάροντας σχέδια του ΝΑΤΟ για κατάληψη της περιοχής αυτής.

Η δύση όμως απεργάζεται σχέδια για τον σκοπό αυτόν και στην Μ.Θάλασσα, την θάλασσα του Αζόφ και πιθανόν στα Στενά του Βοσπόρου.

Σε ένα τέτοιο όμως απευκταίο για την ανθρωπότητα σενάριο, βασική προϋπόθεση θα είναι μια γρήγορη νίκη κατά του αντιπάλου.

«Η καταστροφή των δορυφόρων λοιπόν αποτελεί την βασική προϋπόθεση για νίκη σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών», δήλωσε ο Ρώσος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Κονσταντίν Σίβκοφ στην εφημερίδα VIEW.

Ο αντιπρόεδρος της Ρωσικής Ακαδημίας πυραυλικών επιστημών, Δρ. Κωνσταντίν Σίβκοφ σημειώνει ότι από τη Σοβιετική εποχή, η Ρωσία έχει πυραύλους για να καταστρέφει δορυφόρους.

Οι εκθέσεις των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με τις ρωσικές εξελίξεις και δοκιμές τέτοιων πυραύλων δείχνουν την πρόοδο στον τομέα τέτοιων όπλων.

Σημείωσε δε ο ίδιος ότι η σημασία αυτού του όπλου είναι τεράστια στις μελλοντικές συγκρούσεις.

«Πρέπει να καταρρίψουμε τους εχθρικούς δορυφόρους που δίνουν πληροφορίες για την επικράτειά μας καθώς και δορυφόρους που επιλύουν τα προβλήματα της ναυτικής υποστήριξης των εχθρικών στρατευμάτων στην επικράτειά δίπλα στα σύνορά μας», δήλωσε ο Σίβκοφ.

Ο Ρώσος εμπειρογνώμονας τόνισε ότι εφόσον γίνει εφικτή η εξουδετέρωση ενός μεγάλου αριθμού δορυφόρων, οι ικανότητες της στρατιωτικής ισχύς των δυνάμεων του εχθρού θα πέσουν κατακόρυφα.

«Η εξουδετέρωση των εχθρικών δορυφόρων αποτελεί βασική προϋπόθεση για νίκη σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών», τόνισε ο ίδιος.

Ο εμπειρογνώμονας δεν συνδέει τις προσπάθειες της Ρωσίας για τον εκσυγχρονισμό τέτοιων πυραύλων με τα σχέδια των ΗΠΑ να αναπτύξουν πυρηνικά όπλα στο διάστημα, αλλά σημείωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα έχουν παρόμοιους πυραύλους.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Αμερικανοί μπορούν να καταστρέψουν τους δορυφόρους χρησιμοποιώντας πυραύλους SM-3 που εκτοξεύονται από μονάδες επιφανείας και υποβρύχια. Ωστόσο, οι ρωσικοί πύραυλοι μπορούν να καταρρίψουν δορυφόρους σε υψηλότερες τροχιές.

«Οι Αμερικανοί κυριαρχούν στο διάστημα. Έχουν περίπου 400 στρατιωτικού τύπου δορυφόρους, ενώ εμείς έχουμε τέσσερις φορές λιγότερους, γι ‘αυτό και θα αναγκαστούμε να λάβουμε μέτρα για την εξουδετέρωση των αμερικανικών δορυφόρων αν χρειαστεί», εξηγεί ο Σίβκοφ.

Για τον λόγο αυτόν, το Σεπτέμβριο, δοκιμάστηκε η συμβατότητα εκτόξευσης ειδικού (εικονικού) πυραύλου από μαχητικό MiG-31 κατά εχθρικού δορυφόρου με επιτυχία.

Ο πύραυλος αυτός θα τεθεί σε λειτουργία έως το 2022, αναφέρουν ρωσικά ΜΜΕ.

Έτσι αποκαλύπτεται ότι τα ρωσικά αεροσκάφη MiG-31 θα μπορούσαν να καταστρέψουν αμερικανικούς δορυφόρους.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ρωσία σχεδιάζει να αντικαταστήσει το αναχαιτιστικό αεροσκάφος MIG-31 τα επόμενα 15 χρόνια.

Ο αντικαταστάτης του θα είναι το υπό αρχική σχεδίαση υπερμαχητικό MIG-41, ωστόσο όλα τα σχέδια είναι σε πολύ αρχικό στάδιο.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του MiG-41 δεν είναι ακόμη γνωστά, αλλά ένα πράγμα είναι σαφές, το μαχητικό αεροσκάφος θα πετά ταχύτερα από ό, τι οι πύραυλοι και θα εκτελεί αποστολές σε πολύ μεγάλα ύψη.

Πληροφορίες το φέρουν να πετά κοντά στην στρατόσφαιρα σε πολύ μεγάλο υψόμετρο μιας και η κύρια αποστολή του θα είναι η εξουδετέρωση των αμερικανικών δορυφόρων με την εκτόξευση κατά βάση ειδικών πυραύλων.

Σύμφωνα με άρθρο μας με τίτλο (Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν διαστημικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας), αναφέραμε ότι στην τελευταία κίνηση του, το αμερικανικό Πεντάγωνο εντείνει τις προσπάθειες του ειδικά στο χώρο του διαστήματος.

Η δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας και η δέσμευση ενός ειδικού χώρου και κεντρικών γραφείων, με σκοπό την προστασία των ΗΠΑ από δορυφόρους-δολοφόνους, αφορά αποκλειστικά υποθετικές επιθέσεις από την Ρωσία και την Κίνα, αναφέρει άρθρο του Sputnik.

Το αμερικανικό κέντρο επιχειρήσεων, θα συλλέγει πληροφορίες από δορυφόρους που ανήκουν σε όλες τις αμερικανικές κρατικές υπηρεσίες. Η νέα υπηρεσία θα εγκαινιαστεί σε έξι μήνες, τόνισε ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Robert Work, σε συμμετέχοντες στο ετήσιο συμπόσιο GEOINT.

«Πρόκειται να αναπτύξουμε νέες τακτικές, τεχνικές, διαδικασίες, με νέους κανόνες που θα μας επιτρέψουν να ανταποκριθούμε στην καταπολέμηση διαστημικών σχεδίων από άλλες χώρες, προστατεύοντας τις ΗΠΑ», είχε δηλώσει παλαιότερα Αμερικανός Υπουργός.

Αποκαλώντας την Ρωσία ως έναν «σαφή και άμεσο κίνδυνο» για τις ΗΠΑ και την προειδοποίηση ότι η Κίνα «κλείνει ταχύτατα το τεχνολογικό χάσμα», ο ίδιος Αμερικανός αξιωματούχος τόνισε ότι είναι σημαντικό για τις ΗΠΑ να διατηρήσουν ένα τεχνολογικό πλεονέκτημα.

Πολλοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι η εξάρτηση της ανθρωπότητας, από τους δορυφόρους είναι τεράστια. Σε περίπτωση που «απενεργοποιηθούν» κάποιοι δορυφόροι και κατά συνέπεια »κρεμάσει» το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού GPS, αυτό «μπορεί να οδηγήσει σε χάος όλο τον κόσμο».

Η απώλεια του δορυφορικού ελέγχου θα οδηγήσει σε αδυναμία πλοήγησης εκατοντάδων πλοίων και αεροσκαφών, θα απενεργοποιήσει εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα, δημιουργώντας ταυτόχρονα, «οικονομικό Αρμαγεδώνα» στα χρηματιστήρια, ενώ θα υπάρχουν προβλήματα ακόμα και με τα ΑΤΜ.

Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός του οποιουδήποτε επιτιθέμενου, ειδικά όσον αφορά την Μόσχα σε σχέση με την Ουάσιγκτον.

Διαβάστε περισσότερα »

Εκπαιδεύοντας όχι για το Κέρδος…

«Η μεγαλύτερη κρίση, που αυτή τη στιγμή περνάει σχεδόν απαρατήρητη, και η οποία θα αποδειχθεί πολύ πιο καταστροφική για το μέλλον της δημοκρατικής αυτο-κυβέρνησης, ακόμα κι από την οικονομική κρίση, είναι η κρίση στην εκπαίδευση».



Αυτά γράφει η Martha Nussbaum σε ένα από τα άρθρα της με τίτλο «Εκπαιδεύονται όχι για το Kέρδος, Εκπαιδεύοντας για την Eλευθερία». Μερικά αποσπάσματα του εκτεταμένου αυτού άρθρου:

«Ριζικές αλλαγές συμβαίνουν σ’ αυτά που οι δημοκρατικές κοινωνίες διδάσκουν στους νέους, και τα οποία δεν έχουν καλοσκεφτεί. Πρόθυμα για κέρδος, τα κράτη και τα εκπαιδευτικά τους συστήματα, χαραμίζουν αστόχαστα δεξιότητες, οι οποίες είναι απαραίτητες για να κρατούν τη δημοκρατία ζωντανή. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, τα κράτη σε όλο τον κόσμο σύντομα θα ικανοποιούν τις φριχτές προβλέψεις του Rabindranath Tagor, με το να παράγουν γενιές χρήσιμων μηχανών, παρά πολίτες οι οποίοι μπορούν να σκεφτούν από μόνοι τους, να κρίνουν την παράδοση και να κατανοούν τη σημασία της δυστυχίας και των κατορθωμάτων των άλλων ανθρώπων.

Η Ιστορία έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου ο ηθικός άνθρωπος, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, ολοένα και περισσότερο δίνει χώρο, σχεδόν χωρίς καν να το γνωρίζει, στον αγοραίο, στον άνθρωπο περιορισμένου σκοπού. Η διαδικασία αυτή γιγαντώνεται σε αναλογία και δύναμη, προκαλώντας τη διατάραξη της ηθικής ισορροπίας του ατόμου, συσκοτίζοντας την ανθρώπινη πλευρά του κάτω από τη σκιά μιας απρόσωπης οργάνωσης.

Οι ανθρωπιστικές επιστήμες και οι τέχνες εξοβελίζονται σχεδόν σε κάθε μέρος του κόσμου. Ιδωμένες από αυτούς που ασκούν πολιτική, σαν περιττά μπιχλιμπίδια, σε εποχές μάλιστα, όπου πρέπει να γίνονται περικοπές σε κάθε τι άχρηστο, ώστε να επιτευχθεί η αύξηση της ανταγωνιστικότητας στην παγκόσμια αγορά, χάνουν τάχιστα τη θέση τους στα προγράμματα σπουδών, για να μην αναφερθούμε και στα μυαλά και τις καρδιές των γονιών και των παιδιών.

Πράγματι, οι ανθρωπιστικές πλευρές της επιστήμης και των κοινωνικών επιστημών, η φαντασία δηλαδή, η δημιουργικότητα και η ακριβής κριτική σκέψη, χάνουν επίσης έδαφος, καθώς τα κράτη προσανατολίζονται στο κυνήγι του βραχυπρόθεσμου κέρδους με την καλλιέργεια χρήσιμων, και εφαρμοσμένων δεξιοτήτων, κατάλληλων για να αποφέρουν κέρδος».



(Cambridge, MA.– Wednesday, October 27, 2010)– Professor Peter Der Manuelian teaches a class in Sever Hall at Harvard University His class is part of the General Education Program. Rose Lincoln/Harvard Staff Photographer

Ένα, από τα τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα που παραθέτει η Nussbaum, αφορά στα κριτήρια αξιολόγησης των πανεπιστημιακών και των ερευνητικών τους δραστηριοτήτων στα βρετανικά πανεπιστήμια από την επιτροπή RAE ( Research Assessment Exercise). Σύμφωνα με τα νέα κριτήρια, το 25% της βαθμολογία κάθε ερευνητή θα βασίζεται στην «απήχηση» που αυτός έχει προσωπικά, γεγονός το οποίο μεθερμηνεύεται ως η ατομική του συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη και επιτυχία.

Έτσι, οι των ανθρωπιστικών επιστημών θα υποχρεωθούν να μετατραπούν σε πωλητές προϊόντων, και τότε μόνο θα μπορούν να δικαιολογούν πόρους και την ίδια τους την ύπαρξη, εφ’ όσον αποδείξουν την βραχυπρόθεσμη οικονομική τους συμβολή. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι ότι από το 2009 που πρωτοεφαρμόστηκε, πολλά τμήματα φιλοσοφίας υποχρεώθηκαν σε λουκέτο. Δεδομένου, ότι κάθε κράτος επιδιώκει την οικονομική του ανάπτυξη, πολύ λίγες ερωτήσεις έχουν τεθεί, τόσο στον αναπτυσσόμενο, όσο και στον αναπτυγμένο κόσμο για την κατεύθυνση της παιδείας και, μαζί μ’ αυτή, της δημοκρατικής κοινωνίας.

Το 1867, ο John Stuart Mill επαινούσε τα σκωτικά πανεπιστήμια για τη δέσμευσή τους στην πλατιά δημοκρατική παιδεία, στην οποία μετείχαν όλοι οι φοιτητές ανεξαρτήτως του ειδικού πεδίου, το οποίο είχαν διαλέξει να σπουδάσουν.


«Η διακυβέρνηση και η κοινωνία των πολιτών», έλεγε, «είναι από τα πλέον περίπλοκα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο ανθρώπινος νους. Και αυτός που θα συνδιαλλαγεί μαζί τους σαν στοχαστής και όχι σαν οπαδός, χρειάζεται όχι μόνο μια γενική γνώση των κύριων συνιστωσών της ζωής, αλλά και μια πειθαρχημένη και εξασκημένη κατανόηση αυτών, πάνω στις αρχές και τους κανόνες της υψηλής σκέψης. Και η υψηλή σκέψη κατακτάται με τη μελέτη της λογικής και των φιλοσοφικών επιχειρημάτων».

Και περαιτέρω, ο Mill, εξυμνούσε τον τρόπο με τον οποίον εκλεπτύνονται και καλλιεργούνται η φαντασία και το ηθικό συναίσθημα, μέσα δηλαδή από τη μελέτη της ποίησης και της λογοτεχνίας. Αν επρόκειτο ο Mill να γυρίσει στην Αγγλία, την στενότητα αντίληψης της οποία πάντοτε ελεεινολογούσε, θα ανακάλυπτε ότι η πλατιά παιδεία ποτέ δεν βρήκε εκεί καλή υποδοχή. Αν γι αυτόν ο εχθρός της δημοκρατικής παιδείας ήταν η ελιτίστικη κλασσική εκπαίδευση, που διδασκόταν μηχανιστικά και άψυχα, χωρίς να στοχεύει στον εμπλουτισμό της ψυχής και τη δημιουργία πολιτών, σήμερα ο εχθρός είναι η ανελέητη δίψα των κρατών για οικονομικά οφέλη, η οποία και οδηγεί τις αντίστοιχες εκπαιδευτικές πολιτικές.

Επομένως, τι είδους νοητικές ποιότητες θα χρειαζόταν να παράγουμε, αν ήμασταν προσκολλημένοι στο οικονομικό κέρδος και μόνο, θεωρώντας το ως το μοναδικό κριτήριο ανάπτυξης και ποιότητας ζωής; Σύμφωνα με τη νέα θεώρηση των πραγμάτων, ο στόχος κάθε κράτους θα πρέπει να είναι η οικονομική ανάπτυξη, χωρίς να νοιάζεται για την κατανομή του πλούτου, την κοινωνική ισότητα, τις προϋποθέσεις για μια σταθερή δημοκρατία, την ισότητα των φύλων, την ίση πρόσβαση στην υγεία και παιδεία…
***

Περισσότερα στο: e-cynical

Διαβάστε περισσότερα »

Δήλος, 1904: Έρχεται στο φως ένα από τα κορυφαία δημιουργήματα του ανθρώπου

Διαβάστε περισσότερα »

Δέσμες συνεστραμμένου φωτός και νανοφωτονικό τσιπ θα αυξήσουν τις ταχύτητες του διαδικτύου

Image Credit: RMIT Uinversity

Οι οπτικές ίνες επιτρέπουν την επικοινωνία δεδομένων με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά η ποσότητα των δεδομένων που μπορούν να σταλούν κατά μήκος οποιωνδήποτε οπτικών ινών περιορίζεται από το πόση πληροφορία μπορείτε να κωδικοποιήσετε στο κύμα φωτός κύμα που ταξιδεύει μέσα από αυτό.

Επί του παρόντος, η τεχνολογία οπτικών ινών χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές ιδιότητες φωτός για την κωδικοποίηση πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένης της φωτεινότητας, του χρώματος, της πόλωσης και της κατεύθυνσης της διάδοσης.

Αλλά αν θέλουμε να γεμίσουμε ακόμη περισσότερες πληροφορίες μέσω οπτικών ινών, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε άλλα χαρακτηριστικά του φωτός για να κωδικοποιήσουμε περισσότερες πληροφορίες, χωρίς να διαταράξουμε τις ιδιότητες που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση του εύρους ζώνης της τεχνολογίας οπτικών ινών, συμπεριλαμβανομένων των ταχυτήτων του διαδικτύου.

Εάν το κύμα φωτός που διέρχεται από τις οπτικές ίνες περιστρέφεται ελικοειδώς – όπως ένα ελατήριο – τότε έχει γωνιακή ορμή, και στην ουσία βοηθάει να μετρηθεί η ορμή όταν περιστρέφεται γύρω από ένα σημείο.

Αλλά υπήρξε ένα σημαντικό πρόβλημα με τη χρήση γωνιακής ορμής για την αποκωδικοποίηση των πληροφοριών από τις οπτικές ίνες. Χρειαζόμασταν ένα υλικό με μικροσκοπικές ελικοειδείς δομές νανοκλίμακας που θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν δέσμες συνεστραμμένου φωτός.

Μία νέα έρευνα δείχνει πώς μπορούμε να ελέγξουμε τη γωνιακή ορμή του φωτός σε νανοκλίμακα με τη χρήση ενός ολοκληρωμένου νανοφωτονικού τσιπ.

Έτσι, για πρώτη φορά, έχουμε ένα τσιπ με μια σειρά από περίτεχνα νανο-ανοίγματα και νανο-αυλακώσεις που επιτρέπουν το on-chip να χειραγωγήσει τις δέσμες συνεστραμμένου φωτός.

Ο ελικοειδής σχεδιασμός αυτών των μικροσκοπικών ανοιγμάτων και αυλακώσεων απομακρύνει την ανάγκη για οποιαδήποτε άλλη ογκώδη οπτικά συστήματα με παρεμβολές για την ανίχνευση των σημάτων γωνιακής ορμής. Και εδώ η λύση του προβλήματος ονομάζεται νανοφωτονικό τσιπ.

Έτσι για παράδειγμα, αν στείλουμε ένα οπτικό σήμα δεδομένων με ένα νανοφωτονικό τσιπ, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα μικροτσίπ που χρησιμοποιεί φως αντί για ηλεκτρόνια, θα μας βοηθήσει με ιδιαίτερη ακρίβεια να γνωρίζουμε πού πηγαίνουν τα δεδομένα, αλλιώς θα χαθούν πληροφορίες.

Χρησιμοποιώντας το νανοφωτονικό τσιπ μας, μπορούμε να κατευθύνουμε με ακρίβεια σήματα δεδομένων γωνιακής ορμής χωρίς να χάνουμε τις πληροφορίες που μεταφέρουν.

Επιπλέον, οι πληροφορίες γωνιακής ορμής πολλών διαφορετικών σημάτων μπορούν να υποβληθούν ταυτόχρονα σε επεξεργασία μέσω του τσιπ.

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να επιτύχουμε ένα εξαιρετικά μεγάλο εύρος ζώνης, με εξαπλάσια αυξημένη πρόσβαση σε δεδομένα από την τρέχουσα τεχνολογία που χρησιμοποιείται τη σήμερον ημέρα.

Λόγω της ταχείας ανάπτυξης της νανοτεχνολογίας, δεν υπάρχει πρακτικά κάποια μεγάλη τεχνική πρόκληση που να εμποδίζει τη μαζική παραγωγή αυτού του τσιπ σήμερα.

Αυτή η ανακάλυψη ανοίγει μια εντελώς νέα προοπτική στην χρήση του φωτός για την παραγωγή πληροφοριών σε κλίμακα τσιπ, τη μετάδοση και την ανάκτηση εικόνων, βίντεο, ήχων και ούτω καθεξής.

Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε εφαρμογές όπως η μετάδοση δεδομένων, σε οθόνες υψηλής ευκρίνειας, σε οπτικές επικοινωνίες εξαιρετικά υψηλής χωρητικότητας. Εν τούτοις το κυριότερο στοιχείο είναι ότι παρέχει εξαιρετικά ασφαλής οπτική κρυπτογράφηση, ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα στο διαδίκτυο, αφού οι χάκερς αλωνίζουν ελεύθερα και αποκωδικοποιούν τις κρυπτογραφημένες πληροφορίες.

Δεδομένου ότι το τσιπ αποτελείται από μία σειρά ανεξάρτητα ελεγχόμενων μονάδων και κάθε μεμονωμένη μονάδα είναι ικανή να επεξεργάζεται ανεξάρτητα τις πληροφορίες γωνιακής ορμής, αυτή η διάταξη τσιπ επιτρέπει την παράλληλη επεξεργασία οπτικών πληροφοριών.

Ένας μεγάλος αριθμός οπτικών ινών σε μία δέσμη ινών μπορεί να υποβληθεί σε επεξεργασία μέσω του τσιπ παράλληλα, πράγμα που σημαίνει ότι η ταχύτητα επεξεργασίας μπορεί να αυξηθεί σημαντικά λαμβάνοντας υπόψη πόσο μεγάλη είναι η διάταξη.

Η παρούσα μεθοδολογία που περιγράφηκε παραπάνω θα οδηγήσει σε σημαντικά σπουδαιότερες ταχύτητες στο διαδίκτυο μαζί με μια σειρά από άλλες χρήσιμες εφαρμογές.

texnologia.net

Διαβάστε περισσότερα »

Σε δημοπρασία πίνακας που ζωγράφισε τεχνητή νοημοσύνη

Σε δημοπρασία τίθεται την Πέμπτη από τον οίκο δημοπρασιών Christie's το «Edmond de Belamy, from La Famille de Belamy», ένας πίνακας-προϊόν τεχνητής νοημοσύνης.
Όπως αναφέρουν οι NY Times, ο πίνακας, που αναμένεται να «πιάσει» 7.000-10.000 δολάρια, αποτέλεσε καρπό της συνεργασίας μεταξύ των μελών των Obvious, μιας τριάδας Γάλλων - ενός φοιτητή machine learning και δύο αποφοίτων σχολών business, κανείς εκ των οποίων δεν είχε υπόβαθρο στις καλές τέχνες.



Στο εγχείρημα δεν χρησιμοποιήθηκαν μπογιές ή πινέλα, απλά ένας αλγόριθμος που έμαθε να μιμείται εικόνες που του τροφοδοτούνται από ανθρώπους - επί της προκειμένης, χιλιάδες πορτρέτα από τον 14ο αιώνα μέχρι τον 20ό.
Πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν προβληματισμούς σχετικά με το κατά πόσον πρόκειται όντως για τέχνη, ενώ οι NY Times εκτιμούν πως πρόκειται παράλληλα για μια προσπάθεια στο πλαίσιο των επιδιώξεων των οίκων δημοπρασιών να συμβαδίσουν με τις ταχύτατες εξελίξεις στον κόσμο της τεχνολογίας.
Επίσης, η αμερικανική εφημερίδα υπογραμμίζει πως είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που δουλεύουν με τεχνητή νοημοσύνη οι οποίοι αντέδρασαν αρνητικά στις ανακοινώσεις για τη δημοπρασία, υποστηρίζοντας πως δεν υπάρχει κάτι πραγματικά καινοτόμο ή επαναστατικό στην όλη υπόθεση, καθώς πρόκειται για τεχνολογία που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια και υπάρχουν πολύ καλύτερα δείγματα σχετικής δουλειάς.
Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Τι κάνει ένα κράτος όταν έχει ανάγκη από χρήματα;

Φωτογραφία από τα Σμυριδορυχεία της Νάξου.Το 1824 η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος, έχοντας ανάγκη χρηματικών πόρων και θεωρώντας τα έσοδα από την σμύριδα της Νάξου σημαντικά, πήρε υπό την κατοχή της τα κοιτάσματα και έτσι ενοικίαζε πλέον εκείνη το δικαίωμα εκμετάλλευσής τους.
Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους η ''ναξία σμύρις'' θεωρείται ως ένα από τα κυριότερα εξαγωγικά προϊόντα. Με νόμους που ξεκινούν από το 1852 ορίζεται ότι η σμύριδα εξορύσσεται και διατίθεται αποκλειστικά για λογαριασμό του δημοσίου μέσω του Ελληνικού Μονοπωλίου.
Στους κατοίκους των σμυριδοχωριών δίδεται το αποκλειστικό δικαίωμα να την μαζεύουν ή να εξορύσσουν για λογαριασμό του δημοσίου αντί χρηματικού ποσού που θα τους καταβάλλεται και θα προσδιορίζεται από την ποσότητα της σμύριδας που θα παραδίδουν.
Όταν τα επιφανειακά κοιτάσματα εξαντλήθηκαν, οι σμυριδεργάτες άρχισαν να ανοίγουν στοές ψάχνοντας να βρουν «φλέα» (φλέβα) με σμυρίγλι(σμύρι). Οι στοές που άνοιγαν έφθαναν σε βάθος 50 έως 250 μέτρα.
Με τον κανονισμό της σμύριδας, (1877), δίνονται πληροφορίες για τον τρόπο εξόρυξης του ορυκτού και για τους κινδύνους που ενέχουν οι σχετικές εργασίες.
Στους νεώτερους χρόνους, οι παλαιότερες αναφορές για το εμπόριο ναξιακής σμύριδας είναι για την περίοδο 1625 έως 1700.
Το δικαίωμα εκμετάλλευσής της το είχαν οι φεουδάρχες, οι οποίοι ήταν οι απόλυτοι κύριοι και των ορυκτών που εξορύσσονταν και των νερών που πήγαζαν από τα βουνά της επικράτειάς τους.
Με την κατάργηση των φεουδαλικών δικαιωμάτων το 1721, το δικαίωμα εκμετάλλευσης της σμύριδας παραχωρήθηκε στις κοινότητες, που νοίκιαζαν σε εμπόρους το δικαίωμα συλλογής και πώλησής της.
Η σμύριδα της Νάξου εκτοπίστηκε από τη διεθνή αγορά, κυρίως από την τεχνητή σμύριδα [τεχνητό κορούνδιο, που παρασκευάζεται με την μέθοδο Βερνέιγ]. Η σμύριδα είναι πέτρωμα που αποτελείται από κορούνδιο,μαγνητίτη και αιματίτη και η μεγάλη σκληρότητα της την κάνει κατάλληλη για λειαντικό υλικό.
Συναντάται εκτός από την Νάξο, στην Σάμο, Πάρο,Ικαρία κά.Σχηματίζεται από μεταμόρφωση πλούσιων σε αργίλιο ιζημάτων όπως πχ. βωξίτη.

Γεωδίφης

Πηγή-Βικιπαίδεια

Διαβάστε περισσότερα »

Το πιο παραβιασμένο δικαίωμα στον κόσμο

Το δικαίωμα στη τροφή είναι θεμελιώδες στη ζωή. Ωστόσο, είναι επίσης το πιο παραβιασμένο δικαίωμα στον κόσμο. Είναι επιβεβλημένο να συνειδητοποιήσουμε ότι η υλοποίηση του δικαιώματος στην τροφή είναι θεμελιώδης για την επίτευξη της επισιτιστικής ασφάλειας, της εξάλειψης της φτώχειας , της κοινωνικής σταθερότητας, της ειρήνης και της ασφάλειας, της οικονομικής ανάπτυξης και της αγροτική ανάπτυξης.


Είναι επίσης αναγκαίο για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχουν τεθεί στους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης (SDGs) για το 2030.Μετά από ευρείες διαβουλεύσεις μεταξύ των κοινωνικών κινημάτων, των αυτοχθόνων πληθυσμών, των μικρών παραγωγών τροφίμων και των Μ.Κ.Ο., μια νέα αναφορά δείχνει τα κύρια εμπόδια που αντιμετωπίζουμε για να καλύψουμε ένα από τα πιο βασικά μας δικαιώματα , του δικαιώματος στην τροφή.


Η αναφορά αυτή αποτελεί συνεισφορά του Μηχανισμού της Κοινωνίας των Πολιτών (CSM) στο Παγκόσμιο Θεματικό Γεγονός, στις Κατευθυντήριες Γραμμές RTF που θα πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της 45ης συνόδου του CFS (Committee on World Food Security = Επιτροπή Παγκόσμιας Επισιτιστικής Ασφάλειας*) τον Οκτώβριο του 2018.


Σήμερα, - περίπου 821 εκατομμύρια σύμφωνα με τις τελευταίες ενημερώσεις - υποσιτίζονται. Οι κύριες εκθέσεις αναφέρουν τον αυξανόμενο αριθμό πολέμων και κλιματολογικών αλλαγών ως την κύρια αιτία των αυξανόμενων επιπέδων πείνας και υποσιτισμού, καθώς και την αύξηση των ποσοστών. Ωστόσο, αυτή η ανάλυση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει πλήρως τις βασικές αιτίες που σχετίζονται με το φύλο, τη φυλή, την τάξη και την πρόσβαση στους πόρους - που υπάρχουν στην καθημερινή ζωή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού του πλανήτη.


Αυτό οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους στην έλλειψη οικονομικής πρόσβασης σε επαρκή, ασφαλή και θρεπτικά τρόφιμα για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες. Αντιμετωπίζουν εμπόδια για την εξασφάλιση επαρκούς εισοδήματος για την αγορά των τροφίμων που χρειάζονται για να τροφοδοτήσουν τις οικογένειές τους με αξιοπρεπή τρόπο και για την απόκτηση δικαιωμάτων και πρόσβασης στους πόρους - νερό, γη, σπόροι, βιοποικιλότητα - που είναι απαραίτητοι για την παραγωγή τροφίμων.

Σήμερα, πολλοί νόμοι και πολιτικές υποστηρίζουν τη βιομηχανική γεωργική παραγωγή η οποία βασίζεται στη μονοκαλλιέργεια και καταστρέφει το περιβάλλον. Το δικαίωμα στη διατροφή παραμένει ένα απαραίτητο εργαλείο για την εξασφάλιση ενός κόσμου απαλλαγμένου από την πείνα και τον υποσιτισμό, με βιώσιμα συστήματα διατροφής που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η υλοποίησή της έκθεσης είναι θεμελιώδης για την επίτευξη της επισιτιστικής ασφάλειας, της εξάλειψης της φτώχειας, των βιώσιμων μέσων διαβίωσης, της κοινωνικής σταθερότητας, της ειρήνης και της ασφάλειας, της οικονομικής , της αγροτικής και της κοινωνικής ανάπτυξης. Επιπλέον, οι φιλόδοξοι στόχοι που τίθενται στους στόχους της Αειφόρου Ανάπτυξης (SDG) για το 2030 απλά δεν θα επιτευχθούν χωρίς αυτήν.


Μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην αναφορά εδώ.


Τι είναι το CSM;


Ο μηχανισμός της κοινωνίας των πολιτών (CSM) για τις σχέσεις με την Επιτροπή Παγκόσμιας Επισιτιστικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Εθνών (CFS) είναι ο μεγαλύτερος διεθνής χώρος των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (ΟΚΠ) που εργάζονται για την εξάλειψη της επισιτιστικής ανασφάλειας και του υποσιτισμού.Η CSM ιδρύθηκε το 2010, ως ουσιαστικό και αυτόνομο μέρος της αναμορφωμένης CFS . Σκοπός της CSM είναι η διευκόλυνση της συμμετοχής και της συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στις διαδικασίες πολιτικής της CFS.


Το CSM είναι ένας ανοιχτός και αποκλειστικός χώρος και ως εκ τούτου δεν έχει επίσημα μέλη αλλά συμμετέχοντες οργανισμούς. Κάθε οργάνωση που ανήκει στην κοινωνία των πολιτών και εργάζεται για την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή μπορεί να συμμετάσχει και να συμμετάσχει. Κατά τα τελευταία έτη, αρκετές εκατοντάδες εθνικές, περιφερειακές ή παγκόσμιες οργανώσεις συμμετείχαν στην CSM.


Όλοι οι συμμετέχοντες οργανισμοί στην CSM ανήκουν σε μία από τις ακόλουθες 11 κατηγορίες: μικροκαλλιεργητές, αγρότες, ψαράδες, ιθαγενείς, γεωργοί και παραγωγοί τροφής, άνεργοι, γυναίκες, νέοι, καταναλωτές, και Μ.Κ.Ο..


Το CSM
-δίνει προτεραιότητα στις οργανώσεις και τα κινήματα των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από την επισιτιστική ανασφάλεια και τον υποσιτισμό, αναγνωρίζοντας ότι είναι οι οργανώσεις των κατόχων των δικαιωμάτων που αποτελούν το αντικείμενο της δικής τους ανάπτυξης και επίσης οι σημαντικότεροι συντελεστές της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής παγκοσμίως .
-σέβεται τον πλουραλισμό, την αυτονομία, την ποικιλομορφία και την αυτοοργάνωση και προσπαθεί να εξασφαλίσει την ισορροπία των εκλογικών περιφερειών, του φύλου και των περιφερειών.
-ως χώρος δεν αντιπροσωπεύει τους οργανισμούς που συμμετέχουν σε αυτό. Αντιπροσωπεύουν τους εαυτούς τους και αρθρώνουν θέσεις μαζί με άλλους στο CSM. Οι συμμετέχοντες οργανισμοί, ιδιαίτερα εκείνοι που οργανώνουν παραγωγούς τροφίμων και καταναλωτές μικρής κλίμακας, έχουν περισσότερα από 300 εκατομμύρια συνδεδεμένα μέλη από όλες τις ηπείρους.


Πηγή:www.fian.org

Διαβάστε περισσότερα »

Στο «φως» νέα «μυστικά» από το ιστορικό ναυάγιο «Μέντωρ»...

στα Κύθηρα...

Το πλοίο «Μέντωρ», ιδιοκτησίας του λόρδου Έλγιν, αποκαλύπτεται περαιτέρω. Σύμφωνα με...
ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ, «στο διάστημα από 7-23 Σεπτεμβρίου 2018, συνεχίσθηκε από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων και τη διεύθυνση του αρχαιολόγου δρ. Δημήτρη Κουρκουμέλη, η υποβρύχια ανασκαφική έρευνα στο ιστορικό ναυάγιο Μέντωρ».

«Το μπρίκι Μέντωρ, ιδιοκτησίας του λόρδου Έλγιν, βυθίσθηκε λόγω κακοκαιρίας στον όρμο του Αγίου Νικολάου στα Ν.Α. Κύθηρα το 1802 ενώ μετέφερε μέρος των αρχαιοτήτων που είχαν αφαιρεθεί από την ομάδα του λόρδου Έλγιν από τον Παρθενώνα, την Ακρόπολη και άλλα αρχαία μνημεία των Αθηνών», συνεχίζει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ.

«Η φετινή έρευνα επικεντρώθηκε στο χώρο της πρύμνης, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο υπάρχουν ακόμα στοιχεία του πλοίου. Από την ανασκαφική τομή 2Χ2 μέτρα που ερευνήθηκε δεν εντοπίσθηκαν στοιχεία της πρύμνης του πλοίου, αλλά λίγα ευρήματα, κυρίως αντικείμενα που προφανώς ανήκαν στους επιβάτες, όπως γυάλινα φιαλίδια, κομβία ενδυμάτων, αλλά και μία χάλκινη λαβή ξύλινου συρταριού επίπλου, μολύβδινα βόλια, αλλά και τμήματα σχοινιών από τον εξαρτισμό του πλοίου και άλλα μικροαντικείμενα», σημειώνεται στην ανακοίνωση. «Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα», συνεχίζει το ΥΠΠΟΑ, «ήταν μία δεύτερη ανασκαφική τομή που διανοίχθηκε κατά μήκος της τρόπιδας (καρένας) του πλοίου. Η τομή αυτή και η εκ νέου διερεύνηση του καλά σωζόμενου σκαριού του πλοίου, έδωσαν σημαντικά και ενδιαφέροντα στοιχεία για τον τρόπο κατασκευής του πλοίου»...

nonews-news.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα »

Διεθνής κατασκοπεία μέσω κινητών τηλεφώνων

Λίγο πριν το Mate 20 της Huawei, το πρώτο smartphone που θα χρησιμοποιεί τον επεξεργαστή Kirin 980 της ίδιας εταιρείας, κάνει την εμφάνισή του στην αγορά, ένα άρθρο του Bloomberg Businessweek με τίτλο «The Big Hack: How China Used a Tiny Chip to Infiltrate U.S. Companies», αναλύει λεπτομερώς ένα θέμα που εξελίσσεται σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους για την κυβέρνηση των ΗΠΑ και άλλων κρατών. Ενα μήνα πριν, η κυβέρνηση της Αυστραλίας απαγόρευσε στη Huawei να συμμετέχει ως προμηθευτής στην υλοποίηση του 5G δικτύου της χώρας, θεωρώντας ότι τα συστήματα της εταιρείας θα ήταν πιθανό να αποτελούν απειλή για την κρατική ασφάλεια.

Σύμφωνα με το άρθρο του Bloomberg, περισσότερες από 30 εταιρείες των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων οι Amazon και Apple, βρέθηκαν στο στόχαστρο της υπηρεσιών κατασκοπείας της Κίνας, μέσω ενός ολοκληρωμένου, το οποίο είχε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από ένα κόκκο ρυζιού και ήταν ενσωματωμένο σε motherboards, υπολογιστών, χωρίς όμως να αναφέρεται ως στοιχείο του αρχικού τους σχεδιασμού. Οι servers που ενσωμάτωναν το ολοκληρωμένο παράγονταν για λογαριασμό της Elemental, πελάτες της οποίας μεταξύ άλλων ήταν το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, η CIA και το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ, σε εργοστάσια της Κίνας, όπου σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας έγινε και η προσθήκη του ολοκληρωμένου.

Στα εργοστάσια της Κίνας παράγονται σύμφωνα με εκτιμήσεις, περισσότερο από το 75% των φορητών συσκευών και το 90% των PC που διατίθενται στην παγκόσμια αγορά. Το περιστατικό της Element δε συνεπάγεται ότι δισεκατομμύρια συσκευές είναι παγιδευμένες με κάποιο τρόπο, αλλά αυξάνει τις πιθανότητες μιας υπόθεσης ότι θα μπορούσαν να είναι.

Η κατασκοπία μέσω hardware είναι δυσκολότερο να αποκαλυφθεί

Στην περίπτωση της Elemental, το ολοκληρωμένο ήταν τοποθετημένο πάνω στο motherboard των servers και κατάφερε να παραμείνει κρυμμένο λόγω του μεγέθους του. Τι θα συνέβαινε όμως αν αποτελούσε τμήμα, ενός μεγαλύτερου ολοκληρωμένου, όπως για παράδειγμα ενός επεξεργαστή γραφικών ή ενός ελεγκτή μνήμης;
Για την παραγωγή ολοκληρωμένων κυκλωμάτων χρησιμοποιούνται πλέον τεχνολογίες που επιτρέπουν σε δισεκατομμύρια τρανζίστορ να συνυπάρξουν σε χώρους μερικών νανομέτρων. Ο Kirin 980 ενσωματώνει 6,9 δισεκατομμύρια τρανζίστορ σε μέγεθος ενός τετραγωνικού εκατοστού. Είναι πρακτικά αδύνατο σε αυτήν την πυκνότητα υλικού να εντοπιστεί μια συστοιχία από τρανζίστορ, τα οποία εκτελούν μια διαδικασία υποκλοπής δεδομένων. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για ολοκληρωμένα που κατασκευάζονται οπουδήποτε στον κόσμο. Επομένως, ο κάθε κατασκευαστής θα μπορούσε να κατασκοπεύει για ίδιο όφελος ή όφελος του κράτους που ανήκει, εφόσον είχε τη δυνατότητα να διαθέσει το ολοκληρωμένο του σε μεγάλο αριθμό ψηφιακών συσκευών και υπολογιστών ή σε λίγες αλλά κρίσιμες συσκευές, όπως συστήματα πλοήγησης αεροσκαφών και πλοίων, υποδομές τηλεπικοινωνιών και υποδομές ενέργειας.

Θεωρητικά, ζούμε ήδη σε μια παρανοϊκή κατάσταση που όλοι κατασκοπεύουν όλους και νικητής είναι αυτός που έχει βάλει τους ψηφιακούς κοριούς του στα περισσότερα συστήματα. Αν και ακούγεται τρομακτικό, η κατασκοπεία αυτής της μορφής είναι παρούσα εδώ και χιλιάδες χρόνια και έχει συμβάλει σε ανατροπές μαχών, εμπορικών συμφωνιών και σχέσεων μεταξύ κρατών. Επομένως, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η ισορροπία δυνάμεων, μεταξύ τουλάχιστον των ισχυρών κρατών, έχει ως αποτέλεσμα ασφάλεια που βασίζεται στον αμοιβαίο φόβο.

Ωστόσο, στη ψηφιακή εποχή υπάρχει μια καθοριστική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν. Οι κατάσκοποι του παρελθόντος, είτε στην περίπτωση που ήθελαν να αποσπάσουν πληροφορίες, είτε για να προκαλέσουν δολιοφθορές έπρεπε να είναι παρόντες στο εχθρικό στρατόπεδο. Σήμερα, ένας επεξεργαστής που ενσωματώνει ένα «κουμπί» αυτοκαταστροφής, θα μπορούσε να καταστρέψει χιλιάδες servers που ελέγχουν τη λειτουργία ενός πυρηνικού εργοστασίου ή ενός επιβατικού αεροπλάνου, τα οποία βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το δράστη της επίθεσης.

Αυτό το σενάριο είναι πραγματικά τρομακτικό, γιατί αποκαλύπτει ένα από τα χειρότερα πρόσωπα της ψηφιακής τεχνολογίας. Μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι μεγάλες δυνάμεις ακολούθησαν μια στρατηγική “αναίμακτων πολέμων”. Τα drones, η χρήση της εναέριας πολεμικής ισχύος και των πυραύλων μεγάλων αποστάσεων και ο ηλεκτρονικός πόλεμος, είναι ορισμένα από τα παραδείγματα αυτής της στρατηγικής, στα οποία πλέον έρχεται να προστεθεί και ο ψηφιακός πόλεμος.

Από όσο γνωρίζουμε, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει απώλεια ζωών εξαιτίας του ψηφιακού πολέμου. Τον περασμένο Δεκέμβριο όμως η ανθρωπότητα βρέθηκε πολύ κοντά σε ένα τέτοιο περιστατικό, όταν το ηλεκτρικό δίκτυο της Ουκρανίας απενεργοποιήθηκε από ρώσικη κυβερνοεπίθεση, ενώ η θερμοκρασία ήταν αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν.

parapona-rodou.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα »

Τι ήταν ο Ταράξιππος που τόσο έτρεμαν οι αρχαίοι Έλληνες

Οι πρόγονοί μας είχαν μια λέξη ειδικά αφιερωμένη σε έναν από τους χειρότερους εφιάλτες τους. Ταράξιππο ονόμαζαν τον δαίμονα που τρόμαζε τα άλογα στις ιπποδρομίες, μια βασανισμένη ψυχή που στοίχειωνε τα ιπποδρόμια του ελλαδικού χώρου και καταλάγιαζε μόνο με θυσίες.

Ο Ταράξιππος ήταν ουσιαστικά Ταράξιπποι, πλήθος δαιμονίων δηλαδή που ενέδρευαν στους ιπποδρόμους και έκαναν τα άλογα να αφηνιάζουν, προκαλώντας συντριβές αρμάτων και τραυματισμούς ή θανάτους αρματηλατών.

Διαβάστε περισσότερα »

Νανογεννήτρια τροφοδοτεί από την ανθρώπινη κίνηση φορητές ηλεκτρονικές συσκευές

Κινέζοι επιστήμονες δημιούργησαν μία νέα νανογεννήτρια που μπορεί να συλλέξει ενέργεια από τις κινήσεις του ανθρώπου και να τροφοδοτεί συνεχώς φορητές ηλεκτρονικές συσκευές, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στην China Science Daily.


Οι φορητές ηλεκτρονικές συσκευές απαιτούν συχνή φόρτιση ή αντικατάσταση των μπαταριών. Ο τρόπος παροχής βιώσιμης ηλεκτρικής ενέργειας φιλικής προς το περιβάλλον σε αυτές τις φορητές ηλεκτρονικές συσκευές αποτελεί ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Ταυτόχρονα, η ευελιξία, η άνεση και η δυνατότητα πλύσης των φορητών συσκευών παροχής ενέργειας είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντικές.


Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Τζενγκτσόου δημιούργησαν μία φορητή νανογεννήτρια που μπορεί να πλυθεί από υδρόφοβο υλικό μικροϊνών. Είναι υφαντή, φοριέται με όλα τα ρούχα και μπορεί να μετατρέψει τη μηχανική ενέργεια που παράγεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε ηλεκτρική ενέργεια. Η νανογεννήτρια αυτή δίνει την ευκαιρία να δημιουργηθούν αυτοτροφοδοτούμενες φορητές ηλεκτρονικές συσκευές.


Η έρευνα, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, δημοσιεύθηκε στο Journal of Materials Chemistry Α.


Πηγή: newsbeast.gr

Διαβάστε περισσότερα »